Palomares, veel meer dan de Fraga-badkamer
Elke ochtend rond 10 twee vliegtuigen vlogen over Palomares, Almería. Elke ochtend rond 10 uur kwamen die twee vliegtuigen zo dicht bij elkaar dat het vanaf de grond leek alsof ze zouden botsen. Ze stonden enkele ogenblikken stil, heel dicht bij elkaar, en vervolgden hun koers. Voor de duiven die vliegtuigoversteek werd bijna een uurwerk, ze wisten hoe laat het was door naar de lucht te kijken. De Op 17 januari 1966 kwamen die twee vliegtuigen echt met elkaar in botsing. De explosie maakte zo'n lawaai dat de bewoners van deze buurt doodsbang waren. De vuurbal in de lucht werd gevolgd door stukken van het ongeval die op de grond vielen.
Guardia Civil voor de overblijfselen van het Amerikaanse vliegtuig.
60.000 duizend liter brandstof plotseling verbrand, 125.000 kilo vliegtuigafval viel in Palomares, wonderbaarlijk, zonder schade aan mensen of gebouwen te veroorzaken. Verschillende parachutes ontsnapten aan de vernietiging, vier piloten overleefden en werden gered door bewoners van het gebied, door vissers uit Águilas. Ter plaatse veroorzaakte het ongeval een schok. Ver van daar, in de kantoren in Washington en in het Palacio de El Pardo, raakten ze in paniek omdat ze de waarheid kenden: een van de twee vliegtuigen was een B-52 bommenwerper met vier atoombommen die 75 keer verwoestender waren dan die op Hiroshima. Ze moesten gevonden worden.
De bom gevonden aan de kust.
De tragedie had van een omvang kunnen zijn die je je beter niet eens kunt voorstellen. Jaren voor Tsjernobyl, er waren geen vergelijkingen. De twee geassocieerde regeringen, de VS en Spanje, besloten te zwijgen, hem het zwijgen op te leggen. De eerste, om hun Sovjetvijanden niet te waarschuwen; de tweede, om door te gaan in de hoogtijdagen van een land in volle toerismeboom.
Palomares: stranddagen en plutonium het is een serie van vier afleveringen (te zien op Movistar +) die herbeleeft wat er gebeurde in die 80 dagen tussen de crash van het vliegtuig en de ontdekking van de vierde bom midden op zee. 80 dagen waarin het stadje Palomares leefde met 1.600 Amerikaanse soldaten en met plutoniumstraling, de deeltjes die vrijkwamen door twee van de bommen die zonder parachute vielen en elkaar raakten.
De documentaire reconstrueert de tragedie door de getuigenissen van getuigen en directe hoofdrolspelers, zoals Joe Ramírez en William B. Jackson, de eerste leden van het Amerikaanse leger die in Palomares aankomen. OF Antonia Flores en Jose Manuel Gomez, inwoners van de stad, die het ongeval als kinderen hebben meegemaakt. Er zijn ook experts, zoals de journalisten Rafael Moreno en de Amerikaan, Barbara Moran of Joseph Herrera, Palomar en "gemeten leven gewijd aan het ongeval".
José Herrera voor een van de waterstofbommen die in Palomares vielen.
Ze herbouwen ook fictieve scènes met acteurs en figuranten enkele scènes uit de omgeving van Almeria. En via bekende archiefbeelden en sommige vrijgegeven en voor het eerst gezien. "Aan de ene kant, Dit verhaal is te ongeloofwaardig om waar te zijn. Als je het vertelt als een fictief verhaal, zou niemand het geloven." legt regisseur Álvaro Ron uit. “En aan de andere kant was het heel moeilijk om een pure documentaire te maken, met interviews, archieven, omdat er veel situaties waren die de hoofdrolspelers ons vertellen waarover geen beelden en het opnieuw creëren ervan is een kans om de waarheid van het verhaal naar boven te halen dat ze ons vertellen, zodat de toeschouwer zich daar voelt”.
FRAGA NAAR HET WATER
55 jaar na het verschrikkelijke ongeluk, denken aan Palomares is nog steeds denken aan Fraga's badkamer. De toenmalige minister van Informatie en Toerisme dook in het strand van Quitapellejos, samen met de Amerikaanse ambassadeur, Angier Biddle Duke, om aan te tonen dat daar geen vervuiling was. Berichten over de verontreiniging die het gebied heeft geleden en nog steeds heeft, zijn echter nooit opgehelderd. Aan het eind van dit jaar, de regering moet het melden volgens het ultimatum dat door de Europese Unie is opgesteld.
Op het strand, vlakbij Palomares.
Palomares was een Koude Oorlogsconflict. Een tragedie als gevolg van de angst waarin de twee wereldmachten destijds leefden: de VS lieten dagelijks meerdere vliegtuigen over de wereld vliegen, geladen met atoombommen om bij een aanval direct op de USSR te reageren. Het bijtanken van een van deze vliegtuigen tijdens de vlucht, een routinetaak, onthulde het onnodige gevaar dat ze liepen. Dit is een verhaal van intriges, samenzweringen, politiek... en Fraga's badkamer. “Ik denk dat voor de mensen die dit hebben meegemaakt, deze serie een ontdekking gaat worden”, benadrukt Ron. "En degenen die het niet hebben meegemaakt, gaan hallucineren dat zoiets had kunnen gebeuren."
Om de verloren bom te redden.
Maar vooral, zegt Ron, wat je verwacht van deze vier afleveringen is "help de duiven". “Leg onze zandkorrel op laat je stem horen. Ja, er is een realiteit en het is dat ze heel ver van de hoofdstad verwijderd zijn, als dit op een meer bevolkte plaats was gebeurd, dichter bij waar beslissingen worden genomen, weet ik zeker dat er waarschijnlijk andere maatregelen zouden zijn genomen, "zegt hij. . En ook erop aandringen dat het stigma voor hen verdwijnt, al moe van het zien van journalisten die elke 17 januari in hun stad verschijnen. “Palomares is een fantastische plek, en Villaricos de kustplaats, als we het hebben over besmetting zijn er maar twee specifieke gebieden, maar ze zijn volkomen veilig. En hun producten zijn ook geweldig.”
'Palomares: Stranddagen en plutonium', Fraga, de bader.