Het Liverpool van de Beatles
Dankzij zijn biografische en artistieke parcours brengt Liverpool permanent hulde aan degenen die de loop van de geschiedenis voor altijd hebben veranderd. pop-rockmuziek en de platenindustrie. Ook, waarom niet, van cultuur.
Dit is een sonore, sentimentele en mythomane reis door het Liverpool van de Beatles. De stad zou niets zijn zonder hen, en ze zouden ook niet zijn zonder dat Liverpool waar ze zijn geboren en getogen. Met een kaart, enkele liedjes en veel herinneringen , de auteur van dit artikel vaart door de stad John, Paul, George en Ringo die samenvalt met de viering van de 50ste verjaardag van de Pepper's Lonely Hearts Club Band , het meest emblematische album van de band.
Museumstraat
Het eerste wat ik doe als ik op de luchthaven van Liverpool aankom, is de camera tevoorschijn halen en vastleggen het mooiste luchthavensymbool ter wereld . Ik kom met het vliegtuig en de Luchthaven John Lennon verwelkomt mij. Een tekening van verschillende rondingen als haar en kleine ronde brillen vormen samen met de letters het beeld van de mythe "Boven ons alleen lucht" van het album Imagine. Haren als stekels. We begonnen goed.
Ik neem de bus 86A waardoor ik in het hart van Liverpool ben. Voetgangersstraten vol met winkels en winkelcentra. Het is niet wat ik zoek, maar mijn hotel is dichtbij. Ik schrijf me in en ga naar Albert Dok. In Liverpool kan alles te voet , hoeft u niet op de hoogte te zijn van het openbaar vervoer en hoeft u geen taxi te nemen. Dat is om in het centrum te zijn, want als we naar de buitenwijken willen, zoals we later zullen zien, hebben we geen andere keuze dan onze toevlucht te nemen tot een soort transport.
Albert Dock
Het Albert Dock is een oude pier uit 1846 die vandaag een complex netwerk van musea, galerijen, winkels, restaurants, bars, hotels, luxe appartementen en kantoren herbergt. Het is een van de belangrijkste gratis toeristische attracties in het land, elk jaar ontvangt het ongeveer 6 miljoen bezoekers. En voor een deel is het omdat er de Het Beatles-verhaal , beter bekend als het Beatles-museum. Het is een unieke, spannende en tegelijkertijd vluchtige ervaring.
Het idee dat Mike en Bernie Byrne ze hadden in de jaren 80, het opende zijn deuren in 1990 en vandaag is het een referentie geworden in het Beatles-universum, maar ook in hoe een deel van de geschiedenis op zo'n manier te musealiseren dat men die samenvatting van jaren, feiten, verhalen nooit meer wil verlaten en exploits. The Beatles Story is letterlijk dat: een reis uit de kindertijd van Paul, John, Ringo en George tot het sterrendom en zijn daaropvolgende solocarrière.
Door middel van een audioverhaal verteld door Julia, de zus van Lennon maar die ook... de stemmen van McCartney, manager Epstein of producer George Martin , kunnen we hetzelfde voelen als die journalist van MerseyBeat News die zwart op wit de eerste kritieken op wat toen een beginnende muziekband was; we zullen de angst voelen die een handvol bevoorrechte mensen ervoer toen ze de groep in Hamburg zagen optreden toen ze nog niet bekend waren; we gaan hallucineren met de Yellow Submarine; of we zullen de zuiverheid voelen die Lennon in de Witte Kamer uitstraalde. Het museum is in een paar uur te zien als we niet veeleisend zijn. De fanaticus kon er zoveel uren doorbrengen als hij wilde, zijn fantasie de vrije loop laten.
Ik verlaat het Albertdok en verlaat de Rivier de Mersey aan mijn linkerhand als ik richting Pier Head loop . De Drie Gratiën begroeten me. Nee, het zijn geen vrouwen die verrast zijn door mijn krullen. Dit zijn 3 gebouwen uit het begin van de 20e eeuw , referentie in Liverpool: Royal Liver Group, Port Liverpool Building en Cunard Building. En vanaf de top van de twee torens van de Royal word ik begroet door Lever Vogels , twee vogels die deel uitmaken van de geschiedenis maar ook van de legende van de stad. Van de vele die er zijn over deze mythische vogels, geef ik de voorkeur aan het volgende: de mannelijke levervogel kijkt naar het land om te zien of de kroegen open zijn, terwijl de andere, die vrouwelijk is, haar blik naar de zee richt om te zien of een knappe zeeman komt langs de rivier.
