Granada komt uit het AlhambraS
HET HOTEL
In volle klim naar het monumentale complex van Realejo is het moeilijk om niet te bezwijken voor de verleiding om een stop te maken bij die vermiljoen mol wat is hij Alhambra Paleis en maak kennis met wat wordt beschouwd als het op een na oudste actieve hotel in Spanje. Vanuit zijn eigenaardige locatie heeft het de meest illustere bezoekers van de Nasrid-stad gehuisvest. En het is altijd een plezier om het te bezoeken, om de nieuwsgierigheid te bevredigen en om te leven de luxe van 1910 met de patches van nu.
Het begon allemaal 103 jaar geleden toen de hertog van San Pedro de Galatino (geboren in Madrid) het uitstekende idee had om een hotel tussen de stad en het Alhambra , kennende het toeristische potentieel dat beide gedurende de 20e eeuw zouden hebben. En hij deed het voor alles wat groot was, illustere monumenten aan de buitenkant imiteren, zoals de Torre del Oro of de muren van Ávila , maar altijd met de karakteristieke alhambresco kleur.
De vermiljoenmol van Granada
Binnen was het een totale verspilling. Het had een bioscoop, theater en zalen voor het spel . Elke hoek herinnerde aan de meest gemanierde Andalusische kunst met de tegels, de decoratieve filigraan en zijn hoefijzer- en gelobde bogen. Op dat moment waren hun prijzen rond de maar liefst 12 peseta's per nacht met een volledig pensioen van 15 peseta's terwijl het gemiddelde salaris in Spanje iets meer dan 60 peseta's per maand was. Een luxe. Een eeuw later blijft het verbazen dat je de receptie oversteekt en de grote zaal binnengaat. Weliswaar is de gemiddelde Spanjaard meer gewend aan referenties en reproducties van Andalusische kunst, maar dat wil niet zeggen dat hij blijft verbazen. Dat is waarom we hebben het over bijna een museum waar alles aangeraakt kan worden.
Tijdens een artistiek-historische rondleiding trekken de majesteit van de grote zaal, de details van de bars (waar het een kwestie is van het bestellen van een ander drankje dan een Moorse thee) of de meerlobbige bogen de aandacht. Ook andere curiositeiten zoals de replica van de geheime kamer van het Alhambra Golf eerste liftkooi , weergegeven als een relikwie op het trapbordes. Als je de gangen onderzoekt, leer je een beetje over hoe luxe hotels zijn geëvolueerd in Spanje, met leringen zoals het feit dat gangen aan bekendheid in hotelarchitectuur hebben verloren.
Het is alsof je een 'Boabdil Experience' beleeft
De zalen die vroeger werden gebruikt voor recreatie, muziek en spelletjes, zijn tegenwoordig ideale zalen voor bruiloften en andere privéfeesten. Maar als je er doorheen gaat, kun je honderdjarige plafonds vinden waar elk lijstwerk op zijn plaats zit, en die gemanierde vertoon van Nasrid-interieurdecoratie nabootsen. En ook het theater betreden waar Federico García Lorca, vergezeld door Manuel de Falla (wat een stel) voor het eerst zijn beroemde 'Gedicht van Cante Jondo'.
Ja, oké, het is waar, we waren gestopt bij het eerste Alhambra om wat lucht te krijgen, maar het is moeilijk om niet buiten adem te raken voor deze tentoonstelling van een monument gemaakt voor de gast, niet alleen voor een Nasrid-dynastie. Wat hier kun je gewoon een "Boadbil . worden en leven" beleven" het hotel gaat open voor, zelfs als dat zo is, om een ?? aperitief op je terras en geniet van het uitzicht over heel Granada, en consolideert zichzelf als een alternatief voor de klassieke en fritanguero-tapas uit Granada.
