Lucas Vidal. Styling: Nirave
MET COMPONIST LUCAS VIDAL DOOR DE GOBI-WOESTIJN
Het onderwerp om artiesten een (flauwe) lijst van hun onderscheidingen – in dit geval een Emmy, twee Goya’s – en hun stersamenwerkingen te presenteren – met de gebruikelijke “van de statuur van…”– werkt niet om een Lucas Vidal.
Wat deze man uit Madrid betreft, is het gemakkelijker om de clueless in de kamer aan te wijzen dan... hij is degene die de haren van miljoenen mensen deed oprijzen met zijn nieuwe volkslied voor LaLiga de Fútbol.
Het produceren van dit effect is niet nieuw voor hem, want het duurt sinds 2013 driekwart van hetzelfde doen, op slag van een score voor een aanhangwagen, met zijn bedrijf ChromaMuziek: van de zwaargewichten zoals interstellaire van Nolan tot die van fenomenen zoals De Hongerspelen of de serie Elite.
Lucas Vidal in een jas en coltrui, beide van Hermès. Styling: Nirave
Op dit punt in de film, pratend met deze toegejuichte componist aan de andere kant van de Atlantische Oceaan en halverwege de wereld, De eeuwige onderstreept dat er ook in Spanje talent is, komt ook niet in me op.
Misschien is het een beetje verrassend dat Lucas, die net zijn huis in L.A. voor zijn geboorteland Madrid, beken dat Hij is niet bepaald een filmfanaat. Hoewel dit hem er niet van weerhield er een knaller van te maken om muzikale emotie toe te voegen aan het zesde deel van Fast and Furious, The Raven's Riddle (John Cusack) of de thriller van Bruce Willis, Sigourney Weaver en Henry Cavill Het koude licht van de dag , waarvoor hij voor het eerst met een orkest opnam in de legendarische Abbey Road-studio. “Ik was heel jong en ik kon het niet geloven. Het was heel leuk".
Deze maand zag het licht van zijn eerste album, een samensmelting van georkestreerde en elektronische muziek genaamd Karma die is uitgebracht door Paragon, een sublabel van Verve, en waarvan we deze zomer al een preview mochten genieten met de videoclip van Rennen , met in de hoofdrol Maria Pedraza.
“Mijn bedoeling is dat zowel in een auditorium of in een theater als op een elektronisch festival te horen” , legt hij ons uit.
Gedurende jaren, Lucas heeft om professionele redenen non-stop gereisd. "Vroeger nam ik 15 of 20 vliegtuigen per jaar, naar ** New York, Londen, kyiv, Praag, Brussel...** Nu wil ik het voor mijn plezier doen."
Zijn droom is om kennis te maken met de gobi-woestijn: “Ik word aangetrokken door rust, stilte, het tegenovergestelde van wat we hier gewend zijn. En het culturele deel, de zijderoute, de nabijheid van Rusland, China en Kazachstan. Het moet ook een mysterieuze plek zijn, daar Er zijn fossielen gevonden van meer dan 100.000 jaar oud. dinosauruseieren en zelfs UFO's zijn gezien! Daar koppel je ja of ja los. Ik zou mijn mobiele telefoon niet meenemen, misschien een boek over antropologie of de geschiedenis van de plaats, hoewel ik later een geheugen heb als een vis en ik alles vergeet...”.
**MET KAMERMANAGER SARA MORENO NAAR BIRMA **
Deze 33-jarige vrouw uit Salamanca verlangt naar "het geluid van de vogeltjes" in haar geboortestad en daarom als hij reist, zoekt hij de natuur op.
Het hoofd van de Media Ración-kamer, in het Urso-hotel in Madrid, Ze leidt een 'enigszins stressvol' leven in de hoofdstad, waardoor ze constant blijft leren. “Mijn dag tot dag is heel intens. Met Javi (Estévez, chef-kok bij La Tasquería en haar man) We zijn al een jaar non-stop bezig, elk weekend een werkuitje of een evenement. We waren onlangs in Ezcaray voor het 25-jarig jubileum van Francis (Paniego) en Luisa (Barrachina). We hadden een geweldige tijd – we hebben zelfs een mechanische stier gehuurd! –, maar we zijn natuurlijk dood”, grapt hij.
Sara Moreno, met een cape van Beatriz Peñalver, een gebloemde jurk en schoenen van Juan Vidal; etnische rok van Uterqüe; en paillettentassen van Laia Allen.