Lever opbouwen
Wat ze zeker niet uit het oog verliezen is de Beatles-standbeeld op Pier Head. Het beeld werd in 2015 onthuld door de halfzus Julia van John Lennon. Het is ontworpen door Andy Edwards en kostte de eigenaren £ 200.000. grot club dat gaf zoveel vreugde aan de Beatles en waar de pub nog steeds winst mee maakt.
Op 4 december 1965 gaven de Beatles hun laatste concert in Liverpool, in het Empire Theatre. Diezelfde dag, 50 jaar later, waren ze te zien als standbeelden van 1,2 ton. Daarin zie je de 4 verstrooid door de straat lopen, vereeuwigd zodat toeristen en voorbijgangers enkele "selfies" kunnen maken die hen vergezellen op die eeuwige wandeling. In de jaren 60, voordat ze duidelijk superberoemd waren, was het niet moeilijk om ze hier in de buurt te vinden op weg naar de veerboot die hen naar Nieuwe stranden van Brighton en Wallasey waar in de zomer veel meer te beleven was dan in het saaie stadje aan deze kant van de Mersey.
Beatles-standbeeld bij Pier Head
ik ga naar Empire Theater met een flinke handvol foto's op mijn mobiel en het gevoel een groot deel van mijn reis naar Liverpool te hebben voltooid. Maar er is nog veel te zien en te voelen. Armzalig Waterstraat en ik laat het gemeentehuis achter. Ik dwaal naar Lime Street en ik ga door een aantal interessante plaatsen zoals de Picton Library of St. Johns Gardens , waar twee bomen hulde brengen aan John en George , de twee vermiste leden van de band.
Ik kom bij de volgende fase, de vintage imperium theater. Het imago is weinig veranderd, de tent kondigt een succesvolle musical aan in Groot-Brittannië, Wonderland, en het volgende optreden van een groep die doet denken aan esthetiek en enscenering, maar niet aan Queen in muziek. Geen spoor van de duizenden fans die op 7 december 1963 dit trottoir bevolkten.
Die dag gaven de Beatles hier een gedenkwaardig concert terwijl ze deel uitmaakten van de Juke Box Jury, een muziekprogramma van de BBC. 2500 gelukkigen voelden ze in de buurt midden in een oorverdovend geschreeuw, 23 miljoen zagen ze op televisie. Ik pak mijn mobiel en zoek op internet naar iets van die dag. 'Ik wil je hand vasthouden' Y 'Draai en roep' Ze zien er fris en beledigend jong uit voor mij op de trappen van het rijk.
"Oh Maggie May, ze hebben haar meegenomen en ze zal nooit meer door Lime Street lopen" , zingt John Lennon met The Beatles in een versie van het bekende volksliedje Maggie May. op het treinstation Lime Street die ik nu voor me heb, veel moderner dan degene die in 1960 op dezelfde plek stond, wachtten John en Paul ongeduldig op de trein, minstens één keer per maand.
In een nabijgelegen café beten ze op hun nagels terwijl ze wachtten op de trein uit Londen die terugbracht van Londen naar brian epstein , zijn manager, met goed of slecht nieuws over een platencontract. Dus tot juni 1962 raakte EMI erin geïnteresseerd. De rest is geschiedenis.
Mijn stappen gaan nu richting de LIPA, het Liverpool Institute for Performing Art en de voormalige Liverpool School of Art. Onderweg passeer ik de Katholieke Kathedraal, een merkwaardig modern bouwwerk in de vorm van een vliegende schotel. Ik kijk vooruit en aan het einde van Hope Street de Anglicaanse kathedraal , een monumentale tempel met neon en een winkelcentrum binnen. Vanaf de toren heb je het beste uitzicht over Liverpool. Onderweg ontmoet ik hem jij Cracke, een oude pub vlakbij LIPA waar John en enkele andere kerels kersen gingen halen. Hier werd Lennnon verliefd op zijn klasgenoot op de middelbare school, Cynthia Powell, met wie hij later zou trouwen. Een plein binnen herdenkt de uren die John met zijn elleboog op de bar doorbracht. De kroeg is sindsdien weinig veranderd en dat wordt gewaardeerd.
Wat is nu LIPA, gevestigd in berg St., Het was in de tijd van de Beatles, de School of Art. John Lennon studeerde daar 3 jaar waar hij, naast Cinthya, ook Stuart Sutcliffe ontmoette, een zeer begaafde student die John ervan overtuigde om te stoppen met school en op tournee te gaan met de Silver Beatles. Een andere klasgenoot was Bill Harry die in 1960 de krant Merseybeat oprichtte, die als katalysator diende voor de beweging van groepen in de scene in Liverpool. Naast de deur stond het oude Liverpool Institute. Paul McCartney begon daar in 1953 en George Harrison een jaar later . Het gebouw is nu het Liverpool Institute for the Performing Arts, de LIPA.
