Octopus eten in de oude stad.
EEN Pasteitje uit de oven komen. en een hand een octopus pureren tegen het aanrecht. Hoewel "de bevroren octopus niet gepureerd hoeft te worden", vertelt hij Mati (Eva Fernández) naar zijn moeder (Mela Casal) in de eerste scène van Schoonbroers (theatrale release 9 april). Het begint zo "De eerste grote Galicische komedie". Meer Galicisch, onmogelijk. En het volgt: een wedstrijd van de COB, de Ourensano Basketball Club, dat team dat religie is in de meest onbekende hoofdstad van Galicië.
Maar de zwagers kwamen bijna bij toeval naar Ourense. Porto Cabo, de Galicische producent, verantwoordelijk voor Ijzer, hij wilde met een komedie de bioscoop in. Araceli Gonda zorgde voor de scriptie. “Het was een familiekomedie, met drie zwagers, maar het was een beetje neutraal. En we realiseerden ons dat het miste persoonlijkheid, dat we het op een plek moesten verankeren”, Uitleggen Alfons Wit, producent van Cuñados en Portocabo. “En daar was het simpel, wat ik deed was veeg naar huis, want ik kom uit Ourense”.
Vieren met Ribeiro.
De belangrijkste elementen van het verhaal zijn te vinden in: Ourense, stad en provincie. “Het werk van de twee zwagers (gespeeld door Xosé A. Touriñán en Miguel de Lira), met het hout; een van hen (Touriñán) had een grote voorliefde voor een sport die we niet het onderwerp van voetbal wilden zijn en Ourense is een van de weinige steden in Spanje die zich toelegt op een andere sport, basketbal”, vervolgt Blanco. Voor de drie leidende zussen zochten ze ook een familie en traditionele vereniging met het land: de wijntraditie van de regio O Ribeiro het was perfect.
"Toen we besloten dat de drie zussen de wijnmakerij van de vader zouden overnemen en nieuw leven inblazen, wat uiteindelijk bijdroeg aan het verhaal, heb je geen idee: drie zussen, drie ondernemende vrouwen die een familietraditie voortzetten... Er zijn veel hele leuke berichten daar: het gezin bij elkaar houden, een soort biologische landbouw in stand houden, al deden ze het daar, zoals ze zeggen, altijd zo, zorgzaam voor het milieu, een bedrijf in de buurt... Het zijn dingen die komedie binnensluipen en vullen met waarheid”, Wit legt het uit.
Ourense in al zijn pracht.
Kortom, er kan fictie zijn op fictieve of ongedefinieerde plaatsen, maar de setting is belangrijk. “Het is ons overkomen met Hierro — zegt de producent — als je met liefde naar de sites kijkt, als je ze niet alleen als achtergrond gebruikt en je probeert het verhaal te doordrenken met een beetje van wat er uniek aan is, er is iets dat de inhoud pusht”.
DE ROUTE VAN DE 'SCHOONBROERS'
Ourensanos zal met tranen in de ogen kijken naar de film van deze twee zwagers met absurde ideeën, maar met heel goede wil. Zeer specifieke vermeldingen, zoals: Broodjes augurk: kalfsvlees, spek of lende, wat heb je liever? De Ourensano Club, waarin de producer Alfonso Blanco zelf speelde, en de promotiefinale die ze in 2005 wonnen en die ze tot op de dag van vandaag hebben gebracht om een kader of excuus te bieden voor komedie. De loop, de taal van de slijpers.
De Ourense-basketbalclub.
En de wijnen van O Ribeiro, Zeker. “De hele riviervallei, een heel mooi gebied met veel persoonlijkheid, de oudste oorsprongsbenaming in Galicië, waarin zelfs Romeinse overblijfselen zijn waarvan wijn werd gemaakt. Het heeft een duizend jaar oude wijntraditie en veel zeer coole wijnhuizen om te bezoeken”, zegt Blanco. Een van de belangrijkste scenario's is in feite de wijnmakerij van de drie zussen, Fillas do Ribeiro, een echte privéwijnmakerij, eigendom van twee families, waar ze hun wijn maken en eten, zoals de familie Cuñados.
Een Comarca do Ribeiro bij zonsondergang.
Een ander belangrijk scenario is: Portovello-restaurant in Allariz. "Het is een van degenen met de grootste persoonlijkheid omdat het een oude leerfabriek was, die met watermolens werkte, ze hebben het gerecycled tot een museum en een restaurant", zegt Blanco. “We wilden een plek met veel karakter en dat is gelukt. En de stad Allariz verschijnt meestal in de ranglijst van de mooiste steden van Spanje".
En uiteraard, Ourense, de stad verschijnt vanuit verschillende gezichtspunten. De industrieterrein waar "de slechte, Zamora" werkt, de rivier, de oude stad, de Romeinse brug. "We wilden die eigenheid van onze personages portretteren, elk leeft in een deel van de stad en de plaats waar ze wonen portretteert hen: Sabonis (Tourinán) die een slecht leven heeft, heeft een half armoedig appartement in de oude stad, met veel charme, maar weinig comfort. Edward (De Lira) Hij woont in een urbanisatie aan de rand met geweldige uitzichten, maar weinig persoonlijkheid omdat ze allemaal geschakeld zijn, en Mati woont in het centrum, naast de Romeinse brug”.
De Romeinse brug van Ourense.
In de oude stad de twee zwagers en hun nieuwe vriend, Modesto (Federico Pérez Rey), een andere zwager, om octopus te eten met wat wijn. "De dag dat de octopus wordt vermist in dit land is er een burgeroorlog", zegt bescheiden. Y de octopus is een andere hoofdrolspeler, waarmee Zamora handelt, om de Chinezen te misleiden, want je probeert niet eens een Galicische pulpeira, laat staan in het festival van O Carballiño . Het is niet toevallig. Ourense is de wereldhoofdstad van de octopus. "Het is zeldzaam in Galicië dat de goede octopus in het binnenland wordt gekookt, niet aan de kust", zegt de producent, die voor het eerst thuis fotografeerde en goed naar huis ging, terwijl hij de film vulde met Ourense en persoonlijke knipogen.
De laatste worp wordt gespeeld met de muziek van Lamatumba, de mythische band uit Ourense "die een generatie markeerde". “De muziek is erg feest, die verbena smaak, dat is ook iets van ons, de orkesten, de zomerfestivals, Lamatumbá pikt die traditie op —zegt Blanco—. Het lijkt erop dat we geassocieerd worden met Rosalía en de dramadichters, maar er is een zeer krachtige feesttraditie in Galicië en Lamatumba drinkt daar vandaan”.