Tarantino filmt Pitt en DiCaprio in Casa Vega.
Breng 1969 naar 2019. Of beter gezegd, vind 1969 in 2019. Dat was het doel van het hele productieteam van Er was eens in Hollywood, inspelen op de wensen van Quentin Tarantino, een scenarioschrijver, een regisseur, een auteur die alles tot in detail verbeeldt, wiens scripts meer zijn dan skeletten van zijn films, het zijn bijbels voor de acteurs en voor het technische team, waar ze uit het verleden de personages of de kleuren vinden die het meest kleed de titels van de films aan die te zien moeten zijn op de posters van elke bioscoop die op de achtergrond verschijnt.
"Quentin wil alles op camera, hij wil geen speciale effecten, de kunstafdeling moest de straten en plaatsen transformeren, aankleden zoals het dan zou moeten zijn”, legt producer David Heyman uit. “We hebben veel plaatsen in Los Angeles getransformeerd: Westwood zoals het was in 1969, Hollywood Boulevard, het Aquarius Theatre, we creëerden Pandora's Box…”, voegt aan zijn zijde toe, Shannon McIntosh, al twee decennia lang producer van Tarantino.
Tarantino noemt Once Upon a Time in Hollywood zijn meest persoonlijke film, een eerbetoon aan het Los Angeles van zijn jeugd, verkend door drie personages die drie klassen in Hollywood vertegenwoordigen: Sharon Tate (Margot Robbie), op dat moment, royalty; Rick Dalton (Leonardo DiCaprio), de acteur uit het verleden met enige kans, wat een beetje van gisteren is; Y Cliff Booth (Brad Pitt), dubbel van Dalton, de arbeidersklasse van de industrie.
Margot Robbie/Sharon Tate loopt door Hollywood.
Na de drie touren we drie dagen een Los Angeles uit 1969 dat net zo echt en nauwkeurig is als het geheugen van de regisseur, die toen zes jaar oud was. “Once Upon a Time in Hollywood is geen documentaire, het is het verhaal van Quentin, hij wil dat het lijkt op wat hij zich herinnert, de dingen die belangrijk voor hem waren als kind, de films die in die specifieke tijd van het jaar in die theaters waren”, vervolgt Heyman. En dus, Dit wordt geen nostalgische pornotour, maar een herontdekking van een stad die al tientallen jaren ademt en ons cinema doet ademen.
"Er was eens in Hollywood, dat is voor mij wat" Rome het is voor Alfonso Cuarón”, vatte Tarantino in mei samen, zittend in een hotel in Beverly Hills. "Omdat ik hier woonde, herinner ik me wat ze op televisie, in theaters, op de radio zetten... Ik leerde lezen met de straatreclameborden."
En dat alles, alles, alles heeft hij gereproduceerd in zijn negende film (de voorlaatste die in de bioscoop zal verschijnen) en het meest vergelijkbaar met het meest aanbeden, Pulp Fiction. Waarom? Omdat het terugkeert naar Los Angeles, omdat Los Angeles opnieuw een personage is waar de hoofdrolspelers doorheen rennen en andere personages ontmoeten.
Pacino, DiCaprio en Pitt bij Musso & Frank Grill.
Was het erg moeilijk om in het Los Angeles van 2019 de herinnering aan Los Angeles van Tarantin uit 1969 te vinden? Ja. "Eerst moesten we plaatsen vinden die nog steeds bestaan zoals ze toen waren en als ze niet bestonden, andere vinden die ons niet veel tijd zouden kosten om ze te transformeren in hoe ze toen waren", legt de regisseur zelf uit. “Aan de ene kant was dat moeilijk. Maar aan de andere kant zijn er nog steeds plaatsen, nogal wat plaatsen. Je pakt een appel in Hollywood en er zijn nogal wat dingen die blijven hangen. Het meest fascinerende was om te zien dat, godzijdank, we de film toen (tussen juni en november 2018) opnamen, ik kan niet garanderen dat als we deze film over twee jaar hadden gemaakt, we hadden het kunnen halen: terwijl we schoten, waren ze gebouwen achter ons aan het vernietigen... Het was een race tegen de klok om het te schieten zoals het was voordat het voor altijd verdwenen was."
