Reizen naar pijn, ziekte en dood die bijvoorbeeld eindigen in Auschwitz
Om ons hoofd te breken over deze zo sombere -en aantrekkelijke- kwestie, hebben we gesproken met een expert op dit gebied, Maximiliaan Korstanje . Deze doctor in de afdeling Economische Wetenschappen van de Universiteit van Palermo (Argentinië) en in het CERS (Centre for Ethnicity and Racism Studies) van de University of Leeds (Verenigd Koninkrijk) heeft verschillende wetenschappelijke artikelen over deze kwestie geschreven en hij legt uit waarom trekt onze aandacht zo veel "ramptoerisme".
"Om donker toerisme te hebben, is het belangrijkste element dat moet plaatsvinden thanaptosis, van thanatos (dood), een proces waarbij het subject vragen stelt en zijn eigen dood voorafschaduwt door de dood van een ander". Met andere woorden, het is alsof we over dit fenomeen "geleerd" hebben door de sites te bezoeken waar het al heeft plaatsgevonden. **"**De moderne samenleving is gevorderd in technologie om het leven te verlengen. In tegenstelling tot andere tijden, de dood is minder aanwezig in de cultuur , wordt ontkend, omdat er steeds minder mensen overlijden. Het feit dat het wordt ontkend, betekent niet dat het beheersbaar is, maar eerder dat het uiterlijk ons steeds meer raakt. Geconfronteerd met de dood heeft de samenleving twee wegen: ze desintegreert -omdat het wantrouwen jegens haar heersers toeneemt-, of haar interne samenhang neemt toe. Donker toerisme is een soort van museificatie van de catastrofe die ervoor zorgt dat de sociale band niet wordt vernietigd . Antropologisch komt het fenomeen overeen met een poging -zoals we eerder zeiden- om discipline de figuur van de dood ".
Het World Trade Center, dat vroeger naar boven groeide, is nu alleen naar beneden te zien
Van haar kant de schrijver en grafoloog ** Clara Tahoces **, die zich meer dan vijfentwintig jaar heeft gewijd aan het onderzoek naar ongewone en mysterieuze onderwerpen en heeft gewerkt in het tijdschrift Más Allá de la Ciencia en in het radioprogramma Milenio 3 (naast het zijn medewerker in het vierde millennium ) ), is van mening dat fans van zwart toerisme "op zoek gaan naar plaatsen die buiten het typische toeristische aanbod liggen, omdat ze gekruid zijn met een punt van morbiditeit: leer ongewone verhalen of informatie uit te breiden over bepaalde tragische gebeurtenissen waarvan ze al op de hoogte waren".
Om deze reden zijn beide auteurs het erover eens dat de nazi-vernietigingskampen een van de krachtigste polen voor degenen die op zoek zijn naar dit soort ervaring zijn. "Op deze sites willen bezoekers meer dan alleen geschiedenis, ze proberen verbinden met menselijke pijn op zijn best ", vertelt Dr. Maximiliano ons. En hij legt het uit door een beroep te doen op zijn eerdere idee: " Toerisme heeft bewezen een formidabel veerkrachtmechanisme te zijn , en veel ruimtes van vernietiging of sociaal trauma zoals Ground Zero in New York of New Orleans worden gereconstrueerd door middel van een allegorie, een discours gecreëerd voor anderen die naar begrijpen waarom het ergste is gebeurd ".
Elk jaar wordt Auswitch door anderhalf miljoen mensen bezocht
Tahoces belicht ook andere interessante locaties voor de ramptoerist, de gespecialiseerde tentoonstellingsruimtes: "Er zijn verschillende musea over de hele wereld die tonen artefacten die werden gebruikt om marteling uit te oefenen . In Spanje hebben we er bijvoorbeeld een in Santillana del Mar, een andere in Córdoba... misdaadmusea ze lopen niet ver achter, er zijn er veel. Een van de meest bekende is The Black Museum, ook wel bekend als The Crime Museum, in Scotland Yard in Londen. Een ander bezoek van veel reizigers die in San Francisco stoppen, is het **Alcatraz gevangenismuseum**".
Om het Scotland Yard-museum binnen te gaan, moet je een speciale vergunning aanvragen die bijna niemand krijgt
In feite zijn er steeds meer "attracties" die dit soort vrije tijd samenbrengen, tot het punt dat veel bedrijven ze stappen op de kar van het donkere toerisme zonder: "Fictieve feiten worden gebruikt om sites te verkopen waar niets echt is gebeurd . Bijvoorbeeld zogenaamd sinistere huizen op filmsets, die vaak gebedshuizen worden", zegt Tahoces.
Maximiliano van zijn kant werpt licht op een ander interessant feit: de sociale groepen die weigeren om hun tragedie in een "show" te veranderen: "Er zijn een reeks geheugenruimten die veel pijn in zich dragen die nog niet is genezen. Bijvoorbeeld , de Cro-Magnon heiligdom in Argentinië, waar 194 jongeren stierven nadat een fakkel een enorme brand veroorzaakte bij een rock and roll-concert, is een duidelijk voorbeeld van een gemeenschap die geen georganiseerd toerisme accepteert . Reizigers kunnen de plaats bezoeken, maar contingenten zijn niet toegestaan zoals in Auschwitz of andere musea. Het idee is in grote lijnen eenvoudig: toerisme is een economisch fenomeen en draagt als zodanig het stempel van geld. Dit laatste roept op tot corruptie, wat de oorzaak was van deze tragedie. Daarom verzet Cromañón zich, net als veel andere plaatsen, tegen dit soort toerisme."
Alcatraz, de beroemdste gevangenis van Amerika -met toestemming van Guantánamo-
Evenzo zijn er ook plaatsen die word een mekka voor nieuwsgierigen , die ze spontaan bezoeken. We hebben het bijvoorbeeld over het huis waar Elizabeth Fritzl, dochter van de "Amstettenmonster" -ondanks dag en nacht in de gaten gehouden te worden door de politie-. Het gebeurt ook met de woning waar ze negen jaar lang is ontvoerd Natalia Kampusch, die ze zelf heeft gekocht om te voorkomen dat iemand anders er een "pretpark" van maakt.
Maar sinds wanneer bestaat dit fenomeen van het bezoeken en 'monetiseren' van pijnplekken? Maximiliaan geeft ons opnieuw de sleutels: "In de Middeleeuwen, veel mensen ze naderden het graf van de heiligen om hen aan te raken , laat ze persoonlijke bezittingen achter of vraag ze om een kwaal. Deze bedevaarten stonden in het teken van de nodig om het lichaam of de ziel te helen ; de pelgrim vertrok van de pijn en zag in de dood van de heilige een manier om met goddelijkheid te bemiddelen . Dat gebeurt allemaal niet met dark tourism, aangezien deze trend niet gebaseerd is op noodzaak, maar op nieuwsgierigheid." Bovendien verduidelijkt hij dat tot het midden van de 20e eeuw "vakanties werden opgevat als processen waarbij revitalisering werd gecombineerd met een romantisch idee of beauty", dus zwart toerisme zou in die omstandigheden ondenkbaar zijn." Dit is een puur postmodern fenomeen", concludeert de specialist.
*Dit vind je misschien ook leuk...
- Parijs: vier duistere plannen in de Lichtstad - Er is een misdaad geschreven: spooktoerisme - Halloween 2015: plannen voor een angstaanjagende tijd in Spanje - 15 hotels die yuyu geven - Edinburgh, stad van geesten - Vrijdag de 13e en andere angsten in de wereld - Halloween: 28 bestemmingen om een beetje eng door te brengen - Alle artikelen van Marta Sader