Gastronomie en sport, trekking Om precies te zijn, Ze zijn hoofdrolspelers in de plezierreizen van dit koppel. "Ik hou er niet van om ze te veel te organiseren, behalve de restaurants die ik wil proberen, dat plan ik wel. We zijn net naar Japan geweest en ik heb vooraf een Excel gemaakt”.
Je favoriete souvenir? “Ik hou ervan om tot rust te komen, soms heb ik het gevoel dat ik veel naar de cliënt leef, ik vergeet wie ik ben”.
En het is dat om in de eetkamer te werken, deze jonge vrouw die kokkin (en serveerster) was voordat ze monnik werd, ons uitlegt: je moet kunnen communiceren en je moet houden van "eten, leven en weten hoe je gerechten moet maken".
Sara heeft een jaar in Melbourne gewoond – “Het was mijn geweldige reis. Ze zijn daar heel gelukkig, ze werken net genoeg en ze zijn supergelukkig” – en hij landde opnieuw in Spanje midden in de crisis, met name in La Gabinoteca.
Voor haar, de huidige uitdaging van de gastronomie is trouw. "Het is een beetje eng om alle openingen in Madrid te zien, het is moeilijker om het restaurant te overtuigen om terug te komen."
In Media Ración willen ze het met eenvoud bereiken. “Een paar jaar geleden was het tijd voor sferificaties, rook, hele lange menu's... je moest veel nadenken. Nu is het alsof je thuis bent, we laten de klant beslissen. Wat dacht je van een biefstuk met aardappelen? Maak je geen zorgen, ik ga het voor je doen."
Terwijl hij droomt van zijn eigen restaurant (met drie tafels en een kleine bar), hij fantaseert ook over het verkennen van Birma. “Daar zijn ze erg verbonden met de natuur. ik zou graag willen doen de route van kalaw naar het inlemeer het oversteken van de rijstvelden, naast het bezoeken van alle tempels die zijn en zullen zijn. Het zou geweldig zijn zie de pagodes vanuit een ballon, maar ik heb een duizeligheid die me doodt”.
Van de gastronomische cultuur trekt u het Birmese vermogen om "rijst in iets geweldigs te veranderen" met ingrediënten die ze zelf hebben gevist of gejaagd.
OP ROUTE 66 MET DE ACTEUR IGNACIO MATEOS
sinds we zagen Ignacio Mateos op het podium spelen van een van de verkrachters van 'La Manada' in pak, we wilden een excuus om met hem te kletsen. En het feit is dat we vermoedden, vanwege zijn harde werk onder het bevel van Miguel del Arco en zijn uitstapjes naar zulke interessante titels als Quién te cantará (Carlos Vermut), dat Hij is niet iemand die bang is. Hij bevestigt het voor ons: hij houdt ervan om modderig te worden –ook letterlijk, ze houdt van pottenbakken– en dat heeft haar heel veel goeds gebracht.
Dankzij dit theatrale project reist dit jaar naar Montevideo en Costa Rica en begint door heel Spanje te touren deze maand. "We hebben functies van dinsdag tot zondag, er zijn schoolcampagnes... het was een echte ontdekking".
Ignacio Mateos, met een jasje en coltrui van Ermenegildo Zegna en een geruit overhemd van Sandro. Styling: Nirave
De Malaga net 40 geworden en hij is nooit gestopt met werken, maar hij voelt dat zijn carrière op de rails begon te komen als gevolg van het veelgeprezen debuut van Jota Linares, dieren zonder halsband . nu is het voorbij Malakka , een serie die zich afspeelt in La Palmilla, een volksbuurt in zijn geboortestad. Daarin speelt hij een junkie (vandaar het strikte dieet dat hij volgt) en wordt tot december ondergedompeld in de opnames van Matigheid , een bewerking van de roman van María Dueñas over een familie die aan het begin van de 19e eeuw enkele wijngaarden in Jerez bezit.
"Toen ik de krant las, zei ik 'geweldig, eindelijk iemand gezond', maar het blijkt dat mijn personage heet El Comino omdat hij de lelijke in de familie is en hij werd een dwerg op de leeftijd van dertien. Het was alsof… zie je me echt zo?” lacht hij.
“Bijna alle rollen die ze me geven zijn compositie, dat is prima, al hebben mijn moeder en mijn partner het vreselijk naar hun zin met het dieet. Maar ik heb niet meer zoveel verwachtingen, ik heb er veel gehad en het heeft niet gewerkt voor mij. Nu heb ik geen dromen, maar doelen, en ik heb meer plezier."
