Pete Shelley, Steve Diggle, Steve Garvey en John Maher van The Buzzcocks poseren met twee vrouwen buiten Woolworth's Department Store, Manchester, 1978
Als onervaren jongeman die zich nooit buiten het gastvrije zuidoosten van Engeland had gewaagd, had hij gemengde ideeën over **Manchester**. Aan de ene kant leek het een plek die wegkwijnde van postindustriële achteruitgang, een stad waar regen viel op met rook besmeurde huizen en vrienden elkaar 'loov' noemden.
Aan de andere kant was het een onuitputtelijke bron van energie, trots en gepassioneerd over zijn twee geweldige voetbalteams, United en City, en schepper van fascinerend pure en originele popmuziek hoewel, soms diep somber.
Ik was nooit een grote fan van voetbal, maar de muziek die uit Manchester kwam had een grote invloed op mij. Het is niet overdreven om te zeggen dat mijn favoriete bands –The Buzzcocks, The Fall, New Order, The Smiths en The Happy Mondays– Ze waren een beslissend element in mijn emotionele ontwikkeling.
Joy Division's liefde zal ons verscheuren een existentialistisch gedicht, evenals een van de meest melancholische liefdesliedjes ooit geschreven, werden bijna een persoonlijk volkslied. Y Toen Morrissey This Charming Man on Top of the Pops zong, zwaaiend met een narcis, merkte ik dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn.
Johnny Marr en Morrissey van The Smiths
Een jaar of dertig vooruitspoelen, en hier ben ik, **in mijn suite op de bovenste verdieping van het Lowry Hotel**, uit het raam kijkend naar een stad die, hoewel het veel voor me betekende als jonge man, Ik kende het nauwelijks als een echte plaats. Op een bewolkte vroege zomerochtend valt er een lichte motregen over de bruggen en kanalen, maar niemand draagt een paraplu, zoals Mancunians (Manchester-mensen) hebben geleerd de regen te negeren.
Omlaag, de rivier de Irwell glijdt tussen de kantoorgebouwen door en de vervallen voormalige fabrieksgebouwen die in hoog tempo worden omgebouwd tot luxe appartementen. Stroomopwaarts, de horizon is gevuld met kraanvogels die zwaaien en zwaaien tegen de grijze lucht. Overal zie ik steigers, groepen mannen met helmen en hoor ik het piepen van achteruitrijdende vrachtwagens.
Manchester heeft zijn ups en downs, zijn tragedies en glories gekend, maar Op dit moment is hij, zonder twijfel, op een goed moment. Aan het einde van de 18e eeuw was het een Engelse handelsstad die al snel een wereldmacht zou worden dankzij één grondstof: katoen.
Honderd jaar lang, Manchester domineerde de wereld, maar aan het einde van de 20e eeuw was er een scherpe daling: de katoenindustrie verdorde en maakte plaats voor verwaarlozing en stedelijk verval. Het is nu wanneer de stad weer opduikt.
Salford Lads' Club, emblematisch ontmoetingspunt van The Smiths
De culturele bloei heeft geleid tot de vernieuwde **Whitworth Gallery**, kunstcentra zoals **HOME**, een groot aantal locaties voor livemuziek en, niet in de laatste plaats, naar het Manchester International Film Festival van wereldklasse.
Ook wordt reikhalzend uitgekeken naar **The Factory, een grootschalige culturele bunker die eind 2021 zal worden geopend** en trends brengt in het verwaarloosde St. John's-gebied achter Liverpool Road.
Het toerisme is in 2018 met 7% gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar en Manchester Airport heeft nu directe vluchten vanuit 220 steden over de hele wereld , waaronder Madrid, Barcelona, Valencia en Bilbao.
Na de vertraging tijdens de economische crisis, is de stad getroffen door de bouwkoorts en hele buurten komen weer tot leven, krijgen een nieuwe bestemming en zelfs een nieuwe naam.
A) Ja, Salford Quays , ooit een drukke haven aan het Manchester Ship Canal – en later een verlaten postindustriële woestenij – is nu een hightech enclave, waarvan een groot deel van de BBC onder de huurders zit , die in 2012 van Londen naar het noorden verhuisde.
Een wijk met pakhuizen en fabrieken in het centrum van de stad, ooit het hart van de lokale textielhandel, is omgedoopt tot de noordelijke wijk en het heeft millennial-cafés en -bars, vinylwinkels en locaties voor livemuziek.
dan zijn ze Spinningfields, NOMA, Ancoats, Castlefield en Gay Village , centrumwijken, maar met ieder een eigen karakter.
