Uitzicht op de spectaculaire kliffen van Robinson Crusoe Island
Ik reisde voor de eerste keer naar eiland Robinson Crusoe in december 2011. Ik had geen tijd om de reis voor te bereiden; Ik wist niet eens hoeveel kilometer afstand de Juan Fernandez-archipel van de Chileense kust. Alleen zijn naam, Robinson Crusoe, motiveerde hem echter om op te frissen wat hij zich herinnerde over het personage in Defoe's roman, een schipbreukeling die 28 jaar op een verloren eiland overleeft. Een veel voorkomende referentie in de collectieve verbeelding, Robinson Crusoe klinkt zo: avonturen.
De reis begon zonder teleurstellend. De reis naar Robinson, het hoofdeiland, heeft zijn complicaties: er zijn slechts een paar wekelijkse vluchten, als het weer het toelaat, en ze vertrekken vanaf het vliegveld in tobaba , in de buurt De koningin, Santiago. Het missen van de vlucht Madrid-Santiago en gedwongen worden een alternatieve route te nemen door half Zuid-Amerika maakte het er niet makkelijker op. Ik arriveerde bij de haren, maar zonder koffer, perfecte staat om een reis te ondernemen naar een plek waarvan ze zeggen dat "het bevorderlijk is voor het ongedaan maken van wat er is gedaan, het nagaan wat er is gelopen en het herhalen van wat er is gezegd."
Robinson Crusoe Island nodigt je uit voor avontuur
De commandant en drie andere passagiers, achteraf goede vrienden, stonden te wachten. R Robinson Crusoe is het enige bewoonde eiland van de drie die deel uitmaken van de archipel die de Spanjaard Juan Fernández in de 16e eeuw ontdekte tijdens het zoeken naar een nieuwe route tussen Peru Y Chili . De andere twee eilanden zijn Sint Clara Y Alexander Selkirk. In de laatste leeft een kleine groep vissers tijdelijk tijdens het kreeftenvisseizoen. De Juan Fernández-kreeft, een officieel gecertificeerde delicatesse, is de belangrijkste economische bron voor de 786 inwoners van het eiland. Alexander Selkirk was een Schotse zeeman uit het begin van de achttiende eeuw wiens galjoen, de Tinque-poorten , die kort daarna zonk, achtergelaten op een eiland (van Robinson) waarvan het pas vier jaar en vier maanden later werd gered.
Ze zeggen dat hij lange tijd na zijn terugkeer in het beschaafde leven weigerde schoenen te dragen. Het lijkt erop dat zijn verhaal, toegevoegd aan dat van een andere schipbreukeling, een Spanjaard die acht jaar op een zandbank in de Caribische Zee heeft overleefd, L_a vida e Incredible Adventures de Robinson Crusoe_ vormt, zeeman uit York, gepubliceerd in 1791, de beste- bekende roman van Daniel Defoe , en een van de meest succesvolle bestsellers in de geschiedenis van de literatuur. Om de verdenking te bevestigen werd in 1966 op het tot dan toe genoemde eiland Más a Tierra werd omgedoopt tot Robinson Crusoe, en Más Afuera, Alejandro Selkirk.
Het eiland biedt een boeiend landschap
Vanuit de lucht is de archipel slechts drie scherpe punten die oprijzen uit de grote oceanische vlakte, 4.000 meter diep. De landingsbaan grenst aan beide uiteinden aan de zee. Ik herinner me nog de balgen van honderden zeeleeuwen die ons verwelkomden op de vader baai . In werkelijkheid waren het tweeharige pelsrobben van Juan Fernández. Hier dragen bijna alle soorten, dieren of planten, de achternaam 'de Juan Fernández'. Hier is alles wat er is een eigenaardigheid van de natuur. De opzichtige chonta-palm, de gigantische pangue, de strepen van Massa buiten , de Juan Fernández-kolibrie... Vanwege het aantal endemismen -137 geregistreerde soorten- staat de archipel, uitgeroepen tot nationaal park en biosfeerreservaat, bekend als 'het gematigde equivalent van de Galapagos'.
