De bioscoop heeft ons al vaak geleerd dat een picknick een connectie kan betekenen met ons wildste deel
Cinema heeft ons dat vaak geleerd een picknick kan een connectie met ons wildste deel impliceren. Zelfs met de verborgen krachten van de natuur die weigert een onvergelijkbare setting te worden.
De picknick is aanwezig in de aanpassingen van het ingenieuze Emma door Jane Austen (vooral aan te bevelen de prachtige versie van Autumn de Wilde, met in de hoofdrol Anya Taylor-Joy), in het heerlijke impressionistische stuk van Jean Renoir aan de oevers van de Seine, een veldspel (Partie de champagne, 1936), en natuurlijk in meer voor de hand liggende titels zoals Glimlachen en tranen (Robert Wise, 1956) of Herinneringen aan Afrika (Sydney Pollack, 1985).
Wij bieden hier een selectie van vijf titels (en een bonustrack) met tussendoor een picknick, waar het de moeite waard is om wat tijd aan de rand van de beschaving door te brengen.
1. PICKNICK (JOSHUA LOGAN, 1955)
Een louterende picknick, waarvan de climax al wordt voorspeld door de naakte torso van William Holden als we de eerste tien minuten aan beeldmateriaal nog niet hebben bereikt. Iets heel opmerkelijks als we bedenken dat we in de Verenigde Staten van Amerika vanaf 1955.
Ook een picknick die het sociale leven van de gevestigde middenklasse belichaamt, met name die van de Middenwesten Amerikaans. Waar de rol van elk van zijn leden goed moet worden geleerd en aangenomen, en waar de verrassingen die de basis doen schudden in werkelijkheid zo gewenst zijn als gevreesd.
Hal Carter (Holden) ploetert al te lang. Een trein spuugt hem uit in een kleine gemeenschap van Kansas , een plek waar hij een vriend uit zijn studententijd wil ontmoeten, een rijke jongeman, zodat hij hem kan helpen zich eindelijk te settelen en een behoorlijk inkomen te verdienen.
Maar de komst van Carter activeert de... onderdrukt verlangen en verwijdert het verlangen naar vrijheid van verschillende vrouwen in de gemeenschap. Een man die staat voor chaos, dissonantie en de kracht van het wild; en wiens gebaren een uitdaging zijn voor het classisme en conservatisme van een samenleving die hen lethargisch maakt en ze consumeert.
Ook een picknick die het sociale leven van de welvarende middenklasse belichaamt
De chemie tussen Hal en Madge (eeuwige Kim Novak), een jonge vrouw voor wie haar in die stad niets anders te wachten staat dan een mooie, lege en zelfgenoegzame mannequin te zijn, is opwindend vanaf hun eerste ontmoeting. En alle energie van de verleiding zal uiteindelijk materialiseren in de laatste uren van die ontmoeting die niemand ooit wil beëindigen: in een dans vol schoonheid, subtiliteit en erotiek . Badend in lantaarnlichten.
Verkrijgbaar in Filmin (tot 30 juni)
2. ARIANE (LIEFDE IN DE MIDDAG, BILLY WILDER, 1957)
een set van muzikanten (The Gypsies) is uitdrukkelijk ingehuurd om een soundtrack te plaatsen bij alle scharrels van een volwassen playboy in Parijs . Onder zijn beknopt repertoire valt Fascinación (F.D. Marchetti en Maurice de Feraudy) op, in loop. Een van de leuke excentriciteiten waaraan we gewend zijn Billy Wilder.
Dit zal de soundtrack zijn die de verleidelijke miljardair (Gary Cooper) en wat zijn laatste verovering (Audrey Hepburn) lijkt te zijn in hun ontmoetingen vergezelt. Natuurlijk ook tijdens een idyllisch middagje picknick buiten de stad , waar er geen gebrek is aan rivier, champagne, een butler, een kippendij, een geïmproviseerde enkelband en een maskerade die steeds meer verstrikt raakt.
De jonge Ariane Chavasse (Hepburn), wiens naam en de rest van haar leven onbekend is bij zakenman Frank Flannagan (Cooper), besluit haar bestaan te schrijven met de informatie die ze ontdekt in de dossiers van haar vader, een privédetective. Honderden en honderden minnaars uitvinden, stuk voor stuk exotischer, om in de ogen van de tycoon een grillige en kinderachtige femme fatale te worden, die haar eigen spel weet te spelen: ga weg van sentimentaliteit en niet vallen in de netten van uitzinnigheid . Maar hoe lang zal ze zichzelf nog kunnen bedriegen?
De bioscoop heeft ons al vaak geleerd dat een picknick een connectie kan betekenen met ons wildste deel
Een curiositeit: geen van beide kritiek het publiek was ook niet echt enthousiast over de film toen hij uitkwam, iets dat altijd is toegeschreven aan het feit dat Gary Cooper te oud was om de rol van de minnaar van Audrey Hepburn te spelen. Cooper was 56 jaar oud en Hepburn was 28.
Verkrijgbaar in film
3.DE GROTE GATSBY (Jack Clayton, 1974)
De picknick in deze film is een korte zucht binnen een dagdroom. Het kortstondige kietelen van de bubbels van de Champagne . Een zoete kater die op het punt staat een echte nachtmerrie te worden.
