Het geologische spektakel dat Las Tuerces . is
We kennen allemaal het bestaan van natuurparken, biosfeerreservaten en andere beschermde gebieden waar de biodiversiteit wordt behouden op basis van de bescherming van het grondgebied. Geoparken daarentegen beschermen de orografie, cultuur en geologie van de plaatsen die ze omvatten.
Geografie, en wat het omvat, is het museumstuk van een lange reeks ruimtes beschermd door UNESCO, verspreid over de hele wereld. Spanje heeft vijftien geoparken, en een van hen, misschien wel de meest mysterieuze, is het Geopark van Las Loras, gelegen te paard tussen Burgos en Palencia tot aan de grens met Cantabrië.
Karstformaties, tufstenen, breuken en sinkholes afgewisseld met archeologische vindplaatsen van Cantabrische forten en Romeinse kampen. Bereid je torreznos voor en ga zitten om het landschap te zien: we gaan het Geopark de las Loras binnen.
PEÑA AMAYA (BURGOS)
De Peña Amaya (1.377 meter) doorbreekt de horizontaliteit van de vlakte als het boegbeeld van een schip dat uitkijkt op de golvende deining. Deze rotsachtige 'molen', bestaande uit drie niveaus van terrassen die uitmonden in een vlak plateau, Het is geologisch een perfect voorbeeld van een syncline en omgekeerd reliëf, en historisch gezien een natuurlijk fort dat millennia lang door mensen werd gebruikt.
Aan zijn voeten kruisen de paden die de kust en het Castiliaanse plateau met elkaar verbinden, en vanaf de top kun je zien de landen die de Vergeten Weg van Santiago doorkruist. Het is een onvergelijkbare heuvel voor liefhebbers van geografie om van te genieten het uitzicht op Krijt kalksteen en bovenste Krijt mergel ontsluitingen.
Deze rotsen die nu bergen vormen, maakten 65 miljoen jaar geleden deel uit van de zeebodem: Het is niet ongewoon om fossielen te vinden die rond Peña Amaya lopen. We moeten ook niet verbaasd zijn om oog in oog te staan met twee enorme stenen stijlen en het canvas dat van een muur is gescheurd, Welnu, Peña Amaya was een stad en fort dat met tussenpozen werd bezet door Cantabriërs, Romeinen, Visigoten en Castilianen.
Zijn onneembare positie vereist zeven Romeinse legioenen onder bevel van keizer Augustus zelf, voor wie de vermoeiende campagne tegen de Cantabriërs een pijnlijke ziekte waard was. En acht eeuwen later zouden ze... de Visigoten die naar het noorden vluchten met moslimlegers op de hielen die naar de top van Amaya zou klimmen, waar ze zich in het jaar 713 vanwege de honger overgaven.
PÁRAMO DE LA LORA (PALENCIA)
Peña Amaya is de toegangspoort tot de berg en het Geopark, waarvan de wegen het in het oosten omringen. Nemen de BU-621 snelweg we kunnen zijn kolossale afmetingen bewonderen terwijl we naar binnen gaan valleien ingebed tussen 'loras', zoals de afgeplatte bergen bekend zijn die het landschap voortdurend breken, als afgebroken tanden die de havermoutkleurige cake van de vlakte verslinden. Vlakten die, als we naar het noorden gaan en na het oversteken van de Lucio-rivier in Quintanas, geleidelijk verdwijnen totdat ze wijken naar het natuurmonument dat zijn naam geeft aan het Geopark: de Páramo de la Lora.
Om de bewondering te begrijpen die de eenzaamheid van de hei sinds lang geleden heeft opgewekt, moet de bezoeker de kronkelende weg die begint in Pomar de Valdivia en stijg op, op zoek naar de hemel totdat de Cueva de los Franceses en het uitkijkpunt van Valcabado.
