Met het oog op de lucht: de route van de uitkijktorens van Cádiz
Laten we ons vastmaken, onze reis gaat beginnen. En pas op, want het ziet er interessant uit: we gaan een avontuur aan dat ons terug in de tijd neemt om ons volledig onder te dompelen in het Cádiz van de Gouden Eeuw. Ja, ja, zoals u het leest.
En in deze fascinerende reis naar het verleden vergezellen ze ons het onmiskenbare licht van de kust van Cadiz en de oostenwind, trouwe gidsen op onze route. Het doel? Tour over de daken van Cádiz, versierd met zijn onmiskenbare uitkijktorens, kenmerken van de stad, om de rol te ontdekken die de zuidelijke stad speelde als de officiële toegangspoort voor handel met Amerika.
Van de 160 uitkijktorens die werden gebouwd, staan er nog maar 133 overeind.
Het begon allemaal in 1717 met de overdracht van het Casa de la Contratación van Sevilla naar Cádiz. Deze instelling, opgericht in 1503 door de Kroon van Castilië om de scheepvaart tussen Spanje en zijn overzeese gebiedsdelen te bevorderen, betekende dat Cádiz de West-Indisch maritiem monopolie.
Groot tijdperk van glorie waarin de schepen constante reizen maakten tussen de twee continenten, hun magazijnen vulden met allerlei soorten koopwaar en grote fortuinen verdienden. Cádiz bereikte duidelijk zijn hoogtepunt. Zozeer zelfs dat het een van de belangrijkste havens van het Spaanse rijk werd.
De grote kooplieden van die tijd besloten toen om in hun eigen paleishuizen te bouwen, hoge torens die van hun daken verrezen. Deze waren bedoeld voor twee functies: aan de ene kant, controle over de in- en uitgang van hun schepen in de haven van Cadiz. Voor een ander, dien de bemanning om het huis van kooplieden te identificeren van ver. Ze zeggen dat er in de 18e eeuw tot 160 uitkijktorens werden gebouwd. Vandaag zijn er nog maar 133 over.
Om een idee te krijgen van het profiel van Cádiz, en daarbij een beetje van de meest authentieke essentie op te snuiven, steken we de historische aarde poort, die ooit deel uitmaakte van de oude muur, en we gaan het oude Cádiz binnen.
Kathedraal van Cádiz
Slechts vijf minuten verwijderd, onze eerste bestemming: hoogte in het Kathedraalplein, epicentrum van het populaire leven in Cadiz, is de imposante kathedraal van Cadiz. Dit embleem van de stad, dat in de 18e eeuw werd gebouwd ter ondersteuning van de beginnende rijkdom uit het buitenland, combineert barokke en neoklassieke stijlen op de gevel en Het werd grotendeels gebouwd met oestersteen - vandaar de grote achteruitgang op sommige punten, waar u kunt zien hoe het zoutgehalte van het milieu de afgelopen decennia heeft beïnvloed.
We gingen de trappen op en op totdat we bereikten de klokkentoren, bovenaan. Als we op adem komen, genieten we van de beloning: voor ons wat heel goed mogelijk is, het meest complete panoramische uitzicht over de stad en de eeuwige Atlantische Oceaan. We halen diep adem van die zeebries, die hier sterk voelbaar is, en we leggen het vast op ons netvlies het silhouet van het prachtige Cádiz met zijn uitkijktorens. Nu ja: het is tijd om de eerste ervan te kennen.
VAN TOREN NAAR TOREN DOOR DE GESCHIEDENIS VAN CADIZ
Hun 45 meter hoog, waardoor het de hoogste is van alle uitkijktorens in Cadiz, en zijn bevoorrechte locatie, in het centrum van het historische centrum, dit prachtige monument gemaakt Het werd uitgeroepen tot een officiële uitkijktoren in 1778. Het gaat om de Tavira-toren, en zijn naam, die de eerste van de uitkijkposten herdenkt waarop hij rekende - commandant Antonio Tavira —, verschijnt op de lijst met must-sees voor elke reiziger die in Cádiz landt.
