Braña de El Campel, in Allande, is een van de mooiste cowboy-braña's in het westen van Asturië
Dit keer is het me gelukt. Ik heb mijn luchtkaartje al met die groene die zo spannend zijn aan degenen onder ons die op het okerplateau zijn geboren . Daarin ben ik als ik een andere prijs tegenkom. Het is een zin van Enrique Vila-Matas Ik las in het boordmagazine. Het genie van onze eeuw rechtvaardigt zijn nieuwste werk met deze zin: "Nieuwsgierigheid betekent leven". Er zijn geen verklaringen. We landden in Asturië . Geboren en gevoed worden in ons land scherpt de zintuigen en conditioneert de barometer van de vraag. Spanje is zoiets als een rijk netwerk van gastronomische landen. En Asturië wordt headliner van dit culinaire festival.
Misschien vat de zin van Vila-Matas de redenen samen die ons terug hebben gebracht naar het Prinsdom: waar komt de essentie van de heterogene Asturische voorraadkast vandaan? Diversiteit en zelfvoorziening . De prachtige kast van hun huizen bevoorraadt zichzelf, van de eerste koffie van de dag tot de rijstpudding voor het avondeten. De levensgenieter culinaire scene heeft een voor- en achternaam, de benaming van herkomst en een overvloed aan koppen van vee onder romantische roman greens. in hun molens, werkplaatsen, smederijen, kelders en zuivelfabrieken de onmiskenbare geest van de authentieke overblijfselen.
De gelukkigste koeien ter wereld
Het komt voor dat de prijzen met plezier worden genoten wanneer ze verdiend zijn. Onze beloning aan het einde van de weg, lezen, het gastronomische feest, vereist eerst huiswerk maken. Dit is ons onderdompelen in de ingewanden van het product. Daar waar het wordt verzameld, gekweekt en verwend, geweekt en gerijpt . Waar hij ter wereld komt, waar hij sterft. Alsof het een enorme enscenering is, nemen de hoofdrolspelers smeden, bakkers en ambachtslieden hun rol op zich en waken over het voortbestaan van het rijke DNA van Asturië.
“ Thuis genieten we van oesters als kinderen ”, glimlachen Nuria en Eduardo. In 1992 werd geboren ACEO , de oesterkwekerij die een revolutie teweegbrengt in Castropol. Het laatste bevolkingscentrum in het westen van Asturië wordt omringd door de monding van de Eo, een paradijs voor de verspreiding van tweekleppigen. AcuEO is het hoogtepunt van de droom van Eduardo en Nuria, die wat verkopen 200.000 oesters per jaar . Tot vier jaar geleden was 90% van de productie in handen van de Fransen. Vandaag hebben ze nationale gelovigen geconsolideerd met de online verkoop.
In Castropol worden de holle oesters per kilo geproefd, voor iets meer dan één euro per stuk. “En ze zijn gezond: 100 gram oesters zijn 70 calorieën uit zink, eiwit en water ”, besluit Nuria. “Het leent me veel dat zoveel Asturiërs leven van een product dat zo verbonden is met mijn land”, blikt Onofre al in de auto terug. Bij deze gelegenheid presenteert onze Willy Fog uit Oviedo zich met een meedogenloze gymkhana door sublieme decors in het binnenland, en die hij op smaak brengt met een feest van grappen op het gaspedaal van dit Parijs-Dakar door het Prinsdom.
Bij AcuEO kweken ze oesters in zakken die aan vlotten hangen
Ze zeggen dat sommige Asturiërs Ze hebben een hangende kwestie met het Westen . Luis Legaspi Lastra is het met ons eens. Zijn huis is het etnografische ensemble van Teixóis , in de gemeente Taramundi. Met de melodie van hun fala-dialect betreden we dit kleine stadje gemaakt van leisteen en 28 jaar geleden hersteld. Een volbracht model van Asturië van zeven eeuwen geleden met een molen, krachtcentrale, hamer, smederij en een graanschuur (de Asturische kast). De wreedheid van de Asturische orografie heeft de steden eeuwenlang beschermd en geïsoleerd. De behoefte aan zelfvoorziening verscherpte vindingrijkheid.
