De Sixtijnse Kapel van Tàrrega is synoniem met zeggen dat in Spanje wacht een van de grootste hedendaagse collecties van muurschildering cool van de wereld : 1.014 vierkante meter.
EEN unieke Sixtijnse Kapel in Catalonië wacht hij in de stad Tárrega in Lleida. herschrijf de bijbel op de muren van zijn kerk Santa Maria de l'Alba , met het talent van zijn naaste, de kunstenaar Josep Minguell , een 'Michelangelo' van de 21e eeuw.
Toen Josep Minguell Cardenyes slechts 13 jaar oud was en zijn vader hielp de steigers te monteren om toegang te krijgen tot de muren en plafonds die hij in kerken in Catalonië versierde, hij kon zich niet voorstellen waartoe hij zelf in staat zou zijn ook om een keer te doen.
Deze inwoner van de stad Tàrrega . in Lleida heeft zijn hoogtepunt bereikt in de kerk van zijn stad een fresco van 1.014 vierkante meter.
Op de gewelven en muren van de barokke tempel van Santa Maria de l'Alba heeft de oorsprong van de mensheid herschapen , de opstanding van Christus, de verhalen van Kaïn en Abel of de ark van Noach... die de kerk leven geeft, haar muren begiftigt met... mooie beelden van verhalen die zichzelf vertellen, en die ons heel gemakkelijk doen denken aan de Sixtijnse Kapel van het Apostolisch Paleis van het Vaticaan, in wiens gewelf de fresco's van Miguel Angel ze schreven een glorieus hoofdstuk van de Renaissance.
Die in Rome is een van de meesterwerken van de kunstgeschiedenis, het vertelt passages uit de heilige geschriften met dezelfde muurschildering techniek waarmee vandaag de dag nog maar heel weinig kunstenaars, zoals Josep Minguell, werken.
Al jaren Minguell heeft met één voet in Florence en de andere in Tàrrega . gewoond . Hij is de derde generatie in zijn familie van specialisten in artistieke expressie direct gemaakt op de muren.
Zijn grootvader, Josep Minguell Gene, hij was een decorateur-schilder , "beroep dat in die tijd artistieke vaardigheden vereiste", specificeert de kleinzoon. Zijn vader, Jaume Minguell Millet, trainde in dezelfde in de familieworkshop en toonde een grote interesse in artistieke schilderkunst.
Van jongs af aan studeerde hij aan de kunstnijverheidsschool en in de jaren vijftig, als gevolg van zijn reizen naar Nederland en Italië, naar hem toegekeerd expressionisme , en begon fresco's te schilderen.
“Ik kende de materialen al, ik had de pigmenten in mijn thuiswerkplaats, en in Italië was hij gefascineerd door de Florentijnse fresco's ”, legt Minguell uit.
Hij werd geboren in 1959 , in dat huis waar schilderen tot het dagelijkse leven behoorde. "Kunst was thuis iets heel belangrijks", zegt Minguell.
En hij herinnert zich nog goed dat zijn vader hem in zijn tienerjaren vertelde: “ Bestudeer wat je wilt, maar ik zou graag willen dat je leert hoe je het fresco goed kunt schilderen ”. Hiervoor was het erg nuttig om hem te vergezellen naar de dorpen, helpen bij het voorbereiden van materialen zoals kalk.
Hij studeerde Schone Kunsten in Barcelona , hield verschillende schildertentoonstellingen en, in de jaren 80, promootte de theater- en beeldhouwbeurs in de straten van Tàrrega, waar talenten als Jaume Plensa doorheen trokken.
In de editie van dit jaar van 8 tot 11 september , zal FiraTàrrega -op de 9e en 10e in de oude windmolen van El Talladell- een show voorbereid door Josep Minguell en de ontwerper en decorontwerper Llorenç Corbella, gebaseerd op de reproductie van het productieproces van een fresco-muurschildering, waarbij de schilder zijn werk uitvoert terwijl hij in wisselwerking staat met een muze.
JE BEGIN MET DE VERSE
Na de dood van zijn vader voelde Josep Mingell een zeker gebrek aan vitale emotie in zijn artistieke activiteit, en herinnerde aan de ervaringen van zijn vader , hoe kon met zijn schilderij transformeer architectuur en hoe mensen uit de dorpen de voortgang van zijn werk kwamen volgen.
"En dus Ik was op de hoogte van de erfenis dat mijn vader me had verlaten”, zegt hij. Hij ontdekte zichzelf als leerling frescoschilderen bij zijn vader, zijn eerste leraar, en vanaf dat moment, begon een grondige studie van frescoschilderen, aanwezig in het hele Middellandse Zeegebied, en wijdde zich eraan.