Een meer, zwanen, opgestapelde sandwiches, een pak wit en pastelgeel als een meringue indigestie , en een gedoemde liefde (die van het paar gespeeld door Robert Redford en Mia Farrow) lang voordat het tot bloei kwam. Vooral vanwege de angst die ze voelt om van het masker van de . te zijn ontdaan frivoliteit : zijn verdoving om niet alleen de pijn van de wereld te verteren, van anderen, van degenen die verstikt leven door bergen brandende as. Maar zijn eigen.
Omdat de glans van onwerkelijkheid die de scène van die zelfvoldane picknick (en een groot deel van de film) doordringt, die de fotografie van de film doet schitteren en die ons vandaag de dag een onbedoeld kitsch tintje geeft, deel uitmaakt van de geschiedenis van overdaad en de banaliteit van weelde dat het probeert te reflecteren. Jazz, art-deco en het trauma van de Eerste Wereldoorlog (met het bloeden van de arbeidersklasse) begraven op het ritme van een schitterende existentiële leegte.
Beschikbaar op Prime Video
4. PICKNICK BIJ HANGENDE ROCK (Peter Weir, 1975)
“Wat we zien en wat we lijken, is slechts een droom. Een droom in een droom." Scheuren en hoeken en gaten in de oeroude rotsen van een wild continent per definitie. Wiens aard zoveel ondoorgrondelijke mysteries verbergt die de folklore voeden en de koloniserende starheid ontmantelen.
Het is Valentijnsdag in het jaar 1900. Met al het referentiegewicht van de eeuwwisseling. en de tieners van een strikte instelling voor jonge dames in Australië ontvouw, bijna etherisch, bij Hanging Rock voor een picknickdag.
Er is iets in hen dat op het punt staat uit te komen. Een kracht, een magnetisme dat de krachten van de aarde kan wekken. Iets wat nooit vanzelfsprekend is, maar dat ons vanaf het eerste contact met hen aanspreekt. Het zijn wezens in transitie, die de strenge Victoriaanse moraal probeert te temmen, om naar de beschaafde kant te rijden. Maar zijn wilde drive weerstaat. Innig verbonden met haar seksuele ontwaken.
Naarmate de middag vordert, een aantal van hen verdwijnen spoorloos. Geen rationele verklaring. Geen wetenschappelijk bewijs. Alsof de aarde ze had opgeslokt. Of beter gezegd, alsof ze via een spleet tussen de bijna totemstenen van het gebied toegang hadden gekregen tot een andere werkelijkheid.
Ruimte en tijd beginnen hun betekenis te verliezen. En het belang ervan. De natuur vergroot haar details. De jonge wandelaars verliezen het bewustzijn en verzinken in een aangename lethargie.
De film weet ons naar dat dromerige vliegtuig te vervoeren, alsof we op klaarlichte dag getuige zijn van een inwijdingsritueel. Een verontrustende, bedwelmende, verdovende sfeer. Een picknick die de verborgen krachten van de ongerepte natuur lijkt te hebben losgelaten, degene die ontsnapt aan de Britse keizerlijke heerschappij.
Verkrijgbaar in film
5. EEN KAMER MET UITZICHT (James Ivory, 1985)
een heel jonge Helena Bonham Carter (deze vrouw moet worden geciteerd wanneer we kunnen) speelt Lucy Honeychurch, een Engelse toeriste uit een goede familie die Florence bezoekt, bewaakt door haar eervolle neef en hofdame: interpreteerde deze door de titanische Maggie Smith.
Hij gaat akkoord over zijn pensioen met een jonge man vrijgelaten uit Victoriaanse korsetten (Julian Sands), wiens passie voor het leven en oprechte verbinding met de stroom van het bestaan erin slaagt te ontwaken in haar sensaties die ze zichzelf weigert toe te staan.
Een van de klimatologische momenten van die verleiding aan de wildste kant vindt plaats op het Florentijnse platteland, tussen gouden gerstvelden en barstende klaprozen, wanneer jonge mensen zich ver van hun picknickgenoten bevinden...
Zal Lucy Honeychurch's herinnering aan haar kortstondige picknick met George Emerson (Sands) sterk genoeg zijn om te stoppen met zichzelf voor de gek te houden? (Speciale vermelding verdient de hilarische en getroffen rol van Daniel Day-Lewis, als Lucy's verloofde).
Beschikbaar op Filmin en Prime Video
BONUSTRACK: Wrede bedoelingen (Roger Kumble, 1999)
Het was essentieel om hier een van de sequenties te noemen die honderden adolescenten en pre-tieners (vooral queer) in de late jaren 1990.
Aan het begin van het nieuwe millennium werd deze niet-classificeerbare versie van Dangerous Liaisons (Les Liaisons Dangereuses) van Choderlos de Laclos uitgebracht, in de context van jonge chique new Yorkers gewetenloos en met veel vrije tijd om met hun prooi te spelen, allemaal gespeeld door de knappe tieners van de Hollywood van het moment. En met een flinke dosis verwrongen (quasi) incestueuze spanning tussen stiefbroers en zussen.
Een film die O-p-u-l-e-n-ce schreeuwt! (Paris is Burning reference toegestaan) in elke setting en kostuumkeuze.
De film stelde een zeer leerzame picknick voor met in de hoofdrol Sarah Michelle Gellar en Selma Blair , waar de eerste de tweede leert hoe ze uit wat ze "naar het eerste honk gaan" kunnen komen.
Dit alles tussen glazen van twijfelachtige verfijning om water te drinken, papaya, druiven, rieten mand (natuurlijk), en terwijl Blur's Coffee & TV speelt.