Appels om cider te maken en messen uit het Taramundi museum
Nog steeds in Taramundi, de pastorie Het was het eerste landelijke hotel in Spanje. Al bijna 30 jaar heeft het zich de essentie van het plattelandstoerisme eigen gemaakt, met zijn rustieke lounges, bibliotheek met open haard en uitzicht op ansichtkaarten. De raad beschermt en bevordert een heterogene cast van ambachtsgilden. Pilar, Fritz en César hijsen de vlag van de traditie. Pilar Quintana , een enthousiaste vakvrouw, overhandigde de prins en prinses van Asturië een van haar wandtapijten: “ Don Felipe verzekerde me dat mijn huwelijkscadeau straalt in zijn woonkamer ”. Het is gemakkelijk om je te verbazen over de bediening van de schering en inslag van zijn weefgetouw, waarvan de productiviteit één meter per dag is. Noch de prestatie, noch de goedheid van de grondstof is gelijk aan een ander historisch beroep, dat van de smid.
In het dorp Mazonovo **(12 geregistreerde inwoners)**, in Santa Eulalia de Oscos, is César een van de laatste ijzerbewerkers in Europa. Zijn leraar, Fritz, is een Oostenrijker die in 2005 besloot een oude smederij uit de 18e eeuw te herstellen, aan zijn lot overgelaten in 1970.
Pilar Quintana bij haar Asturische weefgetouw
Vandaag wordt de handel een artistiek aspect met het smeden van mooie gadgets. Het hameren van de originele hamer, met een kracht van ongeveer 300 kilo, schrikt slechts enkele pitus (kippen) en hun buren af. Joaquín en Eduardo beheren L'Auga , een gerehabiliteerd herenhuis waar ze je verwennen met een pot boerenkool in de hitte van de kachel of met een paar eieren die vers in de keuken zijn aangekomen. Mazonovo het is een balsem voor de longen, de maag en het stedelijke gezond verstand. De bijbel, die melodie, fascineert me. Dat gezegd hebbende, les vaques zijn de moeders van het meest malse Asturische product. Zijn handlangers, les oveyes (schapen), los gochos (varkens) en les cabres (geiten) zijn onmisbaar om dit ambachtelijke festival af te sluiten: kazen, zuivelproducten, desserts, worstjes en een vlees dat met een lepel wordt gesneden.
Schapen van Amieva
Tineo, een mekka voor carnivoren, maakt een groot deel uit van het genre in Worsten The Village , die distribueert naar Spanje, België, het Verenigd Koninkrijk, Andorra en Italië.
"Deze koeien zijn blij", roept een landgenoot, terwijl ik me die slogan van smeerkaas herinner. Misschien is dat de reden waarom de zuivelfabriek ovaties trekt. Asturië is het koninkrijk van de kazen. Meer dan 40 soorten schapen, koeien en geiten rechtvaardigen hun heerschappij. In Amieva, ochtendgloren Y Opslaan van La Collada Ze vervullen hun echte missie door Los Beyos koeien-, geiten- en schapenkazen te maken van de Picos de Europa. We volgen de Cares-rivierroute en laten de Bulnes-kabelbaan achter ons, die toegang geeft tot het dorp dat zijn naam geeft aan de Picu Urriellu (Naranjo de Bulnes), dromen van klimmers. Die van ons bevindt zich in een grot in Sotres. Rogelio gebruikt een generator om de abrupte holte te verlichten waarin zo'n 3.000 stukjes cabrales . "De sleutel zit in de Penicillium-schimmel en in de vochtigheid", zegt onze kaasmaker.
