Yosemite kan wachten
Laten we ons overgeven aan de pracht van de Sinaasappelboom van Bulnes Laten we verdwalen in het struikgewas van thug's forest , laten we de uitdagen Cares rivierkloof en laten we diep ademhalen als we bij de zijn Het Enolmeer.
Dit zijn de Picos de Europa, de domeinen van koning Pelayo en de Maagd van Covadonga; het eerste nationale park in Spanje in honderd jaar en waaraan we het eerbetoon zullen brengen dat het verdient met een tocht langs de meest emblematische plaatsen. Maar allereerst Hoe werd het Covadonga Mountain National Park geboren?
Enolmeer
JOUW FAVORIETE KIES JAGER
Asturië, 1904. de Fransen, In een militaire poging om de halve wereld in kaart te brengen, bereikten ze de Picos de Europa en kroon de belangrijkste toppen op één na.
De Naranjo de Bulnes of Pico Urriellu, onder Asturiërs was het de laatste grote piek die nog moest worden veroverd; een kalkhoudende monoliet van 2.519 meter op het Centraal Massief dat zelfs vandaag lijkt het ontoegankelijk.
Op dat moment, Pedro Pidal, markies van Villaviciosa en plaatsvervanger van de Cortes in een vertoon van patriottisme besluit de meest mythische berg van het Cantabrische gebergte te beklimmen. En hij doet het in het gezelschap van Gregorio Pérez "El Cainejo", dus de hoofdrol in de eerste grote prestatie van het Spaanse bergbeklimmen.
"Toen begon hij geïnteresseerd te raken in het landschap, de sport en de toeristische waarde van de Picos de Europa" legt Luis Aurelio González, doctor in de politieke filosofie met verschillende publicaties over de regio, uit "tot dan toe zijn favoriete jachtgebied voor gemzen".
Met zijn nieuwe 'eco'-mentaliteit reist hij naar de VS om de heiligdommen van het natuurtoerisme te ontdekken: de parken Yellowstone en Yosemite. In het laatste geval ga je naar Glacier Point om het kolossale beeld te aanschouwen van de canyons, watervallen, sequoiabossen en granietbergen die al een magneet voor toeristen begonnen te worden.
'Als zij dat kunnen, waarom wij dan niet?', moet Pidal gedacht hebben. De massa van Naranjo de Bulnes heeft weinig te benijden dan die van Gezagvoerder ; noch de Cares-kloof naar de Tenaya-kloof, noch het uitkijkpunt Urdiales naar Glacier Point. Die laatste had alleen een weg nodig om te concurreren met de Californiër, maar daar zou de markies wel voor zorgen.
Vega Urriellu
En op deze manier, op 22 juli 1918, tot verbazing van de pers die het als een van Pidal's excentriciteiten zag , wordt het eerste nationale park van Spanje ingehuldigd, dat van de Montaña de Covadonga, waar geschiedenis, natuur en mystiek samensmelten.
VAN PELAYO NAAR PIDAL
En we zullen met hem fuseren ; beginnend op de plaats waar koning Pelayo zijn legende zou smeden, Covadonga , (Cangas de Onis) om te eindigen in degene waar Pedro Pidal ook zijn eigen zou smeden: de Naranjo de Bulnes.
Maar laten we voorzichtig zijn, de berg vergeeft niet. De Picos de Europa (67.455 ha) zijn gevormd door drie massieven tussen Asturië, León en Cantabrië, met een wisselend weer en natuur, sinds scherpe ruggen van 2.600 meter a landelijke graslanden bijna op zeeniveau.
Een zonnige dag op deze pas kan regenachtig worden bij het bereiken van de volgende vallei, of bewolkt, wat veel erger is. Maar geen paniek we hebben alles onder controle.
In ons team van "Explorers of Picos" zul je de wandelschoenen, waterdichte en warme kleding (welkom in het noorden), zonnebrandcrème, kaart, EHBO-doos en voldoende water.
Covadonga vanaf het Cruz de Priena
Check het weer Het zal meer dan één teleurstelling voorkomen en plan de route van tevoren Het is altijd de meest aanbevolen. We doen het met Fernando Ruiz, DE gids van Picos de Europa (en dat zijn er een paar) die al meer dan 30 jaar excursies op maat organiseren vanuit hun hostel in Casa de la Montaña (Cangas de Onís).
In het heiligdom van Covadonga vergeten we de auto en laten we de spiritualiteit ons overnemen net als de hele vallei te midden van een uitbundige natuur. Een diep bos van beuken en eiken beklimmingen van de vallei van de rivier de Reinazo tot de bergen van La Matona, Cruz de Priena en Auseva waar verbergt hij zich? de Maagd van Covadonga in haar Heilige Grot boven een waterval.
We beklimmen de trappen die naar de basiliek leiden, van neogotische elegantie en roze teint die haar laat schitteren in het midden van het gebladerte. Aan zijn poorten, een Standbeeld van koning Pelayo verdedigt de site vandaag nog steeds en sinds 722, ter herdenking van de plaats waar de eerste grote slag van de herovering zou winnen.
Na deze natuurlijke explosie en tussen een mystieke halo we gaan naar het oosten om de Macizo del Cornión over te steken (westers) en verover de imposante Urrieles (Centraal) tot aan de meest karakteristieke van de Asturische bergen. Laten we ons klaarmaken om naar boven te gaan.
