Na de première van de film Bevroren, Disney, november 2013, Visit Norway kende een stijging van 37% in hotelboekingen in Noorwegen vergeleken met dezelfde periode vorig jaar.
Het succes van Slumdog Millionaire in 2008 verhoogde de opkomst van (controversieel) armoedetoerisme in Indiase steden zoals Mumbai, en het William Wallace-monument in Stirling (Schotland), registreerde een toename van 300% in toeristen het jaar na de première van dapper hart in 1995.
Cinema heeft ons altijd verbonden met de wereld en hij heeft het nog dromeriger gemaakt dankzij zijn vele kunstgrepen: we wilden allemaal Audrey Hepburn zijn in zwart-wit die door de straten van Rome liep; zoenen in Parijs op het geluid van La vie en rose gespeeld op de accordeon, of zwaaiend met het laserzwaard in verre Afrikaanse woestijnen. Wat meer aardse fantasieën die we in het volgende kunnen ervaren tien plekken die we dankzij de bioscoop idealiseren.
LOMBARDIE (ITALI): BEL MIJ BIJ UW NAAM
De setting van een film kan net zo belangrijk zijn als het verhaal zelf, en Call me by your name is een goed voorbeeld.
De film van Luca Guadagnino nam ons mee naar de provincie Cremona van de regio Lombardije, niet ver van Milaan , waar natuur en kunst samensmolten tussen perziken, ahem, meer smakelijke en verfrissende zwembaden waar je kunt flirten zonder je Ray Bans uit te doen. en woon in Villa Albergoni, het huis waar de romance tussen Elio (Timothée Chalamet) en Oliver (Armie Hammer) werd geboren die zomer van 1983 waarin ze dansten in de stad Room , vond oude beelden in de Gardameer en leefden hun liefde in bergamo.
En het is dat nog nooit een plek in de bioscoop van het afgelopen decennium zo werd verslagen met het verhaal dat het vertelde.
Noem me bij je naam.
PARIJS, FRANKRIJK): AMELIE
Toen we dachten dat Parijs niet meer geïdealiseerd kon worden, kwam een jonge vrouw verslaafd aan de photobooth en met de mogelijkheid om met tuinkabouters te praten.
Op het ritme van het charmante La Noyée van Yann Tiersen, de dromer Amélie (Audrey Tautou) veranderde zijn zoektocht naar liefde in het perfecte excuus om een Franse hoofdstad te herontdekken waar de Eiffeltoren het minste was: in de film van Jean Pierre Jeunet, het smerige gebied van Pigalle het was zelfs romantisch, je handen in zakken linzen steken een schuldig genoegen en de Café Deux Moulins de Montmartre , een toevluchtsoord waar koffie goedkoper leek.
Amelie en Parijs.
LOS ANGELES (VS): LA LA LAND
Laten we eerlijk zijn: jaren geleden spraken we over Los Angeles over een iconische stad, ja, maar bruisend en zonder prikkels langs de Walk of Fame en de Hollywood Hills. Althans voor de onervaren toerist.
De musical La La Land, Geregisseerd door Damien Chazelle arriveerde in 2016 om dit vooroordeel te doorbreken en die geweldige kleine charmes van "de stad van de sterren" nieuw leven in te blazen. Het liefdesverhaal tussen Mia (Emma Stone) en Sebastian (Ryan Gosling) Het was een opeenvolging door plaatsen met neonlichten en palmbomen, roze luchten en straten die vandaag een onweerstaanbare route tekenen: misschien in de snelweg 110 chauffeurs profiteren van een file om hun volgende nummer te oefenen, of op de koepel van de Griffith Park Observatorium twee geliefden dansen voordat ze afscheid nemen The Lighthouse Cafe.
La La Land.
WENEN, OOSTENRIJK): VOOR ZONSOPGANG
Je reist met een interrail in Europa en je ontmoet een persoon bij toeval. Je hebt een paar uur samen om de stad te verkennen en een kus is de perfecte ellips voor lange gesprekken over het leven, liefde en seks. In 1995 werd een generatie voyeurs van de ontmoeting in een trein tussen Amerikaanse Jesse (Ethan Hawke) en Celine (Julie Delpy) en zijn daaropvolgende nachtelijke wandeling door een stad in Wenen die fungeerde als een perfecte bondgenoot van zijn geschiedenis: from Kath Bloom zingt kom hier in de platenzaak Teuchtler Schallplaterrnhandlung, tot die avond van het reuzenrad Prater.
De perfecte prelude op twee andere afleveringen (Before sunset en Before sunset) omgezet in perfecte emotionele reisgidsen.
