Even een rondje lopen Córdoba in de herfst in de puurste stijl van de Franse flaneur, met alle mystiek en hedonisme mogelijk, om te begrijpen dat de Cordovanse binnenplaats het is zoiets als een gemoedstoestand die verder gaat dan puur esthetisch genieten.
Een ruimte die zo is ontworpen dat je nergens anders ter wereld wilt zijn. Een orale limbo, aromatisch en fris! waar je de dorst van de geest naar contemplatie kunt lessen en zijn dagelijkse dosis schoonheid kunt inpluggen.
De binnenplaats wordt als de Andalusische Zen-tempel dat de klassieke Cordovanse dichter José de Miguel zou beschrijven in zijn gedicht Donde Córdoba es patio: "Waar kalk een duizendjarig ritueel is, waar de zon een verwarmde smeltkroes is, waar de schaduw een vredig nest is, waar de rust een heiligdom bewaart...".
Het zal dit sonnet zijn, waarmee zijn figuur wordt herinnerd op een tegel op de binnenplaats van het fronton van de koninklijke cirkel van vriendschap, die we zullen reciteren als een mantra terwijl we lopen zonder Google Maps steegjes en vierkanten om ons voor de gek te laten houden door dat langzame, eeuwige Córdoba... met witte muren en potten met kleurrijke bloemen, die we in onze jeugdherinneringen bewaren.
Een van de beroemde patio's in de wijk San Basilio.
De zomer is niet de tijd om te 'flaneala'. Hoge temperaturen verhinderen het leven op straat. Maar in de herfst wordt die 'rust' meer ademend, echter, tastbaarder. En met de verzen van De Miguel als kompas hebben we het gevoel dat we die aan het "herlezen" zijn onzichtbare codes die elke stad weeft.
Alleen in deze, waar Romeinen, Arabieren en joden een diepe stempel hebben gedrukt op de architectuur, gastronomie en rituelen, worden die flashaszo's beter opgejaagd als je doelloos ronddwaalt. Doe het, ja, na een bezoek de moskee, het Alcázar en de Medina Azahara van dat Córdoba voor beginners. Oh, Córdoba in de herfst.
Om te wandelen, rond te dwalen en geïnspireerd te raken, lijkt het ons de perfecte stad, of menselijke afmetingen. U zult geen luchthavens of metro's vinden om u naar het centrum te brengen; hoewel er de mogelijkheid is om van het station naar Tendilla's Vierkant , het commerciële centrum van de stad, op slechts een kilometer afstand.
En de historische helm het is van zulke afmetingen dat je het alleen maar wilt verlaten om te genieten van de laatste culinaire voorstellen open weg van de dure huurprijzen van de oude stad.
Slenteren door de oude stad is een genot in deze tijd.
Van het treinstation naar ons hotel zijn we aangekomen om een oefening te doen: neem de vitale polsslag van de stad. Rond de straten grenzend aan het bruisende Plaza de las Tendillas – waar we zullen verblijven in de H10 Paleis van Colomera, a gerestaureerd oud herenhuis – winkels, terrassen en taverna's zitten vol met mensen.
We hebben het niet kunnen laten om even bij een van hen te stoppen, of een heerlijke zwarte chocolade en dulce de leche ijs op de La Flor de Levante ijssalon.
Ons bezoek, zoals we bij aankomst in het hotel vernemen, valt samen met de Florafestival, die in elke hoek orale installaties creëert van internationale kunstenaars.
De patio – die in Córdoba een introductiebrief is – Het H10 Palacio de Colomera pronkt met een klein zwembad om af te koelen dat, hoewel ondiep, meer dan zijn functie vervult. Het wordt omgeven door ligstoelen en is toegankelijk via een atrium dat baadt in natuurlijk licht en waar het ontbijt wordt geserveerd.
Maar geen van de ruimtes werpt een schaduw op het terras, waarvan geen enkel detail te verliezen Plaza de las Tendillas bij zonsondergang. Het beeldhouwwerk van een naakte jonge man zittend op de feniks in het gebouw aan de overkant heeft ons gefascineerd. en zelfs te zien het profiel van de grote moskee terwijl we een cocktail drinken en wat snacken.
Córdoba staat vol met charmante pleinen.
als we uitgaan en we gingen de Joodse wijk binnen, de smalle straatjes, de pleinen, de kerken, de historische gebouwen... het lijkt ons dat ze bezaaid zijn met spel van licht en schaduw , van kleuren en details die die herinneringen wekken van toen we kinderen waren.
We ontdekten dat deze plaatsen dichtbij of binnen een kleurrijke binnenplaats-schrijn , waar te stoppen, je mond te houden, te luisteren en nog eens te kijken.
Onder het klinkende licht van Córdoba, en voordat de klok van de flamencogitaar op de Plaza de las Tendillas het wijnuur slaat, op zo'n van die dagen van –zonder verder oponthoud– kinderwagens, vertrekken we richting de traditionele wijk Santa Marina, die van de stierenvechters.
In de Graaf van Priego Square een sculptuur herinnert aan een van zijn meest illustere buren, Manolete, die nog steeds leeft in de portretten van de tavernes, met een stierenvechtstijl en glorieuze tapas. Santa Marina is ook de thuisbasis van een van de meest succesvolle buurtpatio's in Córdoba, die van Marroquíes-straat nummer 6. Uiteraard is het alleen in het voorjaar te bezoeken tijdens het Patio Festival.