"Goedemorgen, kleine meid." Xoxé Fernández, 'Ambás', heeft dat zeldzame vermogen om vanaf minuut één alle sympathie te monopoliseren. Hij verwelkomt ons in Ambás, het dorp Grau waar zijn ouders, Sancho en Filomena, samen met hun andere dochter Marta (en haar zoon, Xiel), liefdevol het proces van het maken van de tedere Blancu en Roxu Afuega'l Pitu (D.O.P) voortzetten. in Ca Sanchu .
Stilleven van Afuega'l Pitu-kazen uit Ca Sanchu, in Grau
verder, in Cangas de Narcea , klaagt een landgenoot: "Hoeveel schade hebben de voorgevroren stokbroden aangericht", terwijl hij het brood koopt dat José en Carmen in Miller House , de enige molen met vier wielen in Asturië. Ze malen en distribueren rogge, tarwe en maïsmeel naar een groot deel van de regio. Iets verder naar het oosten, in Belmonte de Miranda , de bende lachende bakkers uit de kruisen Het kan bogen op het maken van de beste eenkoren en tarwe in de regio (300 stuks per dag), zoet brood (100) en chorizobroodjes (30 per dag). De bakkerij van de familie Nieves kan 180 stuks in één keer bakken.
Bakkerij Las Cruces in Belmonte de Miranda
“Asturiërs hebben ons veel moeite gekost om onze wijn te waarderen. Het probleem is niet de kwaliteit, maar de kleinschalige productie", zegt Juan Manuel Redondo, terwijl hij de deuren van de wijnmakerij Monasterio de Corias voor ons opent. “We werken met micro-wijngaarden albarín, verdejo negro, carrasquín of albillo. We verzamelen 140.000 kilo druiven per jaar (van ongeveer 14 ha), wat zich vertaalt in 50.000 flessen." Cangas is zonder twijfel de D.O.P. kleinste van ons land. En zoals de druif vandaag doet, zorgt de Asturische appel al eeuwenlang voor uitstekende doses vreugde met zijn ciders. “Het is een exclusief product”, herhaalt José María Díaz, uit Casería San Juan del Obispo. “Het geheim zit in het percentage: 100% natuurlijk, 100% Asturisch”. Ze produceren 250.000 liter Tareco-cider per jaar en twee gedistilleerde delicatessen: witte cognac (L'Alquitara del Obispo) en oude cognac (Salvador del Obispo).
Luis Alberto Martínez, chef-kok bij Casa Fermín (Oviedo)
“Nieuwsgierigheid betekent leven” Ik herhaal mezelf nog een keer. Het leven als die energie die een bepaalde evolutie vereist. In deze vragen zijn andere architecten van de Asturische pantry: de koks. Een groot deel van zijn verdienste ligt juist in het vermogen om te innoveren zonder de identiteit van dit land te verwaarlozen. Het DNA van Asturië. Een les die ik heb geleerd tijdens de paleisfeesten van Gerard Huis , ** Casa Fermín ** en ** El Corral del Indianu ** en in de delicate eenvoud van Blanco's gerechten. Naast de uitstekende grondstof van Rison, is de hitte van Telva Huis , de onvergetelijke smaak van de pot met kool L'Auga en van de bonen van de hut . Dit keer is het me gelukt. Nieuwsgierigheid doodde de eetlust.
* Dit artikel is gepubliceerd in het tijdschrift Condé Nast Traveler van mei 74. Dit nummer is beschikbaar in de digitale versie voor iPad in de iTunes AppStore en in de digitale versie voor pc, Mac, smartphone en iPad in de virtuele kiosk van Zinio (op Smartphone-apparaten: Android, PC/Mac, Win8, WebOS, Rim, iPad) .
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Stranden van Asturië: 19 manieren om je zintuigen te versterken
- Top 10 Asturische steden: de strijd tussen de bergen en de Golf van Biskaje
- Asturië een zee van legendes
- Proeven van Asturië in Madrid
- De 40 foto's waardoor je je hoofd verliest in Asturië
- Alle artikelen van Sara Morillo
De mist leeft tussen de kliffen van de Picos de Europa