Maart 2020. De mensheid ondervindt de eerste verwoestende gevolgen van een pandemie en Simon Hanselmann begint op Instagram te posten de grootste webcomic in de geschiedenis: kritieke zone (Fulgencio Pimentel).
Na het wereldwijde succes van El mal camino (2019), Honderdduizenden opgesloten volgers volgden in realtime via Instagram de creatie van een oneerbiedige strip over Covid-19, met in de hoofdrollen cultpersonages Megg, Mogg, Owl, Werewolf Jones en de rest van de bende.
Cover van 'Critical Zone', de strip over Covid-19 van Simon Hanselmann.
Terwijl ze de (ongelukkige) manieren laten zien om de grote gezondheids-, politieke en sociale crisis te overleven die hen overweldigt, de auteur kruidt onderwerpen als annulatiecultuur, woest kapitalisme, informatieve paranoia met zijn gebruikelijke zure humor en de referentiële strijd tussen boomers, millennials en Zetas in een werk dat zijn eigen uitgever beschrijft als berucht en ondenkbaar.
Winnaar van de Eisner Award voor Beste Webcomic van 2021, deze bijtende graphic novel is geïnterpreteerd als de ultieme Covid-19-strip, en nu is het gepubliceerd in een ongecensureerde versie en met ongepubliceerd materiaal. We profiteren van de lancering van Critical Zone om met de auteur te chatten.
Persoonlijke foto van striptekenaar Simon Hanselmann.
CONDE NAST REIZIGER. Heeft de pandemie uw creativiteit aangetast? Hoe?
SIMON HANSELMANN. Ik denk dat ik misschien meer heb gewerkt tijdens de pandemie dan wie dan ook ter wereld. Ik heb het altijd leuk gevonden om non-stop in mijn studio te werken, dus de situatie stoorde me helemaal niet, afgezien van de angst voor wijdverbreide economische chaos en sterfgevallen en al dat soort dingen... Verder was de pandemie geweldig! Ik werkte als een hel en vermaakte de wereld met strips, barbecuen en uitgaan met mijn vrouw en konijnen. Mijn vrouw en ik kregen een baby in 2021, waarna ik een pauze van zes maanden nam maar nu ben ik terug, barstensvol ideeën, klaar voor de volgende reeks lockdowns! Wooooow!"
Binnenpagina's van 'Critical Zone', door Simon Hanselmann.
CNT. Er wordt wel eens gezegd dat het maken van je werk een soort therapie voor je was, denk je dat het ook als therapie voor lezers kan dienen?
SH Ja, kunst maken is voor mij erg leuk, het is zelfs heel therapeutisch. Het is ongetwijfeld ook therapeutisch voor bepaalde lezers, ik heb fans gevonden die huilen tijdens signeersessies, die de mooiste dingen tegen me hebben gezegd en ook vreselijke dingen die hen zijn overkomen... Soms is het moeilijk om zulke uitbundige lof en directheid van vreemden te accepteren, vooral als je jezelf haat en zeer kritisch bent over je kunst. Maar Ik concentreer me op hoe ik me voelde over bepaalde artiesten en muzikanten toen ik een tiener was, die intense gevoelens van kameraadschap en solidariteit. Kunst is heel krachtig.
Simon Hanselmann op een foto uit zijn persoonlijke album.
CNT. Wat wilde je overbrengen met dit nieuwe boek? Is het gevoel voor humor het beste wapen om te leven?
SH Ik wilde gewoon mensen vermaken. Amuseren, schrik aanjagen, beledigen, omhelzen. Het volledige scala van menselijke emoties. Humor is mijn optie. Ik weet niet zeker of mijn gevoel voor humor voor iedereen is. Hoewel het niet zo zou moeten zijn, is het onmogelijk om iedereen tevreden te stellen. Zolang je maar bezig bent, dat is het enige dat er echt toe doet. hopelijk zullen minstens een paar duizend mensen genieten van het rijden op dezelfde golflengte.
Los Angeles, Californië.
CNT. Je woont in Los Angeles en hebt ook in Londen gewoond. Vertel ons alstublieft wat deze twee steden voor u betekenen en wat uw favoriete plekken in elke stad zijn.
SH Ja, mijn nieuwe gezinnetje ontsnapte uit Seattle en vestigde zich in de valleien van Californië, in de stille woestijn. Hij verruilde eindeloze regen voor eindeloze zonneschijn. Ik vind het hier heerlijk, ik kan eindelijk mijn hangmat gebruiken en rijden met de ramen open. Wat mijn favoriete plekken betreft, ik ben me nog steeds aan het oriënteren in Californië, meestal ga ik gewoon het huis uit om boodschappen te doen of etensbestellingen op te halen, maar echt Ik hou van zonsondergangen en bergen, het landschap is hier heel Amerikaans, je waant je in een sitcom.
