In Italië heeft het paradijs zijn eigen naam
Het is duidelijk: vroeg of laat gaat het gebeuren. Op het moment dat de veerboot die u vanuit de haven van Napels tot procida aanmeren en voet op het eiland zetten, zal er geen remedie zijn. Je zult aan zijn voeten vallen.
Misschien gebeurt het als je 's ochtends je ogen opent en, zonder je bed uit te komen, het geluid van de golven tegen de pier hoort. Of misschien voelt het de vissers aan het kletsen terwijl ze hun uitrusting voorbereiden om te gaan vissen. Het kan zelfs gebeuren wanneer de geur van de zee bedwelmt je volledig als je krachtig en diep inademt. Het punt is dat het lot, mijn vriend, is geschreven.
Probeer het niet, zijn charmes weerstaan is niet mogelijk
Het is het kleinste van de drie eilanden die in de baai van Napels ontstaan en het betekent: een reis van slechts een uur per boot. Hoewel het misschien vreemd lijkt, is dit kleine mediterrane Eden de bestemming die door veel Duitsers, Fransen en vooral Italianen wordt gekozen om te ontsnappen aan de eentonigheid en te genieten van zonnige dagen in de zomer. Voor de Spanjaarden blijft Procida echter nog steeds een mysterie.
En dit komt waarschijnlijk omdat het eiland harde concurrenten heeft en, terwijl onze blik valt op de rondingen van de romantische kust van Amalfi of op de almachtige Capri en zijn jetset, Procida blijft daar, nederig en sereen, wetende dat ze veel specialer is dan hen allemaal.
Zonder ook maar een seconde te aarzelen gaan we direct naar onze accommodatie. De gekozen plek? De Mariene Corricella, natuurlijk. De foto die Procida het beste weergeeft, is deze kleine visserswijk bestaande uit kleurrijke huizen die de heuvel aflopen om de golven te ontmoeten. Een Cinque Terre midden in de zee? Het zou een goede manier kunnen zijn om het te definiëren. Daarnaast is het de oudste wijk - uit de 16e eeuw - op het eiland.
Het bereiken van onze bestemming is echter geen gemakkelijke taak, wie zei dat mooie dingen gemakkelijk te bereiken zijn? Een rank van smalle trappen leidt ons naar beneden en naar het hart van de Marina Corricella, die alleen te voet of over zee kan worden bereikt.
La Marina Corricella, de buurt om te verblijven
Als we afdalen komen we in deuren en ramen die ons roepen om ze te fotograferen. Met netten die aan de oude muren waren opgehangen om te drogen. Met meeuwen die snakken naar iets om in hun mond te stoppen en met katten die van elke hoek gebruik maken om een dutje te doen.
Oh... Ik denk dat we verliefd werden.
Nico, een procidan van geboorte en promotor van Visit Procida, een website waar je alle informatie kunt vinden die je nodig hebt om van het eiland te genieten, heeft ons geadviseerd. Zijn advies brengt ons ertoe om te kiezen voor een charmante duplex van ** Gioi Apartments met uitzicht op dit amfitheater met uitzicht op zee en emotie omarmt ons sterk als we op ons terras kijken.** Stendhal-syndroom moet hier voor het eerst zijn gediagnosticeerd.
We gingen meteen op pad om alles te ontdekken wat Procida te bieden heeft. Met iets meer dan 4 vierkante kilometer, het kleine Italiaanse eiland verbergt vele, vele attracties.
Maar we beginnen met de dichtstbijzijnde. We gaan terug naar boven en onderzoeken elke centimeter van De Corricella op zoek naar die gele koepel die de ansichtkaart van de buurt bekroont. Het is de kerk van Santa María de la Gracia. Binnen repeteert een jong stel op het orgel en zet de beste soundtrack op voor ons bezoek.
Deze twee canyons zijn de sleutel: hier zijn de beste uitzichten in heel Procida
We besloten om hoger te gaan. We willen de hoogste plek van het eiland bereiken. In Terra Murata, een paar kanonnen uit 1799 wachten op ons om aan te geven dat, precies op dat punt, u vindt de beste uitzichten in heel Procida.
Van de hand van een van de officiële gidsen van het eiland hebben we een privébezoek aan het oude paleis van Avalos, vandaag in puin. Ze ontmoet ons bij de deur en zij is het die uit haar zak de sleutel haalt van de enorme hoofdpoort die het hangslot opent. Na het passeren weer sluiten.
Dit immense bouwwerk werd in 1563 gebouwd en in 1736 werd het het Koninklijk Paleis in handen van de Bourbons. Het gebied werd, nadat het was versterkt, omgedoopt tot Terra Murata en in 1700 werd het omgevormd tot een militaire zone.
Maar het meest interessante zou later komen, toen het imposante gebouw met statige kamers en een nobele façade Het begon te worden gebruikt als een gevangenis, en in de zalen waar de koningen zelf hun zomersiësta hadden gehouden, gingen de gevangenen slapen. Dit gebeurde tot 1988. Een verhaal dat op elke muur en trede van dit mysterieuze gebouw is vastgelegd.