Van de vader baai je moet een boot nemen, een 'chalupa' van de volle zee, naar Sint Jan Baptist, enige bevolking van deze eilanden. We varen langs de kliffen aan de kust, vergezeld van dolfijnen, pijlstormvogels en talloze vogels. Over een uur zijn we bij de Cumberland Bay , in wiens schuilplaats de stad ligt, gesticht in 1750. The hostel en restaurant de Mirador de Selkirk Het is gelegen op een steile helling die doorloopt naar de berg. 'We hadden je niet verwacht,' verontschuldigde Doña Julita zich, 'maar maak je geen zorgen, mijn man heeft gisteren wat kreeften meegebracht. Als je het goed vindt, grill ik ze met een beetje kaas en schenk ik je een heel koud eilandbiertje”. Onmiddellijk opnieuw samengesteld begon ik hen te vragen over het leven op het eiland.
Herberg en restaurant Mirador de Selkirk
In de vroege uurtjes van 27 februari 2010, golven tot 15 meter ze vervaagden de kust van Robinson Crusoe. De zee verzwolg de huizen, auto's, hotels en het leven van 16 mensen, waaronder vier kinderen. Anderhalf jaar later, een militair vliegtuig met een team van de nationale televisie en een ander van de organisatie Levantemos Chili-uitdaging die de wederopbouw op het eiland zouden ondersteunen, stortte voor de kust in zee. De natuur regeert en de mens past zich aan, en vandaag, zoals Doña Julita me vertelde, zijn er 17 verblijven op het eiland en worden er nog een aantal herbouwd. De meeste zijn hutten of kleine landelijke hostels, eenvoudig maar gezellig. Het zijn de vissersvrouwen die hen beheren terwijl ze op zee vissen.
Er is ook een aanbieding van een hogere categorie waarvan de exponent de . is Crusoe Island Lodge . Deze lodge, die opgaat in de omgeving, is het resultaat van het zorgvuldige werk dat de Chileense architect Mathias Klotz , bekend om zijn inzet voor duurzaamheid, gebouwd op de oude hotel crusoe eiland . Het heeft 15 kamers met mooi uitzicht, een duikcentrum en een spa die de reiziger helpen om contact te maken met hun emoties. De architect is nu samen met de voormalige eigenaar partner in het hotelwezen, Michelangelo Trezza , een ingenieur die, nadat hij het eiland had ontdekt, alles achterliet om erop te leven. Sommige vissers hebben hun toeristenvergunning al behaald en gaan vissen met bezoekers. De ervaring is een echte aanrader, vooral voor de stoofpot die wordt bereid boven een langzaam vuur op volle zee. Alleen met zeewater en alles wat je bij de hand hebt: glas, kreeften, krabben, octopus, aardappelen...
Duiken met endemische zeeleeuwen
Ik toerde de stad en de belangrijkste punten van de baai in iets meer dan drie uur. Ik ging naar de pier, liep door de Plaza de Armas en vervolgde mijn weg langs de kustpromenade. Een kort pad begint vanaf de vuurtoren waar je nog steeds de dresden kogels ingebed in de rots. De Dresden was een Duitse kruiser die tijdens de Eerste Wereldoorlog , die zichzelf zag in het nauw gedreven door drie Engelse schepen, werd door zijn kapitein in deze baai opgeblazen. Daar is hij dan, 65 meter diep gezonken. Lang daarvoor, in 1749, bouwden de Spanjaarden de fort santa barbara om te voorkomen dat de eilanden een schuilplaats worden voor piraten en zeerovers. Naast het fort, de De grot van de patriot s, vandaag bedekt met varens, diende als schuilplaats voor de 42 Chileense onafhankelijkheidsstrijders die verbannen waren na de nederlaag van Rancagua vanaf 1814.
Door de geschiedenis heen zijn deze eilanden zeven keer als gevangenis gebruikt. Gedwongen isolatie, de ergste straf. Er wordt voor gezorgd dat ergens op het eiland de schat van de navigator verborgen is Juan Esteban Ubilla Y Echevarria . Het zou 800 vaten bevatten met gouden munten, pauselijke ringen, de sleutel van de klaagmuur, de windroos en zelfs de halsketting van de vrouw. Atahualpa . Dit wordt bevestigd door populaire verhalen en peilingen die de afgelopen jaren zijn uitgevoerd door de miljardair en historicus Bernard Keizer . De overige drie dagen werden in een flits doorgebracht door paden die de jungle in gingen, de kliffen beklommen en in de woestijn verschenen.