“Het fresco, meer dan een techniek, het is een manier om kunst en schilderkunst te begrijpen, die op de architectuur wordt geprojecteerd en rechtstreeks in de ogen van het publiek reikt ”, benadrukt Josep Minguell.
'Een bareback', kunstenaar en oppervlak, en materialen direct op de muur aangebracht, die zijn laatste huid zal worden. Net als de tatoeage moet de slag precies zijn . Er is geen marge voor fouten.
In 1995, Joseph voltooide zijn eerste fresco in de kerk van Cellers, in de gemeente Castell de Mur, in de regio Pallars Jussà.
Hij dacht dat dit een unieke ervaring zou worden, vanwege de grote intensiteit van zijn toewijding. maar het was gewoon de eerste van 46 fresco's die hij tot nu toe heeft gemaakt , voornamelijk in Catalonië, zoals het paleis van de Diputació de Lleida, de kerk van Espluga Calba, de parochie van de Virgen del Carme de Sant Joan Despí, Sant Joan de Reus en de Maagd Maria van de haven van Barcelona.
Hij heeft ook artistiek deelgenomen in de Verenigde Staten, Tokio en Italië, waar de gemeenteraad van Carrara opdracht gaf tot een muurschildering van fresco's voor een bejaardentehuis.
Minguell droomde ervan een groot werk te maken, een conceptuitdaging waar hij zijn volledige potentieel kon benutten. En op 100 meter van zijn huis gingen de deuren van de kerk van Santa Maria de l'Alba open voor hem om zijn droom te vervullen.
De kunstenaar Josep Minguell.
17 JAAR WERK
Ben geweest 17 jaar werk -in vijf fasen- in dezelfde kerk waar hij zijn vader een steiger had zien beklimmen om de zijfresco's te schilderen. Hij voltooide de reeks schilderijen op het middenschip, het transept en de gewelven.
metaforisch, Het was als een artistieke omhelzing van het werk van zijn vader , een ambitieus en moeilijk project, met hoogtes van meer dan 20 meter.
Sinds 2005 Tot op de dag van vandaag zijn er veel ochtenden geweest discrete en langdurige discipline , het bereiden van materialen, zoals de bakker die elke ochtend zijn brood kneedt.
Vele en lange dagen ondergedompeld in een werk dat heeft dit jaar zijn einde gezien waarin de tempel, die was... uitgeroepen tot cultureel erfgoed van nationaal belang in 2017 viert het 350 jaar sinds de eerste steenlegging.
Het is afgesloten met een muurschildering in de ruimte die: omringt het hoofdaltaar (koor) gewijd aan het licht van de dageraad, die ontdek het landschap, de natuur en de stad Tàrrega , een allegorie op de Virgen María del Alba, patroonheilige van de stad, aan wie de kerk is gewijd.
Het resultaat is verrassend. Josep Minguell heeft een van de grootste hedendaagse ensembles van fresco-muurschilderingen ter wereld voltooid.
Door middel van de schilderijen wilde hij van de kerk “een open, gastvrije plek maken, waar verschillende gevoeligheden zich goed kunnen voelen. bijbelse thema's zijn geschilderd vanuit de iconische traditie update. Ik heb een actuele versie gemaakt ”, merkt de kunstenaar op, die eerst zijn filmscript opstelde.
“Ik heb elke tekst in de Bijbel bestudeerd , en ook interpretaties en essays, diepgaand, over hoe eerdere kunstenaars ze hadden begrepen. En met dit alles Ik heb mijn interpretatie gedaan ", hij maakt duidelijk.
De schilder geeft ook aan dat “ nu we in het digitale tijdperk zijn , waarin alles zo virtueel is, heb ik gemerkt dat mensen zijn erg gevoelig emoties te sturen. Bezoekers worden ondergedompeld in het schilderij”.
DE LAATSTE HUID VAN DE GEBOUWEN
De kunst om de muren zichzelf uit te drukken, verhalen uit te leggen, het leven vast te leggen, onderdeel van de prehistorie. Met natuurlijke, roodachtige, bruine, oker en zwarte materialen, die de grot van Altamira bewoonde, gevangen in de steen het denkbeeldige van de primitieve mensheid, die ons kennis laat maken met grotkunst. In de handen van Michelangelo maakte de recreatie van heilige passages het plafond van de Sixtijnse Kapel tot een van de beroemdste instellingen voor fresco-muurschilderingen.
Josep Minguell legt stap voor stap deze oude manier van schilderen uit in zijn digitale ruimte Fresco Mural Painting.
