Een villa in Toscane die alles geneest.
"Toscane is erg creatief", zegt het personage dat hij speelt met grote historische reden en overduidelijkheid Liam Neeson in Een villa in Toscane (Theatrale release vrijdag 6 augustus). De acteur, die even afstand doet van het door hem geperfectioneerde subgenre van persoonlijke wraak, kruipt in de huid van een abstracte en materiële schilder, diep verloren en depressief sinds de dood van zijn vrouw.
Als schilder weet hij waar hij het over heeft: hij leefde in het hart van Toscane, in een van de mooiste gebieden, Val d'Orcia, in het huis/villa/palazzo van de familie van zijn vrouw. Daar schiep en schiep en schiep hij. Hij creëerde zo koortsachtig voor die heuvels, onder die cipressen, dat toen hij daar vertrok, zijn creativiteit opdroogde. En ook de liefde voor zijn zoon, die hij praktisch in de steek liet zonder te weten wat hij moest doen na de dood van zijn moeder.
Maar nu heeft de zoon hem nodig en vooral die villa in Toscane waar ze al twee decennia niet zijn geweest. Hij wil het verkopen om door te gaan met zijn onbereikbare ambities in het chicste en duurste Londen. Samen, in een aftands busje, "op de saaiste weg van Europa", Ze reizen naar Val d'Orcia om opnieuw contact te maken met hun stad en hun herinneringen. Met de pijn.
Micheál Richardson, zoon van Neeson, bij de villa.
De vervallen staat van het huis is de metafoor voor hun hart en hoofd. Aan gruzelementen. boos. verdrietig. Tegen die decadentie in, de oneindige en ontspannen schoonheid van het Toscaanse landschap. Een helende schoonheid. Van delicate golvingen en verticale bomen. Warme kleuren en veelbelovende zonsondergangen. En altijd een klein restaurant met een pastagerecht dat de zintuigen en nostalgie doet barsten.
De acteur James D'Arcy (Dunkerke, Homeland, Leonardo…) schreef hij A Villa in Tuscany (in het Engels Made in Italy), precies terwijl hij op vakantie was in deze Italiaanse regio die zo op het scherm wordt uitgebuit. Hij begon met het schrijven van een verhaal over wrok en wrok tussen vader en zoon dat alleen 'de glorieuze Toscaanse heuvels konden smelten om de ware liefde tussen hen te onthullen'. Namelijk, het landschap bouwde geschiedenis.
Heuvels en cipressen: Toscane.
En dat doet het ook. Ze hadden moeite met het vinden van de exacte locatie, de juiste villa. Ze ontdekten haar in de Val d'Orcia (waar ook Gladiator en The English Patient werden gefilmd), vlakbij de stad Denken, beroemd om zijn duomo, een UNESCO-werelderfgoed sinds 1996. Het huis is Villa Fontanelle, een privévilla, eigendom van een tachtigjarige architect die het bijna intact heeft gehouden sinds een renovatie in de jaren 80. Een villa die soms kan worden gehuurd.
De stad waardoor de hoofdrolspelers verdwalen, is het naburige dorp Monticchiello. Van geplaveide straten, bochten en steil. In het gemeentelijk restaurant Il Bronzino mochten ze het restaurant bouwen waar ze verliefd worden op de lekkerste risotto. Op het plein organiseerden ze voor hen een openluchtbioscoop, zoals ze gewoonlijk elke zomer doen.
De perfecte Toscaanse trattoria.
VADER EN ZOON
Een villa in Toscane heeft ook nog een ander extra belang. Zijn hoofdrolspelers. Liam Neeson zoals de vader en zijn zoon in het echte leven, Michael Richardson, zoals de zoon in de film. Realiteit en fictie kruisen daar niet zomaar. Neeson's vrouw, Richardson's moeder, de actrice Natasha Richardson, stierf in 2009 bij een ski-ongeluk, toen Micheál nog maar 13 jaar oud was.
Deze opname is voor hen geweest "een louterende ervaring" zegt de Schindler's List-acteur. "Toen ik het las, was het een verhaal dat zo dicht bij ons stond en het was vreemd hoe het tot ons kwam in de tijd dat het net 10 jaar geleden was dat moeder stierf", bekent de jonge acteur (die al samenviel met zijn vader in Revenge onder nul). Speel het duel opnieuw, haal alles eruit, open delen ervan. En die opvattingen hebben zeker geholpen.
"Keer bekeken? is dat wat je noemt? een van de meest spectaculaire convergenties in de natuur? vraagt Robert (Neeson) wrang. "Je hebt ze nog niet eens bekeken", antwoordt Jack (Richardson). Je hebt het niet nodig. Hij herinnert zich ze. "Twee cipressen omlijsten de compositie en trekken het oog door de negatieve ruimte naar het brandpunt van de perfect gecentreerde villa. Allemaal verenigd door deze** prachtige glooiende Toscaanse heuvels.** Zonsondergang, weet je nog? Het licht dat door die ramen valt, is adembenemend." Het is de romantische idylle van Toscane, georkestreerd door Puccini en een huis dat alles geneest.
Liam Neeson in 'Een villa in Toscane'.