Ik wandelde en ging paardrijden, ik observeerde de vogels, de planten, de sterren, ik verkende de kust in een kajak, ik dook tussen zeeleeuwen, ik surfte... Surfers hebben net de golven van Robinson Crusoe ontdekt en in een korte tijd is surfen een belangrijke claim geworden. De diepten onder water waren al een omgeving van ongewone aard. Met een ecosysteem dat nauw verbonden is met de zeeën van de verte Polynesië , dit is, samen met de Paaseiland , de beste plek in Chili om te duiken, en een van de meest verrassende ter wereld. Op het eiland zijn negen buitenactiviteitenbedrijven actief. Ze zijn de gok van jonge ondernemers die koppig zijn om de reiziger verliefd te maken, net als zij, op deze unieke plek.
Vegetatie en bossen in hun puurste staat
Ze maken deel uit van een plan om een voorbeeldig model van duurzaam toerisme te ontwikkelen. Vorig jaar kreeg het eiland 1.200 bezoeken. "Het idee is om dat cijfer in vijf jaar te verdubbelen", zegt hij. Marisol Castro , directeur van het project, "maar niet om meer te groeien, dit is een kwetsbaar gebied". Zijn doel is dat de inkomsten terugvloeien naar de lokale bevolking "omdat ze nu in het luchtvervoer blijven". De nacht voor mijn terugvlucht waarschuwde de vliegtuigmaatschappij ons dat de boot vanwege de omstandigheden op zee niet naar het vliegveld zou kunnen vertrekken, dus we zouden de terugreis moeten uitstellen - pas op, deze situatie is niet uitzonderlijk, organiseer uw terugkeer een paar dagen van tevoren, of ga op een andere manier naar het vliegveld. Om 13.00 uur zou er een klein vliegtuigje opstijgen met een lading kreeften.
Bezeten door de geest van Robinson, en met dezelfde kleding als de eerste dag, overtuigde ik een gids die paardrijtochten aanbiedt naar de andere kant van het eiland. Het was nog donker toen we op de paarden stapten. Bijna zes uur wandelen wachtte ons. Dawn vond ons op de top van een piek en verlichtte de uitkijkpunten waarop selkirk hij keek naar buiten in de hoop een schip te zien. Met een positief gevoel van eenzaamheid nam ik afscheid van het eiland en begonnen we aan het afdalingspad om stipt bij het vertrek van ons vliegtuig aan te komen. Ik keerde elf maanden later terug naar het eiland. Mijn bezoek viel samen met een historische gebeurtenis om de herinnering te redden.
Detail van een van de kleurrijke bloemen van het eiland.
Bezeten door de geest van Robinson, en met dezelfde kleding als de eerste dag, overtuigde ik een gids die paardrijtochten aanbiedt naar de andere kant van het eiland. Het was nog donker toen we op de paarden stapten. Bijna zes uur wandelen wachtte ons. Dawn vond ons op de top van een piek en verlichtte de uitkijkpunten waarop selkirk hij keek naar buiten in de hoop een schip te zien. Met een positief gevoel van eenzaamheid nam ik afscheid van het eiland en begonnen we aan het afdalingspad om stipt bij het vertrek van ons vliegtuig aan te komen. Ik keerde elf maanden later terug naar het eiland. Mijn bezoek viel samen met een historische gebeurtenis om de herinnering te redden.
In 1922 slaagden twee eilandbewoners erin te roeien naar Valparaíso na zeven dagen zeilen in extreme omstandigheden. Negentig jaar later wilden vier onverschrokken mensen de prestatie herhalen in een oud geborgen walvisschip. Onder de bemanning bevond zich de nieuw gekozen burgemeester, Philip Walls , de jongste van het land. Voordat hij vertrok, zei hij: "In de afgelopen jaren heeft het eiland Robinson tragedies meegemaakt, maar de boodschap die we brengen laat zien dat we op de hoogte zijn en dat we veel te leveren hebben." Een succesverhaal bij tegenslag.
Rapport gepubliceerd in de monografie van Condé Nast Traveler 'Chili, oneindige landschappen', nummer 73.
*Misschien ben je ook geïnteresseerd...
- Monografie van Chili
- Alle artikelen van 'Al Natural'
Typische kreeft van Juan Fernández