Voorbereid? laat de verrassingen beginnen
EERSTE HANDELING
Het koor van technici komt op het podium. Gisteren trad Rod Stewart op, er was een concert, maar morgen speelt I Puritani weer . Ze zijn in staat om de set in recordtijd te veranderen. “Je kunt maximaal drie verschillende scenografieën laten monteren, dankzij een systeem van overlappende platforms omhoog, omlaag en schuin bewegen”. In Mozes en Aäron installeerden ze een zwembad ; dat is veel groter dan het op het eerste gezicht lijkt... "Een van de grootste ter wereld: 600 vierkante meter landschappelijke ruimte." En vele anderen die ondergronds worden opgeslagen. "Op een diepte van zestien meter." Duizelingwekkende hoogten…” De rig-toren meet bijna veertig meter ”. Verbazingwekkende borst C ... "Zevenendertig, specifiek".
'I Puritani' in het Koninklijk Theater in Madrid
Het is een acrofobisch beperkte zone; een frame van 64 roeden waaraan lampen, decors, gordijnen, backstage... Het is bereikbaar met de lift. “De technici noemen deze toneelmuur Felipe; naar de andere Carlos; Het verwijst naar de straten die naar de ene en de andere kant leiden.” Links en rechts hebben altijd tot verwarring geleid; bij de vorsten vermijden ze een verkeerde interpretatie van een indicatie… “ Alles is gemotoriseerd en computergestuurd ”. Haken en kabels van een duizelingwekkende coloratuur. "Dit theater is een van de modernste en meest verfijnde in Europa sinds de laatste hervorming in 1997".
Emoties beginnen wanneer de show eindigt
INTERMEZZO
Maar de Real loopt voorop op het gebied van technologie sinds het in 1850 zijn dozen opende; althans dit, zo schreven de toenmalige kranten enthousiast; het had niets te benijden noch de Opera Garnier noch La Scala in Milaan? : schitterende verlichting met moderne gaslampen, een goed gevulde zoetwaren om de prima donna toe te juichen met lekkers , een bloemenwinkel voor fans om vleiende rozen naar hun idolen te gooien, een handschoenenwinkel , een verhuurstand voor manchetknopen met de meest elegante glazen van het Koninkrijk, een café en een restaurant —voorloper van het huidige Ramon Freixa Catering Life Gourmet—, een balzaal, acht ontspanningsruimten met een leeszaal voor pauzes… En de grote innovatie: Toiletten in Engelse stijl, met een bediende of serveerster, afhankelijk van de deur.
Het enige minpunt op de openingsdag was dat de verwarming het niet deed, maar omdat ze de garderobe waren vergeten, stoorden de jassen ons niet. Alles werd berekend. Er was een boudoir met twee kleermakers die tegemoet kwamen aan de eisen van de dames als hun kapsel beschadigd was. , en een brandweercompagnie die optrad als kostuumontwerper terwijl er geen vuurengel werd georkestreerd.
“ Het vuurgordijn meet 300 vierkante meter en weegt dertig ton ; hij gaat als laatste liggen, elke nacht, en in geval van nood, automatisch, om de podiumbox te isoleren van de kramen. Maar dit brandt niet meer; al het materiaal is volledig brandveilig, zelfs het hout; Het is onmogelijk dat zulke ongelukken gebeuren die zo vaak voorkomen in 19e-eeuwse theaters”. In 1867 ontstonden vraatzuchtige vlammen van kolossale proporties ; Gelukkig slaagden ze erin ze te blussen zonder dat ze buiten de kantoren hoefden te komen - zo meldden de kroniekschrijvers -.
Het Koninklijk Paleis in de brand van 1867
De catastrofe zou onvermijdelijk zijn geweest als een vonk het uitgehouwen dennenbos van de dozen had bereikt. "De kamer behoudt het volume en de negentiende-eeuwse stijl van die tijd." Friezen met verguld houtsnijwerk, karmozijnrood fluweel en plasmaschermen . “De akoestiek geniet universele bekendheid sinds de opening; behoudt de Italiaanse hoefijzervorm. Het is zonder twijfel een van de mooiste Europese lyrische theaters. De imposante centrale lamp valt op, met 2,5 ton bergkristal en brons; Er zitten 300 gloeilampen in.
Hij ging naar de opera om de markiezin aan de overkant van de straat te verblinden met een ring; ook om een vriendje te zoeken, met de dierbaren te daten, bedrijven te sluiten en samen te spannen in de politiek . Het maakte niet uit of Verdi of Wagner geprogrammeerd was, of Adelina Patti of Julián Gayarre zongen - wat vandaag een Placido Domingo zou zijn - tickets waren uitverkocht. Ze betaalden ongeveer 20 reais per stoel; tot 100 voor een bak met prachtig uitzicht op het balkon van de koningin, en tussen 4 en 8 voor een plaats in het kippenhok. Prijzen veranderd met de komst van de euro: de goedkoopste tickets zijn nog steeds die van Paradise, aan 11 hemelse euro's ; een doos, van 90 tot 180; de duurste plaats is meer dan 200 bezeten, maar degenen onder de 30 jaar hebben een korting tot 90%. De begeleide nachttour kost 30 euro (inclusief glas champagne).