Herten in Richmond Park, Londen.
Ik mis Londen zo erg, alle geuren en geluiden. Ik woonde in de buurt van Richmond Park en ik mis het echt om de bronskleurige herten te zien en picknick in de tuinen van Isabella Plantation wanneer de hyacinten in bloei staan en de eenden kwaken. Ik mis ook om geneukt te worden in Dalston en om noise shows te doen en ketamine te nemen op Abney Park Cemetery.
CNT. Sommige decors van Megg en Mogg zijn geïnspireerd op plaatsen waar je hebt gewoond, zoals je geboorteplaats Launceston, een stad die soms in je werk op een ietwat nachtmerrieachtige manier wordt weergegeven.
SH In 2008 begon ik Megg en Mogg te tekenen in Londen, met de dubbeldekkerbussen op de achtergrond, toen kwamen de treinstations van Melbourne. Meggs ouderlijk huis is direct gebaseerd op mijn nu afgebroken ouderlijk huis in Launceston, Tasmanië... Het draait allemaal een beetje om de plek, het is een mengelmoes van herinneringen en omgevingen. Ik heb een gecompliceerde relatie met Launceston. Ik hou van George Swamp en de pauwen, de wandelpaden ... zwemmen in die zwembaden. Ik ben echter opgegroeid in de onderbuik van de stad, in de motor- en criminele bars. Voor mij, Launceston Het is methadon, moordenaars en waanzin. Ik zou nooit meer terug kunnen.
Straten van Launceston, Tasmanië.
CNT. Houd je persoonlijk van reizen? Wat zijn je favoriete bestemmingen en waarom?
SH Ja, ik hou van reizen. Ik ben opgegroeid in Tasmanië en was erg arm en reizen leek altijd ondenkbaar, ik had nooit verwacht dat ik zoveel plaatsen in mijn leven zou bezoeken. Ik hou ervan om op luchthavens te roken en die kleine drankjes voor onderweg te kopen en te zien films in het vliegtuig. Enkele van mijn favoriete bestemmingen zijn IJsland vanwege zijn besneeuwde zwarte zandstranden, Finland vanwege zijn bossen en bubbelbaden in de buitenlucht, en de hooglanden van Schotland, met elk oppervlak bedekt met glinsterend mos. Ik denk dat ik vooral van de natuur houd.
Ik hou ook van Italië, mijn vrouw en ik gingen in 2019 voordat alles raar werd, we bleven in de buurt Montepulciano, In een opslag. De lucht rook naar salie en het was heerlijk. Op een dag zal ik weer reizen, ik blijf aanbiedingen van festivals en uitgevers afwijzen, op dit moment ben ik gefocust op het zijn met mijn dochter, ik heb niet het gevoel dat het nog de tijd is...
George Falls-moeras in Launceston, Tasmanië, Australië.
CNT. Denk je dat reizen ons kan transformeren? Op welke manier?
SH Ja absoluut het opent je voor nieuwe ervaringen, nieuwe vrienden, nieuwe smaken en standpunten. Ik voel dat ik een beter mens ben omdat ik meer van de wereld heb gezien en de mensheid dan wat mij te wachten stond op mijn kleine verloren eiland op de bodem van de wereld.
Persoonlijke foto van cartoonist Simon Hanselmann.
CNT. Ik denk dat je een heel goede relatie hebt met de Spaanse uitgever, Fulgencio Pimentel, kun je ons iets vertellen over je reizen naar Spanje? Heeft een Spaans landschap u om welke reden dan ook beïnvloed?
SH Fulgencio is mijn favoriet van de vele redacteuren die ik over de hele wereld heb. César en Berni zijn mijn broers, ik hou van ze. Ik droom ervan om naar Spanje te verhuizen, ik hou van het platteland, de steden. Ik heb zoveel mooie herinneringen aan lange reizen met Fulgencio, aan het midden in de nacht stoppen bij casino's en pissen in de oceaan. Veel nachten drinken en praten, die diepe gesprekken over leven en dood en liefde. Het beste soort gesprek dat er is, degene die je vervult met een golf van emotie. Wij zouden in april 2020 naar Mallorca gaan, jammer dat het niet kon, hopelijk snel...