De bovenste verdieping van de Tavira-toren herbergt een donkere kamer van waaruit het onbetaalbaar is om naar de lucht te kijken
We gaan omhoog - het is wat deze route heeft, dat we omhoog en omhoog zullen moeten gaan - zijn steile trappen bereid om ons onder te dompelen in de geschiedenis en, tussen tentoonstellingszalen, foto's en oude prenten, ontdekken we dat we in het paleis van de Markiezen van Recaño die, net als alle koopmanshuizen, had een structuur met drie verdiepingen en een bovenste terras: de begane grond diende als magazijn en kantoor, de eerste was het edelste deel waar de familie woonde, de tweede correspondeerde met de bedienden en het dakterras was de speelplaats voor alle samenwonende mensen.
Verderop, de uitkijktoren, die zich in Cádiz tot vier verschillende stijlen ontwikkelde: de terrastoren, de fauteuiltoren, de wachttorentoren en de gemengde toren. Die in de Tavira-toren? De eerste, ja meneer.
Voordat we het bereiken, wijden we de welverdiende korte tijd aan de camera obscura die ons op de bovenste verdieping wacht: op deze manier de lucht van Cádiz aanschouwen is onbetaalbaar. Eindelijk in de toren komt de emotie: het uitzicht op de kathedraal van Cadiz vanaf hier is uniek en hoewel het moeilijk voor ons is om ervan weg te kijken, is wat ons werkelijk overwint: de verborgen schoonheid, op slechts een paar meter afstand. Is uitkijktoren, onzichtbaar op straatniveau omdat het aan een smalle weg ligt, bedrogen door zijn schoonheid en omdat hij, merkwaardig genoeg, de enige is van achthoekige vorm.
Cadiz vanaf de toren van Tavira
Maar we zeiden het al: er staan nog ongeveer 133 uitkijktorens in Cádiz. Velen van hen zijn herbestemd als woningen. —Ja, er zijn gelukkigen die genieten van een slaapkamer in een oude uitkijktoren, zo is het leven —. Anderen zijn echter voor andere doeleinden gebruikt.
Het is het geval van het Huis van de Kettingen, tegenwoordig de zetel van het Provinciaal Historisch Archief. Tussen kantoren en kantoren gaan we dit historische monument binnen om enkele van zijn eigenaardigheden te ontdekken.
Het gebouw was van de koopman Don Diego de Barros, die destijds een fortuin vergaarde, en In de uitkijktoren zijn nog de originele pilasters te zien: vanaf daar genieten we weer van het licht, de geur van de zee en dat andere Cadiz dat zich in de hoogte ontvouwt. Die met witte lakens die in de wind hangen, die met groepjes vrienden die op hun daken in de zon zitten te kletsen of die met kinderen die van de gelegenheid gebruik maken om tussen de spelletjes door te lachen in het hoogste deel van het gebouw. Ook dat is Cadiz.
Een van de grootste bezienswaardigheden van het huis is echter precies hieronder: het imposante barokke portaal dat het gebouw verwelkomt, is een waar wonder.
We hoeven niet ver te gaan om een ander gezicht te zien van wat de uitkijktorens voor Cádiz betekenen. En het is dat deze unieke erfenis heeft gediend als: inspiratie voor dichters, muzikanten en schilders door de eeuwen heen.
Cecilio Chávez, wie heeft zijn atelier in de Christoffel Columbusstraat, weet heel goed wat we bedoelen: we betreden zijn bijzondere tempel voor de kunst, vol schildersezels, penselen, vodden en kleuren, om te ontdekken zijn schilderij, een verzameling schilderijen in alle soorten en maten, natuurlijk geïnspireerd door dit kenmerk van Cadiz: die het begrijpt als onderdeel van het leven van zijn eigen bewoners.
