Elk excuus om terug te gaan naar het Guggenheim Museum
EEN TENTOONSTELLING: CEZANNE IN DE THYSSEN
Als er Michelinsterren waren op het gebied van tentoonstellingen, zou Cezanne's in het Thyssen zonder twijfel de 3 sterren nemen. Kortom, omdat het elke reis naar Madrid vanaf februari rechtvaardigt. Het heeft de aantrekkingskracht om zich uitsluitend te concentreren op een kunstenaar wiens werken over de hele wereld zijn verkocht, waardoor het verzamelen ervan een extra pluspunt is om het te bezoeken. Hieraan moeten we de zorg toevoegen als het gaat om het cureren (Guillermo Solana aan het hoofd) evenals het belang van de kunstenaar zelf als de vader van de Vanguards. Maar het Thyssen-jaar eindigt hier niet. Zijn hommage aan de zomerpopmythen zal ongetwijfeld meer verhitten dan Lichtensteins 'Woman in the Bath'.
EEN NAAM: EL GRECO
In 2014 is het 400 jaar geleden dat Domenikos Theotokopoulos stierf, een in Griekenland geboren schilder wiens naam (El Greco) en nationaliteit (Toledano, ja, Toledo) in ons land zijn veranderd. Daarom is het aan Spanje om een dergelijk evenement te vieren dat op twee grote podia zal plaatsvinden. Eén, Toledo, die stad die hij op die manier schilderde, met de monumenten bewogen en met een zekere neiging tot maniërisme. De Castiliaanse stad La Mancha zal profiteren van de aantrekkingskracht om degenen die bekend staan als 'Espacios Greco' te promoten en tentoonstellingen te organiseren zoals 'El Greco y Toledo' in het Santa Cruz Museum met de specifieke Toledo vedute als anker om over de relatie te praten tussen schilder en plaats. De andere geweldige setting is het Prado Museum. Hier zullen we proberen het werk van de goede Domenikos te vergelijken en te confronteren met de grote schilders van de 20e eeuw die hij inspireerde in een ambitieuze tentoonstelling.
2014 wordt het jaar van El Greco
KOUDE KOORTS IN PARIJS
Het is heel complex om het werk van Frida Kahlo te kunnen waarderen zonder het los te koppelen van haar karakter en haar liefde voor Diego Rivera. Vandaag zal niet die dag zijn, noch zal 2014 het jaar zijn, noch zal Parijs de stad zijn waarin haar werk wordt beoordeeld zonder de subjectieve maalstroom die de auteur ervan brengt. Terwijl in het Pompidou de strijd voortgaat om hun werk begrijpelijk te maken voor kinderen, zal in L'Orangerie (die prachtige tak van de D'Orsay) het werk van Kahlo en Rivera dichter bij het Parijse publiek worden gebracht, waarbij de productie van beide in heilig huwelijk.
LONDEN (IS IEDEREEN VERRAST?) IS DE STAD
Nog een jaar (en er zijn er al een paar) wordt Londen gepositioneerd als de wereldhoofdstad van tijdelijke tentoonstellingen, het beloofde land voor culturele reizigers met de neiging om terug te keren. Een retrospectief van Paul Klee hangt al aan de muren van de Tate Modern (geen zorgen, er is nog tijd tot 9 maart) en dit nieuwe jaar komt met de belofte van een headliner die niet faalt: Matisse en met de eerste grote postuum eerbetoon aan Richard Hamilton. Maar voor degenen die stikken in moderniteit, is de National Gallery niet ver achter. Ten eerste schittert hij met een van die tentoonstellingen die vanwege de complexiteit van de schilder moeilijk te cureren en organiseren zijn. Dit is Veronese, een figuur die zal worden gebruikt als presentator van de Venetiaanse Renaissance. Al in de herfst verschijnen de altijd magnetische figuur van Rembrandt en zijn verontrustende laatste schilderijen. oh! En vergeet niet, altijd gratis, altijd op zoek naar publieke of private sponsoring om de kosten te dekken. Zoals het hoort te zijn.