Het feit dat het instituut en de kunstacademie zo dicht bij elkaar lagen, betekende dat het voor Paul en George heel gemakkelijk was om weg te sluipen van de school om met John te oefenen en op te treden. Het was normaal om ze samen te zien spelen, in feite boden ze veel concerten aan in de cafetaria van de Kunstacademie, vrijdagmiddag.
Het Liverpool Institute sloot zijn deuren in 1985. Paul McCartney trad op als mecenas samen met andere organisaties en heropende het 11 jaar later als een school voor podiumkunsten. Koningin Elizabeth II had de leiding over de officiële opening van LIPA.
St. Johns-tuinen
Het wordt donker, het is de beste tijd om de Mattheus St., de ook wel bekend als Cavern wijk. De waarheid is dat het vandaag de dag niets te maken heeft met de smalle grijze straat vol fruitpakhuizen die bestonden in de jaren 60. Als ik vanuit North John Street binnenkom, loop ik de Zware dag nacht, een themahotel gewijd aan de Liverpool 4 dat in 2008 werd geopend en weinig charme heeft.
In de beroemdste straat van Liverpool worden we begroet door de gitaar van John Lennon in de hand in een standbeeld dat is opgericht na zijn moord in New York. Links van Mathew Street vind ik de Cavern Pub. Voordat ik naar binnen ga, kijk ik naar buiten en vind de wall of fame met de namen van meer dan 1800 groepen en artiesten die sinds 1957 hebben opgetreden in het heilige heiligdom van de Beatles in de stad.
Er is geen andere club met de capaciteit van de Cavern die kan tippen aan de lijst met artiesten die hier hebben opgetreden. Terwijl hij de ingang voor me opent, zegt de portier in gebroken Spaans: "Welkom in de beste kelders." Geboren als jazzclub in de kelder van een fruitmagazijn, bood het meteen onderdak aan groepen van skiff, een soort mengeling van flok met rock and roll gespeeld met rudimentaire instrumenten die honderden groepen uitvoerden. Onder hen de Steenhouwers, John Lennon's eerste groep. De drie tunnels hielpen elke uitvoering krachtig en opwindend te maken.
Tijdens deze duik werd de identiteit van de Beatles gesmeed tijdens bijna 300 optredens. Ze hadden eerder met andere bands gespeeld, maar de Beatles als groep maakten hun eerste optreden in de Cavern on 9 februari 1961 , in de avond. 3 augustus 1963 was de laatste.
Cavern Pub, hier begon het allemaal
Dit is zijn muzikale geschiedenis, maar er is nog een andere die de verwaarlozing en verwaarlozing van veel instellingen voor cultuur laat zien. De originele Cavern werd in 1973 begraven onder het puin van de Liverpool Underground Works. Werken die nog nooit zijn gedaan. Op het trottoir aan de overkant opende hij een replica die eigenlijk alleen origineel was in zijn naam. Maar het duurde niet lang. Dat wil zeggen, tot in 1980, na de moord op Lennon, de grondvesten van de stad werden geschokt door haar apathie met de erfenis van de Beatles.
In 1984 was er al een nieuwe Cavern gebouwd , een exacte replica van de oude, gebouwd met 15.000 originele stenen van de legendarische club. Sindsdien en op zoek naar de inspiratie van de Beatles zijn ze hier ook gekomen Artic Monkeys, Adele, Oasis of de Echo & de Bynnymen. Objecten en een veelvoud aan foto's zullen elke liefhebber van rockmemorabilia in verrukking brengen. Ik word getroffen door een Hofner-contrabas, gesigneerd door McCartney na zijn concert in de club in december 1999. De sfeer is claustrofobisch maar gezellig.
Bijna aan het einde van de straat die ik tegenkwam De druiven die in de jaren 60 de enige pub op straat was en veel van de muzikanten gingen erheen voor een drankje voor of na het optreden in de Cavern Club. Het is de moeite waard om de tijd te nemen om te ontdekken Mathew Street, zijn erfenis aan de wereld van rock and roll en de energie die hij nog steeds genereert.
Ik slaap een beetje. Ik word wakker en heb een douche nodig. Terwijl ik het aan het nemen ben, zet ik op mijn ipad een van de fantastische hoofdstukken die Xavier Moreno voor Radio 3 maakte in zijn serie pioniers gewijd aan de Beatles. Na een goed ontbijt ging ik terug naar de Albert Dok. Ik kijk hoe de veerboten vertrekken voor rondleidingen door de skyline van de stad terwijl ik wacht tot de eerste bus vertrekt. Magische mysterietour. Het is de beste manier om enkele van de Beatles-gerelateerde stadstaferelen te zien die ver van het stadscentrum liggen.
