De moai, de sterren van Rapa Nui
pau hitor stamt af van de clan van degenen die de lucht lezen. "Door de sterren te volgen en naar de wolken te kijken kun je overal komen" , verzekert hij me met het accent van iemand die gewend is de klinkers in hun moedertaal te verlengen. corpulent en met een fel gezicht waarin het bekende explosieve temperament van de rapanui Pau daarentegen heeft een openhartige blik en voortreffelijke manieren. Bovendien weet hij waar hij het over heeft. Je voorouders kwamen hiertoe klein vulkanisch eiland , de eenzaamste ter wereld, vanaf een bepaald punt op de Frans-Polynesië . Een epische prestatie van meer dan honderd dagen navigatie waarvoor ze alleen hadden zijn kennis van de lucht en de zee en het blinde geloof in de visionaire droom van de tovenaar Haumaka , vertrouwde man van koning Hotu Matu'a.
Ze noemden het toen uitbundige eiland Te Pito Te Henua , vertaald als de 'Navel van de wereld', hoewel de echte betekenis is 'Waar de aarde eindigt' of, anders bekeken, 'Waar de aarde begint' . Zo was het al heel lang. Officieel genoemd als Paaseiland door enkele Nederlanders die op de kust verschenen op Pasen 1722 , de afstammelingen van Hotu Matu'a noemen hun eiland, hun cultuur, hun taal en zichzelf het liefst Rapa Nui , de Grote Rap.
"Westerse mensen willen het altijd weten, maar begrijpen er niets van." Pau spreekt weer bewust. Hij werkt in het nationale park (dat eigenlijk bijna het hele eiland beslaat) en bewaakt zijn stenen voorouders in de steengroeve Rano Raraku , de megalithische beeldhouwwerkplaats waar ze vandaan kwamen, zeggen de Rapanui dat lopen, bijna alle moai die dit eiland tot een unieke en uitzonderlijke plek maken. Pau is een directe familie van de eerbiedwaardige heer die hij vertegenwoordigt de grootste moai die ooit op een platform stond: Pito Kura , 11 meter en meer dan 80 ton. Het was ook de laatste. Tegenwoordig is het in tweeën gebroken en behoorlijk geërodeerd. Zozeer zelfs dat het moeilijk is om hun vormen te onderscheiden. In de jaren negentig werd er geld ingezameld om het te restaureren, maar ook als bij toverslag verdween het.
De moai van Ahu Nao Nao keren Anakena Bay de rug toe
De andere moai die groter zijn (12, 16, 21 meter) ze zijn nooit uit deze steengroeve gekomen . Sommige, de meest enorme, scheidden zich niet eens van de fundament . Wandel drie eeuwen na zijn mysterieuze verlatenheid tussen de honderden hoofden van kolossen die tevoorschijn komen uit de ingewanden van de berg komt het dichtst in de buurt van volgen klok konijn naar het land van Alice. Sommige hoofden kijken recht vooruit, anderen naar de lucht, anderen raken de grond met hun neus, sommigen laten alleen hun gezicht zien, anderen tonen een deel van hun romp. Langwerpig en met een aerodynamische neus, ze doen me allemaal denken aan Clint Eastwood in die films Cinemascope.
In Rapa Nui er zijn 270 platforms of ahu en rond duizend moai , één voor elke inwoner van vlees en bloed. De eerste die werd gebouwd, in de 9e eeuw, gemeten 57 centimeter , maar na verloop van tijd werden ze volumineuzer, zwaarder, totdat ze de kolossen bereikten die we zojuist hebben gezien. Waarom? Nou, denk aan jezelf: Wil je geen groter huis of auto? Een groter vriendje? Waarom? Bijna de helft van deze duizend moai bevindt zich in de steengroeve en op de toegangswegen. De rest ligt hier en daar verspreid langs de kust, gebroken zoals die in de Pau's betovergrootvader , liggend min of meer bij de platforms waarop ze ooit zorgvuldig waren geplaatst.