National Gallery, een Londense klassieker
WETENSCHAP AAN DE REDDING
Als het lijkt alsof er geen kunst meer is, dat alles wat geschilderd, gebeeldhouwd, gefotografeerd en zelfs gered al is tentoongesteld in gebouwen die meer typerend zijn voor de toekomst, verschijnt de wetenschap. Het is waar dat wetenschapsmusea een beetje brood zonder zout zijn, dat ze niet erg grappig zijn en dat, tenzij ze niet-criminele zintuiglijke middelen gebruiken, hun inhoud niet verrassend is. Maar let op, hier gaat het om de verpakking en daarom heeft dit nieuwe museum dit jaar een supersterarchitect aangetrokken om de spotlights te trekken. We hebben het over het Biodiversiteitsmuseum van Panama, het eerste werk van Frank Ghery in Zuid-Texas, dat deze stad wil consolideren als een toeristische bestemming met veel identiteit (en behoorlijk heterogeen). Net als alles wat Gehry is, valt dit gebouw op door zijn complexe vorm, hoewel hier gekleurde platen het beroemde titanium vervangen, waardoor het eruitziet als een plastidecor-versie van de meest herkenbare gebouwen. …
EN OOK MENSENRECHTEN
Een andere bron die een museumtrend is geworden: mensenrechten. In dit geval was de stad Winnipeg, in Canada, dat zijn nieuwe icoon in 2014 zal openen, wedden op het opvallende schelpmodel om zijn ansichtkaart te versieren. Afgezien van zijn aantrekkingskracht, heeft dit museum ook de gratie om het eerste nationale museum buiten Ottawa te zijn. Het zou echter geen kwaad om te bedenken waar zo'n ruimte voor dient als de mens nog steeds een wolf voor de mens is. Inactiviteit? spijt?
GOEDE MUSEA, BETERE POSTERS
Dat ja, de rest van de wereld is niet verlamd, hoewel de meest mediatische namen niet zullen klinken op de meest herkenbare plaatsen. De grote Zwitserse overheidsinstellingen spannen de kroon in zijn twee grote musea. Het Basel Kuntmuseum probeert vanaf maart een plausibele verklaring te geven voor het suprematistische universum van Malevich. Het Zürich Kunthaus van zijn kant draait na een goed jaar nog steeds door Munch. In dit geval gokt hij op de altijd succesvolle expressionistische beweging, zowel in Duitsland als in Frankrijk. Als we de Cezanne-retrospectieve in het Thyssen buiten beschouwing laten, dan vindt de meest aantrekkelijke tentoonstelling van 2014 plaats in het Guggenheim in New York, waar ze samen met de Italiaanse futuristen zullen durven. Dat ja, dat de MoMA-liefhebbers niet jaloers worden, ze hebben hun goede portie Gauguin op hen te wachten. In dit geval focust de tentoonstelling op zijn metamorfose, op zijn wilde groei in Polynesië.
Zo ziet het dak van het Guggenheim in New York eruit
HET JONGE MEISJE KOMT THUIS
Normaal gesproken blijft de Frick Collection in New York onopgemerkt door de vraatzuchtige en snelle gobblers van New Yorkse musea. Het is logisch, de oude meesterwerken van de Europese schilderkunst, nou, die trekken geen aandacht. Echter, tot eind januari huisvest en exposeert dit herenhuis aan 5th Avenue het Meisje met de parel en de rest van de opmerkelijke stukken van het Mauritishuis in Den Haag. Op 27 juni keren ze terug naar hun huis, wanneer deze gerenoveerde ruimte eindelijk in overeenstemming zal zijn met de werken die erin worden bewaard, het grote museumnieuws van Holland in volle kater na de heropening van het Rijskmuseum.
