48 uur in Napels
Napels verdient 19 zonsondergangen en 500 nachten. Het is onmogelijk om geen connectie met haar te maken, niet verliefd te worden op dat betoverende charisma dat universele schoonheid verdrijft van haar buren Capri en Amalfi terwijl ze bij haar blijft. schurkenleven, bijgeloof en nostalgie.
19:00 KASTELEN EN HAVENS
Om hier mee om te gaan gedeconstrueerde metropool, Het eerste wat je moet assimileren is dat het onmogelijk is om te veroveren. Die luchtspiegeling wordt echter echt vanuit de torens van de Kasteel van Sant Elmo. Dit machtige bastion, gelegen op de top van de vomero heuvel, regeert over de bekende stad en geeft het onbetwistbare weg ansichtkaart van de daken, de Vesuvius en de zee. Maar de kantelen en grachten zijn niet de enige overblijfselen van dat militaire geduw en getrek dat het tot de meest gewilde stad maakte door allerlei machten.
Napels is door zoveel koninkrijken, zoveel regeringen en zoveel hebzucht gegaan dat het altijd verdedigd moest worden. Daarom heeft de stad andere iconische kastelen zoals Castel Nuovo (ook bekend als Maschio Angioino omdat hij werd besteld door Filips van Anjou), wiens interieur open is voor bezoekers die de evolutie van kruitvat tot paleis ontdekken, of de van de Ovo. De laatste is in een klein eiland omgevormd tot een schiereiland dat ook de kleine haven van Santa Lucía herbergt, de enige die nog heeft vismarkt, tatoeages en zeevaartroutine.
21:00 DINER OP ZEE
Dit maritieme bolwerk is niet gespaard gebleven gentrificatie met salpeter. Dat wil zeggen, de verbouwing van zijn kazernes en huizen tot restaurants en terrassen. Het goede ding is dat het in Napels niet voor niets is geweest en dat zijn transformatie een onderpand is gebleven de Scialuppa. In zijn keuken domineren de klassieke Napolitaanse recepten van de zee, waaronder de spaghetti frutti di mare schijnt met zijn eigen licht, de meest ronde mix tussen de mediterrane visgronden en het Italiaanse domein van pasta. Terwijl de grote porties elkaar opvolgen, improviseert en poseert de muzikant af en toe tussen de tarantellatafels en herinneringen zodat het moment, hoewel geforceerd, memorabel is.
Uitzicht op de haven van Santa Lucia en het kasteel dell'Ovo
In Napels heerst overal chaos: in zijn verkeer, in zijn karakter, in zijn onmogelijke dialect, in zijn vagevuurplaatsen op straatniveau en in die wasserij die, sinds de films van Vittorio de Sica, blijft wapperen als echte vlaggen in de zeer blauwe lucht. Laten we hier een beetje orde bij stellen gids om de stad te ontdekken binnen 48 uur.
09:30 KORTE INTRODUCTIE NAPOLITAANSE KOFFIE
In het polytheïstische Napels bidt elke zoon van zijn moeder tot zijn eigen maagd, tot zijn specifieke straataltaar en tot zijn prachtige schedel. Hoe dan ook, er zijn verschillende goden die iedereen samenbrengen: Vesuvius, Maradona, Sofia Loren en koffie. Want ja, koffie is hier een religie waarvan de liturgieën respect en kennis vereisen. Het eerste dat u moet weten, is dat het dankbare glas water is altijd voor vroeger , om de mond te reinigen en te kunnen genieten van het shot cafeïne zonder dat er herinneringen of hinder van smaak ontstaan. Het tweede is dat de koffie hier intens is. Zozeer zelfs dat het in meer dan één rechtbank van de Heilige Inquisitie verboden zou zijn geweest, ware het niet dat het tegenwoordig de echte opium van het volk is. En de derde, dat een Napolitaanse koffie zou niet hetzelfde zijn zonder de combinatie met de sfogliatella, een soort schelpvormige mille-feuille gevuld met ricotta en een vleugje kaneel.
