Leef als een nomade in Mongolië
Mongolië is drie keer zo groot als Spanje (het heeft 1.564.116 km2) en het hele land leeft nauwelijks zo veel mensen als in de stad Madrid, ongeveer 3,2 miljoen. Is hij land met de laagste bevolkingsdichtheid ter wereld. Van die drie miljoen woont bijna de helft in de hoofdstad, Ulaanbaatar, en 37% woont in the middle of nowhere.
Voor millennia, Mongolen leven als nomaden. Zelfs in Ulaanbaatar, waar wolkenkrabbers onvermijdelijk en parallel aan de economische groei stijgen, yurts maken deel uit van het landschap.
Het is niet ongewoon om deze te zien bolvormige tenten, met een houten structuur, bekleed met schapenwol en witte dekzeilen op de daken van betonnen gebouwen of in achtertuinen. Ook niet in de nederige percelen die de stad omringen: hoewel deze Mongolen in huizen met vier muren wonen, zal een yurt, als er ruimte is, niet ontbreken. Een nomade zijn is inherent aan het Mongools-zijn, ongeacht de omstandigheden of voortgang.
Er zijn ook yurts naast de wolkenkrabbers van Ulaanbaatar.
EEN ONTOEGANKELIJKE WERELD
De nomadische levensstijl doordringt elk deel van het land, maar als er één plek is waar de reiziger kan om het te ervaren en je erin onder te dompelen, is de Orjon-vallei. In 2006 uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed, strekt het zich uit over 143.867 hectare, waarvan 7.537 beschermd zijn. De weinige inwoners leven meer dan 2000 jaar als nomadische herders, zich niet bewust van het verstrijken van de tijd.
De Orjon-vallei bereiken is niet eenvoudig. Het ligt 380 kilometer ten westen van Ulaanbaatar. kan worden bezocht als een ontsnapping uit de hoofdstad of als rustplaats als je uit het zuiden komt, na een vermoeiende reis vanuit de Gobi-woestijn. Maar waar je ook vandaan komt, de weg eindigt in het dorp Khujirt. Van daaruit, naar het westen, kan alleen een goed geprepareerde 4x4 de vallei in.
Het is niet gemakkelijk om de vallei van de rivier de Orjon te bereiken.
De route naar de bodem van de vallei bestaat simpelweg niet: je moet minstens zes stromen oversteken en voortdurend gissen, door de sporen van de wielen op de grond, wat de beste manier is. Sommige kunnen je naar een doodlopende weg leiden, naar steile rotsen die je banden zullen doorboren of naar moddergaten waar zelfs de meest robuuste 4x4 niet uit kan komen.
De gemakkelijkste manier om er te komen is onder begeleiding van een ervaren lokale chauffeur. Alleen rijden met een huur-SUV kan echter een van de de meest opwindende ervaringen van je leven.
Eenmaal in de vallei, het profiel van de grote rivier de Orjon wordt soms gevolgd, door afgelegen dorpen van yurts en kuddes yaks, geiten, schapen en paarden, tot het bereiken van de spectaculaire orkhon khukhri waterval (letterlijk, Orjón-waterval) of Rode Waterval in het Engels.
De waterval van de rivier de Orjon ziet eruit als een filmset.
De waterval van Orjón is de meest toeristische plek in de vallei. Toerist, want op een drukke dag in augustus kun je op een drukke dag tussen de lokale bevolking en buitenlanders misschien wel een twintigtal bezoekers tegenkomen. Dat is wat wordt bedoeld met toeristische verzadiging in Mongolië. In de rest van de vallei is het gemakkelijk om een plek te vinden om te kamperen in de bocht van een zijrivier van de Orjon waar tientallen kilometers verderop geen ziel wordt gezien ronde
De groene weiden, bomen, rivieren, watervallen en frisse lucht maken het een plek waar je minstens een paar nachten moet doorbrengen, in je eigen tent of bij de lokale nomaden wonen.
In de buurt van de waterval zijn er verschillende yurtdorpen waar ze wonen boerenfamilies bij wie het mogelijk is om te verblijven. In tegenstelling tot andere bestemmingen waar de nomadenfamilie een kunstmatig element is van het toeristenpakket, In de Orkhon-vallei zijn de nomaden en hun manier van leven echt.
Je kunt met een bureau gaan dat je reis vanuit Ulaanbaatar heeft georganiseerd of gewoon met iemand praten familie die je van harte zal verwelkomen in hun yurt en in zijn leven voor ongeveer tien euro voor drie personen per nacht.
