De zon van het Palau de la Música Catalana
Niet alleen van Gaudí woont Barcelona . Het is duidelijk dat het zijn architectonische wonderen zijn die de wereld verblindden en blijven verbazen. Iedereen die voor de Casa Batlló, la Pedrera of ga naar boven om een kijkje te nemen vanuit Park Güell Het lijdt aan een duidelijk Gaudiaans Stendhal-syndroom, maar Barcelona heeft wat het modernisme betreft heel wat om over op te scheppen. We stellen een off-circuit per motorfiets voor, een modern modernistische route door die andere bijzonderheden die de stad aan het begin van de 20e eeuw overspoelden en dat ze soms overschaduwd worden door de leraar, omdat er andere leraren waren die ook hun 15 minutes of fame verdienden.
EEN STAD IN EEN ANDER
We beginnen groot 'mammodisch' zouden we kunnen zeggen , en we doen het voor het belangrijkste modernistische complex in Europa, een Werelderfgoed en een onbetwistbare must go: San Pau modernistische behuizing . Lluis Domènech i Montaner (leer zijn naam, want die zal een paar keer uitkomen) vormde een groep gebouwen om een ziekenhuis te huisvesten, dat in de Heilig Kruis en Saint Paul of. Baksteen, gotische inspiratie en talent kwamen samen in deze kleine zelfvoorzienende stad, er zijn 12 gebouwen die zijn gebouwd onder de hygiënistische normen van dit moment.
Na een ambitieus rehabilitatieproces, dat al zijn artistieke rijkdom heeft gewaardeerd, stort dit architecturale complex zich in de 21e eeuw als een campus van innovatie en kennis, met ruimte in zijn paviljoens voor nationale en internationale organisaties, instellingen en bedrijven met projecten op het gebied van duurzaamheid, gezondheid of onderwijs. Casa Asia of het European Forest Institute zijn er enkele van.
Het goede nieuws is dat een wandeling over de geordende centrale promenade nu een gevoelig geschenk is dat voor iedereen beschikbaar is, een esthetisch statement met zijn symmetrische lay-out, zijn gekleurde koepels en zijn heiligen. Of betreed de paviljoens, dat is als reizen naar Willy Wonka's modernistische fabriek, met pistache en kauwgomroze tegelplafonds die ervoor zorgen dat je ze wilt eten.
UNIVERSELE STIJL
Onderweg naar Ciutadella-park , onder de passeig de Sant Joan met een van de meest suggestieve uitzichten van de Barcelona : de triomfboog gebouwd door de architect Josep Vilaseca om triomfantelijk de ingang van de Wereldtentoonstelling in Barcelona in 1888 te versieren. Een bakstenen boog, die naar voren kwam als een monument voor de kunsten en niet om een overwinning of strijd te herdenken. Barcelona, wat ben je mooi op een motor!
Het interieur van het park herbergt wat het officiële restaurant van het evenement was, de Castell dels Tres Dragons, met kantelen, torens en schilden met reptielen. Tegenwoordig is het het Natuurlaboratorium van het Museu de Ciències Naturals de Barcelona, maar het was het Museum voor Geschiedenis, Archeologie, Gemeentelijke Muziekschool of gaarkeuken tijdens de naoorlogse . Als merkwaardig feit kwam de opening van het gebouw niet aan op de officiële opening van de Wereldtentoonstelling, waardoor de architect, onze vriend Domènech i Montaner, ontslag nam.
WACHTEN OP DE MUZEN
Els Quatre Gats is een aanrader. Santiago Rusiñol, Ramón Casas of Pablo Picass of ze toonden hun kunsten aan de klanten van dit mythische restaurant-brouwerij-café in een gebouw van Josep Puig i Cadafalch, een andere van de grote Catalaanse architecten van die tijd. Het is bijna een museum , met tientallen werken aan de muren en de geest van die tijd aan het einde van de eeuw. Hier smaakt een koffie naar modernisme.
KUNST VOOR DE OREN
Toen de Orfeó Catalá een architect zocht om hen een huis in Barcelona te geven, kozen ze wijselijk **Domènech i Montaner om het Palau de la Música Catalana** te bouwen. Met zijn unieke visie en zich aanpassend aan een nogal magere ruimte, ontwierp het genie een gebouw in baksteen, filigrane steen en keramiek, en met een sculpturale weergave van het Catalaanse lied als boeg. Een grote muziekdoos waarvan het interieur alle eerdere conventies over wat een concertzaal zou moeten zijn, vernietigde. Als we wat tegels in een cocktailshaker doen, Wagner, de Renaissance, wat geblazen glas, lente, gekleurde tegels, een orgel en Catalaanse muziek het zou alleen dit unieke gebouw kunnen worden, een Werelderfgoed.
Licht valt binnen door de grote ramen van de concertzaal, de intensiteit ervan variëren met de uren van de dag en de kleuren van de nacht bereiken , een heel spektakel dat gepaard gaat met de muzikale afspraken die erin staan geprogrammeerd. Klassieke muziek, rock and roll, flamenco en zelfs moderne dans , alles heeft een plaats in deze kamer waar degenen die aanwezig zijn, of het nu publiek of artiesten zijn, het erover eens zijn om hun ervaring als magisch te definiëren.
DE KUNST VAN BOEKEN
De Stichting Antoni Tapie s is gevestigd in wat vroeger de kantoren waren van de uitgeverij Montaner i Simón, ontworpen in baksteen en ijzer door het werk en de gratie van, wederom, Lluis Domènech i Montaner. Hij bedacht het voor zijn oom Ramón Montaner en zijn partner Francisco Simón in 1881, waarmee hij een van de eerste modellen van modernisme creëerde in dat deel van de uitbreiding. Vandaag toont de stichting grote mijlpalen van het werk van Tàpies en de privécollectie die de kunstenaar tijdens zijn leven koesterde, met werken van George Braque, Picasso, Goya, Zurbarán of Miró , onder andere.
EEN GOUDEN BROCHE
De appel van onenigheid, die net als in de Griekse mythe, Het kost duizend om te beslissen wie het verdient om de gouden vrucht te winnen in dit kleine hoekje van Barcelona , een hele verspilling van rondingen en kleuren. De Casa Lleó Morera, de Amatller of de Batlló (Hier laten we Gaudí alles toe). We stonden versteld van hen en sloten zo een dag af die rijk was aan modernisme en kennis, waarbij we de architecturale monumenten van Barcelona en de vele genieën bekeken, naast Antoni Gaudí, die volledig heeft bijgedragen aan het Catalaanse modernisme.
Kaart: Zie kaart
Jongen: Interessante plaats