Basiliek van Covadonga
De helling van San Ginés stelt ons in staat om de helling van de Cruz de Priena te domineren en getuige te zijn van het monumentale panoramische uitzicht op het heiligdom vanaf het begin
We lopen langs het pad dat tussen hazelnootbomen, beekjes, paden en heuvels loopt tot **de Covadonga-merenweg (CO-4)**, waar de bussen voorrang geven aan de ontspannen koeien en heldhaftige wielrenners die een van de meest iconische etappes van de Vuelta a España . nabootsen . Voor het nemen van de auto **het is raadzaam om het toegangsplan op de website van het park te raadplegen. **
Een rotsachtig pad bevrijdt ons van het vermoeiende asfalt en leidt ons naar de Collado de Uberdón, dat de Vega de Comeya beschermt tegen de harde wind. Van deze modderige vlakte We klimmen door de El Escaleru-tunnel naar de rand van de Covadonga-meren.
is nu tijd voor rust en meditatie, om te gaan liggen aan de oevers van de Enol en de Ercina en de nog steeds met sneeuw bedekte toppen weerspiegeld in hun wateren te zien. Een zeer landelijke foto, als de kuddes toeristen het niet bederven.
Het huis van herders van Vega de Enol (35 €), het zal een goede plek zijn om te besteden onze eerste nacht in de berg.
De schapen heersen naast de winterhutten van Sotres
Het pad dat begint bij de velden van Tiese en verdwaalt in de bergen, roept onze Pidal-geest op en nodigt ons uit om verder te wandelen. In zuidwestelijke richting klimmen we naar de schaapskooi van Bobias om verder te gaan langs de heuvel van Cabeza la Forma (1.717 m) naar Collado de Jito.
Dit zijn de Picos de Europa waarover ons was verteld. De zachte grassen maken plaats voor scherpe kalksteenruggen en de vriendelijke casina-koeien maken plaats voor gemzen, die de besneeuwde hellingen beklimmen alsof er niets is gebeurd.
Voor ons ontvouwt zich een van de meest spectaculaire foto's van het nationale park met de Urrieles-pieken die een gigantische muur van kalksteenruggen vormen. waarop de Torrecerredo (2.648 m), het dak van het Cantabrische gebergte staat. Wie herinnert zich Yosemite nu nog?
De grappen zijn voorbij, **we zijn gestegen naar 1.631 meter en we willen nog steeds meer, maar laten we eerst rusten in de Vega de Ario-hut** (15 €), en laten we met de deskundige bergbeklimmers onze volgende fase: het Treakanaal.
Langzaam en heel voorzichtig. Dit geweldige pad 1.200 meter oneffenheden door grotten, rotsen en af en toe een eik, eindigend in de beroemdste kloof van het park, de Cares, en vereist een goede fysieke conditie en weinig hoogtevrees.
Vega van Ari
Loop na Trea door de "goddelijke keel" verandert in een rustige wandeling met een prachtig uitzicht hierop kloof uitgehouwen door de Cares tussen bergen van meer dan tweeduizend meter.
Over twee uur komen we aan in Poncebos waar we een klim zullen maken (ja, nog een) door de kanaal van de rivier de Tejo (GR-202) tot aan Bulnes (Kabralen).
De kabelbaan die Puente Poncebos . verbindt met dit dorp is het ook een zeer geldige optie (22 € heen en terug), hoewel vrij duur.
Geïsoleerd in het midden van de berg, Bulnes is een van de meest pittoreske stadjes in Asturië , met slechts 20 inwoners en eindeloze anekdotes te vertellen. We vroegen de lokale bevolking naar de beste route naar Naranjo de Bulnes. "Sinaasappelboom? Niets van dat", corrigeren ze. Hier (en in heel Asturië) wordt het Picu Urriellu genoemd. En punt.
We kletsten een tijdje over Cabrales-kaas, grazen en het leven in het algemeen met de wijste van de plaats totdat we de klim naar Urriellu hervatten. In een paar uur bereiken we de Collado de Pandébano (1.200 m), een van de beste uitzichtpunten van Naranjo, dat daagt ons uit en nodigt ons uit om zijn hartslag te voelen vanaf de top van zijn 550 meter hoge kalkstenen muur. Welke helden werden Pidal en "El Cainejo" gemaakt.
Dorp van Bulnes, geïsoleerd in het midden van de berg
Het pad leidt ons door de schaapskooi van Terenosa naar Collau Vallejo. We gaan verder langs het silhouet van de enorme Jou Lluengo, een vallei van gletsjeroorsprong waar de mist begint te verschijnen en de geiten op onze stap letten. Hoe klein Bulnes er beneden uitziet en hoe groot de Urriellu daarboven is.
Uiteindelijk bereiken we de vlakte van Urriellu, op 1.960 meter hoogte. d, waar de bergsfeer heerst rond de berghut (€ 15) en het kamp aan de voet van de legendarische top.
Een herder waakt over zijn kudde
Hier bereiden de klimmers zich voor om te kronen een van de meest verleidelijke toppen in de bergwereld en wij...we zullen genieten van de sfeer en het uitzicht vanuit het basiskamp en we zullen onze weg terug overwegen om te eindigen in Sotres, aan de poorten van het oostelijke massief (of van Andara). We hebben al genoeg avontuur beleefd.
Parador de Cangas de Onis
eten, we kozen voor het ** Peña Castil Restaurant in Sotres.** Traditionele kwaliteitskeuken om weer op krachten te komen na de klim naar Urriellu (€ 20)
en om te slapen , luxe en soberheid in een historisch klooster aan de oevers van de Sella: de ** Parador de Cangas de Onís ** (€ 100-200). Of we kunnen ook kiezen voor de optie van: Overerving van de helling , een prachtig dorpshuis in Llenín (Cangas de Onís) met uitzicht op het westelijke massief (vanaf €60).
Collado de Pandebano