Zelfs om te eten, aangezien de Chef Paco Rivas heeft geholpen om de keuken te evolueren om niet alleen te voldoen aan de snackbehoeften van buitenlandse gasten, maar ook om een referentietafel te worden. En dat zonder de populaire gastronomie te verraden. Op het tafelkleed van een tafel met grote ramen die het oude Nasrid-koninkrijk domineren, passeren de onmisbare tuinbonen met Trevelez-ham, de zoveelste verfijning van Salmorejo evenals andere meer risicovolle suggesties zoals die foi gras micuit op een watermeloen basis, Guadix verse kaas en gekarameliseerde ui. Gewoon Top. In seconden schijnt de vis (pas op voor gekonfijte kabeljauw in olijfolie of tarbotlende) en het lam , altijd vergezeld van een moestuin, allemaal van de vlakte. En met deze klassieke grondstoffen en het riskante punt staan ze garant voor een tweede bezoek, een zoveelste bevoorrading alvorens te verdwalen in het Generalife.
Het uitzicht vanaf het terras is essentieel
HET PALEIS
Het meest bezochte monument van Spanje is niet alleen vanwege zijn enorme aantrekkingskracht. Het feit dat er altijd een kamer/kamer/plaats gesloten is voor restauratie- of conserveringswerken maakt terugkeren elke 5 jaar brengt nieuwe verrassingen . Maar het is dat hij in 2013 met alle verwachtingen heeft gebroken nadat hij zijn beroemde Binnenplaats van de leeuwen , een van de beroemdste fonteinen ter wereld. Het kwam met de bijbehorende controverse omdat elke Spanjaard een bondscoach en een kunstcriticus heeft. "Te wit" zeggen sommigen . De facties die bespreken of de dieren oker of meer marmer waren, lijken een hoger debat te verbergen: de verbeelding van een hele generatie die eraan gewend is geraakt om het zo te zien versus hoe de experts zeggen dat het echt was. Ze wonnen (er was geen keus) de seconden.
En toch de patio geeft die rust met zo niet te classificeren aritmie . Plots lijkt het aan het einde van het bezoek als de hit van een concert. Er is verwachting, er is haast, er zijn ellebogen voor de foto en verkorte lichamen. Omdat de Patio de los Leones zo brutaal perfect is, zo wezenlijk uniek dat het onmogelijk is om alles in een portret vast te leggen. Vanaf dit punt doet de rest er niet meer toe, de vormstukken hypnotiseren niet meer en de muqarna's zijn niet meer verrassend. Het is het echte Alhambra. 2013 versie.
De Patio de los Leones, te wit?
BIER
De norm schrijft voor dat de middag in Granada Albaicín (of Albayzín) is, zonsondergang vanaf San Nicolás en bier. Omdat de lokale sport tapas is, bijna als een excuus om heb een goed Alhambra . Dit bier regeert het Spaanse zuidoosten sinds 1925, toen enkele lokale zakenlieden ze begonnen een bier in München-stijl te maken? . In de loop van de tijd is het geworden koeler en minder krachtig , meer passend bij een van de steden met de meeste zonuren per jaar in Spanje en met dat gezegende gemiddelde van 15 graden.
Sinds deze brouwerij werd gekocht door de Mahou-San Miguel-groep, is ze uitgebreid over het hele Spaanse grondgebied. Gevolg: dat elke basisschoolleerling weet te kiezen tussen een klassieker, een bijzondere of een 1925 dus nu gaat de sport niet zozeer om het leren kennen, maar om het uitproberen in de beste omgevingen. Te beginnen met de Albaicín en de Plaza Larga en Aliatar, met een ietwat vreemde sfeer maar een bevoorrechte enclave. zal altijd terugkomen Navas straat en de omgeving van het stadhuis, waar het niveau allerminst hoog hoeft te zijn (er zijn geen slechtere rechters dan de Granadanen). En laten duiken door de wijken, die van de torens Het heeft populaire erkenning gekregen als een schans zonder geen idee toeristen. Door en voor de inboorlingen, die het ook verdienen om hun bier te drinken en, als dat zo is, te gaan eten.
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Romantisch uitje in Granada: door de bossen van het Alhambra
- Hoe een placer-meter in Granada te laten barsten?
- Alle artikelen van Javier Zori del Amo
Fris, ESSENTIEEL