Zullen we de camera een tijdje laten staan?
Deze "ziekte", verergerd door onze voortdurende blootstelling aan sociale netwerken, heeft ook een andere kant: die van het gevoel dat, in het algemeen, we zijn niet gelukkig genoeg, waren niet het leven "met volle teugen" uitknijpen, zoals we zijn gewaarschuwd door de luifels en de tv . "Je moet reizen, je moet ** graag veel reizen ;** je moet hebben geweldige ervaringen ; je moet ongelooflijke foto's maken van ongelooflijke plaatsen; je moet veel hobby's hebben; je moet haal het meeste uit uw vakantie en maak ze super speciaal; je moet om uit te gaan met je vrienden alsof er geen morgen is; je moet het doen De weg van Santiago (en de Interrail, en ga de wereld rond en wat er ook voor nodig is); je moet naar alles gaan concerten ; Je moet bewijzen alle restaurants op de planeet; je moet alle **de modeseries** zien; je moet een miljoen hebben super belangrijke ervaringen voordat hij 40 werd en twee miljoen voordat hij stierf ...", somt de psycholoog op James Burque .
En ja, we zingen de geef mij maar de schuld, want het is waar dat het onze missie is om u aan te moedigen om de meest buitengewone ervaringen dat ze bestaan We zijn echter van plan om gewoon inspiratie , geen verplichting, maar het is waar dat we op de een of andere manier bijdragen aan de spiraal van rijke en kapitalistische samenleving , wat dicteert dat gelukkig zijn (en bewijs het) is praktisch een vereiste . Maar als ze het zelfs naar ons schreeuwen mok berichten !
"Leef het leven en heb geweldige ervaringen Het is iets prachtigs, dat gaan we niet ontkennen, en nog minder ik die verdedig reizen als therapie . Het probleem is om deze mooie doelen om te zetten in rigide en verplicht waardoor het tegenovergestelde effect van het gewenste effect wordt bereikt. We zien de gevolgen van deze vertekende visie elke dag meer en meer in onze psychologiepraktijk, waar we zien dat veel mensen zijn verbitterd over het niet "leven van het leven", gestrest, hoog vitale frustraties , extreem saai, met verschrikkelijke crises op 30, 40 of 50 omdat ze niet "genieten" van hun bestaan, of met een pathologisch onvermogen om in het heden te leven , ook al bereiken ze de top van de Everest", stelt Burque.
Je bent gearriveerd, geniet ervan!
ONZE OBSESSIEVE BEHOEFTE OM ERVAREN TE VERZAMELEN... EN ZE TE DELEN
Omdat het jou niet overkomt? je komt aan bij een ander land, na ontelbare uren in het vliegtuig, en hoe moe je ook bent, denk je er niet eens aan om uit te rusten in het hotel: je hebt maar een week en u wilt profiteren van elke minuut van de reis geweldige dingen doen. In feite heb je een lijst van elke plaats die je zou moeten zien, elk eten dat je zou moeten proberen, elke ervaring die je zou moeten hebben. " Je kunt Japan niet verlaten zonder bla, bla, bla te doen", hebben je vrienden je keer op keer verteld, elk met een andere ervaring. En om te zien hoe je thuiskomt door nee te zeggen, dat je dat allemaal niet hebt gedaan.
Dat is waarschijnlijk de reden waarom Er is ALTIJD een wachtrij bij de Eiffeltoren of dat het praktisch onmogelijk is om de Fontana di Trevi te naderen. Het zijn dingen die Moet je zien, het niet doen is bijna alsof je niet naar Parijs of naar Rome bent gegaan. Maar is het echt zo? Werkelijk onze ervaring van een plaats zou onvolledig zijn? zonder de twee uur te wachten die ons scheiden van de top van een monument? Moet je echt de hele tijd zijn? op en neer als een kip zonder kop, elke wijk in de stad bezoeken en vermoeider thuiskomen dan toen we vertrokken?