DE LAATSTE TAGS VAN 2013
Hoewel ze eind 2013 open gingen (waarom zeg je dat niet, midden in het laagseizoen om hun machines te smeren), zullen deze musea vooral dit jaar schitteren. De eerste is het gerenoveerde Olympisch museum in Lausanne dat, na een paar jaar ballingschap op een schip op de Leman, terugkeert naar zijn oorspronkelijke locatie. Het is natuurlijk mogelijk dat de beroemde mascottes de plaats niet herkennen waar ze zoveel jaren hebben doorgebracht sinds de route is veranderd en de faciliteiten zijn gemoderniseerd om de mijlpalen van de sport aantrekkelijker te maken en een glimlach en gemakkelijke tranen uit te nodigen. De tweede is het Musée Fin de Siecle in Brussel, een draai aan de collectie van de Free Society of Fine Arts die zich richt op het tonen van alleen kunst van het midden van de 19e eeuw tot het uitbreken van de Grote Oorlog.
EN LOUISE VUITTON WERD PATROON
Het is al een paar jaar hard to get spelen, maar het ziet er naar uit dat we in 2014 de opening zullen zien van het museum van de Louise Vuitton foundation for creation. Gelegen in de Parijse wijk Bois de Boulogne, wil dit spectaculaire centrum, ontworpen door Frank Gehry (meer 'ooooh' dan ooit), een referentie worden in hedendaagse musea dankzij de geavanceerde technologie. Maar laat niemand verkeerd denken dat het slechts een gimmick-claim voor het merk en de stad zal zijn. De bedoeling van de LVMH Group is om er de grote tentoonstellingsplaats van te maken voor jonge kunstenaars, zoals ze doen met hun Foundation in het Hong Kong Art Museum. Om te beginnen openen ze met een sample met onder meer werken van Basquiat of Cyprien Gaillard, veilige waarden voor het klassieke Parijse publiek.
DE PUSH VAN MODE
Twee grote tentoonstellingen op het oude continent laten nog steeds zien dat mode een plek verdient in het museum. De eerste en meest ambitieuze recensie van de Italiaanse mode van 1945 tot nu in de best mogelijke setting: het Victoria & Albert Museum in Londen. De tweede, een blik op het leven, wonderen en ontwerpen van de grote Coco Chanel, verheven tot de figuur van de mythe in Hamburg.
Puppy, door Jeff Koons, bij de ingang van het Guggenheim
YOKO ONO WANDELT DOOR DE NERVION
Eye, het lijkt erop dat deze tentoonstelling verder gaat dan het nieuws, de verwachting en de anekdote. Want ja, Yoko Ono is niet alleen de 'vrouw van' maar zij is de grote pionier van de conceptuele kunst, een echte visionair die dit jaar 80 wordt. Vanaf 14 maart zullen aan de oevers van de Nervión de jaren zestig worden besproken vanuit een voor het Spaanse publiek vrij onbekend gezichtspunt.
EEN WONDER IN MADRID, EEN ANDER IN BARCELONA EN ENKELE GEBEDEN VOOR HET ZUIDEN
In Madrid vragen we ons nog steeds af wanneer het minimalistische nationale archeologische museum weer open gaat. Het leek erop dat 2013 zijn jaar zou worden, maar je weet het al: de crisis als schild tegen incompetentie. Van zijn kant hoopt Barcelona in juni zijn museum voor culturen in te huldigen, een nieuwe ruimte gewijd aan de meest exotische en verre kunst. Een baanbrekende plek in Spanje die zal openen in een zeer museumachtige enclave: de gotische paleizen Nadal en Marqués de Llió. Ten slotte de wens dat 2015 eindelijk het jaar zal zijn waarin het Contemporary Creation Centre van Córdoba, bekend als C4, wordt geopend. Een moedige gok die te lang duurt. Ze zouden het voorbeeld van Malaga kunnen nemen, dat over een jaar alle covers zal domineren met het nieuwe Pompidou en het Museum voor Schone Kunsten. Als ons 15 jaar geleden was verteld dat Malaga een speerpunt van cultureel toerisme in Spanje zou zijn, zou niemand het geloven.