De meest westelijke horizon van het Iberisch schiereiland
Dit is zo'n magische bestemming dat het alleen kan worden bereikt tweemaal per jaar : Een A vroege lente en een andere weg einde van de zomer . Ja voor reizen naar Touriñán , het meest westelijke punt van het vasteland van Spanje, is het aan te raden om altijd de kalender te raadplegen. Niet omdat de majestueuze Atlantische landschappen het op geen enkel moment waard zijn, maar omdat je maar een paar dagen per jaar kunt geniet hier van de laatste zonsondergang in continentaal Europa.
Een stenen bank, naar het voorbeeld van degene die in Loiba is geïnstalleerd en is gedoopt als de "mooiste ter wereld", kondigt aan dat iemand zijn bestemming heeft bereikt: 43°03’ N 9°18’ W . Een tekst gegraveerd op de bank zelf maakt bekend dat dit het is de plaats waar de zon voor de laatste keer wint voor de merrie tenebrosum.
In werkelijkheid, en vanwege de veranderende helling van de rotatie-as van de aarde ten opzichte van de zon, dit gebeurt maar twee maanden per jaar , over tussen 24 maart en 23 april , En in de zomer tussen 18 augustus en 19 september.
Loiba Bank, Ortigueira
De finis solis danst met de seizoenen: tussen de winter- en zomerzonnewende verhuist van Kaap São Vicente (Portugal) naar Kaap Roca, Kaap Touriñán en tot slot naar de Noorse kust, naar Aglapsvik, nabij Tromsø, en tot slot Msøy. Op 1 augustus begint de zon aan haar terugreis naar Cabo São Vicente.
Op 24 april en 18 augustus, wanneer de zon van Touriñán naar Aglapsvik beweegt, is er een magische knipoog, verzameld in zijn zonsonderganggeografie door de natuurkundeprofessor aan de Universiteit van Santiago de Compostela George Mira : de laatste zonsondergang op het vasteland van Europa valt samen met de laatste schemering op het vasteland van Afrika, die op die dagen in de buurt van Kaap Wit (20°50' N 17°06' W) in de grens tussen de Westelijke Sahara en Mauritanië . Geen van beiden is het meest westelijke punt van hun continent: het is het schiereiland van de Kaapverdië (Senegal) in Afrika en Kaap Roca (Portugal) in Europa . Maar het jongleren met de aarde geeft ons deze nieuwsgierigheid en een prachtige route voor liefhebbers van zonsondergangen najagen.
Touri n: het meest westelijke punt van het vasteland van Spanje
EN WAT DOEN WE TOT DIENST?
De obsessie met zonsondergangen is geen moderne uitvinding. Na de verovering van Gallaecia, de Romeinse generaal Galicisch bruto tiende juni (180 BC-113 BC) klom naar de top van de Nerium Promontorium nadenken over de Finis Terrae.
Naar datzelfde punt waar vandaag duizenden pelgrims en toeristen samenkomen om een einde te maken aan de Camino de Santiago en dat zelfs vóór de komst van de Romeinen al de plaats was waar zonaanbidding.
Er zijn ontelbare legendes die spreken van a ara solis dat de christenen veranderden in de Hermitage van San Guillermo . Wat ze geen van beiden wisten, was dat Finisterre in werkelijkheid niet het meest westelijke punt was van Naar Costa da Morte , maar deze ligt 25 kilometer naar het noorden, in Kaap Touriñán.
Zonsondergang bij Kaap Tourin
de plaats van Muxia , een verplichte stop voor pelgrims op weg naar Finisterre vanwege zijn beroemde Maagd van de boot , is vandaag ook het ontmoetingspunt voor zonsondergangjagers die naar Touriñán komen. Het kleine kustplaatsje biedt a zorgvuldige hotelaanbieding -vol unieke landhuizen- die binnenkort bekroond worden met de langverwachte nationale herberg. Het stelt ook niet teleur gastronomisch voorstel : zeevruchtenproducten delen het menu in het haventerrein met sandwiches en internationale menu's aangepast aan de toeristische smaakpapillen.
De afgelopen jaren heeft de congeraal opnieuw een prioriteit in de lokale gastronomie ingenomen: de beroemde bilbilitana-stijl kikkererwten , typisch voor de Aragonese stad Calatayud, werden gemaakt met congeraal uit Muxía.