Het antwoord is duidelijk: nee. een reis is personeel, en zijn belang ligt juist hierin, dat het een eigen en andere ervaring. Maar, het zou de moeite waard zijn om de video van een plek te zien om het te weten , maar het blijkt dat wat dit soort beelden in ons oproept, is zelf willen gaan, om de omgeving te ruiken, om onze weg te vinden tussen de mensen. Dus een reis hoeft niet naar een ander te worden herleid . Maar, merkwaardig genoeg, als we bijvoorbeeld naar... Instagram en schrijf " #Marrakesh ", miljoenen foto's zullen verschijnen praktisch op dezelfde plaats genomen.
Een selfie in elke hoek
"Als grote levers van ervaringen zoals Ernest Hemingway of schrijvers van reisverhalen zoals Rudyard Kipling ze moesten de huidige cultuur analyseren, ze zouden hun handen naar hun hoofd brengen. Ook al Indiana Jones Ik zou niet weten waar ik heen moet. Ik denk dat iedereen het ergens wel over eens is: het huidige onvermogen om in het heden te leven . Zoveel oppervlakkigheid obsessief verzamelen, verplichtingen en zelfs goedkeuring zoeken veroorzaakt veel mensen leef niet het heden van je leven en besteed niet alle aandacht aan die ervaringen ze hebben', legt Burque uit.
Het is duidelijk: als je eenmaal weet te bereiken de top van de Eiffeltoren, je wordt niet stil in vervoering gebracht door het landschap; wat ben je aan het doen Foto's en ze op je profiel te delen (het lijkt erop dat als de rest ze niet ziet, jouw reis "niet waard" beide), terwijl je nadenkt over wat je gaat doen en Waar ga je heen wanneer de lift je weer naar beneden laat vallen. "Sociale netwerken vermenigvuldigen dit effect met duizend door te promoten" dwangmatig de geweldige ervaringen die we hebben delen. Wij richten ons op zonsopgang foto (terwijl we de zonsopgang missen) omdat we willen snelle beloningen, zoals automatische likes en bewonderingen van anderen. Met al deze ingrediënten kunnen we alleen bereiken dwangmatige verzamelaars van ervaringen zijn alsof het blikjes van één cent zijn, zonder te geven de waarde die ze hebben en met de hebzucht om steeds meer te hebben. maakt niet uit wat laten we parachutespringen of dat we op reis gaan naar Cochinchina die we nooit volledig zullen ervaren of gelukkig zullen zijn; we zullen het opnemen in onze checklist met nog een nummer en punt".
Geobsedeerd door het delen van de perfecte foto sinds ze tieners waren
Moeten we dan niet omwentelingen verminderen ? Als het niet al op een dagelijkse basis is, is het misschien de tijd om het te doen precies , de vakantie, degenen die voorheen bestonden uit rust uit. De reden? "Maar je leeft in het moment, zeker, wees niet blij zelfs als je hebt bezocht alle landen van de wereld , een marathon lopen of zwemmen met dolfijnen. Misschien het verhaal van Siddhartha (de prachtige roman van Nobelprijswinnaar Herman Hesse) is degene die het beste weerspiegelt waar we nu staan: net als de hoofdpersoon geloven we dat ervaringen opdoen is de sleutel tot geluk, wanneer het ware ingrediënt ervan niet meer of minder is dan ervaar ons heden ten volle Burque besluit.
Dus haal de volgende keer dat u op reis gaat diep adem: er is overal tijd voor , en alles wat je doet en ziet zal zijn genoeg. Focus op wat je waarneemt laat jezelf gaan ; maak je geen zorgen over wat er daarna gaat gebeuren, of wat anderen zullen denken. Het is moeilijk (zelfs voor ons), maar we zijn bereid het te proberen: misschien raken we verslaafd aan een manier van reizen veel meer ontspannen en volgens deskundigen ook veel gelukkiger.
Haal diep adem...