Godzijdank dat ze snel waren en dat we nu tenminste hun film hebben, maar **er zijn nog steeds enkele van de belangrijkste locaties, zoals deze, die je zeker zult bezoeken tijdens je volgende reis naar Los Angeles. **
Sharon Tate/Robbie op een feestje in de Playboy Mansion.
Casa Vega (13301 Ventura Blvd., Sherman Oaks): het klassieke restaurant uit 1956 waar Cliff (Pitt) en Rick (DiCaprio) elkaar ontmoeten. zij zitten aan tafel 5, in een van die roodleren hokjes. Hij is een Mexicaan waar Tarantino dol op is en daarom hebben ze zijn eigen drankje aan hem opgedragen: De Tarantino.
Musso & Frank Grill (6667 Hollywood Blvd., Hollywood): Het oudste restaurant in Hollywood, 100 jaar oud, precies dit jaar. Ze zijn daar van Chaplin naar Tarantino zelf gegaan, een andere vaste klant. Hier is de scène waarin Al Pacino, een industriebaas, Rick (DiCaprio) een nieuwe kans biedt in de spaghettiwestern.
Chili John's (2018 W Burbank Blvd., Burbank): Nog een favoriet van Quentin. Aan zijn U-vormige bar, te midden van de geur van chili-honden, zitten Cliff en Pussycat, een van Mansons (Margaret Qualley) meisjes.
Corriganville Park werd de legendarische Spahn Ranch.
De Coyote (7312 Beverly Blvd., Los Angeles): Nog een klassiek Mexicaans restaurant, geopend in 1931 en sinds 1951 op dezelfde plek gevestigd. Sharon Tate, Jay Sebring, Wojciech Frykowski en Abigail Folger aten hier voor de laatste keer op die noodlottige 8 augustus 1969.
Hollywood-theaters: op de achtergrond of voorgrond. Terwijl ze in hun auto's langs Hollywood Boulevard en de omliggende straten rijden, passeren enkele van de meest mythische bioscopen en theaters onze anderen. als de Cinerama Koepel (nog steeds open) , Het Bruin en Dorpen Theater (waar Margot Robbie als Sharon Tate naar haar eigen film gaat, ook vandaag open), Pussycat Theatre (gesloten, een klassieker van de erotische cinema), Vine Theater, Vogue Theater, Chinees Theater, Waterman Theater en natuurlijk de Nieuwe Beverly-bioscoop, de bioscoop van Tarantino om dubbele sessies altijd in 35 mm te zien. tevens de Paramount Drive-In ze laten hem doorgaan voor de verdwenenen Van Nuys Drive-In, waar Cliff (Pitt) zijn huis-caravan bijna heeft geparkeerd.
De verbouwing van Hollywood Boulevard.
Playboy-huis: Tegenwoordig, een privéwoning, eigendom van Daren Metropoulos (hoewel te huur), dient het mythische herenhuis van Hugh Hefner als decor voor een van de feesten waarop de ziel van de film, Sharon Tate, danst, omringd door vrienden uit de bioscoop.
Corriganville Park (7001 Smith Rd., Simi Valley): Spahn Ranch het was de naam van het huis waar Charles Manson en zijn familie zich vestigden, een plek die ook het decor was voor westerse films. Eigenaar George Spahn zou hen daar laten wonen in ruil voor management en seksuele gunsten van hen. Het werd verteerd door een vuur en ze wilden hun duistere verleden vergeten, dus Tarantino kon daar niet schieten, maar ze vonden deze andere ruimte in de buurt die destijds ook diende om het Wilde Westen te schieten.
Los Angeles, 1969, volgens Tarantino.