De enige twee droogschuren voor congeraal op het hele Iberisch schiereiland zijn hier nog steeds bewaard gebleven. . Een Casa do Peixe, meer dan een restaurant, ook een kleine tentoonstellingsruimte, zou kunnen worden gedefinieerd als een levend museum rond de congereel.
Maagd van de boot, Muxía
Ondanks dat het minder dan 5.000 inwoners heeft, Muxía is een culturele haven voor veel kunstenaars. de japanse schilder Yoshiro Tachibana woonde hier tot zijn dood in juli 2016, en anderen zoals de Duitse Detlef Kappeler of de beeldhouwster en schilder ** Viki Rivadulla ** onderhouden hier hun ateliers. Muxía is zonder twijfel een plek om inspiratie op te doen.
De stad is ook het startpunt voor een van de etappes van de Pad van de vuurtorens , een route die ons naar Touriñán brengt. Van de coido strand , een van die zandbanken zwartgeblakerd in hun tijd door de Prestige , we gaan richting Lourido . Laat u niet misleiden door de turquoise zee; dit zijn tenslotte nog steeds de woeste golven van de Atlantische Oceaan. Vanaf de top van Mount Cachelmo we kunnen genieten van een prachtig panoramisch uitzicht op Muxía zelf, evenals Vilan of Camariñas.
De route naar Touriñán onthult de Furna da Buserana , scène van de liefdeslegende tussen de troubadour Buseran en de prachtige Florinda, en Punta Buitra , een bijna ongerept strand, verborgen door land en zee, dat jarenlang werd gebruikt door de lokale drugsdealers . Van daaruit zullen we, na het eveneens prachtige strand van Moreira te zijn gepasseerd, Touriñán hebben bereikt.
Boeren rond Touri n
Het is de moeite waard om de reis voort te zetten tot Nemiña, 24 kilometer van Muxía , een van de beroemdste zandgebieden van Galicië . Een favoriete bestemming voor surfliefhebbers (er zijn verschillende scholen in de omgeving), het is een hoek waar u kunt wandelen en onder de indruk kunt zijn van de majesteit van de duinen en de monding van de castro rivier . Zo niet omdat we zijn gekomen om de laatste zonsondergang in Europa te zien , zou er geen beter plan zijn dan het te doen in een van de twee bars die het strand van Nemiña bekronen.
DE ZONSONDERGANG, SAMEN MET DE VERHALEN VAN DE VUURTOREN
De laatste zonsondergang in Europa zou vroeg moeten arriveren. Ga richting de oude vuurtoren , een vierkant gebouw verlaten aan het begin van de jaren 1980, momenteel vervangen door een geautomatiseerde toren, en laat je onderdompelen in de verhalen van een van de meest fascinerende hoeken van Naar Costa da Morte . Ondanks dat het zomer is, is het aan te raden om je altijd warm aan te kleden.
Touriñán draagt niet de tragische faam van de grote scheepswrakken die dit gebied van Galicië zijn naam gaven, maar dat betekent niet dat ze niet hebben plaatsgevonden. De belangrijkste was de Duits vrachtschip Madeleine Reig dat in een storm 1935 de Galicische vissersboot in tweeën splitsen Oito Irmáns voor de kust van Touriñán.
Tweeëntwintig jaar later, in 1957 , hetzelfde schip leed schipbreuk voor de kaap, waarmee een einde kwam aan een verhaal dat veel zeilers in het gebied zich nog herinneren als een klap van karma door de zee als gevolg van de kwaadaardigheid van de Duitsers tijdens de r redding van de Oito Irmáns.
De zee, dapper en meedogenloos
Hoewel waarschijnlijk het verhaal dat de meeste aandacht van de reiziger trekt, dat van het Californische stoomschip, getorpedeerd door een Duitse onderzeeër U22 voor Kaap Vilan en wiens overlevenden hun toevlucht zochten in de huis van de vuurtorenwachter van Touriñán . Of ook die van de cijfers botsen die nazi's en bondgenoten ze hadden in deze wateren tijdens de zogenaamde ** slag om wolfraam in het midden van de Tweede Wereldoorlog.**
En dus, luisterend naar verhalen zoals altijd in Galicië, breekt het langverwachte moment aan. Precies dat moment waar we zo naar verlangen. Europa's laatste zonsondergang . Het is de moeite waard om te fotograferen, maar nog meer verdwalen over de horizonlijn.