Buurtleven in Lissabon bestaat en is in Alfama
Dat zeggen we niet Alfama lijdt niet onder de toeristeninvasie die de rest van Lissabon want dat zou de waarheid missen, maar hij overwint het op zijn eigen manier en bereikt maak er gebruik van zonder de essentie ervan op te geven.
omdat in deze buurt alles wordt authentiek gespeeld, tot de traditionele barbalies, tot winkels met bedienden die zichzelf de luxe gunnen om tijd te besteden aan het uitleggen van de geschiedenis van hun bedrijf, tot restaurants waar de keuken zo dichtbij is dat je de afwas bijna zelf zou kunnen oppakken. Y dat in de wereld zijn zoals hij wil zo vanzelfsprekend dat niemand dat lijkt te verbazen de meeste gevels van hun huizen zijn niet gekleurd, maar wit, en hun daken zijn oranje. Alsof het een zuidelijke stad is.
Je zult het kennen vanwege zijn witte huizen en oranje daken
De stad leeft voor hen in een ander ritme straten die bergafwaarts en bergopwaarts kronkelen tussen de driehoek gevormd door het kasteel, de kathedraal en de rivier. Hun labyrintische structuur dankt het aan de Arabieren en het verzet van de pilaren van hun huizen dat overleefde stoïcijns de combinatie van aardbevingen, brand en tsunami die in 1755 driekwart van Lissabon verwoest. En dat, ondanks dat het naast de Taag ligt.
Vandaar dat het profiel gezien vanaf het dak van de Hotel Memmo Alfama , degene waar beroemd om is geworden zijn rode poel, verrassing door weg te komen van het typische dat men van Lissabon verwacht. Maar Het is ook niet typisch om in een oude banketbakkerij te slapen of zit te lezen in een fauteuil in wat ooit een oven was, en dat is wat je kunt doen als je hier blijft.
We weten niet of de herinneringen aan zijn banketbakkersdagen die op de muren zijn opgeslagen ook worden doorgegeven aan het veld van voedsel, maar het zou heel goed kunnen zijn, als we rekening houden met dat ontbijt waarbij de kwaliteit van het gebak en brood niet in twijfel wordt getrokken, Het wordt vergezeld van boter van de Azoren, zelfgemaakte jam, kaas en worst en culmineert in een fruitsalade gemaakt met meloen, kiwi, watermeloen, dadels en allerlei soorten zaden.
In Alfama telt het geheugen
Trouwens, de naam Memmo komt uit het geheugen, zoals die in deze buurt waar ze zeggen dat de fado is geboren en waarin er rekening mee wordt gehouden traditie wordt het verleden gerespecteerd en degenen die met hun werk dit heden mogelijk hebben gemaakt.
Hier spreken de straten en vertellen ze verhalen, dat doen ze niet alleen door hun prachtige graffiti, maar met kleine foto's van mensen die de buitenmuren van huizen sieren, als een soort eerbetoon aan degenen die er hun hele leven hebben doorgebracht. Het initiatief startte in 2015 gedreven door jonge mensen die wilden zal het werk dat de mensen van deze vissersbuurt hebben gedaan niet vergeten uitgevoerd toen Alfama het handelscentrum was.
Zo blijkt op en neer gaan, zonder een onnodige vaste koers in deze delen, de Rua Norberto de Araujo en die overdekte passage van jou tekeningen die de geschiedenis van Lissabon vertellen ; hij ook Uitzichtpunt Portas do Sol : het is waar dat het kasteel hier niet meer komt, maar vanaf de esplanade kun je zien het oudste deel van Alfama en plaatsen zoals het pantheon, waar historische Portugezen zoals Vasco de Gama of Luís de Camões worden herinnerd of persoonlijkheden zoals de fadista Amália Rodrigues.
Uitzichtpunt Portas do Sol
Rodrigues neemt, zoals duidelijk is, ook een belangrijke plaats in in de Fado-museum die zich bevindt in de Largo do Chafariz van binnenuit , het plein dat twee ingangen biedt van de rivier naar Alfama en van waaruit we beginnen aan de klim door de wijk die ons in vijf minuten naar Het was ooit een droom _(rua do Barão 22) _, de winkel die Julietta Franco zes jaar geleden opende.
Over de drempel van zijn deur stappen is een fantasiewereld betreden waarin: poppen, speelgoed, ornamenten die magisch zijn worden verkocht. Franco, die Alfama koos om zijn bedrijf te openen omdat hij hier al jaren woonde, is de kunstenaar die creëert met de hand, één voor één, alle producten die men mee naar huis wil nemen.
Van de schoonheid van dit universum tot die voorzien door de boeken van Fabel Urbis _(rua Augusto Rosa 27) _, een boekhandel die op 21 maart 2017, samenvallend met Wereldpoëziedag, haar deuren opende.
De titels op de planken gaan vooral over Lissabon, hun geschiedenis, hun gastronomie of hun kunst en dat doen ze natuurlijk in het Portugees, maar ook in andere talen. En ja, Spaans hoort daar ook bij.
Als aanbevelingen verwijzen ze naar: Ongebruikelijk en geheim Lissabon , door Vitor Manuel Adrião, een boek georganiseerd door buurten ontworpen om te genieten van het ontdekken van meer onbekende aspecten van de stad; Y Het jaar van de dood van Ricardo Reis, door José Saramago en het soort illusie om van deze auteur en de andere grote Portugese schrijver, Fernando Pessoa, in hetzelfde boek te kunnen genieten.
ChiCoraçao-winkel in Alfama
In de nummer 22 van dezelfde straat, rua Augusto Rosa, is het onvermijdelijk om in ChiCoração en dwalen tussen iedereen zijn artikelen gemaakt van Alentejo-wol: van jassen tot dekens, via sjaals en zelfs poppen, sleutelhangers en speelgoed.
Ze hebben de leiding over het hele proces, dat begint met de inzameling en eindigt met de verkoop, en het is precies deze controle over de productieketen en het bezit van een eigen fabriek die hen in staat stelt profiteer van al het materiaal en maak die kleinere en meer gedetailleerde producten. Alles, alles, gemaakt in Portugal.
Na een bezoek aan de kathedraal, ooit een moskee, vervolg je de klim om in stijl afscheid te nemen van Alfama. Letterlijk. Het uitkijkpunt Santa Luzia, met zijn uitzicht over de Taag, zijn bougainvillea en zijn betegelde muren, is de eerste stap voordat u de mythische tram 28 neemt. om naar de echte wereld te gaan.
Uitzichtpunt Santa Luzia