Ze zeggen dat de gevangenisdirectie na een gevangenenopstand in 1948 besloot hen een baan te geven om hen bezig te houden. De gevangenis van Procida werd toen een heus naaiatelier: de beste geweven linnen kledingstukken uit heel Italië kwamen hier vandaan. Veel van die spoelen liggen nog steeds opgestapeld, op welke manier dan ook en in elke hoek van de oude gevangenis.
Paleis van Avalos
Schaduwen en licht geven vorm aan de weinige overblijfselen van deze mythische plek vandaag en, tussen afbladderende muren, enorme gaten in de zee en vegetatie die een groot deel van het gebouw heeft overspoeld, beëindigen we ons bezoek.
Naast Terra Murata zijn er nog andere pareltjes van het eiland. We stoppen bij de abdij van San Miguel Arcángel, uit de 11e eeuw, om de catacomben te bezoeken. Iets verderop in de Via del Borgo geven een paar handgeschreven borden aan dat er Casale Vascello , een binnenplaats uit de middeleeuwen. Het meest interessante? De huizen, op drie niveaus, toegankelijk via een buitentrap en ook geschilderd in pastelkleuren, worden nog steeds bewoond.
Kleren hangen aan de gevels terwijl de geur van iets heel lekkers door de ramen ontsnapt: er staat iemand te koken. Pasta misschien? Oh god, we hebben honger!
Een geweldige optie om te proeven? de gastronomie van Procida is terug in de Marina Correcella. Het kleine restaurant Gorgonia wordt door een familie beheerd en heeft een maritieme inrichting spaghetti met zee-egel dat klinkt logisch.
Voor een volwaardig banket trekken we naar de andere kant van het eiland. Ons lot ligt in de Marina Chiaiolella . In de meest glamoureuze jachthaven van Procida rusten niet alleen jachten in alle soorten en kleuren, maar ook ** Crescenzo , het oudste restaurant van het hele eiland.**
Hier is het tijd om de bikinioperatie te vergeten en alles wat de gastronomische ervaring kan overschaduwen. En zo niet, let dan op het menu: kabeljauwkroket met mediterraan tomatensap en olijfolie; gemarineerde zeebrasem, gemarineerde ansjovis met gegrilde courgette en roze ui; garnalencarpaccio met roze peper en zwart zout; spaghetti met citroenmosselen en als climax chocoladetortino. We bekennen: we moesten elke laatste knoop van onze broek losknopen.
Naast de jachthaven verbindt een brug met de eiland Vivara , geregeerd door de meest weelderige vegetatie. Het is een gedeclareerde ruimte Natuurreservaat particulier beheerd. Meerdere keren per jaar organiseren ze rondleidingen om zowel de rijke fauna als de archeologische overblijfselen uit het Myceense tijdperk te ontdekken. Een hele ervaring.
Maar een seconde. Als we op een eiland zijn, gaan we het dan niet over stranden hebben? Je hebt onze gedachten gelezen! Het blijkt dat er in Procida zijn, en erg leuk. Bijvoorbeeld, Ciraccio-strand , op slechts een paar meter van de jachthaven Chiaiolella: zijn uitgestrekte kustlijn maakt het het grootste strand van heel Procida. Voor zijn deel, Lingua-strand, naast de haven, valt op door het donkere zand en de ontspannen sfeer.
Ciraccio-strand
De westkust volgend bereikt u de Strand van Il Postino, beroemd om zijn paradijselijke wateren en omdat het een van de decors was voor de film El Postman van Neruda. In feite zijn informatiepanelen verantwoordelijk voor het aangeven op verschillende punten op het eiland.
Dit was niet de enige filmproductie die Procida koos voor het grote scherm. Ook Matt Damon, Gwyneth Paltrow en Jude Law Ze liepen met hun kleine lichamen rond deze delen in Het talent van Mr. Ripley.
De meest 'alternatieve' kant van het eiland is te vinden in het stedelijke centrum. winkels zoals Hipster , het bedrijf van een paar zussen die toegewijd zijn aan personalisatie van kleding en accessoires , zegt het al. Er is ook ruimte voor kunst: ** Luigi Nappa exposeert zijn originele creaties in zijn galerie**.
Op via Liberta vindt u Flamingo Café , een cafetaria die tevens dienst doet als cocktailbar waar je kunt ontbijten –oh, die croissants met pistacheroom…- én een gin-tonic. Hoewel om de meest authentieke sfeer te voelen, ga je naar de? capriccio bar , waar de meeste lokale bevolking naartoe gaat om te genieten? goede ambachtelijke bieren of, waarom niet, een voortreffelijke spritz.
Op dit moment wedden we dat je op zoek bent naar een vlucht voor een uitje naar dit droomeiland. En zo niet, mogen we vragen waar je op wacht? Er is geen ander: om de ware essentie van het Italiaanse eiland te voelen, mijn vriend, moet je het zelf gaan ontdekken.
Je hebt niet meer redenen nodig om haar te ontmoeten, en dat weet je