Die jaren van de Palma-scène (of hoe het Gomila-plein nieuw leven moet worden ingeblazen)
El Terreno was ooit de meest trendy wijk in de stad Palma de Mallorca , waar veel bewoners in de 19e eeuw hun tweede woning voor bouwden vrije tijd doorbrengen in de buurt van de zee in de zomer . De ligging was ideaal, omdat je aan de ene kant een huis aan de kust kon bouwen waar je 's ochtends kon baden (aangezien de Paseo Marítimo nog niet bestond), en 's middags door het dennenbos van de bellver kasteel.
Mijn overgrootouders bouwden een reeks huizen die de familie in de jaren vijftig renoveerde om naar de zomer te gaan toen mijn vader ongeveer acht jaar oud was en waar we tot ongeveer tien jaar geleden woonden. Het was een van de typische buurt tuinhuizen , niet te opzichtig, niet te groot, in de schaduw van vijgenbomen en versierd met veel bloemen.
De arbeidersklasse van die tijd had geen vakantie, maar de vrouwen van de zakenlieden met wat meer geld verlieten de stad om de zomermaanden met hun kinderen door te brengen, ergens niet ver weg, zodat de man hen op zijn vrije dagen kan bezoeken.
Naast de zomerhuizen , in die tijd werd het ook gebruikelijk woontoerisme in de buurt , met langere verblijven in gehuurde particuliere huizen , vooral voor de Britten en Duitsers, waar ze een Anglicaanse kapel, een Britse club en een reeks commerciële diensten met consumentenproducten voor hen . De parochie had een bioscoop waar films werden vertoond, deels in het Engels.
Mijn vader, Tomeu, die nu 74 jaar oud is, heeft me altijd verteld dat de wijk Terreno was via een onverharde weg met Palma verbonden , die we tegenwoordig kennen als de straten van Marqués de la Cenia en Joan Miró . Tussen de huidige wijk Santa Catalina en de sportfaciliteit van s'Aigo Dolça stonden zeer weinig gebouwen, iets dat ik op 33-jarige leeftijd nog nooit heb gezien.
Ansichtkaart van El Terreno en kasteel Bellver
Het sociale centrum bij uitstek van de wijk was rubberen band , naam gegeven aan de plein met deze naam, en naar het mediterrane plein , vlakbij en beide verbonden door een smal straatje. In dit gebied was het mogelijk om de meest glamoureuze mensen van die tijd en bewoners gingen 's avonds uit eten op sommige lokale locaties. In sommige ervan moest je een pak en stropdas dragen. De meest gebruikelijke route was om te dineren bij de Het Courtyard-restaurant , zie een show in de nachtclub van Tito en sluit de nacht af met een droge Martini in de joe's bar.
Het Mallorcaanse nachtleven werd in heel Europa bekend om zijn glamour en elegantie. Aan het begin van de 20e eeuw openden enkele van de eerste accommodaties voor toeristen in de omgeving van Gomila, zoals de Mediérráneo hotel, de Victoria en de Mirador . Allemaal voor reizigers met een hoge koopkracht, aangezien de massatoerisme op dat moment bestond het nog niet en alleen wie tijd en budget had, mocht reizen.
In die tijd kwamen er ook nachtclubs, waar de beste artiesten van die tijd optraden. Mijn vader vertelde me als kind als ik door de buurt wandelde dat 's nachts zijn ouders en andere echtparen uit het Land, ze zaten op het plein om te genieten van de beweging vanaf het terras van de Mónaco-bar, waar je een beroemdheid of filmacteur kon tegenkomen.
Veel van de internationale zangers van het moment paradeerden door het Gomila-gebied, zoals** Ray Charles, Charles Aznavour, Maurice Chevalier, Marino Marini, Sandie Shaw en Sylvie Vartan**. Een aantal acteurs, kunstenaars en schrijvers kochten ook hun huizen in de buurt, zoals Camilo José Cela en Gertrude Stein . Voor het plein er was een bar genaamd Torres , waar bijeenkomsten werden georganiseerd die werden bijgewoond door intellectuelen.
die van Titus
Met de economische impuls van de jaren zestig zocht een groot aantal Europeanen naar manieren om na moeilijke naoorlogse jaren van hun betaalde vakantie te genieten, wat een echte stemming creëerde. Het eiland had veel attracties, waaronder zon en plezier voor een goede prijs. of. Als gevolg hiervan brak een strijd om klanten uit onder de promotors van enkele van Gomila's nachtclubs, zoals Tito's en Tagomago.
Volgens mijn vader had de burgeroorlog Spanje van het continent geïsoleerd en met de komst van de Europeanen, “ Mallorcanen konden waarderen dat ze op een meer liberale manier leefden en kleedden , het plein veranderen in een etalage van mode en attitudes voor alle bewoners van die tijd”. Toen hij in Barcelona ging studeren, waren zijn universitaire klasgenoten jaloers op hem, omdat het eiland al in de mode was en hij op vakantie terugkeerde.
