Boerderij van de Broeder
Iemand fluit een deuntje uit een western . Een van de vele die hij componeerde Ennio Morricone . Maar niet zomaar een, maar het hoofdthema van De doden hadden een prijs .
Het fluitje versmelt met de oostenwind, degene die zoveel hoofdpijn kan veroorzaken, en op de achtergrond de bruinachtige natuur, steppe en naakt probeert het verlaten van het historische gebouw dat ons hier brengt niet te verbergen: de boerderij van de monnik.
Gebouwd door de Dominicaanse broeders in de eeuw XVIII , dankt hieraan zijn naam. De confiscatie van Mendizábal liet de boerderij in particuliere handen. De omgeving kan niet suggestiever zijn.
El Cortijo del Fraile: misdaad is nog steeds in Almería
De Boerderij van de Broeder is zonder twijfel de meest universele van allemaal in ons land, aangezien geen ander via het scherm zoveel uithoeken van de wereld heeft bereikt. Het is het decor geweest voor enkele van de meest fantastische westerns die ooit zijn gefilmd.
Onder hen zijn de Dollar Trilogy: For a Fistful of Dollars, The Good, the Bad and the Ugly en de bovengenoemde De doden hadden een prijs , geregisseerd door Sergio Leone. Allemaal met in de hoofdrol Clint Eastwood , van wie wordt gezegd dat zijn bleke lichte ogen de felle zon van Almeria niet konden weerstaan, waardoor hij gedwongen werd ze half gesloten te houden. En vanaf daar, zijn legendarische uiterlijk van de stoerste man in het Amerikaanse westen.
Interessant, vreemder, dat verre westen eigenlijk naar het oosten is. Meer specifiek, in Almería . Binnenkant van de Natuurpark Cabo de Gata-Níjar dit gebouw bevindt zich dat, ondanks zijn staat en het verstrijken van de tijd, de beste weergave is van een statige boerderij in dit gebied en een van de Spaanse monumenten die meer huizen op de planeet hebben bereikt dankzij naar film en televisie.
Er zijn veel acteurs die deze onherbergzame plek hebben bezocht en veel films die hem over de hele wereld hebben gebracht.
Desondanks is de geschiedenis of roem van de Boerderij van de Broeder Het is niet te wijten aan de bioscoop, maar aan een gebeurtenis die plaatsvond lang voordat de regisseurs hun interesse in deze enclave vestigden, op 22 juli 1928.
Een zonsondergang bij Cortijo del Fraile
Een feit dat bekend staat als "De misdaad van Nijar". Die dag de gearrangeerde bruiloft tussen Francisca Canadas Morales , de kleine en kreupele dochter van de beheerder van de Cortijo del Fraile, en Casimiro Pérez Pinos , een bescheiden dagloner. Maar die link werd nooit gevierd en in plaats daarvan verschenen ze vlucht, wraak, eer en bloed.
In die tijd, en volgens de huwelijksgebruiken van de Níjar-velden, werden bruiloften 's nachts gevierd. En Francisca's, bekend als “Paquita la Coja” , en Casimiro, om drie uur 's nachts zou gebeuren Fernand Perez-kerk, een wijk bij de boerderij waar de bruid woonde.
Maar de realiteit was anders en Paquita, de gewoonten van die tijd trotserend, onthulde zichzelf en diezelfde nacht ze is weggelopen met de man op wie ze echt verliefd was, haar eerste neef Francisco "Curro" Montes.
Kerk van Fernan Perez
Maar hun ontsnapping te paard ging niet ver, want ze werden ontdekt door... José Pérez -broer van Casimiro- en zijn vrouw Carmen Cañadas - Francisca's zus -, en, begrijpend wat ze wilden, gingen ze achter hen aan, aangezien oneer en verraad in die dagen duur werden betaald.
Ze probeerden haar te wurgen en slaagden erin zichzelf te redden door dood te spelen. En zo vonden ze haar, halfdood, in een tijd dat ze al getrouwd moet zijn geweest, en een paar meter verderop, Lijk van Curro Montes , gedood door meerdere schoten van dichtbij.
Vandaag markeert een kalkkruis geschilderd op een balate de exacte plek waar José Francisco vermoordde, in de naburige wijk Los Martínez, tegenover de boerderij Capellanía.
Inma Cuesta op de set van 'The Bride' gebaseerd op 'Bodas de sangre'
Tot grote ergernis van zijn hoofdrolspelers, Nijar misdaad hij werd een van de bekendste van de zwarte kronieken van de Spaanse twintigste eeuw. En de Cortijo del Fraile is het symbool van dat landelijke drama dat typisch is voor het diepe Spanje.
