Karen Bjornson bij Studio 54.
Laten we onszelf in de situatie plaatsen. de liedjes klinken Het gedoe achtergrond en de legendarische nachtclub in New York schittert eind jaren 70 . Seksuele vrijheid, licht, muziek, creativiteit en dansen tot het ochtendgloren tussen modellen, ontwerpers, kunstenaars en fotografen. Allemaal glamour, dat was Studio 54.
Aan het einde van de oorlog in Vietnam en midden in de draaikolk van sociale eisen zoals die van de LGBT-beweging, feministen en bezorgdheid over de economische situatie, New York was in een moment van totale ontluiking zowel creatief als sociaal. Alles is mogelijk.
De huren waren gedaald, waardoor tal van kunstenaars, modeontwerpers, schrijvers en muzikanten naar de stad kwamen, het bevorderen van echte culturele verandering en de uitvinding van nieuwe vormen van kunst, waaronder: muziekgenres zoals punk, hiphop en disco . Een cocktail die mensen uit verschillende seksuele, sociaal-politieke en financiële lagen in staat stelde zich vrij te mengen in de nachtclubs in de stad.
Geen van hen illustreerde het zo goed als Studio 54 , dat hoewel het open was slechts voor drie jaar , van 26 april 1977 tot 2 februari 1980, was misschien wel de meest emblematische van de 20e eeuw.
Gevestigd in een voormalig operagebouw in het centrum van Manhattan , met een innovatief podium opgevat als een dansvloer, werd het al snel een ruimte voor seksuele bevrijding waar elke klant zich een ster kon voelen.
De eerste nachtelijke themafeesten waren in Studio 54.
Het idee kwam van zakenmensen uit Brooklyn, Ian Schrager Y Steve Rubell , die elkaar ontmoette tijdens zijn studie aan de Universiteit van Syracuse. Het stel droomde van het openen van een nachtclub in het centrum van New York City, beïnvloed door ijsbanen, zwarte en latin muziek en de ondergrondse homoclubs die op dat moment in de stad floreerden.
De avant-garde inrichting en het geluids- en verlichtingssysteem onderscheidden het van andere clubs uit die tijd. Sommige van de kunstenaars die de 20e eeuw markeerden, waren daar stamgasten, zoals: Andy Warhol, Bianca Jagger, Cher, Elizabeth Taylor r, Farrah Fawcett, Liza Minnelli, Michael Jackson, Mick Jagger, Pat Cleveland en Truman Motorkap en.
En van daaruit zangers als Diana Ross en Donna Summer , evenals modeontwerpers zoals Diane von Furstenberg, KENZO, Calvin Klein, Issey Miyake of Yves Saint Laurent.
Pat Cleveland danst op Halston's disco bash party in 1977.
DE TENTOONSTELLING
'Studio 54: Nachtmagie' zal aankomen bij brooklyn museum de 13 maart 2020 en blijft open tot 5 juli . Daarin zal worden gepresenteerd ongeveer 650 objecten variërend van mode, foto's, tekeningen en opnames.
De verwachting is maximaal omdat het is de eerste tentoonstelling die zijn baanbrekende esthetische en blijvende invloed op design, film en mode in kaart brengt.
"In tijden van economische crisis, Studio 54 hielp New York City haar imago te veranderen en zet een nieuwe standaard in het nachtleven. Vandaag de dag blijft de club een model voor sociale revolutie, genderfluïditeit en seksuele vrijheid", zegt Matthew Yokobosky, tentoonstellingsontwerper en curator van het Brooklyn Museum.
'Studio 54: Nachtmagie' het is chronologisch georganiseerd. Grote nachtclubs in New York verschijnen als eerste, van de jaren 1920 tot de jaren 60, waaronder: Cotton Club, Tropicana, Marokko Y Pepermunt Lounge , die dynamische plaatsen werden die groepen mensen met verschillende achtergronden, seksuele uitingen en sociaal-politieke overtuigingen samenbrachten.
Schets gemaakt door Yves Saint Laurent.
Door middel van fotografie en video, de tentoonstelling toont New York City in de jaren zeventig. Een sectie met de titel De Studio 54-ervaring toont de extravagante themafeesten en disco legendes , zoals de feestelijke opening onder leiding van Alvin Ailey Amerikaans danstheater.
Ook het oudejaarsfeest van 1978 met het onvergetelijke optreden van Grace Jones om 3 uur 's ochtends; het eerste jubileumfeest visueel bedacht door Issey Miyake; en filmlanceringsevenementen zoals vet (1978) en Gelukkig is het vrijdag (1978), waaruit de hit van . voortkwam Donna Zomer Laatste dans.
Natuurlijk de Fotografie , als sleutel in de ontwikkeling van de ruimte, krijgt ook aandacht met unieke afbeeldingen van Rose Hartmann, Roxanne Lowit of Richard Manning , onder vele anderen.
Evenzo, meer dan 50 schetsen van Anthony Lopez voor de première van de Alvin Ailey American Dance Theatre , die sinds 1977 verborgen zijn gebleven.