'The Artist's Garden in Giverny', Claude Monet (Orsay Museum, Parijs)
geld gekocht een boerderij in Giverny. Het was een rustiek, bescheiden gebouw. Hij hervormde het en vestigde zich daar met Alice Hoschedé, met wie hij zou trouwen. Samen kregen ze zes kinderen. Zijn atelier bevond zich in een oude schuur.
Hij had afstand genomen van de impressionisten. De dood van Camille, zijn eerste vrouw, accentueerde zijn misantropie. ontgaan Parijs . In Normandië de landschap was zacht, groen, fluviaal. Hij raakte geïnteresseerd in botanie.
Zijn visie vormde de tuin. Het brak de insluiting van bloembedden en creëerde een weelderige omgeving. Hij werkte samen met zijn tuinman om kleurvelden uit te breiden op aarde. Verhoogde bogen en pergola's die hij bedekte met klimplanten.
Dit was zijn paradijs
Lelies bedekken de helft van het canvas dat hij jaren later schilderde, in het voorjaar van 1900. De bloemen stromen over op de paden die naar de gevel leiden. Groenachtige, roze, oranje tinten ze lossen op in de schaduw van de bomen. **
Monet verzamelde Japanse prenten. De landschappen die verschenen in de gravures van Hokusai en Hiroshige hadden een grote invloed op zijn werk uitgeoefend. Hij herschepte die manier van kijken op land dat hij buiten de grenzen van de boerderij had gekocht.
Van een stroom die hij vormde een vijver bedekt met waterlelies. getraceerde kronkelende paden tussen bamboe en pioenrozen, en gebouwd een houten brug zoals die in de prenten verschenen.
Monet werkte vaak in serie dat zij vertegenwoordigden dezelfde reden op verschillende tijdstippen van de dag of door de seizoenen heen.
Twee jaar na het schilderen van het leliebed, hij huurde een kamer tegenover de kathedraal van Rouen en schilderde dertig versies van de gotische gevel. In alle is het frame identiek. Het verandert alleen het tijdelijke. Elk werk fixeert de perceptie van een moment.
“Het object is niet belangrijk. Wat ik wil reproduceren is wat er bestaat tussen het object en mij”, verklaarde hij.
Vanaf 1892 bracht hij dit principe tot zijn uiteindelijke gevolgen in de geografie van de vijver. In de tweehonderdvijftig werken die deel uitmaken van de serie Waterlelies, of Nymphae, gezocht naar de oscillatie van een tint of de weerspiegeling van de wolken op het water.
Detail van de 'Nymphéas'-kamer van Monet
Hij was van mening dat de reeks hem voorbij het kortstondige zou brengen. Zowel de tuin als de doeken projecteerden een innerlijke staat.
Proust, van wie relatie tot het impressionisme is bij talrijke gelegenheden behandeld, beschrijft in het eerste deel van Op zoek naar verloren tijd een tuin die de tuin zou kunnen zijn die in deze serie voorkomt:
"Zoals op die plaats de oevers waren dik met bomen, de hoge schaduwen hiervan keken uit over het water een achtergrond die vroeger donkergroen was , maar dat soms als we thuiskwamen enkele heldere avonden, die volgden op stormachtige middagen- Ik zag een licht en intens blauw, grenzend aan violet, met een honingraatachtige uitstraling en een Japanse smaak. Hier en daar aan de oppervlakte bloosde het, als een aardbei, een nimfenbloem met een scharlakenrood hart en witte randen.”
Hoewel Monet hij heeft nooit bewust gezocht naar abstractie, in zijn laatste fase breekt de kleur af en wordt de penseelstreek een gebaar.
Meer dan een motief vertegenwoordigen, lijken de beelden op zichzelf te reflecteren. Om de muurschilderingen uit te voeren die: Ze worden tentoongesteld in het Musée de la Orangerie in Parijs. hij moest zijn studie uitbreiden. Het canvas was een ruimte voor actie geworden.
250 werken gewijd aan zijn muzen
decennia later, de schilder Mark Rothko zag in deze muurschilderingen de slapeloze nachten op zoek naar een toon of een reflectie. De waterstroom gemarkeerd het startpunt naar zijn kleurvelden.
De kunstenaarstuin in Giverny wordt tentoongesteld in de Museum van Orsay , in Parijs. Het huis van de schilder, tegenwoordig het hoofdkwartier van de Claude Monet Foundation, kan worden bezocht tussen april en november.
De tuin van Claude Monet in Giverny, Frankrijk