Sommige hamkroketten die halve porties overlaten en heel zetten
Het definiëren van "normaal" zou betekenen dat we tuinen betreden waar we niet eens uit kunnen komen, maar laten we het erover eens zijn dat "normaal" zou het omgekeerde kunnen zijn van al die bijvoeglijke naamwoorden die de laatste tijd zo vaak zijn misbruikt in gastronomische fora: "buitengewoon", "subliem", "beestachtig", "wreed" (sic), "onuitsprekelijk"... Oh.
Het succes van La Tajada, dat dankzij "mond-tot-mondreclame" -die zeer effectieve manier van communiceren- al een cultrestaurant is geworden-, is precies dat: dat Tussen zoveel fanfare, zoveel design, zoveel trompe l'oeil en zoveel overtreffende trap requeté, is het vol normaliteit in Madrid aangekomen.
Garnalenrijst
Ze hebben overal de schuld van de broers Jesús en Iván Sáez, de eerste in zijn werk om het steeds duizelingwekkendere ritme van de kamer te sturen, en de tweede als de architect van het menu.
Op dit punt over Iván praten met 'gastrofielen' is overbodig, maar degenen die hem niet kennen, moeten dat weten de maker en eigenaar van Desencaja, klinkende tempel van de jacht en radicale umami – net om de hoek van La Tajada – is een van de grote chef-koks van het huidige Madrid. Daar is het om zijn verschijning te bevestigen tussen 15 andere grootheden in het recente boek Madrid Gastro, La Nueva Movida, door Alberto Fernández Bombín en de Madrid Academy of Gastronomy in een editie van Abalon Books. Een aanrader trouwens.
Oké, maar wat heeft La Tajada te bieden om het normale zo buitengewoon te maken? Deze: wat hamkroketten wat kijk, stop halve porties en zet het heel; de zo beroemde kippenvleugels zonder been -beroemd onder Iván's vintage fans- met een saus die veel brood en dips kost en een saus die al tot 200 kilo per week verzendt; kabeljauwbeignets , hoe eenvoudig en hoe goed; het oor met brava saus dat is puur castisme; de revolconas met torreznos, Castiliaans recept dat in Madrid alleen concurreert met dat van de grote Ana Barrera...
En zo konden we doorgaan, hakken en hakken, maar altijd ruimte laten voor de andere bestseller in huis: een rijst met carabinero van minimale dikte, bijna een socarrat, met een krachtige smaak en bereid om met de lepel van de paella te schrapen, zoals het hoort te zijn. Als toetje, de cheesecake, met mascarpone en roomkaas, zou gemakkelijk kunnen concurreren in die cheesecake-ranglijst waar we zo dol op zijn.
Wijnkaart zonder al te veel glitter –we missen wat meer riskante weddenschappen– tegen prijzen volgens het gemiddelde ticket: Bij het eerste bezoek (4 pax) bereikten we geen 30 euro en bij het tweede (2 pax) waren we bijna 40. En ook hier ligt het succes: een normale prijs. Iets bijzonders in dit recente Madrid van spaghettigerechten waarin je zoekt naar het kleine blauwe oog, ervan overtuigd dat je paling hebt gekregen voor tarwe.
Adres: Calle Ramón de Santillan, 15 Zie kaart
Telefoon: 91.232.22.04
Schema: Van maandag t/m vrijdag van 08:00 tot 24:00 uur; Zaterdag van 09.30 tot 24.00 uur
Aanvullende planningsinformatie: Tussen 30 en 40 euro