Mongoolse nomaden nodigen je graag uit om in hun yurt te overnachten.
LEVEN IN EEN YURT
De levensomstandigheden in een yurt zijn niet gemakkelijk. De kou 's nachts kan angstaanjagend zijn. Normaal gesproken zijn deze tenten meestal uitgerust met een metalen schoorsteen aan de binnenkant, maar als het brandhout opraakt, zit er niets anders op dan midden in de ijzige steppe naar buiten te gaan voor meer of dekens op bedden te leggen die, meer dan matrassen, bestaan uit door tapijten op elkaar.
Zo leven de nomaden het hele jaar door. Hun enige bron van elektriciteit is meestal een klein zonnepaneel dat ze gebruiken om televisie te kijken en mobiele telefoons op te laden. Stromend water komt uit nabijgelegen beekjes, Het wordt zowel gebruikt voor baden en douchen als voor het wassen van keukengerei.
Mongoolse nomaden bouwen een yurt.
In een enkele yurt bevat alle kamers die een conventionele flat zou hebben: keuken, slaapkamer en woonkamer, behalve de badkamer: je ontlast je in de onmetelijkheid van het platteland of in houten en canvas toiletten die je beschermen tegen nieuwsgierige blikken.
Leven bij een nomadisch gezin houdt ook in dat ze hun gewoonten accepteren en eten wat ze eten. De gefermenteerde paardenmelk of yakkaas zijn typische nomadische producten maar weinig magen kunnen ze verteren. Ze proeven is genoeg, maar je kunt ze niet afslaan, want dat zou een belediging zijn voor hun gastvrijheid. De manier van met hen communiceren is de universele taal van tekens, de tekeningen op de grond en zelfs de geluiden om dieren of elementen van de natuur aan te duiden.
Nomadevrouw die een jak melkt in de Orkhon-vallei (Ovorkhangai).
Als dit allemaal teveel voor je is, kan dat altijd verblijf in een van de verschillende yurt-resorts dicht bij de Orjon-waterval. Daar zal het je aan comfort niet ontbreken, maar je mist wel het meest authentieke deel van hoe het is om te leven zoals de Mongolen dat al duizenden jaren doen.
Leven met de nomaden is een geweldige manier om te leren hoe je het met heel weinig moet doen, maar bovenal is het een kans om te observeren hoe de omgeving ontwikkelt vaardigheden die in de eerste wereld begraven lijken volledig: jongens en meisjes van tien jaar en jonger weten hoe ze hout moeten hakken, vreugdevuren moeten aansteken en kuddes galopperende paarden moeten leiden, en ook kunnen navigeren op niet-bestaande wegen zonder kaarten.
Kaas uitharden op het dak van een yurt.
GALLOP ZONDER GRENZEN
Naast het dagelijkse samenleven van gezinnen, de steractiviteit is paardrijden. De Mongolen zijn van oudsher een ruitervolk en bijna alle families hebben eigen paarden, waarmee je een ritje kunt maken, van een uur tot meerdere dagen, voor prijzen die je je nooit zou voorstellen.
Vergeet alle eerdere ervaringen met paardrijden, want in Mongolië en in het bijzonder in in de Orjón-vallei heb je kilometerslange groene vlakte om te rijden naar eigen goeddunken, met de voorzorgsmaatregelen die u nodig acht: niemand zal u dwingen langzaam te rijden of een helm te dragen... Uiteraard altijd op eigen risico.
Paardrijden is de hoofdactiviteit van de Mongoolse nomaden.
Van de Orjón-waterval kun je een meerdaagse excursie te paard naar de Acht Meren, een alpenlandschap ontoegankelijk in 4x4 waar de menselijke aanwezigheid nog minder is. De nomaden zorgen zelf voor de paarden en al het eten en de kampeeruitrusting. Denk natuurlijk niet aan mobiel, hier en in een groot deel van de vallei.
De natuurlijke omgeving van de Orjón-vallei is een plek die voorbestemd is om dat nog lang te blijven. De kracht van de natuur is zo krachtig dat menselijke impact kan het nooit vormgeven. De Mongolen die 2000 jaar geleden met hun kuddes in deze vallei woonden, weten het goed: ze hebben hun manier van leven sinds hun aankomst niet veranderd - en dat kunnen ze ook niet, ze willen dat ook niet.
Mongoolse ruiter steekt de Orkhon-rivier over met zijn kudde paarden.