De massatoerisme het kwam een paar jaar later met verbeterde lucht- en zeeverbindingen. In die tijd begonnen enkele grote hotels ver van Palma te worden gebouwd, vooral in de stad Magalluf , dat in die tijd een paradijselijk strand was met weinig huizen en omgeven door een dennenbos, maar tegenwoordig is het een van de slechtste plekken op het eiland, vanwege de hoge gebouwen en de helse bars.
Ook werden de eerste touroperators geboren die gesloten pakketten aanbieden om de vakantie op het eiland door te brengen. Maar de grond met de bouw van de Paseo Marítimo had het zijn toegang tot de zee en zijn stedelijke aantrekkelijkheid verloren , aangezien veel van de vakantiehuizen in de loop van de tijd werden vervangen door gebouwenblokken zonder veel charme.
Toen de jaren 70 arriveerden, werden disco's in de halve wereld in de mode en, zoals mijn vader zegt, "de jonge mensen vervingen de oudere en ook hun smaak en gingen niet meer naar de nachtclubs". De disco's waren goedkoper, omdat het niet nodig was om te betalen voor de aanwezigheid van een artiest, daarom waren ze betaalbaarder en brachten ze veel meer mensen samen.
Die jaren van de Palma-scène (of hoe het Gomila-plein nieuw leven moet worden ingeblazen)
In Gomila zijn sommige discotheken zoals Rodeito, Sergeant Peppers (officieel geopend door Jimi Hendrix) en barbarela , waar mensen uit heel Palma na het eten met vrienden rondhingen. De Barbarela was destijds erg vernieuwend , omdat de kamer de vorm had van een Romeins circus en de ring in het midden was die toegankelijk was door een trap af te gaan en door een reeks dozen te gaan waar de tafels stonden.
Gomila begon te worden bevolkt met bars, restaurants en nachtclubs , bezocht door zowel toeristen als bewoners. Het werd het grote centrum van ontwijking en feestvreugde in Palma, vol met mensen en ook met verkeer.
de opening van Sea Club van de Promenade , breidde het luxeaanbod uit en trok de meest elegante klantenkring aan die vroeger op Plaza Gomila te zien was. Don Juan, de vader van koning Juan Carlos, begon in die tijd bijvoorbeeld samen met de toenmalige prins veel in dat gebied te komen.
In Gomila zijn enkele nachtclubs gesloten en heropend, zoals in het geval van Tito's dat in 1985 werd omgevormd tot een nachtclub en de ingang naar de begane grond van de Paseo Marítimo veranderde waar ik uitging toen ik een tiener was, in een heel andere omgeving dan wat mijn vader me vertelde over zijn tijd, want er was alles behalve glamour.
Het plein raakte in verval omdat de uitgaanscentra het nu de rug toekeerden, en het begon te worden bezocht door jonge mensen die gingen zitten om iets te drinken voordat ze naar de clubs gingen, vuilnis achterlieten, ruzies organiseerden en lawaai maakten tot in de vroege uurtjes uren van de nacht. nacht. Ik heb nooit begrepen waarom mijn vader van de Terrain hield, want voor mij was het een... ongemakkelijke buurt, waar ik bang was om terug naar huis te lopen . De begane grond van enkele gebouwen werd gedegradeerd en er werden panden met een slechte atmosfeer geopend.
De verlaten huizen in de buurt wekten een paar jaar geleden opnieuw belangstelling en sommige gebouwen in Gomila waar 30 jaar lang niemand naar heeft gekeken, worden gerehabiliteerd.
De Mallorcaanse vastgoedontwikkelaar Doakid SLU , waarvan het grootste deel eigendom is van Camper, het bekende Mallorcaanse schoenenbedrijf, is een project gestart om het gebied op te ruimen. Ze gaan zo'n 29 woningen bouwen met gebouwen van maximaal drie hoogtes , een stijl die de toon niet lijkt te willen verlaten van wat de buurt vroeger was, een aantal winkels te openen en de parkeerplaats op het mediterrane plein te verbouwen. Het zal ook de verbinding verbeteren tussen de Paseo Marítimo en El Terreno die nu onhandig toegankelijk zijn via trappen.
Andere investeerders hebben gebouwen aan de Calle Joan Miró gerenoveerd. Waarmee het Gomilaplein, en dus ook de buurt, over een paar jaar een nieuw imago krijgt. Het kost echter geld om het weer op de kaart te zetten, zoals het was in de jaren van de “movida de Palma” , na het jarenlang verlaten te hebben gelaten.
Een van de trappen die de straten van El Terreno . met elkaar verbinden