Bombay Sapphire Room Bar
Vier jaar geleden lanceerden de hoofden van Bombay Sapphire en het Istituto Europeo di Design een internationale wedstrijd waarvan de deelnemers, door hen gekozen zij werden uitgedaagd om de kantine van de school zelf te ontwerpen. Een plek waar studenten meestal ontspannen tussen de lessen door, het ontmoetingspunt tussen docenten en studenten. Hoewel de oorsprong van het idee zelf al een heel bijzondere plaats aankondigde, het resultaat was ronduit verrassend . Maar laten we het over onderdelen hebben.
Degenen die gekozen waren om de lijn van de nieuwe ruimte te trekken, waren de Duitsers Konstantin Grcic, de Fransen Matali Crassett, de Japanner **Oki Sato en Koichiro Oniki (Studie Nendo)** en, de nieuwe winnaar, de Spaanse Lucas Galan Lubascher . Hij stelt, met enige bescheidenheid: "Ik moet toegeven dat ik meerdere keren de gelegenheid heb gehad om terug te keren naar de plaats waar we werden opgeroepen, dezelfde plaats waar het winnende project zou blijven." Dit kan inderdaad een stimulans zijn geweest, maar zijn idee was om andere redenen een winnaar.
Detail van de nieuwe Bombay Sapphire Room
Het doel was om een lichte structuur, met nauwelijks enige kunstgrepen, te integreren in het Altamira-paleis, ontworpen door Ventura Rodríguez in 1772 voor de markies van Astorga, Graaf van Altamira Het dichte en solide architecturale gebouw speelt een fundamentele rol vanwege het contrast met de lichtheid van het materiaal van de nieuwe ruimte. Het gebruik van glas en natuurlijk licht als basis van zijn aanpak stonden voor de jury centraal. Het idee is niet alleen avant-garde door het gebruik van zo'n eigentijds materiaal geïntegreerd in steen uit de 18e eeuw, maar ook conceptueel vanwege de symboliek die zijn nieuwe ruimtelijke ordening bezit.
De nieuw geopende cafetaria, 38 vierkante meter, bestaat uit twee ruimtes: alsof het twee dozen zijn, de een in de ander, waarvan de wanden zijn bekleed met platen van extra helder glas –waaruit al het lood wordt gewonnen–, Ze laten natuurlijk licht de hele ruimte overstromen. De rest van het meubilair met een metallic afwerking en de **krukken van Philippe Starck voor Kartell** slagen erin om het dat lichte karakter te geven binnen de starheid van het herenhuis. Door de opstelling van de glasplaten kan de sfeer van de ruimte constant variëren afhankelijk van het daglicht en de kunstmatige blauwachtige reflecties die erop worden geprojecteerd.
"Als je door de bar loopt, heb je bijna het gevoel dat je zweeft", lacht Lucas. En, iets ernstigers, stelt hij: “Vanaf het eerste moment wist ik dat het materiaal glas zou zijn en mijn inspiratie, een geode. Ik was op zoek naar het gevoel van ruimte en constante beweging. Ik wilde een haute couture-kostuum op maat maken.” Hoe het ook zij, het is niet onredelijk om je voor te stellen dat een van die studenten, misschien besmet door de creatieve geest van de school, een nieuwe term bedenkt voor een praktijk die bij velen bekend is: Krijgen we te maken met een naderende nastudie?
Weinig meer te zeggen op dit uur van de dag en vrijdag zijn