10:30 DE VREEMDE NAPOLITAANSE RECTITUDE
Elke cartograaf zou kwijlen en praten over de historisch centrum van Napels als een perfect netvormige wijk, met vierkante en afgeschuinde straten waardoor sommigen aan de horizon kunnen belanden. Dit is de erfenis van de Romeinse decumans die vandaag de dag afbakenen een centrum beschermd als UNESCO-werelderfgoed. Deze aanduiding is gedeeltelijk zijn zegen en zijn kruis. Aan de ene kant is het het topje van de ijsberg van zijn aantrekkingskracht, terwijl het aan de andere kant buren en huiseigenaren aanmoedigt om hun huizen tot de grond toe te verwaarlozen op zoek naar de daaropvolgende spaarpremie.
Hoe het ook zij, de wandeling door deze smalle en wiskundige straatjes heeft essentiële losse geschenken zoals de kapel van San Severo, een geweldige kerk gebouwd door de familie Sangro die enkele van de meest deugdzame sculpturen in de kunstgeschiedenis herbergt, zoals de 'versluierde Christus'. Het is ook de moeite waard om een paar megabytes aan foto's te wijden aan het Piazza del Gesú Nuovo, de kathedraal of de Via San Gregorio beroemd om het accumuleren meer toeristische en fotogenieke Napolitaanse kerststalwinkels. Hier neemt de anekdote alles over als je langs het raam loopt van enkele ambachtslieden die beeldjes maken van de personages van vandaag. Een andere noodzakelijke stop is bij de bar nijl, de grot waarin de wonderbaarlijke haar van Maradona en waar de foto's worden betaald met koffie. En natuurlijk in elk van de paleizen die wijd opengaan en onvermoede een Italiaans-Spaans-Franse pracht laten zien gezien de smalheid van de straten.
Luchtfoto van de Cecumanos met zijn oneindige rechte slagader van Spaccanapoli
12:00 ONDERGRONDSE
Alsof je een magische kast binnengaat, Door naar de ingewanden van de stad te gaan, kun je naar een andere wereld reizen. De meeste gebouwen in Napels werden gebouwd met de trechter uit de ondergrond, waardoor een netwerk van putten ontstond waarvan de Griekse en Romeinse ingenieurs gebruik maakten om zich bij hen aan te sluiten en een aquaduct onder de straten tot 476 kilometer lang. Dankzij het werk van Ondergronds Napels , vandaag kun je door de stortbakken en kanalen lopen die, na een uitbraak van cholera, werden geleegd en verlaten. Pas tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg het een andere bestemming: als schuilkelder. De anekdotes over deze onderwereld en zijn verschillende toepassingen voeden een spectaculaire en curieuze reis in gelijke delen. Andere alternatieven om het parallelle universum onder de straten te leren kennen, is door te zwermen rond de Bourbon-galerij of durf met Catacomben van San Gennaro.
14:00 OP ZOEK NAAR PIZZA
Op een lager niveau dan koffie op de schaal van goden, pizza is de andere gastronomische vlag van de stad. De schijnbare eenvoud is een val op zich, aangezien de dichtheid van pizzeria's in de stad overweldigend en verwarrend is. Hoe dan ook, er zijn drie vaste restaurants omgeven door historie en goede faam. De eerste is sorbil , de overwogen beste oven in Napels maar dat heeft daarentegen altijd een wat onevenredige staart. stiller is Le Sorielle Bandiera, een etablissement dat de basilicum gebruikt die ondergronds wordt verbouwd in Underground Naples in een innovatief project om de galerijen op basis van kunstmatige kassen nieuw leven in te blazen. Eindelijk, Brandewijn , de plaats van waar is margarita pizza uitgevonden? en dat blijft zegevieren met hetzelfde recept, DNA en Italiaans karakter (deze creatie is geïnspireerd op de kleuren van de vlag van het land).
Cisterne in de ondergrondse aquaducten van Napels
16:30 HET MUSEUM VAN PERFECTE VERHOUDINGEN
Je geeft misschien niet om Romeinse kunst, sites en vondsten. Misschien ben je niet geïnteresseerd in mythologie of musea. Hoe dan ook, het is absoluut onmogelijk om niet verleid te worden door het Nationaal Archeologisch Museum van Napels . Het is het definitieve centrum waarin de artistieke overblijfselen van oude Romeinse steden zoals Pompeia, Herculaneum of Rome zelf, dankzij de Farnese-collectie die aan de stad werd geschonken toen onze Carlos III daar regeerde. De schoonheid van de beelden, lichamen en voorstellingen maakt het onwaarschijnlijk dat in de middeleeuwen alles naar de kloten is gegaan. Een onweerlegbare waarheid die tot rust komt als je door de lange gangen van dit oude studiecentrum loopt, een gebouw met enorme plafonds waarin de schoonheid van de beelden wordt vermenigvuldigd met pure proportionaliteit. En ja, dit spel van maten is ook gesublimeerd in zijn donker en 'verboden' geheime kast waar de meeste pornografische werken uit de westerse oudheid zijn verzameld.