Het HOME Art Center
Het grootste deel van de week loop ik de stad op en neer, op zoek naar stijl op een plek die ik ooit had afgedaan als saai en onaantrekkelijk. Met zijn grote stadsuitbreiding, zijn lange straten en zijn vervallen gebieden omarmd door nieuwe projecten, Manchester voelt meer als een Amerikaanse stad dan als een Europese.
Hoewel ze misschien niet kan opscheppen over conventionele schoonheid, ligt haar charme in: zijn brede commerciële lanen, zijn pompeuze gebouwen en zijn gemoderniseerde maar nog steeds authentieke fabriekswijken en magazijnen gebouwd in baksteen.
Een hele dag doe ik niets anders dan musea bezoeken. ** Het National Football Museum **, een grote glazen wig gelegen tegenover het middeleeuwse kathedraalplein , is een monument voor de andere religie van de stad.
In het ** People's History Museum ** ben ik ontroerd een tentoonstelling ter herdenking van tweehonderd jaar sinds het bloedbad in Peterloo , waarbij achttien arbeiders werden gedood en zevenhonderd gewond raakten toen soldaten slaags raakten met een menigte vreedzame demonstranten op St. Peter's Field.
Manchester United-sticker, 1951
Maar er is geen betere plek om meer te weten te komen over de geschiedenis van Mancun dan in het Museum van Wetenschap en Technologie, tussen de balken en gewelven van een 19e-eeuws spoorwegmagazijn. Het fabriekssysteem zoals we dat nu kennen, zo suggereert het museum, is ontstaan uit het vroege huwelijk van stoomkracht en supercharged kapitalisme.
Tussen 1820 en 1830 verdubbelde de bevolking als plattelandsmensen stroomden naar de fabrieken in Shude Hill en Ancoats. In 1848 sprak een commentator over de “dikke lucht en geen zon” die de gigantische fabrieken omringden, van lawaai en vuil, van verschrikkelijke armoede en... van het gevaar waarin veel gezinnen leefden en werkten.
Ik leer hoe diep het erfgoed van het industriële verleden van Manchester is verweven (en ik gebruik het woord bewust) met je cadeau. Er is weinig dat niet op de een of andere manier verband houdt met zijn lange associatie met katoen en textiel.
De schatten van de permanente collectie van de **Manchester Art Gallery**, om een voorbeeld te geven, waren de donaties van de rijkste industriëlen in de stad , die hun winst grotendeels uit katoen haalden.
Tijdens mijn wandelingen door de stad zie ik herhaaldelijk **het katoenen bloemmotief in stenen fonteinen, op de naald van een klokkentoren en zelfs in de lampen van de John Rylands Library**, een bibliotheek in Victoriaanse stijl die heel goed zou kunnen een Harry Potter-setting.
gebouw tot gebouw, de architecturale erfenis van de textielindustrie van Manchester wordt geabsorbeerd in stedelijke huisvesting , ruimtes voor hedendaagse cultuur en restaurants en uitgaansgelegenheden.
The Exchange, een enorme neoklassieke hal die 80 procent van 's werelds katoen verkocht, het herbergt nu een theater, de avant-garde Royal Exchange.
De grootse 19e-eeuwse interieurs van centrale banken en verzekeringskantoren, met Dorische zuilen en geglazuurde tegels, worden **kunstruimtes zoals de pop-up Old Bank Residency**, of restaurants zoals The Refuge, gerund door DJ Luke Cowdrey alias The Unabomber.
Onder de 21e-eeuwse stijlen van **Ducie Street Warehouse, een van de coolste nieuwe accommodaties in de beroemde Northern Quarter**, kun je de ijzeren haken zien die werden gebruikt om tassen van onbewerkt katoen op te hangen.
De Whitworth Art Gallery bevat ongeveer 55.000 stukken in haar collectie
Zelfs het culinaire universum van Manchester dateert uit de textielhandel , aangezien, zoals de lokale gastronomische expert aangeeft Rob Kelly , de eerste Chinese en Indiase gastarbeiders van de stad meegebracht de etnische keukens waarvoor Manchester beroemd is in het VK.
Culinaire diversiteit is te verwachten in een stad waar naar schatting er worden tot 167 talen en dialecten gesproken.