Liefde werd geboren in Wenen…. voor zonsopgang.
TOKIO, JAPAN): VERLOREN IN VERTALING
Japan is op een altijd uitbundige manier nagebootst in de westerse cinema: daar hebben we de hanamachis van Kyoto in Herinneringen aan een Geisha of de verloren tempels van De laatste samurai . Lost in translation ging echter nog een stap verder toen het erop aankwam de stad Tokio te deconstrueren en er een even hermetisch als mooi labyrint van te maken.
Het verhaal van Bob Harris (Bill Murray), een oude Hollywood-glorie komt te kort, en Charlotte (Scarlett Johansson), de verloren vrouw van een jonge fotograaf. , tussen de cafés van zijn hotel en de karaokebars van de stad, was de perfecte paradox van een Westen dat naar het Oosten reisde om te ontdekken hoe eenzaam het was.
Verdwaal in de vertaling en waan je in Tokio.
FORMENTERA (SPANJE): LUCIA EN SEKS
Degenen van mijn generatie wisten dat het bestond een film met Paz Vega waar "alles" werd gezien. Maar in mijn geval, de film voor het eerst zien Julius Medem Het was een eerste benadering van dat dromerige Formentera, als de beste mystieke schakel tussen realiteit en fictie.
Omdat je ook de bries op je dijen wilde voelen als je met je fiets door de barbaarse vuurtoren , of duik in een grot die je naar een andere tijd zal brengen. dat, en een gast zijn van de Elena van Najwa Nimri zeker voor een dag.
Illetes stranden, in Formentera (Lucia en seks).
MEXICO: KOKOSNOOT
Disney- en Pixar-bioscoop is voor velen ons eerste venster op de wereld geweest: de stad Belle en het Beest (die bestaat), Venezolaanse watervallen Oeps! of Simba's savanne in De Leeuwenkoning . Een unieke vaardigheid die hij uitbuit in recentere films zoals Coco, wiens recreatie van de Mexico van de Dag van de Doden het was een ode aan licht en kleur.
En het is dat we allemaal een dagje Mexicanen wilden zijn om te rijden ons eigen altaar vol cempasuchil bloemen of bezoek steden zoals Sint Cecilia (belangrijkste inspiratiebron voor de film), met zijn straten bezaaid met confetti-vlaggen.
Licht en schaduw in Coco.
NEW YORK (VS): ANNIE HALL
Die kus bij de Brooklyn Bridge bij zonsondergang tussen Annie Hall (Diane Keaton) en Alvy Singer (Woody Allen) was alles wat er in de wereld was in 1977. De relatie van een jonge zangeres en een down-and-out komiek was het perfecte excuus om een tournee te maken door een stad van New York veranderde in het belangrijkste verwende meisje van Allen's filmografie.
In Annie Hall konden we een kijkje nemen in de nachtclubs, de wachtrijen bij de theaters, de Annie's appartement aan de Upper East Side en naar al die kleine voor de hand liggende plekken die ervoor zorgden dat je naar de Big Apple wilde verhuizen. Sorry, Carrie.
New York (door Annie Hall) van bovenaf.
AGRA EN MUMBAI (INDIA): SLUMDOG MILLIONAIR
Het geval van de Oscarwinnaar in 2009 is merkwaardig, zouden we zeggen zeldzaam: na het succes van Danny Boyle's film , een recreatie van Charles Dickens' Oliver Twist in India, de zogenaamde sloppenwijken rondleidingen of bezoeken aan sloppenwijken leverden succespercentages op die in activistische kringen de wenkbrauwen deden fronsen.
Echter, vandaag gezien, was het idee van Slumdog Millionaire misschien niet om ons een verzonnen India te verkopen, maar om te laten zien dat in het donker is er ook kleur en muziek, hoop en liefde . zelfs een Taj Mahal dat wilden we allemaal weten zonder dat onze Nikes werden gestolen.
Slumdog miljardair.
MATMATA WOESTIJN (TUNESI): STAR WARS
Star Wars, net als andere filmsagen zoals Harry Potter Y In de ban van de Ring , speelde met het idee om van de aarde een meer epische en geweldige plek te maken. In de sage van George Lucas, de Comomeer zou de meest dromerige rijarena kunnen zijn voor Anakin en Amidala, en de Plaza van Spanje in Sevilla de perfecte parlementaire zetel van Naboo.
Scenario's waaronder de holbewonerswoningen van de Tatooine-woestijn en zijn peulrassen in de woestijn van Matmata, in Tunesië.
Luke Skywalker op Tatooine.