Klooster van de onlangs gerenoveerde Parador de León
Weinig steden kunnen bogen op een hotel dat zo historisch en spectaculair is dat het rechtstreeks naar (en bijna over zijn schouder) de kathedraal zelf durft te kijken. León kan, en dat zijn kathedraal alleen vergelijkbaar is -sorry voor het aanwakkeren van de eeuwige rivaliteit- met die van Burgos. Het is het Hostal de San Marcos (dat weinig "hostel" heeft), een van de mooiste voorbeelden van Spaanse platereske, die net zijn deuren heeft heropend na drie jaar van rigoureuze hervorming en afstemming die het opnieuw bovenaan de kroon van het Nationale Parador-netwerk plaatst.
Zo begint nu een nieuwe fase in het leven van een complex gebouw waarvan de spannend verhaal gaat verloren aan het begin van de middeleeuwen en dat heeft alles gezien en gediend: hostel van de Orde van Santiago, Instituut voor Secundair Onderwijs, Huis van Missionarissen, Veterinaire school, gevangenisziekenhuis, huis van de Piarist Fathers, Bureau van de Generale Staf van het Zevende Legerkorps, kazerne van Cavalerie , hoofdkwartier van de Diputación, het bisdom en het Ministerie van Oorlog... zelfs een somber concentratiekamp tijdens het Franco-regime en een stal met hengsten.
Arcades van het klooster van de Parador de León
Het herzien van de geschiedenis ervan zou ons verschillende artikelen kosten. We zouden met je praten over de tijd dat León was een van de belangrijkste punten van de Camino de Santiago, van de verhalen die Quevedo achterliet toen hij gevangen zat , vanaf het moment dat Manuel Fraga Iribarne, toen minister, het omvormde tot een Parador Nacional om het toerisme in de stad van zijn vrouw te promoten... Maar nee, wat ons nu interesseert, is u te vertellen hoe het nieuwe Hostal de San Marcos eruitziet en waarom het word meteen in een van de meest charismatische en met kunst beladen hotelinrichtingen van ons land.
De decoratie is ingesloten, om bekendheid te geven aan kunst en architectuur
MEESTERWERKEN
We beginnen met de façade, waarvan het mogelijk was om alle tekenen van de pathologie uit te wissen die de Boñar-steen presenteerde waarin hij werd gebouwd (net als de kathedraal). In de schitterende renovatie van het historische gebouw, door Mina Bringas, het is gedaan, in de woorden van de architect zelf, "altijd met acties die de oorspronkelijke parameters niet raken, omkeerbaar in alle gevallen en met respect voor alles: met het materiaal zelf en met de volumetrie van de oorspronkelijke ruimtes”.
Het benadrukt de bouw van een nieuw atrium badend in het licht dat, gedomineerd door een abstracte muurschildering van Lucio Muñoz, doet nu dienst als cafetaria en sociaal epicentrum, en als toegangspunt tot een buitengewoon museum voor hedendaagse kunst waarin werken van vooraanstaande kunstenaars als Juan Genovés, Antonio Saura, Carmen Laffón, Rafael Canogar, Francisco Farreras of Menchu Gal worden tentoongesteld.
Het nieuwe atrium zal dienen als sociaal epicentrum en toegangspunt tot het museum voor hedendaagse kunst
Totaal, het aantal tentoongestelde werken bedraagt 500 en, ook verdeeld over de gemeenschappelijke ruimtes, zodat zowel gasten als bezoekers ervan kunnen genieten, omvatten: meesterwerken van oude kunst die zijn gerestaureerd profiteren van deze drie jaar sluiting voor hervormingen. Onder hen vallen op het reliëf van de afdaling of het altaar van de geboorte van Christus door Juan de Juni, een meesterwerk uit de Spaanse renaissance dat is gerestaureerd volgens de criteria van minimale interventie en dat zich vandaag de dag in het oude klooster bevindt; het koorgestoelte van de kerk, gebeeldhouwd in notenhout zonder polychroom, een van de beste in zijn genre en tijd in ons land; de Onbevlekte door Antonio de Pereda y Salgado, het 16e-eeuwse cassetteplafond van de kapittelzaal, naast emblematische stukken zoals de 18e-eeuwse spiegels die vandaag de hoofdtrap voorzitten.
Het reliëf van de afdaling, door Juan de Juni, een van de gerestaureerde meesterwerken
REGIONAAL VAKMANSCHAP EN SPAANSE LUXE
In tegenstelling tot het exterieur en de overweldigende weergave van kunst, de inrichting van de interieurs is sober, ingetogen, bijna kloosterachtig. Het doel: de aandacht niet afleiden en de toewijding aan unieke regionale ambachten die de bezoeker verbindt met de stad León.
De persoon die verantwoordelijk was voor het interieurontwerp was de Merry Studio, die de uitdaging aanging alsof het de restauratie van een schilderij was: “Het Hostal de San Marcos is zo krachtig dat de decoratie niet opvalt”, opmerkingen Alfonso Merry del Val.
Elegante soberheid en regionale ambachten in de kamers
Ervoor meer dan 600 meubelstukken zijn teruggevonden die zich vóór de hervorming in de Parador bevonden, waarvan sommige zijn hergebruikt voor nieuwe doeleinden, zoals: de oude deuren, die zijn omgebouwd tot hoofdborden van de nieuwe kamers.
Voor de vloerkleden heeft Paul Heredia zich laten inspireren door werken uit de eigentijdse collectie van Parador. En voor de uitwerking van de gordijnen, de firma Gastón y Daniela heeft een doek uit de jaren 50 van Arcadio Blasco opnieuw uitgegeven, tijdgenoot van Lucio Muñoz en de rest van hedendaagse kunstenaars wiens werken te zien zijn in de tentoonstellingsruimte van het nieuwe atrium.
In de 51 kamers** zijn de bedplaids de typische wollen dekens van de Maragato-bevolking van Val de San Lorenzo,** in het restaurantservies is er kleistukken van Jiménez de Jamuz, een ambachtsman uit de stad La Bañeza, en de bloemstukken zijn gemaakt in de beroemde Maria José Ijar Bloemist, in León.
Een van de gemeenschappelijke ruimtes van de Parador de León