La Gioconda del Prado na de restauratie
De personificatie van een kunstwerk markeert het begin van zijn eeuwige roem. Daar zijn veel voorbeelden van, maar zonder twijfel een Gioconda is de meest iconische van hen, de bruid van Frankrijk en de Renaissance . Met de ontdekking van zijn meest getrouwe kopie in het Prado Museum , nu zullen er twee iconen zijn die geografisch aan beide zijden van de Pyreneeën zijn geplaatst. Hun reis door Europa was anders, inclusief branden en overvallen, wat ze gemeen hebben is dat ze allebei Italië hebben verlaten en elkaar in maart, vijf eeuwen nadat ze afscheid hebben genomen, weer zullen ontmoeten in Parijs.
De 'kunstplaneet' heeft opnieuw een revolutie teweeggebracht met een meesterwerk dat te vinden is in de collecties van een grote kunstgalerie, een echte mediabom die net een maand geleden ontplofte en die belooft meerdere seizoenen in prime time te hebben. Kortom, het lelijke zusje van La Gioconda, die het Prado Museum bijna vergeten hield, blijkt na een verjongingssessie een tweelingzus te zijn met perfecte krullen, een onberispelijke huid en elegante wenkbrauwen.
De Mona Lisa van Madrid verschijnt sierlijk in een rotslandschap, een ware ontdekking, die verborgen was onder een zwarte laag die rond 1750 in de tafel was verwerkt. Samen met de verificatie dat het werk parallel is geschilderd vanwege het samenvallen van de elementen en correcties van het creatieve proces -anders dan andere exemplaren van de Gioconda-, maakt het het specialer dan enig ander. Het auteurschap moet nog worden vastgesteld, hoewel het volgens El Prado wordt toegeschreven aan een leerling van de Florentijnse meester, Francesco Melzi of Andrea Salai. Het debat is nog maar net begonnen.
De Arno terwijl hij door Florence loopt
Hoe de twee werken aan elk van de twee zijden van de Pyreneeën zijn aangekomen, is een bekende reis en 'verplaatst' in het geval van het origineel, maar op dit moment enigszins verwarrend voor de Spaanse Mona Lisa. Er is bewijs van zijn aanwezigheid in El Prado sinds de oprichting en Het bestaan ervan werd in 1666 gecatalogiseerd tussen de werken van de galerij van het Alcazar.
Dus, totdat het auteurschap is opgehelderd en is vastgesteld welke van Leonardo's discipelen het portret praktisch hand in hand met het Renaissance-genie schilderden, weten we alleen dat het Italië met zijn sfumato intact heeft gelaten, dat overleefde de brand van het Alcázar van Madrid en die later werd toegevoegd aan de rijen van de werken in het Prado Museum, vermoedelijk al met de zwarte achtergrond die het kenmerkte tot aan de restauratie.
Het standbeeld van Velázquez bij de ingang van het Prado Museum
Leonardo's heeft in de loop van zijn geschiedenis de mode en de rondtrekkende macht gevolgd. Op zijn Florentijnse factuur zag hij samen met Leonardo de belangrijkste steden van de Italiaanse Renaissance : vergezelde hem in zijn Milanese jaren, waar sommige experts zeggen dat het geschilderd is, om later te genieten van een kort verblijf in Rome. Later reisden ze naar buurland Frankrijk waar Leonardo zich in dienst stelde van Frans I en zich vestigde in een kasteel in de buurt van Amboise.
Met de dood van het genie kwam de Gioconda in handen van de Franse koning, hoewel andere bronnen beweren dat hij het kocht voordat hij stierf en het naar Fontainebleau bracht, zijn specifieke Renaissance-hof. Van daaruit ging hij gedurende vier eeuwen van paleis naar paleis, van Versailles naar de Tuilerieën en vandaar naar het Louvre en naar een museum. Zelfs Napoleon kon haar charmes niet weerstaan en hing haar uiteindelijk een tijdje op in zijn persoonlijke kamer. Maar zonder twijfel was de gebeurtenis die haar naar internationale roem katapulteerde: zijn spraakmakende overval in 1911, die hij bracht het terug naar Florence, waar het twee jaar later opdook in de handen van een van de bewakers van het Louvre. Deze rasechte Italiaan beweerde het schilderij te hebben gestolen uit intense patriottische gevoelens. Voordat ze terugkeerde naar Parijs, nam Mona Lisa een vakantie en toerde ze door het prachtige Italië, met tentoonstellingen in Florence, Rome en Milaan.
Het Louvre in Parijs bij nacht
Na vijf eeuwen kruisen hun paden op 29 maart opnieuw in het Louvre, waar ze de tentoonstelling 'Het laatste werk van Leonardo Da Vinci. Sint-Anna , kiem van de restauratie van de Mona Lisa del Prado. Tot die tijd is de rijzende ster tot 13 maart te bewonderen in kamer 49 van de kunstgalerij van Madrid en bij zijn terugkeer keert hij terug naar de kamer waarin hij jarenlang heeft gewoond. Deze keer zal hij het echter doen als de stralende ster die hij nu is, waar hij zeker veel meer bewonderaars zal hebben dan hij tot zijn restauratie had. Met de onwaarschijnlijke restauratie van de Gioconda in het Louvre, misschien is het gezegde 'wie het laatst lacht, het beste lacht' in vervulling gegaan.
Leonardo's Mona Lisa in het Louvre