Rano Raraku, de steengroeve waar bijna alle Moai uit kwamen
Op het eiland liggen zoveel losse en opgestapelde stenen dat men soms niet weet die monumenten zijn of gewoon monumentaal. Je moet voorzichtig lopen om je voorouders niet te storen en vooral om geen enkel te breken. Voorlopig zijn het er nog maar een paar 50 gerestaureerde moai . Vernietiging is een belangrijk onderdeel van het verhaal. Gevoed door een jeugdherinnering en dat 'kapotte telefoon' waarin de mondelinge traditie soms wordt, die van de Paaseiland is een verhaal van telepathie en metamorfophis , van mannen die in vogels veranderen, van beelden die functioneren als antennes van een bovennatuurlijke kracht, van magnetische stenen die deuren openen naar andere dimensies. Maar bovenal is het een gelijkenis van de aarde, een spiegel waarin we naar onszelf kunnen kijken en reflecteren.
Sinds een paar jaar geleden werd ontdekt dat toen de koning Hotu Matu'a aangekomen op het eiland, bereikten de palmboombossen de zee, Rapa Nui is genoemd als een duidelijk voorbeeld van de gevolgen van overmatige groei en dood de gans die de gouden eieren legt . Een waarschuwend verhaal: "hebzucht brak de zak." Nu lijkt het erop dat de verantwoordelijkheid niet alleen menselijk is en dat de ineenstorting niet plaatsvond vanwege wanbeheer van middelen, maar omdat de ratten die als verstekelingen op de boten van de eerste kolonisten arriveerden, aten de zaden van palmbomen tijdens een reeks meedogenloze droogtes.
Maar elke ontdekking gaat gepaard met nieuwe vragen. Eigenlijk is alles geschreven en goed uitgelegd in de raadselachtige rongo rongo-tabletten , een soort levensdagboek gedrukt op houten bladen. Van de meeste was echter nog nooit gehoord, en de weinige die bekend zijn, zijn onvoldoende om iets anders te onthullen dan: een onbegrijpelijke hiëroglief . Zonder hen is het enige waar we ons aan kunnen vasthouden de resultaten van koolstof 14 testen en op de theorieën en veronderstellingen van archeologen. De data en gegevens variëren afhankelijk van wie het u vertelt. Daarom is het de moeite waard om het eiland met verschillende gidsen te bezoeken. Zo voltooi je de puzzel zelf.
Zonsondergangen zijn vooral mooi vanuit Tahai
Zoveel belangstelling wordt gewekt door een vulkanisch gesteente ter grootte van de stad Segovia, omringd door de eeuwigheid van de Stille Oceaan. Rapa Nui het is zo klein en geïsoleerd dat, aangezien de vliegtuigen hier landen, er geen schepen aankomen. Het heeft de vorm van een gelijkbenige driehoek met een uitgedoofde vulkaan op elk punt en een populatie die op een van die grote cruiseschepen zou kunnen passen. Hier heeft iedereen elkaar altijd gekend of is direct familie. Ze houden van elkaar, ze zijn jaloers op elkaar, ze bedriegen elkaar, ze raken verstrikt. Zoals overal. "Hier zijn we allemaal met iedereen, maar niemand is met iemand", zeggen ze. Iets minder dan de helft van de bevolking is Rapanui, de rest zijn Chilenen uit de 'met jou' , zoals ze het continent noemen, en af en toe een buitenlander die 'besmet' was van het eiland.
Het is raar de 21e eeuw rapanui die al een tijdje niet meer van het eiland woont. Vreemdeling is nog steeds degene die niet terugkeert. De meeste eilandbewoners wonen in de hoofdstad, Hanga Roa , waar de actie is, hoewel bijna iedereen een complot op het platteland heeft om te ontsnappen aan de 'chaos' van de stad. De kerk, het ziekenhuis, het postkantoor, een handvol winkels met souvenirs, sarongs en tiare-olie gemaakt in Tahiti , een paar disco's... Hanga Roa Het is een stad met twee hoofdstraten en nauwelijks verkeerslichten waar niemand verbaasd is als er paarden worden bereden door mannen met ontbloot bovenlijf. Ruimte delen met sommigen 7.000 paarden en een onbekend aantal honden die toeristen voor een dag adopteren, op zoek naar wat restjes, of het nu eten of genegenheid is.