Het is waarschijnlijk dat we reeën zullen zien grazen tussen de korenvelden, die met de klaprozen om onze aandacht concurreren. De fauna van het Geopark is net zo rijk en gevarieerd als de geologische formaties en dergelijke emblematische soorten als de steenarend of de Iberische wolf.
De aanwezigheid van de tweede zal in ons opkomen als we door de ruige en eenzame heide gaan lopen, met geen andere horizon dan de bergen die ons omringen: beschaving verdwijnt als we weggaan van de uitkijk en voordat we het beseffen, zijn we het contact met de buitenwereld kwijt.
Gevormd door harde kalksteen die de bodem tot een woestenij maakt, De heide is vergeten door hoeveel generaties er binnen de grenzen van het Geopark hebben geleefd. thuis van herders, maquis, vluchtelingen en jagers, Het huisvestte olievelden die nog steeds bezocht kunnen worden en in de moderne tijd is het omgebouwd tot een plek die door de wetenschap wordt benut. Het Astronomisch Observatorium van Cantabrië bevindt zich op de kliffen van de hei, een ideale plek om de lucht te observeren vanwege de netheid van de atmosfeer.
De windvelden zij zijn het enige symbool van de mensheid dat de woestenij doorbreekt: de rest is wind, onkruid, horizon en stilte.
DE EBRO RIVIER CANYON (BURGOS)
Ten oosten van het Geopark wordt de eentonigheid van de hei plotseling onderbroken. De rivier de Ebro, jong en krachtig, scheurt de kalksteen van de Kemp's richel in zijn onvermoeibare zoektocht naar de zee, een geografische functie uit een western vormgeven: de Ebro-canyon.
Van klimaat en reliëf veel goedaardiger dan de heide, de kloof is de thuisbasis van ansichtkaarten zoals Orbaneja del Castillo en Tubilla del Agua, verheven naast enorme watervallen van kristalhelder water, tobas genaamd.
Elk vloeibaar element dat uit de wanden van de Ebro-kloof ontspringt en zijn fauna en zijn volkeren te drinken geeft, komt uit de heide, wat bevestigt dat zelfs de ergste woestijn kan aanleiding geven tot de plantaardige schoonheid die de bodem van de kloof koestert.
We hebben het mooiste stadje van Burgos gevonden: Orbaneja del Castillo
BERG BERNORIO (PALENCIA)
Het is een aan te raden optie om de oversteek van de Ebro-kloof te verlaten de Cantabrische vallei van Valderredible kunnen bewonderen de roodachtige kliffen en de beukenbossen die de grens tussen de Ebro en de Páramo de la Lora markeren.
Bij aankomst op Heilige Maria van Valverde het pad volgen van de CA-273, een andere enorme stenen tand, de tweelingzus van Peña Amaya, zal onze visie beginnen in beslag te nemen. Gaat over berg Bernorio, wiens geschiedenis zou geven voor eeuwige romansaga's omdat Het werd continu bewoond vanaf de 8e eeuw voor Christus tot de komst van de Romeinen in de 1e eeuw voor Christus.
De oppida (versterkte stad) van Monte Bernorio wordt beschouwd als de grootste in Europa behorend tot de ijzertijd, en een van de belangrijkste pre-Romeinse vindplaatsen op het Iberisch schiereiland.
De Cantabriërs overwogen, net als hun Keltische grootouders, heilige zekere geïsoleerde en imposante bergen, zoals Monte Bernorio en Peña Amaya. De eerste huizen een acropolis en twee muurbanden en vanaf de top kan het om zoveel de Palentina-berg te bewonderen, met de toppen van Curavacas, Valdecebollas en Espigüete, as de Montes del Pas en de Picos de Europa; terwijl in het zuiden de grote Castiliaanse vlakte zich aanbiedt om over te vliegen.
