Als mensen niet naar galerijen gaan, gaan galerijen naar mensen!
Wat is een betere manier om kunst te promoten dan door het door de stad te verplaatsen? Dit is precies wat Ceci Moss, eigenaar van **Gas Gallery, zich afvroeg. ** "Ik ben ongeveer een jaar geleden naar Los Angeles verhuisd, met de bedoeling een ruimte te creëren die gewijd is aan kunst", zegt Ceci.
"Na met talloze kunstenaars, schrijvers en galeriehouders in de industrie te hebben gesproken om een glimp op te vangen van de kunstscene hier, realiseerde ik me dat de geografie van Los Angeles een obstakel zou kunnen zijn", legt hij uit.
Daarom koos hij voor het autoformaat, aangezien het was de meest directe manier om de belangrijkste barrière te overwinnen, verschillende doelgroepen aan te trekken en een meer informele en gastvrije omgeving te creëren dan die van een typische galerij.
“Ik werd geïnspireerd door **Bed-Stuy Love Affair**, de reizende galerie van Jared Madere in New York en door De bus van John Benson, omgetoverd tot een speelruimte in Oakland”, zegt Ceci over de oorsprong van haar idee. In een stad waar de autocultuur groeit en tegelijkertijd geografisch uitbreidt, biedt Gas de mogelijkheid om: heroverwegen waarom, waar en hoe we kunst zien.
WAT IS PRECIES GASGALERIJ?
De eigenaresse vertelt ons zelf: “Gas is een mobiel, autonoom, experimenteel en online platform voor hedendaagse kunst. We werken nauw samen met kunstenaars om ervaringen te creëren die gemeenschap en verbinding bevorderen door alternatieve vormen van culturele en kritische productie te bedenken", vervolgt hij.
Maar de vrachtwagen van Ceci heeft nog veel meer voordelen: "het rondreizende formaat weerspiegelt de vloeibaarheid van de kunstcultuur en praktijk van de 21e eeuw , terwijl er een aanzienlijke creatieve onafhankelijkheid is in termen van concept, site, formaat, publiek en betrokkenheid”, legt Moss uit.
Doel? Ceci Moss heeft het duidelijk: “Het opzetten van slimme, interessante en unieke tentoonstellingen met een breed scala aan getalenteerde kunstenaars in een ruimte die een hoge mate van creativiteit, experiment, autonomie en vrijheid toelaat”.
Daarnaast is Gas Gallery opgericht met als doel: op een meer informele, open en toegankelijke manier met het publiek omgaan. Zo is het de bedoeling om samen met kunstenaars betaalbare edities te maken en meer mensen te bereiken.
VRACHTWAGEN VAN BUITEN, KUNSTGALERIJ VAN BINNEN
Ceci Moss heeft dit gevonden 1993 Chevrolet P20 op het web geclassificeerde advertenties craigslist . De restauratie van de vrachtwagen was min of meer eenvoudig: een likje verf, wat verlichting en voilà: ruimte klaar.
Wat meer toewijding vereiste, was de conceptualisering, maar uiteindelijk begon Gas Gallery met fotograferen. Voor elke expositie neemt Ceci een dag per week contact op met een locatie om het busje te parkeren en organiseert ook pop-up exposities. De locatie is gemakkelijk te vinden op de website van Gas Gallery, maar ook op Twitter en Instagram.
"Momenteel organiseer ik thematische groepstentoonstellingen, met ongeveer tien kunstenaars per programma" , legt Moss uit, dat hij in de toekomst graag meer tentoonstellingen wil gaan houden gericht op één kunstenaar"
De exposities zijn behoorlijk multidisciplinair, van performance, video, internetkunst, beeldhouwkunst, textiel en draagbare kunst. Voor elk hebben we vacatures op de vrachtwagen en op onze website.
Rollin Leonard, Kussen onder water, 2016-2017
LIQUID LOVE, DE HUIDIGE TENTOONSTELLING
De tentoonstelling die door Los Angeles zal reizen aan boord van de Gas Gallery tot april 2018 het is Vloeibare liefde , die zijn titel ontleent aan het boek dat socioloog Zygmunt Bauman in 2003 schreef.
De werken van Liquid Love Ze reflecteren op ons vermogen om met elkaar om te gaan in de context van het neoliberale kapitalisme en de kwetsbaarheid van menselijke banden.
De kunstenaars die deel uitmaken van Liquid Love zijn dichters, schrijvers, onderzoekers zoals: Cara Benedetto, Kathy Cho, Sophia Le Fraga en Rindon Johnson , Ann Hirsch, Rollin Leonard, Olivia Mole, Kleine dingen, Angela Washko, Yelena Zhelezov.
Olivia Mole, Dud Ankress, 2018