De Rano Kao-krater
Vorig jaar kreeg het eiland 50.000 bezoekers . Het LAN-kantoor is een van de levendigste plekken. Het centrum van speelse activiteit komt overeen met de Inham . Zo is er het voetbalveld, twee van de drie duikcentra, de beste ijssalon en twee kleine strandjes. Terwijl sommigen zonnebaden op het zand, anderen golven vangen of ze trainen in hun Polynesische kano's. Het hele jaar door bereiden ze zich voor op de Tapati wedstrijd , waarin, elk begin van februari, a de koningin van Rapa Nui . Dit jaar heeft ze zich alleen kandidaat gesteld Maeha Leon . “Mijn familie heeft altijd geholpen om de deelnemers voor te bereiden. Om de auto's te maken, de mahute-pakken, om te studeren...", legt hij uit, "Ik denk dat dat de reden is waarom niemand nu met mij wil concurreren."
Wezen van een weggerukte cultuur, De huidige Rapanui zijn vastbesloten om hun folklore terug te krijgen. Maar niet zozeer om het voorstel van Red Bull te accepteren om de competitie op leven en dood van de... Manu string , de 'vogelman'. 90 procent van het eiland leeft op de een of andere manier van het toerisme: ze verhuren hutten, verkopen handwerk, werken als gidsen. De burgemeester zelf, dezelfde die een paar jaar geleden de bevolking aanmoedigde om toeristen bij hem thuis uit te nodigen, heeft zojuist een exclusief hotel geopend met de knowhow van de Noi-keten. Het grootste hotel, Hangaroa Eco Village, met 70 kamers gecamoufleerd in de vulkanische omgeving, Het zou ergens anders ter wereld een boetiekhotel zijn. Kort na de opening, nu een paar jaar geleden, is het hotel voor enkele maanden overgenomen door lokale bevolking die hun voorouderlijk recht op het land claimen. De oprichting van een inheemse stichting lijkt de protesten het zwijgen op te leggen, en wie is er vandaag nog meer, wie het minst langs de bioscoop is geweest, om een drankje te drinken in de bar of de voordelen van de spa te proberen, met een geweldige zout- en zandsauna meegebracht uit Antofagasta.
De luxe van de essentie in Hotel Explora
Het eerste luxe hotel op het eiland was de Explora, bijgenaamd Mike Rapu's Inn , voor het zijn in de landen van wat sommigen noemen 'de farao' , tevens eigenaar van een van de twee duikcentra en diverse andere bedrijven. Hij is de meest ondernemende persoon van het eiland. Een echte lokale beroemdheid. Ik stel me voor dat als we blijven bouwen moai , de jouwe zou een van de grootste zijn. Als de belangrijkste attractie van Hangaroa is om in de stad te zijn, de ontdekken is juist daarbuiten, acht kilometer verderop, waar het firmament nog oneindiger lijkt en de eerste zonnestralen sluipen bij zonsopgang in je kussen. In het midden van een idyllische omgeving van smaragdgroene velden met uitzicht op de zee, zwerven de paarden naar believen en de krekels hun bijzondere symfonie componeren.
Binnen de prachtige vulkanische stenen constructie, de Pisco Sour Ze helpen bij het plannen van de activiteiten van de volgende dag. In de oneindige stilte van de nacht lijkt het te worden gehoord de beweging van de sterren. In 2010 heeft de POT gaf een ster aan Rapa Nui, nummer 221.475 , en doopte het met zijn naam. Het lijkt erop dat de locatie van het eiland de ontdekking van verschillende sterren mogelijk maakt die moeilijk te zien zijn vanaf andere punten op de planeet. Hier, zo ver van alles, zie je dingen die op andere plaatsen onzichtbaar zijn. Plots veroorzaakt het gebrul van een motor het gehuil van alle honden op het eiland. Ik ben ook bang. Nooit eerder had het passeren van een vliegtuig zoveel indruk op mij gemaakt. Na een aantal dagen op het eiland begint de ballast van onze toestand als moderne en beschaafde man los te laten. Het is merkwaardig dat zo ver van de rest van alles, men er eindelijk in slaagt, begrijp jezelf beter en, tussen haakjes, accepteer dat het beste hulpmiddel om dit eiland, de wereld in werkelijkheid, uit te leggen, meer dan wetenschap is poëzie. Ik ben het volledig eens met Neruda, die ook "Het heeft zo lang geduurd om hier te komen en nu is het zo moeilijk om te vertrekken."
Dit rapport is gepubliceerd in nummer 61 van Conde Nast-reiziger.
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Er gebeurt iets met Santiago de Chile
De golf van Anakena