Havana verteld door zijn inwoners
Voor zover we weten, zal uw project hoogstwaarschijnlijk schitteren omdat werd niet geboren als een kopie, maar als een roeping : "Ik vond het altijd leuk om verhalen te vinden. Ik zit graag op drukke pleinen of straten om naar mensen te kijken. Meer dan eens, in Madrid of in Frankrijk, Ik was verder gegaan dan het observeren van hen, en ik benaderde praat met mensen die mijn aandacht hebben getrokken , om meer over hun leven te weten te komen en ze te fotograferen", vertelt Gabriel.
Een van de inwoners van Havana gefotografeerd door Gabriel
deze Cubaanse verhuisde op 18-jarige leeftijd naar Spanje om "een droom te vervullen die later een avontuur werd". Hier was hij tot hij 26 was, voor later s wonen nog vier jaar in Frankrijk. "Elk jaar van de twaalf dat ik in het buitenland woonde, Ik keerde terug naar mijn Havana. Ik droomde ervan terug te keren maar de tijd verstreek en verstreek, totdat ik uiteindelijk in 2014 besloot het te doen".
Bij zijn laatste terugkeer plaatste op zijn Facebook-profiel een paar verhalen van mensen die hij in zijn buurt ontmoette, en zijn vrienden, fans van Humans of New York, moedigde hem aan om Habana Humana te creëren, wiens doel is? "toon de wereld het leven van de Habanero , de ongelooflijke verhalen daarachter karakters die we met grote waarschijnlijkheid tegenkomen als we door Havana lopen. De beste manier om de Cubaanse samenleving te tekenen en te beschrijven is: door de geschiedenis van zijn mensen zegt Gabriël. En we denken dat hij gelijk heeft.
Als je naar Havana gaat, zul je hem waarschijnlijk ontmoeten
Dankzij je verhalen. we hebben een menselijke kaart van Havana getekend terwijl we het **ontroerende verhaal leerden van de blinde zanger en componist** die degenen die langs de Bodeguita del Medio passeren, **de fotograaf die oude camera's maakt** voor het Capitool, **de ingenieur die pinda's verkoopt in verrukking brengt ** in het oude gedeelte of ** de dochter van een Tropicana-danser ** die drumde, wiens foto de Puerta del Sol in Madrid voorzat, in een advertentie voor het eiland.
Maar het leven dat Gabriël het meest heeft beïnvloed, is dat van "die mooie en fijne dame genaamd Juana" , dat hij altijd de Paseo del Prado oversteekt. "Hij was een stylist en hij maakte prachtige pakken zoals degene die hij droeg (heeft ze nog steeds). Toen ik erachter kwam waarom ze haar dagen daar doorbracht, raakte het mijn hart. blijkt zijn zoon heeft zijn huis verkocht en nam haar mee om bij hem te wonen. Maar ze heeft geen goede relatie met haar schoondochter, dus Hij is het liefst de hele dag van huis. Zij hij bedankte me bijna huilend de tijd dat we aan het praten waren. De volgende keer dat ik haar zag, herkende ze me niet; Toch groet ik haar altijd."
Juana 'La Bella' draagt haar eigen creaties
Hij herinnert zich ook liefdevol **de politieagent die muzikant wil worden** ("Ik vond het leuk om zo'n verhaal te vinden om te breken het stereotype dat wij Cubanen hebben over de politie van ons land," vertelt hij), en hij was onder de indruk van de impact die ** Fara's verhaal ** had, "een transseksueel die me vertelde hoe moeilijk het voor haar was om haar manier van zijn te verdedigen voordat het onrecht dat er was tegen homo's en transseksuelen jaar geleden in Cuba". Vooral omdat iedereen die opmerkingen heeft geschreven hij leek haar persoonlijk te kennen.
Fara, "Cuba's eerste transseksueel"
In minder dan een maand, al deze verhalen worden tentoongesteld in de Hall of Diversity , in Oud Havana, tijdens het **Les Voix Humaines** kamermuziekfestival. Gabriel is niet nieuw op dit gebied, aangezien hij al negen jaar een **professionele fotograaf** is. "Ik vind het leuk schilderen met fotografie , Ik hou van surrealisme, dus beetje bij beetje heb ik wat ze kenmerkende fotografie noemen ontwikkeld, wat zich vertaalt in werken die voortkomen uit hun eigen ideeën en zich afwenden van verslaggeving of andere disciplines ", legt hij uit. In die zin maakt hij binnenkort deel uit van de collectieve tentoonstelling Vijf.
