Slenteren door de grachten van Amsterdam is een van de doelen van elke toerist, maar je kunt verder gaan: je kunt slapen op de grachten , in de wachtposten van de bewakers die de ophaalbruggen van de stad bewaakten en controleerden.
In 2012 is het brugopeningssysteem gedigitaliseerd en nu zijn de wachthokjes geworden prachtige hotelkamers met ongelooflijk panoramisch uitzicht . Het is geen gewoon hotel, er is hier geen receptie of lift, maar wie heeft dat nodig als je de stad, de grachten en tientallen schepen voor de deur van je kamer hebt staan?
Rond de wirwar van meer dan 1.200 grachten die Amsterdam doorkruisen, zijn er brug huis voor ieder wat wils: uit de 17e eeuw of het begin van deze eeuw, vlakbij het bruisende centrum van Amsterdam of in buurten die toeristen normaal niet bezoeken -Amsterdam heeft vele gezichten, behalve het centrum, de Dam en de rosse buurt -, te voet of alleen per boot bereikbaar.
Aan de kamer ontbreekt niets.
SLAAP BIJ SWEET HOTEL
We blijven bij SWEETS hotel, die 28 brughuizen heeft omgetoverd tot hotelkamers.
De buitenkant van de kamer is verrassend: een wit hokje boven de gracht . Geen gebruikelijke plek voor een hotelkamer. Als je de deur opent, met een app op je telefoon, ontdek je dat ja, binnen is er een kamer met een zeer zorgvuldig ontwerp en lay-out. Niets ontbreekt: handdoeken, föhn, radiator, boeken, tijdschriften, schaken, internet, badkamer, keuken, schommelstoel, tweepersoonsbed -en dubbel comfortabel-, en ramen, veel ramen.
water is overal ; je ziet het vanuit de badkamer, vanuit de keuken, vanaf de veranda. Vanuit het bed zie je de maan opkomen en regel je het verkeer, dat minder wordt. De tram, de auto's en de fietsen passeren steeds minder vaak, als de laatste druppels op een glas als het is opgehouden met regenen. Je verblijft alleen in een huis dat een paar meter boven de stad ligt.
De lichten sluipen hier en daar naar binnen. Groen licht dan oranje en dan rood. De lantaarnpalen, die in Amsterdam aan draden hangen -ze hebben meestal geen steunvoeten-, wiebelen in de nachtwind. En het water, dat wordt gehoord, dat tot je lijkt te spreken, weerspiegelt de stilte van de stad . Het is een plek, zouden we zeggen, romantisch. Een plek om wijn te drinken, de maan te zien draaien en dat zeldzame gevoel te hebben van "wat doet de wereld daarbuiten".
Zeilstraatbrug.
ALS SLAPEN IN EEN VUURTOREN
Slapen in een brughuis moet een ervaring zijn die lijkt op: slapen in een vuurtoren Gelijkwaardig aan de eenzaamheid, kalmte en rust gevoeld door de vuurtorenwachter wachtend op een schip om hun signalen te ontdekken.
Vroeg in de ochtend klinkt de sirene om aan te kondigen dat de brug open gaat en de slagbomen, eenmaal opgericht, beginnen te dalen: het verkeer stopt. De brug begint langzaam maar zeker te stijgen en aan weerszijden wachten voetgangers, fietsers, auto's, motorfietsen geduldig tot de manoeuvre is afgelopen. Een paar seconden nadat de brug opengaat, een schip kruist licht, opgelost.
De brug daalt en sluit, een metalen klop bevestigt het; de barrières krijgen hun verticaliteit terug; en weer klinkt de sirene om het herstel van het verkeer aan te kondigen: voertuigen en voetgangers vervolgen hun weg. De operatie duurt slechts enkele minuten. Deze choreografie, dit industriële ballet, werd eerder georkestreerd vanuit de brug huis , nu zorgt een computerprogramma ervoor. Sommige fietsers mogen dat niet weten het proces is gedigitaliseerd en terwijl de mars wordt hervat, begroeten ze je alsof je nog steeds de bewaker van de brug bent.
Heb je ooit op zo'n plek geslapen?
In deze kamers zie je de stad niet, je wordt het . En als je naast de grachten slaapt, begrijp je het belang van water in deze stad van koopmanstraditie.
Terwijl ik een laatste kopje koffie drink, genietend van het bevoorrechte uitzicht over de stad, vind ik een welkomstkaart op tafel, het vat het verblijf goed samen: “Snoephotel, zoete dromen” . Ik sluit de deur, opnieuw zonder door de receptie of een lift te gaan, en ik vertrek. De wachtdag is voorbij.