Een koetsier wacht op het moment om toeristen door de oude stad te leiden.
We konden onze dorst naar bloemrijke schoonheid lessen in de Yard Ruilhandel Vier –interpretatiecentrum binnenplaatsen, permanent open– en vooral in de buurt Viana paleis. Het is enorm 16e eeuws herenhuis, met zijn twaalf binnenplaatsen-heiligdom en de enorme tuin is een voorbeeld van die opvatting van de patio als een gemoedstoestand als geen andere plaats.
Elke hoek – die je naar de volgende leidt – heeft een totaal ander effect op je. Dat is omdat reageren op verschillende tijden en op de smaak van hun eigenaren –in dit paleishuis hebben in de loop der tijd meerdere adellijke families gewoond–.
Y In elke patio zijn er aroma's en diverse bloemvormen die verschillende verhalen vertellen. Trouw aan onze filosofie van 'geen haast of plannen', observeren we hoe sommige bezoekers zichzelf trakteren op leestijd in een van de schaduwrijke hoekjes of gewoon naast een van de fonteinen blijven terwijl ze van daaruit in de verte het luiden van de klokken.
Spoor de oude moskeeën omgebouwd tot kleine kerken , is een andere interessante manier om door de stad te slenteren: de elf middeleeuwse kerken die in opdracht van Fernando III el Santo op moskeeën moesten worden gebouwd, tussen de 13e eeuw en het begin van de 14e, vormen een route die door meerdere wijken loopt.
De koninklijke stallen van Córdoba, uit 1570.
Wanneer we de . verlaten Paleis van Viana het was wijn tijd. Tavernes ontbraken onderweg niet. In hen een keuken van hoofdletters Goed gemaakt met kwaliteitsproducten. Maar we wilden een andere culinaire ervaring - voorbij de salmorejo en de? flamingo, waar we dol op zijn–
Door de Rejas de Don Gome-straat, vanwaar je de binnenplaatsen van het paleis achter de tralies kunt zien, en het oversteken van de naar Plaza de las Beatillas , op vijf minuten afstand vinden we een van die openbaringsplekken na de pandemie: Naar mortel 3. Met slechts twee tafels heeft het een revolutie teweeggebracht in de manier om de keuken in de stad te begrijpen. Hun degustatiemenu – die niet te raadplegen is omdat het een verrassing is – verandert elke dag.
Deze toewijding aan wat anders is, toegevoegd aan de culinaire achtergrond van zijn chef-kok, Lorenzo Rodriguez, heeft gediend om het in recordtijd op de gastronomische kaart van Cordovan te positioneren.
Hij is een van de velen die door de huidige situatie naar hun oorsprong is teruggebracht en die, eenmaal hier, heeft besloten om de mal te doorbreken in een stad die meestal wordt omvergeworpen met klassieke concepten. Er zijn alleen natuurlijke sappen en een zorgvuldige selectie van wijnen. Een goed uitgangspunt om je te laten verleiden door Lorenzo's mestizo-keuken.
Juice Live Wines, waar verse en lokale producten worden aangeboden.
Een ander eenvoudig plan – zonder vuurwerk of veel complexiteit – was om een zak chips te kopen in de Fry van de Christus van de Lantaarns, in het midden van de Calle de Alfaros, die we liepen tot we de Cuesta del Bailío bereikten. Daar, in een van hun meer dan 30 stappen, zittend om te genieten van de crunch van onze straatkeuken, geven we ons over aan het genieten van een spectaculaire bougainvillea exploderende met kleur op de witte muur.
Daarna naderden we het nabijgelegen Plaza del Cristo de los Faroles –Córdoba is een stad van verzamelbare mythische pleinen– en vanaf hier staken we de poëtische Jardines de Orive over, waar het Internationale Poëziefestival is gevestigd, en terwijl we enkele katten ontweken die op de loer lagen om wat verwennerij van ons te eisen, gingen we naar een andere van die "andere" plaatsen die zijn gekomen om concepten te revolutioneren.
Levend wijnsap , op het nabijgelegen pleintje van San Andrés, is de nieuwe moderne aperitieftempel, met heerlijke natuurlijke wijnen, kazen en andere lokale producten die Gaby Mangeri en Javi Orcaray, de eigenaren, ontdekken en selecteren tijdens hun bezoeken door de hele provincie. Inderdaad, Ze hebben geen terras, maar wel bloemen van hun buurman, Luz. , die er op 93-jarige leeftijd om geeft “het mooiste terras ter wereld” , zoals ons werd verteld. Het terras, in de schaduw van een sinaasappelboom, Het heeft het allemaal: een goede sfeer, culturele evenementen en ansjovis in azijn die ons een zegen leek, elke prijs waardig.
We wilden Córdoba niet verlaten zonder nog een laatste wandeling door de Guadalquivir rivieroever bij het vallen van de avond. En op de Romeinse brug zetten we een kaars aan de schildwacht van de stad, de aartsengel van San Rafael. Wat vragen we van jou? Kom onder andere heel snel terug en laat je inspireren door deze stad en haar symbolen.
Dit rapport is gepubliceerd in de nummer 147 van het Condé Nast Traveler Magazine (zomer 2021). Abonneer u op de gedrukte editie (€ 18,00, jaarabonnement, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website). Het aprilnummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in de digitale versie om ervan te genieten op je favoriete apparaat
ABONNEER HIER op onze nieuwsbrief en ontvang al het nieuws van Condé Nast Traveler #YoSoyTraveler