De Rías Baixas die je mist
Doet O Barbanza een belletje rinkelen? Misschien niet. Is het waar dat buiten Galicië de naam van deze regio is niet zo populair als die van andere gebieden die veel mensen in hun verbeelding hebben geïnstalleerd: Baiona, Sanxenxo, O Grove, Cambados, A Lanzada, Sada… Het wordt tijd dat we het repareren.
Omdat O Barbanza heeft al het karakter van de Rías Baixas , maar tegelijkertijd begint het te worden geladen met die sfeer die naar het noorden ruikt ; Het is die bergachtige tong die de Atlantische Oceaan ingaat en die zich in de duizend hoeken en gaten van zijn kust verbergt authentieke gastronomische schatten , landschappen die voor altijd in je geheugen gegrift zullen staan en historische wijken die je vervoeren naar een andere tijd.
Dornas in Corrubedo
De regio houdt zijn verrassingsvermogen intact. Berg net voorbij een paar kilometer van de zee , ongelooflijke archeologische vindplaatsen, eigen receptenboek met specialiteiten Wat kost het u op andere gebieden? En allemaal een beetje meer dan 45 minuten van de Santiago de Compostella luchthaven.
Wil je bewijs? Nou, daar gaan we. en we gaan Rianxo, de zuidelijke poort van O Barbanza , een kleine stad met een zeevarende essentie die ook een van de literaire hoofdsteden van Galicië. vanaf hier waren ze Castelao, Rafael Dieste en Manoel Antonio , drie sleutelnamen van de Galicische literatuur van de 20e eeuw.
Maar Rianxo is veel meer. Het zijn de gravures van de bronstijd die verspreid zijn over zijn bergen, de ruïnes van Castelo da Lua , het kasteel van de maan, vol legendes. Het zijn de trawlerregatta's, de afgelegen stranden van As Cunchas of O Tronco. Het is een van de hoofdsteden van de sardine ; en is de kokkeltaart . Maïsdeeg en, zoals de traditie voorschrijft, met hele kokkels, met schelp.
Hoe zal dat zijn? Nou, hoe hoor je het? Het klinkt contra-intuïtief, maar denk er even over na: je steekt de kokkels in het deeg, met de opening naar boven, en je bedekt ze met een tweede laag . Gebakken. Y als het brandhout is, beter.
Rianxo
Openstaan met de hitte, dat alles Marine Power Loaded Juice het wordt in het deeg gegoten, het van binnenuit op smaak gebracht, waardoor het niet uitdroogt. Het resultaat is een beetje omslachtig om te eten het is waar, maar door die intensiteit vergeet je het ongemak snel.
kom dichterbij de Pireta-bakkerij, in het hart van de oude stad , wat pure zeevarende essentie is, en bestelt er een. Zij dragen meer dan 80 jaar voorbereiding ervan zodat ze weten wat ze doen. Er zijn maar weinig plaatsen beter dan dit om in meel te komen en? duik in het barbanzán kookboek.
Boiro en de gekleurde huisjes uitzicht op de zee in Kaap oversteken. mosselen. In empanada, met noedels, gestoomd, met rijst... Naar Pobra do Caramiñal. Caldeirada de skate in Een voor Rose voordat je door de oude stad gaat wandelen, ga langs de buurt van de 19e-eeuwse conservenfabrieken , met uitzicht op het strand, of bij de renaissancetoren van Bermúdez. Valle Inclán besloot hier te gaan wonen. Het zou ergens voor zijn.
Vanuit het centrum kunnen we de bergen in. EEN de uitzichtpunten van A Curota en A Curotiña , van welke je kunt Portugal raden, in het zuiden, en de Costa da Morte in het noorden. Een flink deel van de Galicische Atlantische kust in één oogopslag binnen handbereik en als we verder de bergen in gaan is er een heel opeenvolging van uitzichtpunten, beekjes en bossen waar niet veel mensen van weten.
Gezichtspunt van A Curotiña, Pobra do Caramiñal
Of we kunnen kiezen: natuurlijke poelen van de rivier de Pedras. Er was hier een middeleeuws klooster en oude mensen zeggen dat San Juan ging omhoog, stroomopwaarts , in een stenen boot die, als je goed kijkt, nog steeds aangespoeld op de kust te zien is.
Tegenwoordig zijn er nog maar een paar muren in het kreupelhout, maar ernaast, na steek de middeleeuwse brug over, de rivier is ingedamd zwembaden van een transparantie die moeilijk in woorden te omschrijven is. We moeten het zien. een bad hier Het verandert je ideeën over de kust, overbevolking en toeristische gebieden volledig.
