De Arribes waardoor de Duero waait bieden een uniek landschap
Er is niemand die niet verbaasd is wanneer, plotseling, na het oversteken van de Zamora vlaktes, dat steppeplateau dat Cuadrado Lomas met een strenge slag schilderde, bijna met een schuine kant, het landschap begint complimenten te geven. Zeer groene weiden, granieten berrocals - hier "bolones" of "berruecos" genoemd -, beekjes en bosjes geven leven aan kleine dorpjes met hun karakteristieke droge stenen architectuur dat lijkt allemaal het einde van de wereld te zijn. Nee, maar bijna.
De kloof van de Duero tussen steile kliffen afsnijdt elke poging om op te rukken, behalve bij de grensovergangen die Portugal verwelkomen. Omdat de aankomsten Ze lijken misschien het einde van de wereld... maar ze zijn slechts het einde van Spanje. *Ook van de Duero alvorens te vragen om Douro genoemd te worden.
Er is niemand die niet verbaasd is als plotseling, na het oversteken van de vlaktes van Zamora, het landschap complimenten begint te geven
Van alle mogelijke routes kiezen we er een die begint om de ZA-324, ten noorden van dit natuurpark waarlangs de grote rivier en haar zijrivieren meer dan 120 km lopen, precies waar de Esla samenkomt met de Duero en, net na het oversteken van de Salto de Villalcampo, de Abelón-watervallen –zo geheim dat je twijfelt of je geolocatie wilt delen–, In het voorjaar geven ze een kapitaalshow.
Vanaf hier komen we naar torregamonen, dat een paar chiviteros (hutten die vee beschermden tegen roofdieren) in stand houdt, naast: de overblijfselen van het nieuwe fort van Bozón, verdedigingsmuur van de s. XVII.
Na deze stop en nog een verplichte stop in de kleine Gamons, op slechts een kilometer afstand koop honing van Nazario en keramiek van Nuria – die Madrid verliet en hier zijn werkplaats creëerde, Numa – sla linksaf de ZA-P-222 weg, meer tertiair dan secundair, kronkelig en met af en toe een kuil, en laat je gaan. EEN badilla, met zijn fonteinen en molens. EEN Cozcurrita, amper een dozijn buren en al met een eigen festival, het Cozcurrita Sound Fest. EEN Fariza, van wie La Faya kazen – al meer dan dertig jaar ecologisch en ambachtelijk – zal je doen afvragen waarom niemand je er eerder over had verteld. EEN formariz, waar José Manuel Beneitez je een kans geeft de wijnen van het wijnhuis El Hato en El Garabato, van druiven die zo 'zeldzaam' zijn als de Puesta en Cruz, de Bastardo en de Doña Blanca, en Luis Fernando en David zullen hetzelfde doen met hun olijfolie, The Gift of Atenea, een fenomenale start om te ondernemen de Arribes-wijnroute, die 43 medewerkers heeft en het deel van Salamanca bereikt.
Formariz-straat
In feite volgen we deze route, voorlopig alleen met een doel, in Fermoselle. En het ontbreekt nog steeds. We missen de Jam Oh Vlierbes dat Teresa uitwerkt in Fornillos van Fermoselle, waar hij kook- en yogacursussen geeft. We hebben een tekort aan zie de Douro, dat op dit punt zich bijna bij de Tormes voegt en samen geven ze leven aan de amandel reservoir, immense 'zee'. En we missen, nu ja, Fermoselle, een prachtige stad met straten genesteld tussen breuken en rotsen . Vanaf hier houden andere wijnmakers van Thyge Benned en Charlotte Allen Ze zetten dit bijna mediterrane gebied op de kaart waar sinaasappel-, olijf-, zonneroosjes- en amandelbomen glippen tot ze de Duero bereiken. En naar de Douro.
Rivierkrabben, heel typisch in de omgeving
***Dit rapport is gepubliceerd in *nummer 144 van Condé Nast Traveler Magazine (lente 2021) . Abonneer u op de gedrukte editie (€ 18,00, jaarabonnement, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website). Het aprilnummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in de digitale versie om ervan te genieten op je favoriete apparaat