een verslavende geur
"boekengeur" Alleen al het lezen van die woorden, het karakteristieke aroma komt voor de geest. Voor een lezer, het is een voorteken, een geschenk, de opmaat voor al het goede dat gaat komen.
Wij houden natuurlijk van de smetteloze geur van een nieuw boek -met je duim over de witachtige lakens bij je neus gaan-, maar ook dat oude boekhandel geur waardoor de schatzoekermodus onmiddellijk wordt geactiveerd. Dus de lezer is zo verslaafd aan deze twee aroma's dat er zelfs parfums die ze nabootsen , zoals Paperback, dat met een snuifje viooltjes en een beetje potpourri die lichte nasmaak van vochtige pagina's probeert na te bootsen.
Hij is niet de enige: prestigieuze merken als Byredo bottelen de geur van een tweedehands boekhandel in de vorm van colognes en kaarsen, en zelfs Maison Margiela lanceerde onlangs Whispers in de bibliotheek, een parfum geïnspireerd op oude Oxford-bibliotheken met tonen van kruidige vanille en kostbare houtsoorten. Maar Uit welke elementen bestaat de suggestieve geur van een boek eigenlijk?
WAAROM RUIKEN BOEKEN?
Om daar achter te komen, spraken we met Odournet, een internationale groep van experts op het gebied van zintuiglijke waarneming en in geuradvies en -beheer. "Er is geen enkele chemische stof die ervoor zorgt dat boeken stinken", vertellen ze ons. " Het is het resultaat van een complex mengsel van vluchtige chemische stoffen geproduceerd door de chemische producten die bij de vervaardiging ervan worden gebruikt, evenals de geleidelijke afbraak van chemicaliën binnen in het papier.
De onmiskenbare boekgeur kan wedijveren met die van rozen
In het geval van nieuwe boeken , het is "een mengsel van vluchtige chemische stoffen die ontstaan" op de lijm, de inkt en de papiersoort Gebruikt in het boek". Lijmen, die vaak gebaseerd zijn op copolymeren zoals vinylacetaat, zijn daar deels debet aan, hoewel in werkelijkheid de meeste componenten geen eigen geur hebben. Echter, zoals uitgelegd door de boekhandel Barnes&noble, bij interactie met elkaar geven ze bepaalde aroma's af die, kortom, doen denken aan de vanille . En wie houdt er niet van de subtiele geur van vanille?
In het geval van oude boeken is de reden anders: "Na verloop van tijd leidt de afbraak van de cellulose en lignine in het papier tot de productie van verschillende organische verbindingen . Vanilline is een van de moleculen die vrijkomt uit het papier wanneer lignine wordt geoxideerd. Andere vluchtige stoffen zoals benzaldehyde of furfural, verantwoordelijk voor de geur van gebrande suiker, amandelen, brood en zoet ’, leggen ze uit van Odournet.
"Deze vluchtige verbindingen die vrijkomen in zowel het nieuwe boek als het oude" ze hebben aangename geurtonen en daarom vangen ze ons op . Geur heeft ook zeer belangrijke sociale en emotionele implicaties: bepaalde geuren kunnen onze stemming veranderen, emoties opwekken of herinneringen oproepen ", zeggen ze. En voor een liefhebber van lezen gaat er niets boven de geur van een boek om talloze herinneringen op te roepen, die van al die pagina's waarin hij gelukkig is geweest.