Als acteur en reiziger, wordt gedefinieerd als gedisciplineerd, intens en genietend. "Ik zit in een tijd waarin ik goed voor mezelf wil zijn en zo eerlijk mogelijk wil zijn."
Hij woonde anderhalf jaar in Parijs en maakte deel uit van een internationaal gezelschap dat hem meenam naar Korea, Australië, Brazilië, Mexico, Cuba... Na een pauze ** was Thailand de herontdekking van zijn 'reiziger zelf'. **
Vandaag zou ik Route 66 kiezen. “Het cliché van het nemen van een motorfiets of een Cadillac, met alle bijbehorende filmische referenties, Het geeft me een gevoel van vrijheid. Het is wat ik wil voelen. Bovendien heeft het een geschiedenis die me aantrekt: het is midden in de depressie ontstaan, zodat de steden de crisis konden overleven. Dat is cool Het geeft me een gevoel van kansen."
**BEELDEND KUNSTENAAR SARA LANDETA ZOU ONS NAAR JAPAN NEMEN **
Sara Landeta legt ons uit dat reis altijd met een notitieboekje in de hand, omdat het het moment is waarop je geest het meest wordt geactiveerd op creatief niveau. "Soms raak ik zelfs uitgeput", bekent de Canarische kunstenaar, die net is aangesteld als uitvoerend creatief directeur bij bureau The Modern Kids & Family.
Zijn laatste werk als kunstenaar, Geneeskunde als metafoor , die reeks werken geïnspireerd op twee essays van Susan Sontag en gemaakt met zijn karakteristieke en scherpe kleurpotloden –“een totaal onschuldige tool, die je niet kunt aanpassen als je een fout maakt”–, leg de lat heel hoog, met een lange nationale en internationale reis.
Sara Landeta, met Pedro del Hierro en Melania Freire-shirt. Styling: Nirave
“Ik probeer de verbinding te verbreken als ik wegloop, omdat ik soms te abstract raak met zoveel inspiratie, maar ik weet dat het in Japan onmogelijk voor mij zou zijn om niet elke seconde aan mijn werk te denken”, vertelt hij. Hij erkent echter dat het is moeilijk voor hem om tijd te vinden om te gaan genieten van deze bestemming die hem zo aantrekt, sinds hij zijn creatieve werk in een reclamebureau combineert met een nieuw project dat in 2020 het levenslicht zal zien.
“Ik kom terug met Niet gevonden project, Ik denk volwassener en relaxter, hoewel ik doorga met mijn gebruikelijke taal, erg autobiografisch. Red al gesloten delen van mijn leven die stilleven zijn geworden. Van alles wat geleefd wordt, blijven mooie dingen over. We zijn erg enthousiast over de galerij (6más1)”.
De reis van zijn leven was de drie jaar dat hij in Parijs woonde, toen ik 15 was. “Het is naast de deur, het is niet de gekste reis die ik ooit heb gedaan, maar het heeft me helemaal veranderd. Toen ik klein was, was het moeilijk om kunst te zien op Tenerife, en het was in de Franse hoofdstad waar Ik ontdekte de musea, de galerijen... Ik kwam er niet uit, mijn moeder kon het niet geloven omdat ik een slechte leerling was. Ik onderhoud nog steeds de vriendschappen van toen en dat denk ik als ik een artiest ben, komt dat door die jaren”.
** Tokyo is “zo visueel”, dat hij denkt daar vandaan terug te komen met een koffer vol flyers die hij op straat krijgt.** “Het lijkt me merkwaardig hoe ze in Japan van mix traditionele cultuur met futurisme, intrigeren mij. En de eilanden, de stranden... Ik zou voor een maand gaan, al moet ik wel snel kaartjes kopen want dan verander ik wel duizend keer van gedachten”, lacht hij.
“Er is een spectaculair eiland, Yakushima, dat inspireerde de directeur van Prinses Mononoke , waar ik zou gaan snorkelen of duiken, waar ik van hou. zou ik ook wel willen doen een fietstocht door de Japanse Alpen. Ik kom niet zozeer van de bergen, noch van het strand, noch van de stad, Ik heb een beetje van alles nodig dus deze bestemming is perfect.”
***** _Dit rapport is gepubliceerd in **nummer 132 van Condé Nast Traveler Magazine (oktober)**. Abonneer u op de gedrukte editie (11 gedrukte nummers en een digitale versie voor € 24,75, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website). Het oktobernummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in de digitale versie om ervan te genieten op uw favoriete apparaat. _