Carme Ruscalla: de verovering van het gemakkelijke
Je besteedt je leven aan het zoeken naar het moeilijke. Het applaus, de verheffing, het ja van het publiek, het moeilijkste tot nu toe . Je brengt je leven door met het zoeken naar antwoorden op vragen die je bedenkt - iets dat gedaan moet worden. Nog een kilometer, een (andere) medaille in de borst van onze onzin. Ik veronderstel dat we diep van binnen op zoek zijn naar een toespraak. Een manier van zijn.
Sant Pol de Mar. Achtenveertig kilometer verder (of dichterbij, afhankelijk van hoe je het bekijkt) van Barcelona. De Maresme, Sant Pau, de treinsporen, de zee, de tuin met uitzicht op de Middellandse Zee, de symmetrie, de schoonheid, de stilte, de bougainville en het smeedijzer van de tafels voor de open keuken. Er is in de keuken van Carme Ruscalla iets zo ver van deze dag tot dag vol ego , objectieven, lawaai en schijn die zelfs maar hinderlijk zijn. Iets (ze vertellen me) dat zo verbonden is met zijn Villa de Sant Pol de Mar en zijn Catalonië dat er geen manier is om het te binden - en dat wil ik.
Restaurant Sant Pau
Zijn keuken - dat is zijn manier van zijn, is ingetogen, klein, bijna Spartaans . Er zijn geen sequentieshots of symfonieën van John Williams die platen naar het nageslacht (welk nageslacht?) in deze film opheft. Geen spoor van filosofie -die grote gastronomische toespraken- in zijn menu; alleen handel, eenvoud en tederheid. Zijn connectie met Tokio en zijn tweede huis in Coredo-Nihonbashi mag niet terloops zijn. , of die regel (is het mijn ding?) die de Catalaanse bonhomie verenigt met het discours van het 'goed gedaan' van Japan dat hij ontdekte van de hand van Yuji Shimoyama.
Ruscalla: de verovering van de eenvoud
Het menu van Sant Pau is niet eeuwig. Voorgerechten: peterselie en dragon petit choux, tomaat, watermeloen en sardines met citroen en een klein wondertje, een knipoog -meer- raap en bonito dim sum . Vier andere gerechten schitteren in het grootste deel van het diner: transparante zeewatercannelloni gevuld met al dente groenten, kreeft op een schuim van tijgermelk (een van de gerechten van de nacht), romesco dashi (bouillon met zeewier en tonijn) en als een bot gerecht , Challans eendenbroodje met snijbiet en yuzu . Gerechten (allemaal) die meer als harmonie werken dan als contrast. De Stilton en de spoorlijn arriveren met de desserts en petit fours, weer binnen het terras vol bloemen dat dit oude huis in de Maresme omarmt.
Product, handel en eenvoud
Product, handel en eenvoud . Ik denk aan de Iki-esthetiek en aan John Maeda (auteur van The Laws of Simplicity), ik denk aan zijn tien wetten in deze tuin in dit Catalonië die ik niet begrijp, zeggen ze. Ik denk van wel: verminderen, organiseren, tijd, leren, verschillen, context, emotie, vertrouwen, falen en essentie.
"Je bent wat je doet, en waar je ook bent, je leeft in wat je doet" , bevestigt Munoz Molina. En ik ook. En ik vermoed dat Carme ook, dus ik proost (in stilte) op het gemak en op deze gastronomie die ons ontsnapt.
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Alle artikelen voor tafelkleden en messen
- Alle informatie over gastronomie
- De 101 restaurants waar je kunt eten voordat je sterft
"Je bent wat je doet"