SLAPEN IN EEN UITZICHTTOREN? ALS DAT MOGELIJK IS
Hoewel sommige van de mythische uitkijktorens in een verregaande staat van verval verkeren, zijn vele andere gerenoveerd en aangepast voor andere doeleinden. Bijvoorbeeld? Het huis van de vier torens, een gebouw in neoklassieke stijl in Cadiz gebouwd tussen 1736 en 1745 waarin soberheid, symmetrie en decoratieve elementen zijn de belangrijkste kenmerken. En hier is een curiositeit: in het midden van de 18e eeuw verbood stedenbouwkundige regelgeving het bouwen van meer dan één uitkijktoren per huis, dus de eigenaar van het gebouw was inventief: hij verdeelde het blok in vier en bouwde vier verschillende huizen, elk met zijn eigen wachttoren uitkijkpost. Tegenwoordig wordt het vermeld als een bezit van cultureel belang.
Oorspronkelijk werden veel van de kamers in deze huizen seizoensgebonden verhuurd aan reizigers die wachtten op het vertrek van hun schip uit de haven. Een gebruik dat precies in 2015 werd teruggevonden: het was toen dat een van de gebouwen werd geopend het prachtige boutique hotel Casa de las Cuatro Torres, waarvan de uitkijktoren is omgetoverd tot een prachtig terras waar te stoppen voor een drankje met —ja, alweer— onovertroffen uitzichten.
Binnen, ja, we kunnen ons alleen maar verwonderen: elke kamer heeft de naam gekregen van een illustere zeeman uit de achttiende eeuw en in allemaal is een muur bewaard gebleven in de oorspronkelijke stijl, oestersteen. De cafetariabar, receptie, dakramen en toiletdeuren zijn gemaakt met 18e eeuwse bossen die al in het huis aanwezig waren. Een absoluut kunstwerk.
En we hoeven niet veel te verhuizen, slechts een paar meter, om een ander statig gebouw naast de Plaza de España te ontdekken: het huis van de vijf torens, tegenwoordig meestal gebruikt als huizen, ze zijn het beste voorbeeld van historische elegantie aangepast aan de 21e eeuw. we waren gefascineerd door zijn witte gevels en decoratieve details terwijl we verder wandelen naar Hotel Las Cortes de Cádiz: alweer een hotel in een huispaleis van een oude Charger of the Indies? Exact.
En het beste is dat een verblijf erin niet alleen betekent dat je in een hotel met geschiedenis verblijft. Het is genieten van elementen zoals de leuningen van de trap, de mahoniehouten deuren of de toegangspoort, die Ze blijven intact na meer dan 200 jaar.
het paleis deed de markies van Canada, een Sevillian die een scheepsagent was en door de eeuwen heen persoonlijkheden van het formaat van . heeft gehuisvest Hans Christian Anderson of - er wordt gezegd, er wordt commentaar geleverd - Alexander Dumas. Wat houden we over? Met zijn chill-out terras, natuurlijk, van waaruit u, onder de beschutting van de uitkijktoren, een smakelijke cocktail drinkt en de beste zonsondergangen over de stad bekijkt.
EEN ANDER PERSPECTIEF
En ja, het is tijd om afscheid te nemen van deze stad waar we zo verliefd op worden, maar hiervoor gaan we op excursie. Van Puerto Sherry, in het naburige Puerto de Santa María, zeilen we hand in hand met David en Adita, van 360Sail, naar ontdek het Cádiz van de uitkijktorens uit een heel andere enclave: de zee.
Dus, opgeschrikt door de golven van de Atlantische Oceaan en voortgestuwd door de Levante-wind uit Cadiz, maakten we een einde aan onze reizende reis als eerbetoon aan de zeilers van de 18e eeuw: het zeilen. Een ervaring die ons in staat stelt om te genieten van uitzichten die erg lijken op die bij aankomst in de stad door schepen die koopwaar uit Indië vervoerden.
Protagonisten van de hemel van Cádiz, de uitkijktorens zijn de geschiedenis en essentie van een stad die altijd met uitzicht op zee heeft geleefd. Ze zijn de erfenis van een Gouden Eeuw die voor altijd zijn imago heeft gemarkeerd, waardoor het een van de meest unieke en mooiste stadsprofielen ter wereld. En we getuigen ervan.