Mallorca was de reis van hun leven.
weet je nog? die eerste reis wat heb je met je vrienden gedaan? Alleen, zonder ouders, zonder leraren. Die dagen waren pure vrijheid. Onoverwinnelijke en eindeloze zomer. Maar echt. Omdat het waarschijnlijk nog studententijd waren. Of de overstap van de middelbare school naar de universiteit. Herinner je je die reis nog?
Voor velen was het misschien een interrail. Dat magische kaartje waarmee velen van ons debuteerden op internationale soloreizen. Het dragen van de rugzak. Slapen in onderkomens en hostels die we vandaag misschien zouden ontvluchten. Die reis, die momenten, zijn wat de film herinnert De reis van hun leven (Theatrale release 23 juli).
Rugzak en onderweg.
Drie vrienden, Kate (Jenne Seagrove), Liz (Sally Phillips) en Cassie (Kelly Preston), ze ontmoeten elkaar op de begrafenis van Anna's. Dertig jaar geleden waren de vier onafscheidelijk en bezegelden hun vriendschap tijdens een interrail tour door Europa die op Mallorca eindigde. Anna's dood is een droevige herinnering aan een belofte die onvervuld is gebleven: keer terug naar Mallorca, om te dansen in de bal van de Dios-disco en de lichten van de kathedraal van Santa María de Palma te zien.
Maar Anna loopt voorop. Wetende dat ze elkaar op haar begrafenis zouden ontmoeten, laat ze een brief achter met vier kaartjes: één voor elke vriend en de vierde voor haar dochter. Ze wil dat ze haar meenemen om de stappen van de mooiste reis van haar leven te volgen.
Het uitgangspunt van de film is ontstaan uit de persoonlijke ervaring van de regisseur, Jules Williamson. In 1983 was zij het met haar vrienden die de interrail door Europa deed. "Het was een onvergetelijk moment en we hebben onszelf allemaal beloofd dat we op een dag dezelfde reis zouden herhalen," rekening. Maar dat hebben ze nooit gedaan. "De jaren gingen voorbij en de realiteit van het dagelijks leven maakte het steeds onwaarschijnlijker." En zoals met de hoofdrolspelers gebeurt, herinnerde ze zich die reis en die belofte toen een van haar vrienden stierf. Daar werd de reis van hun leven geboren.
Treinstations als metafoor.
MAJORCA: EINDBESTEMMING
De film is opgenomen in natuurlijke omgevingen en echte treinen. Bijna dezelfde die nu gebeuren. Het begint om Londen Y Surrey. Op station King's Cross nemen ze de eerste trein op weg naar Parijs. In Parijs gaan ze door verschillende wijken: ze keren op hun schreden terug in het groezelige hostel van Montmartre. En ze verbeteren iets door niet ver van de Eiffeltoren te gaan winkelen.
De volgende halte is Barcelona. Maar ze haasten zich om naar beneden te gaan Girona (hoewel deze scènes werden opgenomen in Alicante en Barcelona), aangetrokken door een volksfeest. Een goed excuus om je te laten meeslepen en per ongeluk in een trein naar Italië te belanden, niet naar Barcelona. Het avontuur wordt dan ingewikkeld om de reisroute te vervullen: aankomst in Mallorca op 2 februari, een van de twee dagen van het jaar (de andere is 11 november) waarop: zonlicht komt rechtstreeks binnen via het roosvenster van de voorgevel om op de westelijke muur te reflecteren en met zijn licht een acht van kleuren te vormen. Een symbolisch getal voor het christelijk geloof.
Die dag, in Palma, wordt gevierd Lichtmis festival. En het trekt meestal duizenden mensen naar de kathedraal om de natuurlijke lichtshow te zien. Ondanks de complicaties slaagden ze erin om in de tempel te schieten.
In Palma de Mallorca.
VROUWEN REIZEN
Hoewel het oorspronkelijk geen doel was, is The Trip of Their Lives dat ook een rechtvaardiging van de vrouw van middelbare leeftijd. Van die sociale groep Het zijn geweldige reizigers. Volgens sommige onderzoeken hebben ze zelfs 60% van het toerisme. Ze reizen met andere vrienden, met een partner, en ze zijn erg gedurfd. Ze zijn echter erg vergeten in de bioscoop en in toeristische advertenties.
“Veel vrouwen van een bepaalde leeftijd hebben het gevoel dat ze onzichtbaar zijn geworden, wanneer het niet zou moeten zijn. Je bent net zo belangrijk, krachtig en vol leven als toen je 18 jaar oud was. Je moet het niet vergeten”, zegt actrice Jenny Seagrove, die Kate speelt. “Er zijn niet genoeg films over vrouwen van in de vijftig. Dit was er een van en het gaat over groeien als persoon, vreugde vinden in het leven en over veranderen en van jezelf houden zoals je bent. Hoe onthoud je wie je bent en vind je jezelf terug”, legt hij uit in de productienotities Kelly Preston. Deze film is bovendien het laatste werk van de actrice (tevens de vrouw van John Travolta) die in 2020 is overleden. Het is dus een nog betekenisvollere reis. **
Binnenkomst in de kathedraal van Palma op 2 februari.