Een foto van deze dame presideerde La Puerta del Sol, volgens haar eigen account
Maar terug naar Cuba en zijn inwoners. Hoe lijken we op elkaar en hoe verschillen we van hen? Voor Gabriël is het duidelijk: nauwelijks . "De dagelijkse zorg van de Cubaan is: eten, werken, kleren kopen voor het kind, geld krijgen. Als je dit noemt, denk je dan niet ook aan de mensen van Europa? Wat ze veranderen zijn de media. De Cubaan doet het met een zon die de hele dag schijnt, dat wil zeggen, een hitte die niet vergeeft . Met een tekort dwingt je om meer dan één winkel te doorzoeken elk product. Met een salaris dat het haalt iemand creatief op zoek naar meer geld. En de Europeaan? Het doet ook magie om de eindjes aan elkaar te knopen. Gelukkig vindt hij alle producten die hij wil in de winkels, maar in ruil daarvoor is hij gebombardeerd door vraatzuchtige reclame. Ze raken een half leven lang in de schulden krediet om een huis te kopen.
"Het meest verschillende dat ik kan noemen -Gabriel vervolgt zijn intense röntgenfoto- is dat" in Cuba heerst een zekere levenscultus, en je moet bereid zijn om eraan mee te doen. dingen worden langzamer gedaan haast is er zelden. Grappen worden geboren uit de meest ernstige problemen. lachen is makkelijk , deel het ook. De dans en het feest zijn er altijd ".
Sportman "Retro-runner"
Waar precies? bijvoorbeeld in de Cubaanse kunstfabriek , Favoriete plek voor de nachten van Havanans en toeristen. "Het is een oude oliefabriek omgebouwd tot een... centrum voor hedendaagse kunst Op één plek kun je genieten tentoonstellingen, projecties, concerten en meer. Het is echt een verrassing als je er voor het eerst komt."
In feite is het voor deze artiest een onmisbare stop als we naar zijn stad reizen, evenals Oud Havana, waar de meest emblematische plaatsen, gebouwen en promenades van deze mythische koloniale enclave zijn geconcentreerd. Zijn favorieten zijn de Plaza Vieja, de Plaza de Armas en de Plaza de la Catedral, El Capitolio -die momenteel wordt gerestaureerd- en de Malecon "lopen tijdens de zonsondergang".
Een Cubaanse taxi rijdt langs El Capitolio, gebouwd in 1929
ook aanbevelen de Christus van Havana , "waar u een ongelooflijk panoramisch uitzicht over de omgeving kunt hebben", de onlangs gerestaureerde marti-theater, "om te genieten van een functie in een 19e eeuws theater " en de Hamel Alley , "om dichter bij de Afro-Cubaanse religie te komen tussen beschilderde muren en muren vol beeldhouwkunst".
het bezoek zal zijn lekker rustig, Nou, ondanks wat sommige Spanjaarden Gabriel heeft ontmoet, veronderstellen, Havana is een veilige plek . "Sinds mijn geboorte tot op de dag van vandaag, slechts één keer zag ik een vuurwapen op straat . Sinds kinderen we hadden de vrijheid om alleen buiten te spelen, samen met onze vrienden, zonder enig gevaar. Er kan sprake zijn van diefstal maar kijkend naar het gemiddelde van de rest van de Midden-Amerikaanse of Latijns-Amerikaanse landen, Cuba kan als een paradijs worden beschouwd ", er staat.
De kleurrijke en levendige Callejón de Hamel
Wat nodig is, is onderwerpen slopen. Zelfs die van gezondheid en onderwijs voor iedereen , dan, volgens Gabriel, "helaas, de kwaliteit van beide is drastisch gedaald -ondanks dat hij vrij is- door gebrek aan middelen". Deze Cubaan bereikt het ongetwijfeld door hun verhalen over Havana , een plaats waar "mensen zijn open, spraakzaam, glimlachen en maken grapjes, en de straten, een overloop van waslijnen, ramen, balkons, bomen en bloemen ".
Sterker nog, na zo lang weggeweest te zijn, voelt Gabriel zich... "alsof er geen gevestigde orde is" waar je woont " Niets is zo doordacht als in de steden van Europa. Alles is een geïmproviseerde dat werd gesmeed met elke fase van zijn geschiedenis, en dat blijkt snel. Wij Cubanen zijn geneigd te geloven dat Havana is een unieke stad in de wereld, kenmerkend voor bijna elke eilandbewoner, maar het is dat in werkelijkheid het heeft iets dat het uniek maakt en dat iets is moeilijk te beschrijven. Je wordt verliefd nog voordat je het doorhebt." * Mogelijk ben je ook geïnteresseerd in... - Havana, reisgids
- Miami reist naar het geluid van Cuba
- Alle artikelen van Marta Sader