In de Piazza della Signoria zal proberen de beelden te herkennen die hij heeft gezien in tijdschriften, op internet, in documentaires over Florence . Als je kaartjes hebt weten te bemachtigen, probeer je de werken van de grote meesters te identificeren in de kamers van de Galleria degli Uffizi . Je kunt maar een paar seconden eerder stoppen Botticelli's 'De geboorte van Venus' , sinds het pad zal worden gemarkeerd met bovenleidingen . Als je weggaat, ga je naar de Ponte Vecchio , en misschien herinner je je een scène uit de film Kamer met uitzicht tussen de souvenirstalletjes. Dan ontstaat het vermoeden dat de negentiende-eeuwse stad waarin de twee jonge Engelsen verliefd werden bestaat niet meer.
De menigte is alomtegenwoordig geworden . Maar niet alles is verloren. De manier, zoals vermeld het evangelie en Mario Colleoni in zijn boek Tegen Florence Ga door de smalle poort. We kunnen blijven reizen zoals onze vaders deden en klagen over overbevolking , of converteren naar reizend activisme.
De smalle deur vraagt inspanning dat we na de digitale revolutie veronderstelden gedekt te zijn door de online gidsen en apps . bewustzijn Het weet toevallig wat Florence we willen zien . Het is niet moeilijk: je moet er alleen even naar zoeken.
Piazza della Signoria
Tegen Florence , gepubliceerd door de horizonlijn , het dient als een voorbeeld om te ontdekken hoe informatie de manier waarop we reizen kan veranderen . de sleutel is in detail . Het is altijd zo. Om het te waarderen moet je stoppen.
Laten we Via Cavour nemen , welk deel van de Piazza del Duomo en eindigt in san marco klooster . We kunnen er doorheen lopen alsof we er op het scherm doorheen lopen met Google Street View. Maar misschien kunnen we erachter komen, voordat we de dag beginnen, wat zit er achter hun façades?.
Colleoni vertelt ons over Palazzo Martelli , waar Leonardo verbleef voordat hij in 1508 naar Florence vertrok. Ook vanuit de sereniteit van de Palazzo Medici-Ricardi , gebouwd door Cosimo , stichter en hoofd van de dynastie waarvan de leden worden vertegenwoordigd door Gozzoli in de kapel van de wijzen.
'Caffè Michelangiolo', Adriano Cecioni (1861)
Een paar meter verderop is de Michelangiolo koffie , een kleine plaats die gemakkelijk te passeren is. Was de ontmoetingspunt voor artiesten dat, in de tweede midden 19e eeuw , stichtte de Italiaanse versie van het impressionisme. Ze werden genoemd macchiaioli (degenen die vlekken), op een denigrerende toon, door zijn tijdgenoten.
Net voorbij het café een zwartgeblakerde plaquette op de? Palazzo Ginori-Conti geeft aan dat hij daar woonde Rossini , de auteur van opera's als 'De kapper van Sevilla' . Maar niet alles is in zicht. Dat zei Rilke al Florence wordt niet gezien als Venetië . Hun paleizen lijken terughoudend om hun geheimen prijs te geven.
Dit is het geval van de Marucelliaanse Bibliotheek , Opgericht door Francesco Marucello in de 18e eeuw . Deze Florentijnse edelman vergaarde zijn hele leven een grote verzameling manuscripten, incunabelen, prenten, tekeningen van grote meesters en muzieklibretto's . Misschien de nabijheid van café Michelangiolo hij zorgde ervoor dat het archief van de macchiaioli naar de bibliotheek ging, die werd toegevoegd aan de nalatenschap van Marucello.
Ponte Vecchio in Florence
wanneer we bereiken San Marco we zijn aangekomen bij renaissance stadslimiet . Voorbij strekten ze zich uit fruitvelden en rustieke villa's . Het Dominicanenklooster was uit de drukte. Fra Angelico versierde zijn cellen met scènes uit het evangelie . Hij woonde in een van hen Savonarola , die de biechtvader van Lorenzo de Magnifieke was en die na zijn dood verlengde koorts van puritanisme . Zijn verrukking, zo in strijd met de Florentijnse geest, deed hem branden op de brandstapel waarin hij de... Boccaccio's teksten.
In de San Marcoplein stijgt de Palazzina della Livia , vandaag Geografisch Militair Instituut . Het herenhuis dankt zijn naam aan de danseres Livia Malfatti , minnaar van groothertog Pietro Leopold van Lotharingen, die het voor haar bouwde in de eeuw XVIII.
Colleoni merkt dat er nog een romance bestaat op het plein, onzichtbaar voor niet-ingewijden. Op nummer 11 was er de ontmoeting tussen een andere groothertog: Francesco en Bianca Cappello , die op vijftienjarige leeftijd met haar minnaar uit Venetië was gevlucht. De minnaar stierf, en liefde bloeide op tussen Bianca en de groothertog . Hij bouwde een paleis voor haar in de buurt van Palazzo Pitti , waar hij woonde. Toen de Groothertogin stierf, trouwden ze in het geheim en bleven samen tot een plotselinge koorts acht jaar later hun leven beëindigde.
Palazzina della Livia
Na deze rondleiding door de Via Cavour , is de blik van de reiziger getransformeerd. Het is maar een straat. Kon volg het spoor van Donatello of Brunelleschi , of zoek naar de buitenlanders uit het noorden die zich in de 19e eeuw vestigden in de steden die de stad omringen, zoals schrijver Vernon Lee.
Colleoni redt Papini , de intellectueel wiens steun voor de avant-garde zijn dubbelzinnigheid voor Mussolini verpestte. Oosten profeet van anti-toerisme beschuldigde de stad van om passief de invasie te overdenken, om te leven van de nieuwsgierigheid van buitenlanders . “Willen jullie voor altijd parasieten zijn op jullie voorouders en verzamelaars van jullie vijanden?” waarschuwde hij de Florentijnen in zijn toespraak tegen Florence.
Voor degenen die reizen, de strijd tegen het kwaad van massatoerisme onderdeel van een reflectie die leidt tot een andere manier van reizen: vertraag, pas je blik aan, stop en kijk . reizend activisme vereist lidmaatschap.