Guimares is Portugal in zuivere staat. In feite werd het land hier geboren in de 12e eeuw, toen Afonso Henriques zijn moeder versloeg in een strijd die zou leiden tot de onafhankelijkheid van Portugal van het koninkrijk van Leeuw.
Ik doelde hier echter niet op, maar op het feit dat hij blijft volhouden die Portugese sfeer van een klein stadje, een bepaald ritme dat we hier misschien al kwijt zijn en dat vooral opvalt op slechts 45 minuten van de kosmopolitische drukte van Haven.
Er zijn veel redenen waarom het de moeite waard is om Guimarães te bezoeken, waarvan het charmante historische centrum is uitgeroepen tot werelderfgoed en het wordt doorkruist door de Camino Torres, de variant van de Camino de Santiago die vertrekt vanuit Salamanca volgens de route die Diego Torres de Villarroel destijds maakte.
Wandelen door Guimarães.
Maar voor het geval dat het monumentale complex, de omgeving en het wandelen niet genoeg waren, de stad heeft ook een hele reeks gastronomische attracties waardoor het het ideale basiskamp is voor een uitje waardoor je alle clichés en vooropgezette ideeën over Portugal en zijn keuken in twijfel trekt.
COZINHA MINHOTA
Het is mogelijk dat de keuken van de Minho-regio (Miño in het Spaans) in eerste instantie lijkt Galicische keuken met een ander accent. En dat is volkomen logisch, want daar is de grens, 80 kilometer verderop.
Zodra je echter op verkenning gaat, kom je totaal andere gerechten gemaakt van ingrediënten die u bekend voorkomen, zoals: pica no chão rijst , kiprijst gekookt met rode wijn en het bloed van het dier; raapsoep; de feijão van vonk , bonenstoofpot met oor, spek en varkenspootjes; de bacalhau com broa , gebakken kabeljauw met een korst van maisbrood of de beroemde poeder naar lagareiro, Gegrilde octopus met knoflookolie en geroosterde aardappelen.
TRADITIONEEL GEBAK
Die uit Portugal en snoep van conventuele oorsprong is een serieuze zaak. Om de paar kilometer, soms gewoon door van plaats te veranderen, vind je nieuwe specialiteiten die de oude banketbakkerijen bewaren als de schat die ze zijn.
Lagareiro-poeder.
In het geval van Guimarães is het bekendste voorbeeld: de grazen of Guimarães-cakes, een soort zoet gebak met een zeer complexe vulling omgeven door een massa dunne vellen die kunnen doen denken aan een Napolitaanse sfogilatella. pas ze Confeitaria Clarinha , op de Plaza del Toural.
Laat ook niet los de toucinhos do ceu uit de stad, een snoepje dat weinig te maken heeft met het spek uit de hemel aan deze kant van de grens, of de jezuïeten, een snoepje dat je bekend in de oren zal klinken als je uit Bilbao komt omdat het een heel merkwaardig verhaal heeft: een eeuw geleden huurde een banketbakker uit Santo Tirso, halverwege tussen Guimarães en Porto, een Spaanse assistent in die naar de banketbakkerij kwam met een formule genaamd om in een van de meest populaire snoepjes van het land te worden.
Ja, de jezuïeten van Bilbao hebben een Portugese neef. En als je ze wilt proberen, kun je ervoor kiezen om het in Confeitaria Moura (Santo Tirso), het huis gesticht in 1892 waar het snoepje werd geboren voor de Portugezen, in een van de twee vestigingen die deze banketbakkerij heeft in het centrum van Porto of, zonder Guimarães te verlaten, in de Pastelaria Nova Camir of in de kleine Confeitaria Ribela.
AMARANTE: MEER GEBAK
Amarante, op 20 minuten van Guimarães, lijkt misschien niet veel meer dan een klein stadje gebouwd rond een klooster en een brug. Maar hoewel dit de belangrijkste monumenten zijn, het verbergt een paar attracties meer dan je zou verwachten vanwege zijn grootte.
De legendarische jezuïeten.
Op hetzelfde plein van het klooster is al tientallen jaren de Bar So Goncalo , de perfecte plek om een van de tafels op het terras te krijgen en laat de uren verstrijken tussen koffie en lokale zoetigheden. Ik zou je bijna zeggen om blindelings te bestellen, want je zult ze niet allemaal kunnen proberen en een van hen is een verleiding.
Als je voor het meest karakteristieke wilt gaan stop niet met vragen over hen twaalf van São Gonçalo (de snoepjes van San Gonzalo), ook bekend in een minder kuise versie als colhões do santo of caralhotes. Als de vorm het niet duidelijk genoeg maakt, vergeet dan niet dat de 'lh' in het Portugees wordt gelezen als de 'll' in het Spaans. En nee, vraag me niet om het voor je te vertalen.
Daarna kun je doorgaan met het verkennen van de twee kleine historische buurten aan weerszijden van de brug of jezelf trakteren en reserveer een tafel in het restaurant Largo do Paço , sinds 2004 erkend met een Michelin-ster en die zich binnen bevindt de Calcada Huis , een van de meest spectaculaire hotels in het noorden van het land.
GROENE WIJN
Je bevindt je toch midden in het productiegebied van Vinho Verde een van de meest populaire in Portugal.
