Wat hebben zij gemeen met elkaar Google, Boeing, Netflix, Disney en Amnesty International ? Het antwoord ligt niet voor de hand: dat sommige van zijn werknemers elk jaar komen om hun projecten tot leven te brengen pad.
“Creators, cartoonisten, programmeurs, schrijvers, architecten, opvoeders, onderzoekers, ontwerpers, fotografen, advocaten die online werken... Tot nu toe, Ongeveer 3.500 mensen van 55 nationaliteiten hebben Sende . gepasseerd , die het zich kunnen veroorloven om online te werken terwijl ze de wereld rondreizen. Ze worden ook wel digitale nomaden genoemd.
Het wordt ons verteld door Edo Sadikovic, die samen met María Rodriguez, heeft dit opgericht samen werken platteland in 2013, toen de wereld nog nooit van een soortgelijk concept had gehoord.
“Het idee voor het project werd geboren op een berg in Servië, waar Maria en ik elkaar ontmoetten. Daar, in een huis, organiseerde ik gesprekken over conflictoplossing en we realiseerden ons dat de evenementen die op het platteland werden georganiseerd, waar de hele groep zich bij hetzelfde vreugdevuur voegt, meer vriendschappen genereert. Waarover educatieve evenementen op afgelegen locaties behalen betere professionele resultaten dan dezelfde evenementen die in de hoofdsteden worden georganiseerd".
Met die informatie in het achterhoofd, het paar verbouwde oude huizen en stallen van Senderiz, een dorp van 20 mensen in het Parque Natural do Xures (Ourense) , in kantoren en appartementen die voor onbepaalde tijd zouden dienen om ondernemers uit alle hoeken van de kaart te huisvesten.
"Het is een 'professioneel toevluchtsoord' in de bergen waar mensen meestal zeggen dat de deadline minder pijn doet”, grapt Sadikovic. “Het is ook een plek waar we evenementen organiseren waarvan het thema een beetje botst met de landelijke context.”
Senderiz was nooit meer in leven
Een voorbeeld? bitsommar, een evenement in juli dat professionals en fans van de videogame-industrie samenbracht. OF schetsen, een gezelligheid van cartoonisten die in juli ook zijn achtste editie vierden en zich registreerden de landschappen, ambachten en levens van Senderiz.
'DELEN IS ZORGVULDIG', OOK IN HET DORP
“In het begin was de uitdaging: traditionele ruimtes aanpassen aan praktische plekken waar je zou kunnen werken met een klant uit San Francisco of Singapore terwijl je geniet van het dorp”, herinnert Sadikovic zich. "Toen was de grootste uitdaging het krijgen van een goede internetverbinding."
zo goed ondernemers , natuurlijk vonden ze de oplossing voor beide problemen... en deelden die online, zodat de hele wereld ervan kon profiteren. Hetzelfde geldt voor het creëren van coworking zelf.
“We zijn een programma aan het maken met de naam Pad downloaden , waarin we tellen hoe een vergelijkbare ruimte te starten ”. Ze zullen het gratis delen met iedereen die iets soortgelijks tot leven wil brengen in een ander dorp ter wereld. “ Een ruimte coliving het is super magisch . Bovendien kan het dorpen behoeden voor verwaarlozing, en tegelijkertijd is het een project dat kan het culturele en economische leven van een landelijk gebied volledig veranderen”.
Landelijk coworking met een vleugje kapitaal
die geest dus delen is zorgzaam –een uitdrukking die vaak wordt gebruikt om de solidariteit te beschrijven waarop het netwerk is gebaseerd, dat werkt dankzij de bundeling van middelen– is in feite een van de meest onderscheidende kenmerken van Sende. Zozeer zelfs dat de oprichters niets meer vragen dan een vrijwillige betaling voor elk verblijf.
“We hebben besloten om dit financieringssysteem te proberen, omdat de industrie van coliving transformeert en draagt het label van iets super duurs en exclusiefs . We houden niet echt van de manier waarop dat gaat', begint Sadikovic.
“Sende omschrijft zichzelf als een sociale onderneming, waarin we graag geweldige mensen aantrekken en waarin we willen niet dat de prijs de enige voorwaarde is om te komen . Daarom hebben we werknemers die hun kleine bedrijf beginnen en werknemers die internationale salarissen verdienen.”
"We hebben meestal 20 mensen op de wachtlijst om te komen , want iedereen profiteert op zijn eigen manier van Sende: sommigen komen weer tot leven, anderen ontmoeten vrienden voor het leven, anderen worden weer creatief en geïnspireerd, anderen vinden hier klanten... Dus iedereen draagt bij wat zij denken dat hun verblijf waard is . En over het algemeen hebben ze de neiging om een bedrag bij te dragen dat varieert tussen 400 en 1200 per maand”.
EEN NORMALE DAG IN SENDE
“Het leven in Sende is ongehaast, zonder klokken ; het is een plek waar iedereen zijn tijd indeelt”, legt de medeoprichter uit.
“Er zijn mensen die wakker worden en naar rennen door de bush voor zijn ontbijt . Anderen gaan naar beneden om het brood op te halen dat de bakker elke ochtend brengt en bereiden het in de gemeenschappelijke keuken. Meteen daarna gaan ze naar een van de twee coworking-ruimtes, waar elk hun eigen tafel heeft, en het werk begint”.
Tussen de middag is het tijd om te stoppen: het eten wordt individueel of in een groep bereid , en het is gebruikelijk om een duik te nemen in het dorpszwembad gerevitaliseerd weer aan het werk te gaan.
Wat natuurlijk altijd om 19:30 wordt gevierd zijn de hoed praat, enkele TED-talks maar met een hoed op. Ze duren 20 minuten, worden door de gasten zelf georganiseerd rond een onderwerp waarvan zij denken dat het nuttig kan zijn voor anderen, en zijn gratis bij te wonen.
Maar het beste gebeurt later, wanneer de hele groep komt samen om het avondeten te koken . “Een paar mensen melden zich aan om elke avond voor iedereen te koken en aangezien we graag goed eten, wordt er veel energie gestoken in het bereiden van goede maaltijden. We eten altijd samen, op avonden die meestal uren duren ”, zegt Sadiković.
Deze momenten worden waarschijnlijk het meest herinnerd door de gasten van deze specifieke coworking. “We brengen graag mensen met verschillende profielen en, normaal gesproken, bereisde en nieuwsgierige mensen komen naar Sende. Dat is waarom, onze diners zitten vol met interessante verhalen , die praten over reizen, de toekomst van internet, maar ook geesteswetenschappen en zaken die we ons nooit konden voorstellen in dit dorp te horen ”, besluit de mede-oprichter van dit unieke project.