Wie wil er nu niet Lady Bird zijn.
Een van de eerste dingen Greta Gerwig schreef voor haar eerste film als soloregisseur, Lieveheersbeestje, "Het was de universiteitsscène waar iemand Lady Bird vraagt waar ze vandaan komt en ze liegt en zegt San Francisco."
Hoe dan ook, Lady Bird, de hoofdpersoon komt eigenlijk uit Sacramento , de onbekende hoofdstad van Californië, de stad midden in een agrarische vallei die vergeten wordt tussen Los Angeles, San Diego of natuurlijk San Francisco.
Heb je jezelf nooit in dat kleine hokje gezien? Die neiging om te zeggen dat je uit de grootste stad komt en het dichtst bij het kleine provinciestadje waar je bent opgegroeid.
Moeder en dochter, een even mooie als complexe relatie.
Lady Bird liegt omdat ze zich schaamt, omdat hij weet dat San Francisco in de collectieve verbeelding beter is dan Sacramento. Of dat denkt hij.
Lady Bird heet niet eens Lady Bird, ze heet Christine, maar hij haat zijn naam en herdoopt zichzelf in een daad van rock & roll en zelfbeschikking, van erkenning van zijn identiteit.
Het is ook een daad van tieneropstand, nog een bewijs van afwijzing van een realiteit die je, vanwege de onwetendheid van de jeugd, inferieur vindt aan wat je verdient. En daarvoor geef je degenen de schuld die je die ruimte hebben gegeven.
Lady Bird, in haar laatste jaar van de middelbare school, zag vrijheid steeds dichterbij, hij komt in opstand tegen zijn ouders, Met wie hij op 17-jarige leeftijd niet zijn beste moment heeft, vooral niet met zijn moeder die weigert toe te geven aan zijn grillen.
Greta Gerwig heeft geschiedenis geschreven met Lady Bird.
En er is nog een van de momenten waarop het onmogelijk is om je niet geïdentificeerd te voelen met dit meisje dat strijd tussen anders zijn en bij iedereen passen. Zoals het ons allemaal is overkomen in die jaren waarin je, bewust of onbewust, jezelf nog aantrof.
Die gevoelens die varieerden van schaamte tot liefde, van afhankelijkheid tot ongehoorzaamheid, het verlangen om je ouders in de steek te laten, maar ze nodig hadden toen het eerste gebrek aan liefde je overviel; het verlangen om je huis te verlaten om te beginnen aan wat echt je eigen leven zal zijn. Of dat denk je.
Lange tijd heette Lady Bird moeders en dochters omdat Greta Gerwig de klassieke romantische relatie van elke tienerfilm verandert, het idee om Prince Charming, de eerste grote liefde, te vinden voor de boeiende, complexe en onvervangbare relatie tussen een tienerdochter en haar moeder.
Vertel me meer over het volwassen leven.
Die ruzies die logisch voor je waren en waarin je moeder alleen maar diep adem kon halen en de hormonen de schuld kon geven. De nostalgie van het lieve en vrolijke kleine meisje dat is verdwenen achter roze haarverf en eyeliner. Het gevoel verkeerd begrepen te worden, dat niemand alles begrijpt wat je doormaakt, omdat je wereld lijkt in stukken te breken bij elke nieuwe teleurstelling.
De tijd begint te dringen en gaat niet snel genoeg. Het is een vreemd concept, je hebt te veel haast om op te groeien, om uit je Sacramento te komen (of zet hier de naam van je stad) en tegelijkertijd voel je je al te volwassen om te eisen dat je serieus nemen.
Wanneer je daar weggaat, aankomt in je nieuwe stad en je het stadium van liegen over je afkomst passeert, zul je je realiseren dat de eerste fout was dat: jezelf te serieus nemen.