Hoewel het mogelijk is dat als je het eerder bent tegengekomen, je het verkeerde idee hebt, omdat niet altijd degene die wordt geëxporteerd of die in toeristische restaurants wordt gevonden van de hoogste kwaliteit is, vergeet niet om het eens te proberen.
Al vier generaties lang worden hier wijnen gemaakt.
Een geweldige plek om het te doen is cello huis (bezoek alleen op reservering) , een oud herenhuis op een half uur van Guimarães waarin dezelfde familie maakt al vier generaties lang wijn. De huidige resultaten zijn nogal een verrassing en het is een hele ervaring om ze hier te testen, tussen wijnstokken van meer dan 4 meter hoog.
LE BABACHRIS
Terug in de stad is het een zeer goede optie om een tafel te reserveren bij Le Babachris, verborgen in een zeer charmante straat op slechts 200 meter van het historische centrum.
Waarom? Voor zijn uitstekende prijs-kwaliteitverhouding? ('s middags werken ze alleen menu van de dag, voor 12 euro. 's Avonds bieden ze twee degustatiemenu's aan, 28 en 35 euro, drankjes niet inbegrepen).
En dat niet alleen: de vertrouwde behandeling die Bárbara en Pedro de klanten geven zorgt ervoor dat u zich vanaf het eerste moment op uw gemak voelt en Christian's keuken , een Mallorcaanse die na het passeren van Frankrijk en als privékok voor enkele van de grote Spaanse fortuinen, ontmoette hij Bárbara en kwam uiteindelijk met haar mee naar haar stad, hij zal je aanbieden een unieke reis door lokale producten vanuit het perspectief van een Middellandse Zee die is opgeleid aan de prestigieuze Lenôtre de Parijs.
Babachris, je zult zoiets niet vinden, zelfs als je ernaar zoekt.
Je zult zoiets niet vinden, zelfs als je ernaar zoekt. Deze curieuze mix vertaalt zich in gerechten als Shirumono, een soep met Japanse invloeden die Christian maakt met lokale kool en rapen; de Soepachtige rijst met pens en raapstelen Golf kalfsvlees met romige polenta, andijvie en vleessaus.
MEER HANDTEKENDE KEUKEN
Als je in de stad woont en geïnteresseerd bent in haute cuisine, zul je zeker de naam hebben van Naar Cozinha , de plek in het historische centrum die dit jaar zijn . kreeg eerste Michelinster.
Ook het restaurant mag je niet missen Ferrugem , in het midden van een klein dorpje halverwege tussen Guimarães en Braga, dat sommigen omschrijven als “het dorpje elBulli”. Misschien is dit overdreven, maar wat zeker is, is dat Renato Cunha biedt hier een bijzonder vernieuwde visie op de klassieke smaken van de streek.
PANTY
De hoofdstad van het district ligt op minder dan 20 km van Guimarães en verdient minstens één uitje om te leren kennen zijn gezellige oude stad, zijn levendige culturele leven en, ja, je raadt het al, zijn zoetigheden.
Haute cuisine heeft ook zijn plaats in dit uitje.
De lauw zijn een van de meest populaire specialiteiten. Ze hebben zelfs een patisserie, Scheenbeen uit Braga , aan hen opgedragen naast de Porta Nova-boog. hier de banketbakker Joaoo Araujo biedt de klassieke versie van dit snoepje, gevuld met room; maar ook alternatieve vullingen, zoals hazelnootpraliné, de klassieker met frambozen of banaan en karamel.
En als je nog meer wilt, vraag dan om de biscainhos (ei en amandel), rollen van de nacht (krokant deeg en notenvulling) of de citroen en frambozen semifreddo.
DE OUDE CAFÉS
Ah, de oude Portugese cafés. De meeste steden hebben ten minste één van deze locaties. waar de tijd meer dan een halve eeuw geleden lijkt te hebben stilgestaan.
Inrichting kan soms wat ouderwets zijn maar nooit weggegaan de service is klassiek en hoffelijk, het aanbod eenvoudig: misschien wat lokaal zoet, altijd een koffie die meestal meer dan de moeite waard is (en waarvoor je zeker tussen de 60 en 75 cent betaalt), misschien een soep 's middags.
Op deze plaatsen heb je het gevoel dat de tijd vertraagt als je door de deur loopt en dat het stedelijke en kosmopolitische Portugal op straat blijft om naar binnen te gaan, ruimte voor eindeloze bijeenkomsten, stille koffie en de nobele kunst om door het raam naar de wereld te kijken.
Die gevuld met room, een klassieker.
In Guimarães mag u een bezoek aan de millennial koffie ; in Amarante, het eerder genoemde São Gonçalo; in Braga, de Vianna of A Brasileira… Misschien moet ik ooit een lijst maken van mijn favorieten in het hele land.
En alsof dit alles nog niet genoeg is, is Porto er op een steenworp afstand, net als de Douro-wijnstreek, Vila Real en zijn zoetigheden (natuurlijk), en de vleeswaren en worsten van de regio Trás-Os-Montes.
Als je niet naar Guimarães en het noorden van Portugal gaat, laat het dan ook niet zo zijn want er zijn niet meer dan genoeg gastronomische attracties.
Naar Brazilië.