Ondanks de eerlijkheid van traditionele gerechten, zoals bloedworst –een Britse versie van bloedworst– en de Lancashire Hot Pot , een lamsstoofpot met aardappelen, hadden Manchester-recepten traditioneel een zeer slechte reputatie. Maar dit heeft een radicale wending genomen.
Rob, de maker van Scranchester Food Tours ("scran", wat "voedsel" betekent in het noorden van Engeland) geeft toe dat Mancunians weinig te maken hebben met luxe koken, maar beveelt een nieuwe generatie van restaurants als Kala, The Rivals, Erst en Mamucium, die een vernieuwde Britse keuken bieden, gemaakt met de beste producten uit het noordwesten.
Mamucium, door chef-kok Andrew Green
Manchester beschikt momenteel over een grote voorliefde voor de Spaanse cultuur , en in de afgelopen jaren is er een explosie geweest van tapasbars, delicatessenzaken en zelfs een wijnwinkel die alleen Spaanse labels verkoopt.
Wat op dit moment waarschijnlijk het meest opwindende restaurant in Manchester is, wordt gerund door een groep Catalanen: ** Tast , een onlangs geopende moderne locatie met drie verdiepingen in de chique King Street, met een menu samengesteld door chef-kok Paco Pérez **, die een avant-garde Catalaanse keuken biedt die niet zou misstaan in Barcelona.
Een van de hoofdrolspelers van dit project is niemand minder dan Pep Guardiola, directeur van Manchester City FC en een Catalaan die zich zeer op zijn gemak voelt in de hoofdstad van Noord-Engeland. ("Ik voel me absoluut Mancunian. Ik voel me geliefd! Ik weet zeker dat Manchester de rest van mijn leven zal zijn", zegt hij.
Het is mijn laatste nacht in de stad, en om het te vieren, Ik heb wat parelhoen en fish and chips cannelloni voor het avondeten in Smaak. Na het banket ging ik de straat op op zoek naar goede lokale muziek.
In een pub in Northern Quarter verdwijnt een tienerpunkbende om de hoek. Het ritme van balearic house speelt mee de populairste nieuwe uitgaansgelegenheid in de stad, een club/restaurant/bar met meerdere verdiepingen genaamd Yes.
Smaak, avant-garde Catalaanse keuken
Maar uiteindelijk geniet ik van mijn laatste nacht in de kelder van een bar in de buurt van Oldham Street. De naam van de plaats is voor altijd verloren in een waas van ambachtelijk bier.
Het is drie uur op een vrijdagochtend, de plaats is vol met gelukkige jonge Mancunians, en er is geen misverstand over de melodie die mijn oren raakt als ik door de deur loop: die onvergetelijke ode aan de existentiële ellende, Liefde zal ons uit elkaar trekken.
Een knaller uit mijn verleden, dat zeker, maar die ook iets zegt over het heden van deze charmante oude stad. Manchester danst nog steeds op zijn sombere jaren 80-pop, maar in 2019 is het een grote glimlach.
REIS NOTITIEBOEKJE
WAAR SLAAP
De Lowries: Na 20 jaar in de sector is dit het beste hotel in Manchester. Strevend niet zozeer naar de avant-garde, maar naar comfort, service en hedendaags klassiek design, kan het bogen op uitstekende prestaties. Reservering met uitzicht op de rivier (en een Calatrava-brug).
dakota: Tussen de grachten en de straten rondom het oude Piccadilly Station , onderscheidt zich als een symbool van het nieuwe Manchester. Het zwart van het gebouw wordt weerspiegeld in het interieur, stil en zwak verlicht. De kamers zijn heel erg comfortabel.
Ducie Straat Magazijn: Na zijn succes in Londen, het team van Native Apartments heeft een 19e-eeuws katoenmagazijn omgebouwd aan de rand van de Northern Quarter in 166 prachtige appartementen voor korte en middellange termijn verhuur. Stijlvol en eigenzinnig, deze huizen (allemaal met keuken) zijn een geweldig alternatief voor een hotel.
Ja: vier verdiepingen met muziek, drankjes en eten
WAAR TE ETEN
Smaak: De chef Paco Perez , dat zes Michelin-sterren heeft op verschillende locaties in Spanje en in het buitenland, voegt zich bij een lokaal voetbalteam om de avant-garde Catalaanse keuken naar het centrum van Manchester. op de bovenste verdieping, Enxaneta , kunt u gerechten proeven uit Miramar (Llançá) en Enoteca (Barcelona).