De kalk- en zandmortel , pigmenten, Borstels , het water, de schetsen, de gereedschappen, de steigers, al die dingen voorbereidende werkzaamheden zijn voorafgegaan door een lange studiefase , planning, organisatie en eerdere tekeningen , in de stilte en intimiteit van zijn atelier, en gaan vooraf aan de voorbereiding van de muur en het uiteindelijke schilderij, die laatste huidlaag op het oppervlak.
"Ik moet kunnen" voel elke muur en elke boog van de architecturale ruimte om de schilderijen een symbolische inhoud te geven, een architectonisch kenmerk , en de ruimte visueel ordenen volgens de intenties die het werk vereist”.
de Generalitat heeft Josep zojuist de Creu de Sant Jordi toegekend, om hem te beschouwen als “een unieke kunstenaar, uitstekend in de kunst van het fresco schilderen en schilderen geïntegreerd in grote architecturale ruimtes. Van briljante inspiratie, die de kijker van zijn picturale werken uitdaagt en ontroert”. En de gemeenteraad van Tàrrega, zijn geboorteplaats, heeft ingestemd hem de gouden medaille toekennen van de gemeente als erkenning voor zijn artistieke carrière.
Minguell heeft masterclasses gegeven van frescoschilderen aan de Academies voor Schone Kunsten in Florence en Carrara, en was vriend en medewerker van Gianluigi Colalucci , de vorig jaar overleden hoofdrestaurateur van de Sixtijnse Kapel.
Hij heeft ook samengewerkt met de universiteiten van Hawaii Manoa, Waseda, in Tokio, de Complutense Universiteit van Madrid en die van Barcelona en Valencia.
Doctoraat in de schone kunsten , is de auteur van verschillende artikelen en het boek Pintura mural al fresco, schildersstrategieën en Chronicle of a frescoschilder. Tàrrega-Florència, beide van Publicacions de la Universitat de Lleida, 2014 en 2019.
Parallel aan zijn uitvoering van de schilderkunst, onderzoekt en verspreidt Josep Minguell de techniek en conceptuele expressie van fresco-muurschilderingen, waarop hij in 2009 zijn proefschrift schreef aan de Universiteit van Barcelona.
Het is zeker vandaag een van de grootste internationale exponenten van fresco muurschilderingen.
IETS OVER ROME, OP WEG NAAR SANTIAGO EN LOYOLA
Tàrrega is de hoofdstad van de regio Lleida in Urgell , met ongeveer 18.000 geregistreerde inwoners. Het is een half uur rijden van de stad Lérida (de hoofdstad die vanuit Madrid in twee uur met de AVE te bereiken is), en een uur en een kwartier van Barcelona.
De kerk, Santa Maria de l'Alba, Het is een doorgangsplaats in een van de fasen van de Ignatiaanse weg , de reisroute die de heer Ignatius van Loyola toerde in 1522 van Loyola naar de stad Manresa.
De tempel van Tarrega maakt ook deel uit van Camí de Sant Jaume, de etappes van de Camino de Santiago op Catalaans grondgebied. Dus de unieke hedendaagse 'Sixtijnse Kapel' waarmee deze doorgangsstad nu pronkt op spirituele (en sportieve) bedevaarten, is een reden te meer om te stoppen in Tàrrega.
Tarrega.
Stop en herberg, want sinds deze zomer heeft het een toevluchtsoord voor pelgrims, evenals accommodatie voor het plattelandstoerisme en hotels, in de stad of in de regio Urgell.
Zonder de mystiek te verlaten die de bedevaart inspireert, in dezelfde regio De cisterciënzerroute passeert, Dat leidt naar de drie cisterciënzerkloosters van Poblet, Santes Creus en Vallbona , die op verschillende tijdstippen van het jaar, zoals nu in de zomer, zijn muzikaal concertpodium.
Naast de Sixtijnse kapel van Tàrrega, nog een suggestie voordat je de stad verlaat. Naast het gemeentelijk toevluchtsoord voor pelgrims is er een oude fabriek voor landbouwmachines dat nu slechts 10 jaar geleden heropend werd omgevormd tot een museum, het Museu Trepat.
Het Trepat-museum.
Het betreden van hun schepen is als het geven van een sprong naar het begin van de 20e eeuw en ga erin fabriekssfeer achtergelaten , zoals degenen die er een leven lang aan hebben gewerkt.
Vrijwel alles wordt bewaard in zijn oorspronkelijke ruimtes: gereedschappen, administratieve bestanden, machines. En in het midden van dit alles is er een plek, om hedendaagse artistieke creaties tentoon te stellen die, net als de fresco's van Josep Minguell Cardenyes, in een grote omhelzing integreren, het heden en dat verleden dat tegelijkertijd herinnering en inspiratie is.