De pers bedekte het evenement met een aureool van mysterie; die misdaad die een getrouwe weerspiegeling was van de barre levensomstandigheden van zijn hoofdrolspelers en n een droge omgeving geïsoleerd van andere bevolkingscentra, maar ook van intense gevoelens en passies. Wat een eerwraak leek, leek meer op geld. Francisca was de erfgename van de boerderij van haar vader en als ze met Casimiro zou trouwen, zou alles in de familie blijven: twee zussen voor twee broers.
Toen Francisca die onverwachte vlucht ondernam, had ze nooit gedacht dat de bruiloft waaruit ze ontsnapte haar verhaal in de nationale literatuur zou schrijven met het bloed van haar ware liefde.
Ze was een vrouwelijke figuur en werd het zwijgen opgelegd tijdens het Franco-regime, Carmen de Burgos, geboren in de naburige stad Rodalquilar en de eerste vrouw die krantenredacteur en oorlogscorrespondent in Spanje was, die, ondertekening als Colombiaans , werd de eerste die in 1931 een werk publiceerde dat was geïnspireerd op die echte gebeurtenis die in 1928 plaatsvond.
Met dolk van anjers , gaf de schrijver een nieuwe kijk op het verhaal, liet het einde open en ontdeed het van de tragedie. Zo presenteert Colombine een verhaal met een feministische lezing en een einde waarin de hoofdrolspelers in een betere toekomst worden gegooid; aangezien het werk het resultaat was van de toewijding van de auteur als baanbrekend activist ter verdediging van de rechten van vrouwen en hun romantische verhaal eindigde met de ontsnapping van een vrouw die haar lot voor zichzelf kiest tegen de sociale normen in.
Vriendin
1933, Federico García Lorca gepubliceerd Bloed Bruiloft , waardoor Paca Cañadas' ontsnapping aan de man van wie ze hield, aan de vooravond van haar gearrangeerde huwelijk met een ander, veranderde in een van de meesterwerken van het 20e-eeuwse Spaanse theater. In de beroemde Lorca-tragedie is Francisca de bruid, Casimiro de bruidegom en Francisco Montes is Leonardo.
In die hete zomer van 1928 ontdekte Federico op de evenementenpagina's de kroniek van die tragedie die twee dagen eerder op het platteland van Níjar had plaatsgevonden. "De pers, wat geweldig! Lees dit nieuws! Het is een moeilijk drama om te verzinnen" , kwam commentaar geven op zijn vrienden.
En hij, net als Carmen de Burgos, vond het uiteindelijk ook opnieuw uit. Deze keer, in een theatrale stijl, de karakters verwisselen voor meer archetypische -de moeder, de vriendin, de vriend,...-, de shots van de zwager voor een laatste mesduel tussen de vriend en Leandro en die boerderij vervangen door een grotwoning Granada, waar de bruid woont. Bloed Bruiloft het stelde Lorca in staat om zijn meerdere artistieke talenten te tonen en zijn diepste zorgen te uiten.
De Fraile boerderij verkeert momenteel in een vervallen staat
Ondanks zijn schoonheid en het huisvesten van zulke inspirerende personages en het feit dat het een filmset was, had Cortijo del Fraile alleen een halo zichtbaar voor enkelen. Halverwege tussen de districten Rodalquilar en Los Albaricoques ligt het vervallen en verwaarloosde toestand Het lijkt erop te wijzen dat niemand zich er decennia mee bezig heeft gehouden, ondanks het feit dat het in 2010 werd uitgeroepen tot een bezit van cultureel belang met de typologie van “ Historische plaats ”.
Een jaar later stortten enkele muren in en liep het gebouw ernstige schade op. Het risico dat alles elk moment kan instorten is zeer reëel en een bord verbiedt de toegang tot het gebouw.
"De omgeving was triest...; droge boerderij midden in het verlaten gebied tussen de vlakke en kale heuvels, met geen andere flora dan brandhout, palmbomen en atocha's" . Zo omschreef Carmen de Burgos het landgoed in haar werk. Nu is zelfs de iconische palmboom die de voorgevel van het gebouw voorzat verdwenen, een slachtoffer van de vraatzuchtige rode palmkever en de nalatigheid van de eigenaren.
Vandaag zijn de hoofdrolspelers van de misdaad die begon in de Cortijo del Fraile al overleden en de getuigen en afstammelingen van de tragedie praten er niet over. Sindsdien heerst er stilte, zowel in mensen als op plaatsen. Hoe dan ook , het leven gaat door, ook al worden we ervan weggerukt en de boerderij staat er nu, wachtend op de nieuwsgierige reiziger en op poëtische gerechtigheid met zijn architecturale waarde en unieke geschiedenis.
In het midden van nergens staat de boerderij van de monnik in puin