Calla: Lekker eten in King Street: deze nieuwe Britse bistro is de nieuwste onderneming van de beroemde chef-kok Gary Usher.
de toevlucht: Van alle geweldige 19e-eeuwse ruimtes die nieuw leven zijn ingeblazen in Manchester, is dit de meest verrassende. Voormalig DJ Luke Cowdrey brengt funky modern design tot de Victoriaanse zuilen en tegels, en het eclectische menu, gebaseerd op gedeelde borden, werkt als een droom.
Adam Reid bij The French: Gelegen op de begane grond van het Midland Hotel en bekroond met een Michelin-ster in de jaren 70, is het uit de as herrezen onder leiding van chef Simon Rogan en (nu) zijn leerling Adam Reid. De Franse en Britse keuken komen samen in een van de toprestaurants van de stad.
De Creameries: Neem een tram naar Chorlton en stop bij deze overvolle bakkerij/café/ontmoetingsplaats foccaccia's, tartins en brioches.
Majoor Mackie: We weten allemaal dat groenten- en fruitmarkten voortreffelijke foodcourts zijn geworden, maar deze vleesmarkt (die teruggaat tot 1858) is briljant bedacht. De kwaliteit is in alle opzichten hoog: van Honest Crust houtgestookte pizza's tot Blackjack-bieren, door de Baohaus-badkamers.
Bakkerij Ho: Ho's, opgericht in 1978 in het hart van Chinatown, is een ideale Chinese afhaalplek. Een bewijs de meloencake en de Kantonees-Portugese eiertaart.
Mamucium: Chef Andrew Green heeft zojuist zijn deuren geopend met zijn traditionele Noordwest-keuken met een twist. zien Goosnargh-kipterrine, coquilles met bloedworst of hun Lancashire-stoofpot.
The Greater Mackie Restaurant
DRANKEN EN MUZIEK
En het is: Vier verdiepingen met muziek, drankjes en eten ontworpen door het lokale platenlabel Now Wave. Dit is de nachtclub die de spelregels heeft veranderd om hier uit te komen.
Kasteelhotel: Gerenoveerde pub uit 1776 die triomfeert met zijn live muziek , gelegen aan de achterzijde en bereikt u via een lange gang.
Alberts Schloss: bohemien en enorm tempel van germaans essentiebier: van de Pilsner van de tap tot het uitstekende Duits geïnspireerde eten.
Gorilla: Samen met The Deaf Institute en Ja, een van de beste plekken om naar muziek te luisteren in de stad. De Gorillabar, de keuken, de Gin Bar op de bovenste verdieping en een ruimte met een capaciteit van 700 personen zijn de noodzakelijke ingrediënten voor een avondje uit.
Het witte hotel: met bewondering gesproken, deze legendarische club op een industrieterrein in Salford is Manchester's meest hardcore optie voor experimentele muzieksessies.
TE DOEN
Manchester Manchester: Rob Kelly's Scranchester Tour ontdekt de culinaire ziel van de stad. Ook staan er leuke weetjes op het menu, zoals de Vegetarische Vereniging werd in 1847 in Manchester opgericht.
Afflecks paleis: Oosten straatmode winkel heeft alle Mancunians gekleed: van New Wave rockers tot Acid House ravers.
Salford Lads' Club: Fans van Morrissey & Co. opgelet: deze instelling, die op de albumhoes van The Queen Is Dead staat, heeft een ruimte gewijd aan de memorabilia van de band. Het is als een heiligdom voor The Smiths.
Etihad-stadion: Dit indrukwekkende stadion, een van de twee voetbalreservaten in de stad , is de thuisbasis van Manchester City FC, momenteel in opkomst dankzij manager Pep Guardiola en veel geld uit de VAE. De tour neemt bezoekers mee naar de VIP-ruimtes en kleedkamers en eindigt met een virtual reality-interview met Pep zelf.
Three Rivers Gin-ervaring: Deze nieuwe ambachtelijke distilleerderij maakt een bekroonde droge gin en biedt een leerzame en leuke avondervaring. Proeverijen en instructies maken plaats voor de mogelijkheid om je eigen gin te ontwerpen en te distilleren.
*Dit rapport is gepubliceerd in de nummer 134 van het Condé Nast Traveler Magazine (december). Abonneer u op de gedrukte editie (11 gedrukte nummers en een digitale versie voor € 24,75, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website). Het aprilnummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in ** de digitale versie om ervan te genieten op uw favoriete apparaat. **
Bieren bij Gorilla, een van de beste bars in de stad