19:00 IJS EN WANDELINGEN
Geen geheimen of arabesken: de Napolitanen aarzelen en maken alleen ruzie als ze moeten kiezen voor een ijssalon. De finalisten zijn altijd ** Mennella , Casa Infante en Otranto , ** hoewel het gemiddelde niveau van de rest die in de stad worden gevonden onder de claim van vakmanschap vrij hoog is. Als de eerste wordt gekozen, de liturgie van het proeven van zijn creaties tijdens het wandelen nodigt u uit om de gerenoveerde Via Partenope-promenade te verkennen of het recent getemde Gemeentepark. Als de optie Casa Infante is, is het logisch om je te laten meeslepen door het hectische tempo van winkelen op de Vía Toledo, terwijl Otranto samengaat met het uitzicht op de stad vanaf het park Villa Floridiana.
De perfecte verhoudingen van de sculpturen en architectuur van het Archeologisch Museum van Napels
21:30 ZONDER TRATTORIA'S IS ER GEEN PARADIJS
Napels heeft een op handen zijnde revolutie die waarschijnlijk niet nodig is: gastronomie. De avant-garde, de post-avant-garde en de 'nouvelle cuisine' hebben hier nauwelijks plaats. Waarom? Simpelweg omdat het publiek meer de neiging heeft om te schuilen in de tafelkleden van de Amalfikust en omdat het Napolitaanse receptenboek verzadigt niet en wordt niet moe. Daarom is de beste optie voor het diner om terug te keren naar de Decumanos, de manchetknopen en de karaf thuis te laten en de show van royale borden en tafelkleden in de kleuren van De Campagnola.
23:30 VEEL DRANKEN EN WEINIG ANGST
Dus al snel met de boot zou je kunnen zeggen dat er zijn maar weinig steden in Europa waar je op een willekeurige maandag uit kunt gaan. En natuurlijk is Napels daar een van. Er is geen logische of religieuze verklaring voor dit fenomeen, wat er wel is, is een voorliefde voor het pittoreske pand, de goede cocktails en de beheerde barmannen. Natuurlijk, terwijl de nacht de stad verdraait en het verstrooid en verward maakt, is het het beste om te wedden op San Pasquale, een redelijk beschaafde buurt waar nachtterrassen de straten overnemen en een vrolijke strandbar op elke hoek wordt geïmproviseerd. Voor fijnproevers, gebeurt is altijd een hit voor je cocktailmenu en zijn utopische bedoeling om drankjes verfijnder te maken.
Happening of de poging om een malafide cocktailbar te verfijnen
DAG 2
10:00 ONTBIJT IN HET THEATER
Het goede aan het ** Ópera Café del Teatro San Carlo ** is dat het geopend is van 08.00 uur tot 21.00 uur, dus de voorgestelde openingstijden zijn slechts een suggestie. En het beste is dat Deze gastronomische ruimte is gerenoveerd door Scartuchio, de typische Napolitaanse banketbakkerij. Een combinatie van Parijse verfijning en lokale delicatessen die onweerstaanbaar is en nog meer als het wordt opgevat als een opmaat voor een rondleiding door dit theater. Het werd geopend in 1737 en is het meest bombastische gebouw in Napels dat voor een kort moment in de geschiedenis de hoofdstad van de wereld was. Alles is extravagantie en luxe in een bezoek waarin anekdotes worden ontdekt met de koningen als protagonisten en vorstelijke ruimtes als foyer.