De meest gefotografeerde foto van Orbaneja del Castillo
Het schouwspel van zonsondergang en de volle maan boven de berg Bernorio, die toegankelijk is via een veespoor, is ongeëvenaard, en de mensen die het bewoonden vertrokken op de top grafheuvels en menhirs om zijn connectie met de godheid aan te geven. Maar zelfs de krachtige mystiek van de plaats kon dit niet voorkomen dat het werd ingenomen door twee Romeinse legioenen tijdens de veldtocht van keizer Augustus.
DE DRAAIEN (PALENCIA)
De betoverde stad Cuenca heeft een neef op de hoogten van de Tuerces, een paar kilometer van Monte Bernorio en Aguilar de Campoo. de oproep ladder van tijd Begint om Villaescusa van de torens en, voor twee kilometer, kruisen geologische monumenten bestaande uit gangen, steegjes, holtes, plateaus en grote stenen paddestoelen die het product zijn van erosie veroorzaakt door grondwater op carbonaatrotsen uit de Santoniente-periode.
Vanaf de top van Las Tuerces is de geschiedenis op ons terwijl we nadenken de overblijfselen van het naburige fort Monte Cildá, een andere Cantabrische en later Romeinse citadel, evenals de spoorlijn die langs de bodem van de Horadada-kloof loopt, van vitaal belang sinds het midden van de 19e eeuw om Santander te communiceren met Palencia, Valladolid en Madrid.
Regio ooit belangrijk als communicatieknooppunt, de steden die deel uitmaken van het Geopark lijden momenteel onder de endemische ontvolking van plattelandsgebieden, met opvallende uitzondering van de cookiekern van Aguilar.
Vanaf de top van Las Tuerces kan, afhankelijk van hoe de wind waait, de zoete geur van in de fabrieken gebakken bietenmeel en suiker ons bereiken, maar in de meeste steden is het moeilijk om iets anders te voelen dan het gewicht van de stilte.
En voel je klein aan de voet van deze geweldige stenen paddenstoelen
WAAR ETEN EN SLAPEN
De dorpen van het Las Loras Geopark onderhouden in hun keukens traditioneel Castiliaans eten, waar je de producten van het varken en de tuin niet mag missen. Bloedworst, torreznos, oor en neus op zijn beurt concurreren met de smakelijke Pisuerga-forel en rivierkrabben waarmee gigantische paella's zoals die van Pisuerga pottenbakkers. Deze laatste stad heeft, tegenover de zeer interessante grotkerk van Saints Justo en Pastor (9e eeuw), een picknickplaats aan de rivier wat ideaal is voor wie kiest voor een broodje.
De meest veeleisende fijnproevers gaan naar de restaurant van hotel El Convento, in Santa María de Mave, waar u kunt genieten van een idyllische omgeving met de bijgebouwen en tuinen van een 12e-eeuws benedictijns klooster.
De accommodaties in het Geopark de las Loras zijn voor het grootste deel landelijke huizen die de eigenaardigheid van de Campurrische woning hebben kunnen rehabiliteren of behouden. De steen domineert de constructies, hoewel het niet ongewoon is om te vinden adobe en houten huizen zoals degenen die nog steeds oprijzen in de buurten van Kalf van de Carpio.
Het is precies in de kleine gesloten vallei waar ze opstijgen de wijken San Pedro en Santa María, verzameld in de omhelzing van imposante bergen en doorkruist door de Camino Real en de Camino Olvidado de Santiago, waar men zal de sensatie van het leven in de middeleeuwen kunnen ervaren.
De meest veeleisende fijnproevers gaan naar het restaurant van het hotel El Convento
Het landelijke huis El Fresno, in Barrio San Pedro, Het is een oud adellijk huis met een vertrouwd aroma, maar als je iets authentiekers wilt, kijk dan onder de berg Bernorio.
Daar, in Pomar de Valdivia, het landelijke huis Puerta de Covalagua, gerund door een vriendelijke lokale familie, zal je laten zien? hoe het leven was in de steden van het lege Spanje en hoe het weigert te verdwijnen dankzij de inspanningen van degenen die, net als de oude Cantabriërs, weigeren het op te geven.