Zijn kraampjes in mythisch
TWEEDE HANDELING
Het Koninklijk Theater is een labyrint. In een deel van de 22 verdiepingen (waarvan acht ondergronds) bevinden zich de magazijnen en oefenruimtes. Die van het Madrid Symphony Orchestra hebben hun partituren op de lessenaar achtergelaten. "De werken beginnen zich een maand voor de première voor te bereiden." Binnenkort spelen trombones en harpen op Otello, dat in september het seizoen 2016-2017 opent. "Ze worden in dezelfde volgorde geplaatst als in de put." Het is donker achter het raam dat uitkijkt op Plaza de Isabel II... "De jaloezieën zijn akoestisch." Het geluid gedraagt zich zoals het hoort in de kamer. “ Het heeft een gewelfd plafond, zoals in kerken, en is bekleed met hout, met reflecterende platen zodat de muzieknoten in optimale omstandigheden resoneren. ”. Het Intermezzo-koor oefent apart in een andere ruimte; Ze zullen Venetiaanse soldaten en matrozen spelen. "Vervolgens repeteren ze samen in de ensceneringsruimte, die even groot is als het podium."
In de kleermakerij hebben ze de jurken voor Desdemona en haar man, de Moorse generaal, al klaar. In een andere kar hangen de outfits van de functie van vandaag, die van Lady Elvira Valton en die van haar minnaar, Lord Arturo Talbo. “Hier wordt elke dag de kleding gewassen en gestreken; maar er zijn theaters, en belangrijke theaters in de wereld, waar dit niet het geval is”. Alsof de puriteinse jonkvrouwen het zweet niet breken na 195 minuten zingende aria's. "Ze hebben veel werk, omdat de ontwerpers erg bloederig zijn en op het laatste moment de kleur van het hele koor kunnen veranderen." Deugdzaam duet van een naald en een draad; naaimachines bepalen het tempo. “ Er zijn ook naaisters aan de voet van het podium, om noodreparaties uit te voeren en te helpen bij kostuumwissels. ”.
Andrea Chenier in Madrid
Het geval van Andrea Chénier was paradigmatisch: "Er waren veertig mensen nodig om het koor in een paar seconden te verplaatsen." Ze maakten bijna driehonderd pakken en honderdtachtig haarstukken voor de opera van Umberto Giordano. “De meeste zangers gaan het podium op met een pruik, ook al lijkt het daar niet op. Ze zijn hypoallergeen en gemaakt van natuurlijk mensenhaar. ”. Chinees, Indiaas, Westers, Afrikaans... afhankelijk van het kapsel. Wit is meestal dierlijk omdat het schaarser is; baarden en snorren worden getrimd als er nog wat over is. "De strengen worden één voor één genaaid op een gaas dat op maat is gemaakt voor elke artiest." Daar is de vlecht van Venera Gimadieva; nog in het appartement er zijn mensen die zich de haarstukjes van Aida (1998) herinneren... "Maar de trots van de make-upjongens is de karakterisering die ze voor Rigoletto aan Carlos Álvarez deden." Ze hebben een poster van de Verdische bariton metamorfoseren in een gebochelde nar ; onherkenbaar in de laatste fase, met drie uur bovenop rouge en mascara. “In de werkplaats doen ze alleen de testen en de ontwerpen; artiesten laten zich opmaken in hun kleedkamers; er zijn elf individuen, de rest is collectief”.
Het is na middernacht en ze zijn leeg; Binnen is er alleen een stille piano en een spiegel waarin dit seizoen Alcina, Papageno, Parsifal... Bumbury, José Luis Perales, Diana Krall... hebben weergalmd. Er zijn geen divo's meer in de zalen; de lyrische technici zijn weg. De voorstelling is voorbij.
Haar tot haar, haar tot haar
Maar het echt plechtige is de val van het gordijn
en wat daaronder nog zichtbaar is.
Wislava Szymborska
APPLAUS
Het Teatro Real, dat al begonnen is met de viering van de 200ste verjaardag van zijn oprichting in 1818 en de 20ste verjaardag van zijn heropening in 1997, organiseert thematische bezoeken om de geschiedenis en de artistieke en technische fijne kneepjes van de opera van Madrid te ontdekken met vrijwillige gidsen van de Vrienden van de echte. Meer informatie hier .
Tot de volgende keer...