11:30 HET ANDERE CENTRUM
Bij het verlaten van het theater ontvouwt zich een tweede historische wijk, veel moderner en weelderiger dat in de moderniteit rond de Piazza del Plebiscito. Er zit echter iets kunstmatigs in deze poging om dit stukje stad keizerlijk en koninklijk te maken. Een fout door bedrog die ze trouwens herhaalden en vermenigvuldigden toen ze Kenzo Tange in de jaren tachtig de opdracht gaven om een Manhattan te creëren. Tegenwoordig is het veronderstelde Directional Centre van Napels een liefde en ik kan geen bloemlezing wiens toekomst dichter bij dystopie ligt dan bij de City of London. Maar laten we terugkeren naar het koninklijke Napels, een wijk die institutionele schoonheid stroomt over in zijn pompeuze creaties. Het is onvermijdelijk om naar Milaan te verhuizen onder de dakramen van de Umberto I-galerij of voel je in Turijn eindeloos ronddraaiend in het hart van het Plebisciet, paleizen en neoklassieke basilieken zien alsof je in het oog van een zoötroop bent.
De 'Milanese' Galleria Umberto I
12:30 LANG LEVE DE SUBWAY!
Hel en hemel delen een lift die naar de diepten van Napels gaat. Het is zo. Het engste deel van deze merkwaardige ontmoeting is te vinden op de begraafplaatsen en catacomben die grenzen aan de pantry's van veel huizen. Maar ook de ondergrond is prachtig, hemels zelfs. Zo vatte hij het op, bijna bij toeval, Oscar Tusquets toen hij de opdracht kreeg om het metrostation Toledo te verbouwen. Daarin bedacht hij een enorme krater van licht om op de een of andere manier een van de hallen te verlichten van deze doorgangsplaats, waardoor de routine van het dagelijks gebruik van het openbaar vervoer mooi en fascinerend wordt. De lof, koppen en verbazing die dit werk oproept, zijn geen holle scheldwoorden of hyperbolen. Ze zijn gewoon eerlijk.
Toledo is slechts een onderdeel van een initiatief genaamd Metro dell'Arte, een project gecreëerd om de nieuwe stations van lijn 1 te vullen met creativiteit. Maar het lijkt erop dat Napels heeft geen filters, geen patches, geen censuur, geen geloof, elke artiest breidde openlijk uit. Het resultaat is werkelijk schitterend en dwingt ons tot een leuke oefening: maak van elke muur en gang een museum en een canvas. Nee, Duchamp is niet onschuldig.
Toledo, het meest spectaculaire station van de Mettro Dell'Arte
14:00 ETEN OF ZIJN ETEN
sluipen in de Spaanse wijk kan grappen aanmoedigen zoals die in de vorige ladillo. Als het echter op een redelijk uur wordt gedaan en zonder veel lawaai te maken, Het betreden van dit afgelegen maar centraal gelegen voormalige getto brengt niet meer risico met zich mee dan de occasionele stiekeme blik van een dame achter de vitrages. De straten waar de Spaanse kazerne stond, later overgenomen door de lagere klassen, ondergaan immers een revitaliseringsproces vergelijkbaar met die van Lavapiés of El Raval. Totdat creativiteit en cultuur uiteindelijk alles gentrificeren, gastronomie hijst de eerste vlag bij Osteria della Mattonella, een fundamentele stop op de foodie-tour die triomfeert dankzij zijn Genuese , een pastagerecht van een arme man dat een legende is geworden.
16:00 TOEN CASERTA VERSAILLES WAS
Voordat je teruggaat naar de luchthaven, is het de moeite waard? leer meer over de poging om van Napels een keizerlijke stad te maken. Hiervoor moet je naar Caserta , de plaats gekozen door Carlos de Borbón om een paleis van gigantische proporties. Hij koos deze locatie omdat het ver van de zee was en omdat het verschillende bronnen had die de kamers bevoorraadden. Het resultaat is geweldig en megalomaan, met enorme zalen waar alles blinkt en waarvoor ze hebben meegebracht originele mozaïeken en marmer uit Pompeia. De tuinen zijn immens en ondoorgrondelijk, maar het is de moeite waard om naar de fontein van Diana en Acteon , waar de berg huilt, en zelfs de engelse tuin, een compendium van weiden, meren en valse ruïnes die Koningin Maria Carolina gebruikte het om de vrijmetselarij te initiëren en te indoctrineren.
De vorstelijke weelde van het Koninklijk Paleis van Napels.
*Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op 14.06.2017 en bijgewerkt