Terwijl enkele van zijn hits door de luidsprekers van het voertuig worden gespeeld, gaan we door de geboorteplaatsen van de fantastische 4, evenals andere persoonlijke interesses die van weinig belang zijn voor deze muziekliefhebber die meer inspiratie zoekt dan roddels.
En eindelijk komen we bij pennylan, de buurt van de stad die het meesterwerk van Paul en John inspireerde. Penny Lane gaat omhoog als je de treinrails oversteekt. Huizen en winkels maken plaats voor bomen en zandstenen muren. De naam wordt gebruikt om een druk winkelgebied en een kruispunt aan te duiden. Voor John, Paul, George en Brian Epstein en hun families Penny Lane was een gewone plek in hun leven. John Lennon zei dat toen hij het lied met Paul schreef, ze herinneringen ophaalden aan hun kindertijd. De kapperszaak en de bank op de hoek, plekken die in de tekst van het lied voorkomen, zijn vanaf de rotonde te zien.
Penny Lane
Een paar meter daarvandaan Strawberry Fields ontvouwt zijn magische halo . Hoewel alleen de originele zandstenen deur en sierlijke aardbeikleurige poort overblijven van dat Victoriaanse herenhuis uit 1870, is het een van de belangrijkste pelgrimsoorden voor Beatlemaniacs. Het was een weeshuis voor meisjes dat veel ups en downs heeft meegemaakt, maar het lijdt geen twijfel dat John en zijn vrienden uit de buurt vele uren hebben doorgebracht met spelen en plezier maken op Strawberry Fields.
Het huis van Lennon en zijn tante Mimi was slechts een paar meter verderop. Zelfs hij en later zijn weduwe Yoko Ono gaven geld om de geest van die aangelegde tuin terug te brengen. Geld dat nooit kan kopen wat fans voelen als ze zelfs maar een paar meter van dat hek komen en die keeper die een van de meest verbazingwekkend mooie liedjes in de geschiedenis inspireerde.
We naderen het einde van de reis. De bus gaat een smalle klim door de wijk Woolton op. Aan de linkerkant is de kerk van Sint Pieter. Alles is hier begonnen. achter de kerk, steenhouwers , John Lennon's baanbrekende groep zou optreden op zaterdag 6 juli 1957. Een van de leden, Ivan Vaughan, een vriend van Paul McCartney, nodigde hem uit om hen die middag te zien optreden. Na de voorstelling stelde Ivan haar voor aan John Lennon. McCartney's stem en gitaarspel maakten indruk op Lennon. Ze waren respectievelijk 15 en 16 jaar oud. Een paar weken later sloot hij zich aan bij de Quarry Men. Deze ontmoeting is ongetwijfeld een van de belangrijkste en belangrijkste momenten in de populaire geschiedenis.
Maar dat is niet alles. Ik ga het kerkcomplex binnen en zoek tussen de graven die de omgeving bevolken. En ik geef met haar mee. hier ligt Eleanor Rigby . Of het nu de realiteit, de tekst of het product van het onderbewustzijn van Paul McCartney is, de waarheid is dat deze grafsteen van St. Peter een nieuw Beatlemaans heiligdom is geworden. Tijdens zijn tienerjaren, McCartney en Lennon brachten veel tijd door met "zonnebaden" op deze begraafplaats , vlak naast de plek waar ze elkaar kort daarvoor hadden ontmoet. Of het nummer "Eleanor Rigby" van het Revolver-album nu wel of niet door dit graf is geïnspireerd, feit is dat het nog steeds een prachtige plek is om het opnieuw te spelen en je fantasie de vrije loop te laten. Terwijl ik naar haar luister, lees ik dat Eleanor in 1939 op 44-jarige leeftijd is overleden en dat er nog een graf in de buurt is waarin de familie Mckenzie ligt. Toeval?
Eleanor Rigby
Terug en doordrenkt van evocaties ontdek ik in elke blik van de mensen met wie ik de lyriek van hun liedjes tegenkom. Elke hoek houdt de hoop op het vinden van een overblijfsel om te ontdekken. Elk geluid is een helder, helder akkoord.
Al vanuit de lucht denk ik dat misschien elke hoek van deze stad een geheim over de Beatles verbergt. Ondertussen zingt John Lennon in mijn oor “Er zijn plaatsen die ik mijn hele leven zal herinneren, hoewel sommige zijn veranderd, sommige voor altijd, niet voor beter, sommige zijn verdwenen en sommige blijven. Al deze plaatsen hadden hun momenten, met geliefden en vrienden die ik me nog kan herinneren, sommige zijn dood en sommige leven nog, in mijn leven heb ik van ze allemaal gehouden” (In mijn leven)
Standbeeld van de Cavern Quarter