En als je naar beneden gaat, kun je stoppen bij de kleine wijnmakerij Entre Os Ríos , waar de Kruisvaardersfamilie herstelt inheemse variëteiten zoals de raposo-druif. Of doe wat mensen die de omgeving kennen doen en sluit de middag af met een van de mythische octopusbroodjes van de New Bar. de mijne alsjeblieft met gegrilde ui en San Simón kaas , met die speciale gerookte punt.
Wil je iets formelers? Geen probleem. Kom terug naar O'Areal buurt, waar we het eerder over hadden. in een van die Honderdjarige herenhuizen met een burgerlijke sfeer en decadent is de nojira-restaurant , een zeer charmante ruimte. Vraag om een tafel in de tuin en geniet van gerechten zoals mosselen met gember en citronella of de gezouten tonijn met bieslookolie.
O Castro-strand in Aguiño
Palmeira, met de kerk neergestreken op de top van de kustwijk die over de heuvel naar de haven stroomt, met het transparante (en meestal ijzige) water van het strand van A Corna en het eiland Rúa , met dat honderdjarige vuurtoren , gewoon tegenovergesteld. En met het restaurant A Barbecho. Die ingelegde scheermessen golven clam en spinkrab dumplings ze kunnen niet loslaten.
Aguiño en die oneindige horizonten, de O Vilar-strand. Corrubedo, de stad waar verliefd op werd architect David Chipperfield. Corrubedo ligt, beschut tegen de stormen, tussen de Natuurpark Duinen van Corrubedo en de vuurtoren. Breng zeker een bezoek aan de Bar do Porto, die Chipperfield daarna terugvond drie decennia gesloten , om een drankje te doen naast de Benboa ramen of snuffel door dat onmogelijke netwerk van steegjes, de O'Secret taverne.
Vanaf hier langzaam naar het noorden. Langs de wilde kust de wildste van de Rías Baixas . Als je eenzame stranden wilt, is dit jouw gebied: Balieiros, Seráns, Basoñas, Sieira-rivier… Pas op voor de golven en de stromingen , dat dit de Atlantische Oceaan is, met niets ertussenin, en schrik is niet ongewoon die meer vertrouwen neemt dan aanbevolen op de eerste date.
Vind een plaats in terras van de Boca do Rio Beach Bar , of als de wind opsteekt, naast het raam van de Als restaurant Furnas (je hebt het gezien in de serie Fariña) vraag er een heel vers bier en maak je klaar voor een van die zonsondergangen dat je getatoeëerd wordt.
Porto do Son
En vanaf hier, aan de rand van het kobaltblauwe water van de Een strand van Arnela, naar Porto do Son , een andere van die steden die hun zeevaartkarakter hebben behouden. Een biertje op de Plaza de España en dan een sessie Zeevruchtentapas bij Bar Chinto , bij de ingang van de haven.
De octopus is het juweel van het menu? , en een van de beste die je in dit deel van Galicië zult vinden, maar als ze dat hebben? sardines of chincho's (jurelitos) stop niet om ze te proberen. En heb je nog even, bestel dan een empanada of een zoete draad op de Bakkerij Pineiro -je zult me bedanken- en ga naar de Een uitzichtpunt van Atalaia.
We vervolgen. Het strand van Aguieira, het kleine nautische centrum van Portosín , minder bekende baaien zoals die van O Pozo of die van Punta Cabalo . en we komen naar noya , dat was op een dag haven van Santiago de Compostela . Hij dwaalt doelloos rond, vindt hier een gotische kerk, en middeleeuws herenhuis daar. Misschien een taart bij Confitería Dominga, om de tijd te doden.Een museum met middeleeuwse grafstenen in een kerk uit de 14e eeuw? Hier heb je het en geloof me, het is het waard.
En hoewel de regio hier eindigt, hebben we nog steeds kogels in de kamer. Als je terug wilt naar het startpunt, neem dan de weg die terugkeert naar Boiro. Daarin kun je opzij gaan om naar boven te gaan Mount Iroite en maak er een van wandelpad door Os Chaos do Barbanza, de vlakten, wandelend tussen hunebedden en prehistorische graven, bijna 700 meter hoogte , met aan elke kant een estuarium.
En als je naar beneden gaat, stop dan bij de waterval van cadarnoxo en verfris jezelf met het kristalheldere water van deze bergstroom die valt meer dan 40 meter naar de top . Ja, hier, op een steenworp afstand van de zee. Omdat in Of Barbanza deze dingen gebeuren.
Of misschien gaat u liever naar het noorden. Want daar, op een steenworp afstand, is de haven van O Freixo , met restaurant zoals Rios , met een zeeproduct van zeer hoge kwaliteit, of de Pepe do Coxo taverne, beroemd om zijn oesters . En verder Bornalle met zijn hórreos, Muros, Monte Louro en het strand van Area Maior, dat is de toegangspoort tot de Costa da Morte. Hoewel dat een ander verhaal is en, zoals Michael Ende zei, het bij een andere gelegenheid moet worden verteld.