Ons kostbaarste bezit: de moskee van Córdoba.
In 1984 werd het eerste monument ingeschreven Spanje Werelderfgoed , de Alhambra van Granada , datzelfde jaar de Gaudi's werken , de Klooster en koninklijke site van El Escorial , de Burgos kathedraal en de Historisch centrum van Cordoba.
En zo kwam het dat UNESCO beetje bij beetje al het culturele en natuurlijke erfgoed van ons land begon te erkennen, dat na 30 jaar het is het derde land geworden met de meeste eigendommen op de Werelderfgoedlijst . Slechts twee landen, China en Italië, overtreffen ons in zo'n prachtige erkenning.
De laatsten die op die felbegeerde lijst kwamen, waren de Kalifaat Stad Medina Azahara (2018), de Risco Caído en de heilige bergen van Gran Canaria (2019) en de droge stenen muren .
Het is mogelijk dat sommige ervan onbekend zijn bij het grote publiek, ondanks het feit dat het geweldige erfgoedjuwelen zijn, maar misschien is de tijd gekomen om ze allemaal te ontmoeten.
El Risco Caído op Gran Canaria is een van de laatste die op de UNESCO-lijst is geplaatst.
Nu herinnert een nieuw boek, gepresenteerd door de Vereniging voor de verspreiding en bevordering van werelderfgoed in Spanje, Adiprope ons eraan hoe belangrijk onze nalatenschap is.
Het boek ** Wereld, cultureel, natuurlijk en immaterieel erfgoed van Spanje ** ** (uitgever Mc Graw Hill) ** is gepubliceerd op de 35e verjaardag van de eerste verklaringen van Spanje op de officiële lijst van Unesco en verzamelt de 48 Werelderfgoedverklaringen en de 18 Verklaringen van immaterieel cultureel erfgoed.
Totaal 390 pagina's geïllustreerd met 400 foto's die al onze activa chronologisch weergeven.
Het is moeilijk om bij iemand te blijven, maar wat als we de meest waardevolle aanwijzen? Zoals vermeld door de redactie, met "de Moskee-kathedraal van Cordoba , waar de Arabische en christelijke cultuur worden gemengd en, de verklaring van de Grotkunst van de Spaanse Middellandse Zee Arch , waar meer dan 600 schuilplaatsen zijn gecatalogiseerd die de vestiging van de eerste Europeanen laten zien”.
Een editie om ons erfgoed te leren kennen.
In het boek, dat ook in het Engels beschikbaar is, lichten we enkele weinig bekende troeven uit, zoals: Mercury Heritage in Almadén en Idrija . In 2012 sloten zich twee gemeenten aan op de lijst, een Spaanse, Almaden (Ciudad Real), en een andere Sloveen, Idrija.
De reden is dat ze allebei gerelateerd waren aan mijnbouw; In het geval van Almadén vinden we een stad die er sinds de oudheid volledig aan is gewijd. Dus, onder zijn activa zijn: cinnaber mijnen , een mineraal waaruit kwik wordt gewonnen.
En hoewel ze op dit moment niet in bedrijf zijn, Ze worden beschouwd als de grootste ter wereld. (een derde van al het kwik dat de mensheid heeft gebruikt, is daaruit gewonnen). Tal van gebouwen zijn overgebleven van de mijnbouwactiviteit.
Een andere van de minder bekende is de Festival van de Mare de Deu de la Salut in de Valenciaanse stad Algemesi . "Festival waar een van de mijlpalen de menselijke kastelen , dezelfde die door de inwoners van Algemesí werden meegenomen naar Catalonië, waar het festival werd geïmiteerd, wat resulteerde in de beroemde kastelen , ook door UNESCO erkend als immaterieel cultureel erfgoed”, wijzen ze uit het hoofdartikel.
De Almadén-mijnen in Ciudad Real.